during the induction of urea hydrol

during the induction of urea hydrolysis in bacterial mixtures of indigenous soil bacteria. During absorbance measurements, the stationary growth phase started 72 h after the start of the experiment (Fig. 4B), whereas during CFU measurements, the death phase started 48 h after the start of the experiment (Fig. 4C).In our experiment, the pH values increased rapidly for 48 h until they reached at an approximate pH value of 8.22 (Fig. 5A)because urea hydrolysis rates are higher in bacterial mixtures.However, during the CFU measurement, the death phase started 48 h after the start of the experiment (Fig. 5A). The removal of heavy metals by the bacterial mixtures was assessed using a 2 mM mixture of heavy metals, and the remediation potentials of the bacterial mixtures were observed to vary between 5.56% and 98.25%(Fig. 5B). Pb, Cd, and Cu concentrations were reduced to 0.06,19.34, and 137.50 mg/L in about 48 h, respectively. This amounted to about 98.25%, 85.39%, and 5.56% Pb, Cd, and Cu removal by bioremediation, respectively. As previous studies have shown that precipitated CaCO3 encapsulates bacteria cells (Mitchell and Ferris,2006; Cuthbert et al., 2012), it is assumed that the electronegativityof the bacterial cell wall favors the adsorption of cations such as calcium ions, thus, facilitating the process of CaCO3 precipitation onthe cell wall (Schultze-Lam et al., 1996). Various studies have alsoreported that CaCO3 may be the dominant sorbent for a variety of metals in carbonate aquifers (Zachara et al., 1991). Furthermore,heavy metals were reported to be sorbed on the surface of calcite(Lorens, 1981), with sorption being defined as a surface process irrespective of mechanism, adsorption, or precipitation (Sposito,1984).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในระหว่างการเหนี่ยวนำสลายยูเรียในดินถิ่นแบคทีเรียแบคทีเรียผสม ระหว่างค่าการวัด ขั้นตอนการเจริญเติบโตอยู่กับเริ่ม 72 ชม.หลังจากการเริ่มต้นของการทดลอง (รูปที่ 4B), ขณะระหว่าง CFU วัด ขั้นตอนการตายเริ่มต้น 48 ชั่วโมงหลังจากเริ่มการทดลอง (รูปที่ 4C) ในการทดลองของเรา ค่า pH เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วสำหรับ 48 ชั่วโมงจนถึงที่มีค่า pH ประมาณ 8.22 (รูป 5A) เนื่องจากอัตราการย่อยสลายยูเรียจะสูงขึ้นในแบคทีเรียผสม อย่างไรก็ตาม ในระหว่างการวัด CFU ขั้นตอนการตายเริ่ม 48 ชั่วโมงหลังจากเริ่มการทดลอง (รูป 5A) การกำจัดโลหะหนักโดยผสมแบคทีเรียถูกประเมินว่าใช้ส่วนผสมของโลหะหนัก 2 มม. และด้านศักยภาพของผสมแบคทีเรียถูกตั้งข้อสังเกตถึงความแตกต่างระหว่าง 5.56% และ 98.25% (รูป 5B) Pb, Cd, Cu และความเข้มข้นลดลงถึง 0.06,19.34, 137.50 mg/L ในประมาณ 48 ชั่วโมง ตามลำดับ นี้จำนวนเกี่ยวกับ 98.25%, 85.39% และ 5.56% Pb, Cd, Cu และกำจัด โดยววิธี ตามลำดับ เป็นงานวิจัยก่อนหน้านี้แสดงที่ตกตะกอน CaCO3 encapsulates เซลล์แบคทีเรีย (มิทเชลล์และชิงช้า 2006 Cuthbert et al. 2012), มันจะสันนิษฐานว่า electronegativityof ผนังเซลล์แบคทีเรียโปรดปรานการดูดซับของแคทไอออนเช่นแคลเซียมไอออน ดังนั้น เข้าใจในกระบวนการตกตะกอนของ CaCO3 ในผนังเซลล์ (Schultze-ลำ et al. 1996) ศึกษาต่าง ๆ มี alsoreported ว่า CaCO3 อาจโดดเด่นดูดซับสำหรับความหลากหลายของโลหะใน aquifers คาร์บอเนต (Zachara et al. 1991) นอกจากนี้ โลหะหนักมีการรายงานเป็น sorbed บนผิวของแคลไซต์ (Lorens, 1981), มีการกำหนดเป็นกระบวนการโดยไม่คำนึงถึงกลไก ดูดซับ ฝน (Sposito, 