* I finally realized that love cann

* I finally realized that love cannot return
And you are always understanding too late
Only in the end do you speak your mind
Crying and begging me to stay
I finally realized that love cannot return
There are too many obstacles in front of us
But your hand cannot let go
You'd rather be shameless, begging me not to leave

You always want me to be obedient, slowly planning the future
But my tears were constantly streaming down
In the past how have you displayed the trust that you were supposed to give
I've been slowly pushed off a cliff directly by you

From the paleness of my face
Can see the memories slowing down
The sweetness of the past is rewinding
But the feelings are already not present
And the hopes that I have placed in you
Have been shattered by you time and again
It's already broken into too many pieces
How can they be put back together and resumed again

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

* ฉันก็รู้ว่า ความรักไม่คืนและคุณกำลังจะทำความเข้าใจสายเกินไปในตอนท้าย คุณพูดใจของคุณร้องไห้และอ้อนให้อยู่ฉันก็รู้ว่า ความรักไม่คืนมีอุปสรรคมากเกินไปหน้าเราแต่มือไม่ปล่อยคุณค่อนข้างจะ shameless อ้อนฉันไม่ไปคุณต้องเสมอฉันจะเชื่อฟัง ช้าวางแผนอนาคตแต่น้ำตาของฉันส่งกระแสข้อมูลลงตลอดเวลาในอดีต วิธีให้คุณแสดงความน่าเชื่อถือที่คุณควรจะให้หรือไม่ฉันได้รับช้าผลักออกจากหน้าผาโดยตรงจาก paleness ของใบหน้าของฉันสามารถดูความทรงจำที่ชะลอตัวลงความหวานหอมของอดีตกำลังกรอกลับแต่ความรู้สึกอยู่แล้วและความหวังที่ฉันมีอยู่ในตัวคุณได้ถูกทำลายอย่างราบคาบ โดยคุณครั้งแล้วครั้งเล่าจะถูกแบ่งเป็นชิ้นมากเกินไปวิธีสามารถจะใส่กลับเข้าด้วยกัน และเกิดอีกหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

* ในที่สุดผมก็ตระหนักว่าความรักไม่สามารถกลับ
และคุณมักจะทำความเข้าใจสายเกินไป
เฉพาะในท้ายที่สุดคุณจะพูดความคิดของคุณ
ร้องไห้และขอร้องให้ฉันอยู่
ในที่สุดผมก็ตระหนักถึงความรักที่ไม่สามารถกลับ
มีอุปสรรคมากเกินไปในหน้าของเรามี
แต่มือของคุณไม่สามารถ ปล่อยให้ไป
คุณควรจะไร้ยางอายขอทานฉันไม่ปล่อยให้คุณมักจะต้องการให้ฉันที่จะเชื่อฟังช้าวางแผนอนาคตแต่น้ำตาของฉันได้อย่างต่อเนื่องสตรีมมิ่งลงในอดีตคุณมีวิธีการที่แสดงความไว้วางใจที่คุณควรจะให้ฉัน และได้รับการผลักดันให้ช้าลงจากหน้าผาโดยตรงจากคุณจากความหม่นหมองของใบหน้าของฉันสามารถมองเห็นความทรงจำที่ชะลอตัวลงความหวานของอดีตที่ผ่านมามีการกรอกลับแต่ความรู้สึกที่มีอยู่แล้วไม่ได้อยู่และหวังว่าฉันมีอยู่ในตัวคุณได้รับการทำลายโดยคุณ ครั้งแล้วครั้งเล่ามันเสียแล้วเป็นชิ้นมากเกินไปวิธีที่พวกเขาสามารถนำกลับมารวมกันและกลับมาอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

* ในที่สุดผมก็ตระหนักว่า ความรัก จะกลับไป
และคุณมักจะเข้าใจสายเกินไป
เฉพาะในตอนท้ายคุณพูดความคิดของคุณร้องไห้และขอร้องให้ฉันอยู่

ในที่สุดฉันก็ตระหนักว่า ความรัก จะกลับไป
มีมากเกินไปอุปสรรคตรงหน้า แต่มือไม่ปล่อย

คุณคง หน้าไม่อาย ขอร้องไม่ให้ฉันทิ้ง

เธออยากให้ฉันเป็นเด็กดี ค่อยๆ วางแผนอนาคต
แต่น้ำตาของฉันตลอดเวลาสตรีมมิ่งลง
ในอดีต คุณมีวิธีการแสดงความไว้วางใจที่คุณควรจะให้
ฉันค่อยๆผลักตกหน้าผาโดยตรงโดยคุณ


จากไวรัสคอมพิวเตอร์ของใบหน้าของฉันสามารถมองเห็นความทรงจำช้าลง
ความหวานของอดีต rewinding
แต่ความรู้สึกอยู่แล้ว ปัจจุบันไม่ได้
และความหวังที่ฉันได้วางไว้ในคุณ
ถูกแตกโดยคุณเวลาและอีกครั้ง
มันก็เสียเป็นเหมือนกันหลายชิ้น
ทำไมพวกเขาใส่กลับมารวมกันและต่ออีกครั้ง