flash pointThe flash point of a fla

flash point

The flash point of a flammable liquid is the lowest temperature at which it can form an ignitable mixture in air. At this temperature the vapour may cease to burn when the source of ignition is removed. A slightly higher temperature, the fire point, is defined as the temperature at which the vapour continues to burn after being ignited. Neither of these parameters is related to the temperatures of the ignition source or of the burning liquid, which are much higher. The flash point is often used as one descriptive characteristic of liquid fuel, but it is also used to describe liquids that are not used intentionally as fuels.

Mechanism

Every flammable liquid has a vapour pressure, which is a function of that liquid's temperature. As the temperature increases, the vapour pressure increases. As the vapour pressure increases, the concentration of evaporated flammable liquid in the air increases. Hence, temperature determines the concentration of evaporated flammable liquid in the air.

Each flammable liquid requires a different concentration of its vapour in air to sustain combustion. The flash point of a flammable liquid is the lowest temperature at which there can be enough flammable vapour to ignite, when an ignition source is applied.


Measuring flash points

There are two basic types of flash point measurement: open cup and closed cup.

In open cup devices the sample is contained in an open cup (hence the name) which is heated, and at intervals a flame is brought over the surface. The measured flash point will actually vary with the height of the flame above the liquid surface, and at sufficient height the measured flash point temperature will coincide with the fire point. The best known example is the Cleveland Open Cup (COC).

There are two types of Closed cup testers: non-equilibrium, such as Pensky-Martens where the vapours above the liquid are not in temperature equilibrium with the liquid, and equilibrium, such as Small Scale (commonly known as Setaflash) where the vapours are deemed to be in temperature equilibrium with the liquid. In both these types the cups are sealed with a lid through which the ignition source can be introduced. Closed cup testers normally give lower values for the flash point than Open cup (typically 5-10 °C) and are a better approximation to the temperature at which the vapour pressure reaches the lower flammable limit (LFL).

The flash point is an empirical measurement rather than a fundamental physical parameter. The measured value will vary with equipment and test protocol variations, including temperature ramp rate (in automated testers), time allowed for the sample to equilibrate, sample volume and whether the sample is stirred.

Methods for determining the flash point of a liquid are specified in many standards. For example, testing by the Pensky-Martens closed cup method is detailed in ASTM D93, IP34, ISO 2719, DIN 51758, JIS K2265 and AFNOR M07-019. Determination of flash point by the Small Scale closed cup method is detailed in ASTM D3828 and D3278, EN ISO 3679 and 3680, and IP 523 and 524.


Examples of flash points

Fuel Flash point Autoignition
temperature
Ethanol 12.8 °C (55 °F) 365 °C (689 °F)
Gasoline (petrol) 62 °C (143 °F) 210 °C (410 °F)
Jet fuel >38 °C (100 °F) 210 °C (410 °F)
Kerosene (paraffin oil) >38–72 °C (100–162 °F) 220 °C (428 °F)
Vegetable oil (canola) 327 °C (620 °F)[1]
Biodiesel >130 °C (266 °F)
Gasoline (petrol) is designed for use in an engine which is driven by a spark. The fuel should be premixed with air within its flammable limits and heated above its flash point, then ignited by the spark plug. The fuel should not preignite in the hot engine. Therefore, gasoline is required to have a low flash point and a high autoignition temperature.

Diesel is designed for use in a high-compression engine. Air is compressed until it has been heated above the autoignition temperature of diesel; then the fuel is injected as a high-pressure spray, keeping the fuel-air mix within the flammable limits of diesel. There is no ignition source. Therefore, diesel is required to have a high flash point and a low autoignition temperature.

Diesel flash points vary between 126 °F and 204 °F (52–96 °C/WJ). Jet fuels also vary greatly. Both Jet A and jet A-1 have flash points between 100 °F and 150 °F (38–66 °C/WJ), close to that of off the shelf kerosene. However, both Jet B and FP-4 have flash points between -10 °F and +30 °F (-23 – -1 °C/WJ).


Standardization

Flash points of substances are measured according to standard test methods. These test methods define the apparatus required to carry out the measurement, key test parameters, the procedure for the operator or automated apparatus to follow, and the precision of the test method. Standard test methods are written and controlled by a number of national and international committees and organizations. The three main bodies are the CEN / ISO Joint Working Group on Flash Point (JWG-FP), ASTM D02.8B Flammability Section and the Energy Institute's TMS SC-B-4 Flammability Panel.

courtesy:en.wikipedia.org/wiki/Flash_point

The flash point of a chemical is the lowest temperature where it will evaporate enough fluid to form a combustible concentration of gas. The flash point is an indication of how easy a chemical may burn.

Materials with higher flash points are less flammable or hazardous than chemicals with lower flash points.

Hazard Flash Point
Very Low Hazard Flash point > 200oF
(93oC)
Moderate Low Hazard Flash point 150oF to 200oF
(66oC to 93oC)
High to Moderate Hazard Flash point 100oF to 150oF
(38oC to 66oC)
Extreme to High Hazard Flash point 0oF to 100oF
(-18oC to 38oC)
Extreme Hazard Flash point < 0oF
(-18oC)
An open flame is not always necessary to ignite the gas. A hot surface like a heating element or warm machine will do for chemicals with more than high hazard.

