Muay boran, and therefore muay Thai

Muay boran, and therefore muay Thai, was originally called by more generic names such as pahuyuth (from the Sanskrit bahu-yuddha meaning unarmed combat), Toi muay or simply muay. As well as being a practical fighting technique for use in actual warfare, muay became a sport in which the opponents fought in front of spectators who went to watch for entertainment. These muay contests gradually became an integral part of local festivals and celebrations, especially those held at temples. Eventually, the previously bare-fisted fighters started wearing lengths of hemp rope around their hands and forearms. This type of match was called muay khat chueak (มวยคาดเชือก). Kickboxing was also a component of military training and gained prominence during the reign of King Naresuan in 1560 CE.
Muay Thai is referred to as the "Art of Eight Limbs" or the "Science of Eight Limbs" because it makes use of punches, kicks, elbows and knee strikes, thus using eight "points of contact", as opposed to "two points" (fists) in boxing and "four points" (hands and feet) used in other more regulated combat sports, such as kickboxing and savate.[5] A practitioner of muay Thai is known as a nak muay. Western practitioners are sometimes called Nak Muay Farang, meaning "foreign boxer."[9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มวยไทยโบราณและดังนั้นจึงมวยไทย แต่เดิมเรียกว่าโดยชื่อทั่วไปมากขึ้นเช่น pahuyuth (จากภาษาสันสกฤตบา-yuddha อาวุธสงครามความหมาย), ทอย muay หรือเพียง muay เช่นเดียวกับเทคนิคการต่อสู้ในทางปฏิบัติสำหรับการใช้งานในการทำสงครามที่เกิดขึ้นจริง, มวยไทยกลายเป็นกีฬาที่ฝ่ายตรงข้ามต่อสู้ในด้านหน้าของผู้ชมที่ไปดูเพื่อความบันเทิงเหล่านี้การแข่งขันมวยไทยค่อย ๆ กลายเป็นส่วนหนึ่งของงานเทศกาลท้องถิ่นและงานเฉลิมฉลองโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จัดขึ้นที่วัด ในที่สุดนักสู้ก่อนหน้าเปลือยแข็งแรงเริ่มยาวสวมเชือกป่านรอบมือและแขนของพวกเขา ประเภทของการแข่งขันนี้ถูกเรียกว่ามวยไทยคาดเชือกหนัง (มวยคาดเชือก)คิกบ็อกซิ่งยังเป็นส่วนประกอบของการฝึกทหารและได้รับความสำคัญในช่วงรัชสมัยของสมเด็จพระนเรศวรมหาราชใน 1560 CE.