1984) หรือพื้นผิวดูดซับความชื้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระหว่างการเหนี่ยวนำของยูเรียผสมไฮโดรไลซิแบคทีเรียของแบคทีเรียในดินพื้นเมือง ในช่วงการวัดการดูดกลืนแสงที่ระยะการเจริญเติบโตนิ่งเริ่มต้น 72 ชั่วโมงหลังจากที่เริ่มต้นการทดลอง (รูป. 4B) ในขณะที่ในช่วงการวัด CFU เฟสตายเริ่มต้น 48 ชั่วโมงหลังจากที่เริ่มต้นของการทดสอบ (รูป. 4C) ในการทดลองของเรา ค่าพีเอชเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นเวลา 48 ชั่วโมงจนกว่าพวกเขามาถึงที่ค่าพีเอชประมาณ 8.22 (รูป. 5A) เนื่องจากอัตราการย่อยสลายยูเรียสูงกว่าในแบคทีเรีย mixtures.However ระหว่างวัด CFU เฟสตายเริ่มต้น 48 ชั่วโมงหลังจากที่เริ่มต้นของ การทดลอง (รูป. 5A) การกำจัดโลหะหนักโดยผสมแบคทีเรียได้รับการประเมินโดยใช้ส่วนผสม 2 mm ของโลหะหนักและศักยภาพการฟื้นฟูของผสมแบคทีเรียถูกตั้งข้อสังเกตที่จะแตกต่างกันระหว่าง 5.56% และ 98.25% (รูป. 5B) ตะกั่วแคดเมียมและทองแดงความเข้มข้นลดลงไป 0.06,19.34 และ 137.50 มิลลิกรัม / ลิตรประมาณ 48 ชั่วโมงตามลำดับ นี้มีจำนวนประมาณ 98.25%, 85.39% และ 5.56% ในการกำจัดตะกั่วแคดเมียมและทองแดงโดยการบำบัดทางชีวภาพตามลำดับ การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าการตกตะกอน CaCO3 ห่อหุ้มเซลล์แบคทีเรีย (มิตเชลล์และชิงช้าสวรรค์, 2006. คั ธ เบิร์ตอัล 2012) มันจะสันนิษฐานว่า electronegativityof ผนังเซลล์ของแบคทีเรียโปรดปรานการดูดซับไพเพอร์เช่นแคลเซียมไอออนจึงอำนวยความสะดวก กระบวนการของการเร่งรัด CaCO3 onthe ผนังเซลล์ (คซ์ลำ et al., 1996) ศึกษาต่างๆได้ alsoreported ที่ CaCO3 อาจจะเป็นตัวดูดซับที่โดดเด่นสำหรับความหลากหลายของโลหะในชั้นหินอุ้มน้ำคาร์บอเนต (Zachara et al., 1991) นอกจากนี้โลหะหนักที่ได้รับรายงานจะถูกดูดซับบนพื้นผิวของแคลเซียมคาร์บอเนต (Lorens, 1981) ที่มีการดูดซับถูกกำหนดให้เป็นกระบวนการพื้นผิวโดยไม่คำนึงถึงกลไกการดูดซับหรือตกตะกอน (Sposito, 1984)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระหว่างการผสมยูเรียละลายในแบคทีเรียของแบคทีเรียในดินพื้นเมือง ระหว่างการวัดการดูดกลืนแสง ระยะการเจริญเติบโตคงที่เริ่มต้น 72 ชั่วโมงหลังจากที่เริ่มต้นของการทดลอง ( ภาพ 4B ) ส่วนระหว่างการวัดเซลล์ตาย ระยะเริ่มต้น 48 ชั่วโมงหลังจากเริ่มการทดลอง ( ภาพที่ 4C ) ในการทดลองของเรา ค่า pH เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วสำหรับ 48 ชั่วโมง จน ถึง ที่ค่า pH โดยประมาณ ( รูปของ , 5A ) เพราะยูเรียอัตราจะสูงกว่าในการย่อยแบคทีเรียผสม อย่างไรก็ตาม ระหว่างเซลล์วัดความตายระยะ 48 ชั่วโมงหลังจากเริ่มเริ่มต้นของการทดลอง ( รูปที่ 43 ) การกำจัดโลหะหนักโดยใช้ส่วนผสมของแบคทีเรียและใช้ 2 มิล ส่วนผสมของโลหะหนัก และฟื้นฟูศักยภาพของส่วนผสมของแบคทีเรียพบว่าแตกต่างกันระหว่าง 5.56 % และ 98.25 % ( มะเดื่อ 5B ) ตะกั่ว แคดเมียม และทองแดงความเข้มข้นลดลง 0.06, 19.34 และ 137.50 mg / l ใน 48 ชั่วโมง ตามลำดับ นี้มีจำนวนประมาณ 98.25 % , 85.39 ร้อยละ 5.56 % PB , CD , และ Cu ในจังหวัด ตามลำดับ ในขณะที่การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าตกตะกอน ใช้ห่อหุ้มเซลล์แบคทีเรีย ( มิเชล และชิงช้าสวรรค์ , 2006 ; Cuthbert et al . , 2012 ) , มันจะสันนิษฐานว่า electronegativityof ผนังเซลล์แบคทีเรียมีการดูดซับไอออนเช่นไอออนแคลเซียม ดังนั้น การส่งเสริมกระบวนการของแคลเซียมคาร์บอเนตตกตะกอนกับผนังเซลล์ ( ชูลท์ลำ et al . , 1996 ) การศึกษาต่างๆได้ alsoreported ว่าแป้งอาจจะดูดซับเด่นสำหรับความหลากหลายของโลหะในชั้นหินอุ้มน้ำ คาร์บอเนต ( zachara et al . , 1991 ) นอกจากนี้โลหะหนักมีดูดซับบนผิวแร่แคลไซต์ ( lorens , 1981 ) โดยการดูดซับการกำหนดพื้นผิวกระบวนการโดยไม่คำนึงถึงกลไกการดูดซับ หรือการตกตะกอน ( sposito , 1984 )