มวยไทยจะเรียกว่า "ศิลปะของแปดขา" หรือ "วิทยาศาสตร์ของแปดขา" เพราะมันทำให้การใช้หมัด, เตะข้อศอกและเข่าจึงใช้แปด "จุดติดต่อ"เมื่อเทียบกับ "สองจุด" (หมัด) ในมวยและ "สี่จุด" (มือและเท้า) ที่ใช้ในการควบคุมอื่น ๆ มากขึ้นศึกกีฬาเช่นคิกบ็อกซิ่งและ savate. [5] ผู้ประกอบการของมวยไทยเป็นที่รู้จักกันหนัก muay . ผู้ปฏิบัติงานทางตะวันตกบางครั้งเรียกว่านาค muay ฝรั่งความหมาย "นักมวยต่างประเทศ." [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มวยคาดเชือก และมวยไทย เดิมเรียกว่าชื่อทั่วไปเช่นมวยไทยโบราณ (จากสันสกฤตบาฮู-yuddha หมายถึง อาวุธการต่อสู้), Toi มวย หรือมวยก็ และมีเทคนิคการต่อสู้ที่ปฏิบัติเพื่อใช้ในสงครามจริง มวยกลายเป็น กีฬาซึ่งฝ่ายตรงข้ามสู้หน้าผู้ชมที่ไปดูเพื่อความบันเทิง แข่งขันมวยเหล่านี้ค่อย ๆ กลาย เป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลท้องถิ่นและงานฉลอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่จัดขึ้นที่วัด ในที่สุด นักรบก่อนหน้านี้เอา-fisted เริ่มใส่ความยาวของเชือกป่านมือและ forearms ของพวกเขา จับคู่ชนิดนี้ถูกเรียกว่ามวยคาด chueak (มวยคาดเชือก) Kickboxing ยังเป็นส่วนประกอบของการฝึกอบรมทหาร และได้รับความโดดเด่นในรัชสมัยของสมเด็จพระนเรศวรใน 1560 CE
มวยไทยเรียกว่าแขน "ศิลปะของแปดขา" หรือแขน "วิทยาศาสตร์ของแปดขา" นั้นเพราะใช้เจาะ เตะ ข้อ และเข่านัด จึง ใช้แปด "จุดติดต่อ" ตรงข้ามกับ "สองจุด" อยู่รอดผี (ดิบ) ในมวย "โฟร์" (มือและเท้า) ใช้ในการควบคุมมากขึ้นต่อสู้กีฬาอื่น ๆ kickboxing และ savate[5] เป็นผู้ประกอบการของไทยเรียกว่าเป็นมวยนักมวย ตะวันตกผู้บางครั้งเรียกว่านักมวยฝรั่ง หมายถึง "ต่างประเทศนักมวย"[9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษา เขมรและมวยมวยไทยดังนั้นจึงได้รับการเรียกว่าโดยทั่วไป,ชื่อมากกว่าเช่น pahuyuth (จากการต่อสู้โดยไม่มีอาวุธ bahu - yuddha ความหมาย ภาษาสันสกฤต )โทอิชกมวยหรือความเรียบง่ายแต่แรกเริ่มชกมวย รวมทั้งยังเป็นเทคนิคการต่อสู้ที่ใช้งานได้จริงสำหรับการใช้งานในการศึกสงครามจริงมวยกลายเป็นกีฬาที่อยู่ในที่ผู้เล่นได้ต่อสู้ในทางด้านหน้าของผู้ที่ไปดูเพื่อความบันเทิงการแข่งขันชกมวยเหล่านี้อย่างค่อยเป็นค่อยไปก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของการเฉลิมฉลองและงานเทศกาลท้องถิ่นโดยเฉพาะผู้ที่จัดขึ้นที่วัด ในท้ายที่สุดนักสู้ที่คลอดบุตร - ขี้เหนียวที่เริ่มสวมใส่มีความยาวของเชือกป่านโดยรอบแขนท่อนล่างให้เสมอและมือทั้งสองข้างของตน ประเภท นี้ในการแข่งขันได้รับการเรียกว่ามวยคาดเชือก(มวยคาดเชือก)kickboxing ก็ยังเป็นส่วนประกอบของทางทหารการฝึกอบรมและโดดเด่นขึ้นมาในระหว่างที่ครอบครองของสมเด็จพระนเรศวรมหาราชใน 1560 CE ,. N มวยไทยจะเรียกว่าเป็น"ศิลปะของแปดแขนขา"หรือ"วิทยาศาสตร์ของแปดแขนขา"เพราะมันทำให้การใช้หมัด,เตะ,ข้อศอกและเข่าเตะซึ่งการใช้แปด"ของผู้ติดต่อ",ไม่เหมือนกับ"สองจุด"(หมัด)ในการชกมวยและ"สี่จุด"(มือและเท้า)ที่ใช้ในการแข่งขันกีฬาการต่อสู้การควบคุมเพิ่มเติมอื่นๆเช่นแพทย์ kickboxing และ savate .[ 5 ]ของมวยไทยเป็นที่รู้จักกันในชื่อมวยนาคที่ ผู้ประกอบอาหารแบบตะวันตกเรียกว่านาคมวยคนฝรั่งความหมาย"ต่างประเทศบ็อกเซอร์"[ 9 ]ในบางครั้ง