Flash Point is not the same as the Auto-Ignition Temperature. The Auto-Ignition Temperature is the minimum temperature required to ignite a gas or vapor in air without a spark or flame being present.

courtesy:engineeringtoolbox.com/flash-point-d_924.html

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดวาบไฟจุดวาบไฟของเหลวไวไฟคือ อุณหภูมิต่ำสุดที่มันสามารถรูปแบบการผสม ignitable ในอากาศ อุณหภูมินี้ ไออาจหยุดการบันทึกเมื่อมีเอาแหล่งที่มาของการจุดระเบิด อุณหภูมิสูงขึ้นเล็กน้อย จุดไฟ ถูกกำหนดให้เป็นอุณหภูมิที่ไอยังคงเขียนหลังจากการลุกขึ้น พารามิเตอร์เหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับอุณหภูมิ ของแหล่งจุดระเบิด หรือเผาไหม้ของ เหลว ที่สูง มักมีใช้จุดวาบไฟเป็นลักษณะคำอธิบายหนึ่งของเชื้อเพลิงเหลว แต่มันยังถูกใช้เพื่ออธิบายถึงของเหลวที่ไม่ใช้ตั้งใจเป็นเชื้อเพลิงกลไกของเหลวไวไฟทุกมีความดันไอ ซึ่งเป็นฟังก์ชันของอุณหภูมิของของเหลวนั้น เป็นอุณหภูมิเพิ่มขึ้น ความดันไอเพิ่มขึ้น เมื่อความดันไอมากขึ้น เพิ่มความเข้มข้นของที่หายไปของเหลวไวไฟที่ในอากาศ ดังนั้น อุณหภูมิเป็นตัวกำหนดความเข้มข้นของที่หายไปของเหลวไวไฟที่ในอากาศของเหลวไวไฟแต่ละต้องการความเข้มข้นแตกต่างกันของการไอในอากาศเพื่อให้การเผาไหม้ จุดวาบไฟของเหลวไวไฟคือ อุณหภูมิต่ำสุดที่สามารถมีไอพอไวไฟจุด เมื่อมีใช้แหล่งของการจุดระเบิด วัดจุดแฟลชมีสองประเภทพื้นฐานวัดจุดวาบไฟ: เปิดถ้วยและถ้วยที่ปิดในถ้วยเปิดอุปกรณ์ ตัวอย่างมีอยู่ในถ้วยเปิด (ดังนั้นชื่อ) ซึ่งเป็นความร้อน และช่วงเวลา นำเปลวไฟเหนือพื้นผิว จุดวาบไฟวัดจริงได้จะแตกต่างกันกับความสูงของเปลวไฟเหนือผิวของเหลว และที่ความสูงเพียงพอ อุณหภูมิวัดจุดวาบไฟจะลงรอยกับจุดไฟ ตัวอย่างที่รู้จักกันดีคือคลีฟแลนด์เปิดถ้วย (COC)มีอยู่สองชนิดของการทดสอบปิดถ้วย: ไม่ใช่สมดุล เช่น Pensky-Martens vapours ข้างต้นของเหลวไม่ในอุณหภูมิสมดุลกับของเหลว สมดุล เช่นขนาดเล็ก (โดยทั่วไปเรียกว่า Setaflash) ซึ่งถือว่า vapours ที่ในอุณหภูมิสมดุลกับของเหลว ในทั้งสองชนิดนี้ ถ้วยปิดผนึก ด้วยฝาที่สามารถนำมาจุดระเบิด ทดสอบปิดถ้วยปกติให้ค่าต่ำสำหรับจุดวาบไฟกว่าถ้วยเปิด (ปกติ 5-10 ° C) และมีประมาณดีอุณหภูมิที่ความดันไอถึงขีดจำกัดไวไฟล่าง (LFL)จุดวาบไฟเป็นการประเมินผลมากกว่าพารามิเตอร์ทางกายภาพพื้นฐาน ค่าที่วัดจะแตกต่างกันกับอุปกรณ์และทดสอบโพรโทคอลรูป รวมทั้งอุณหภูมิอัตราลาด (ในอัตโนมัติทดสอบ), เวลาที่อนุญาตสำหรับตัวอย่างการ equilibrate ตัวอย่างปริมาตรและว่ากวนตัวอย่างวิธีการกำหนดจุดวาบไฟของเหลวระบุไว้ในหลายมาตรฐาน ตัวอย่าง การทดสอบ โดย Pensky-Martens วิธีถ้วยปิดเป็นรายละเอียดในมาตรฐาน ASTM D93, IP34, ISO 2719, DIN 51758, JIS K2265 และ AFNOR M07-019 กำหนดจุดวาบไฟด้วยวิธีถ้วยปิดเป็นรายละเอียดในมาตรฐาน ASTM D3828 และ D3278, EN ISO 3679 และ 3680 ขนาดเล็ก และ IP 523 และ 524ตัวอย่างของจุดแฟลชAutoignition จุดวาบไฟของเชื้อเพลิงอุณหภูมิเอทานอล 12.8 องศาเซลเซียส (55 ° F) 365 องศาเซลเซียส (689 ° F)น้ำมัน (เบนซิน) < −40 ° C (−40 ° F) 246 ° C (475 ° F)เครื่องยนต์ดีเซล > 62 ° C (143 ° F) 210 ° C (410 ° F)เจ็ทเชื้อเพลิง > 38 ° C (100 ° F) 210 ° C (410 ° F)น้ำมันก๊าด (พาราฟินน้ำมัน) > 38 – 72 องศาเซลเซียส (100 – 162 ° F) 220 องศาเซลเซียส (428 ° F)น้ำมันพืช (คาโนลา) 327 ° C (620 ° F) [1]ไบโอดีเซล > 130 ° C (266 ° F)น้ำมัน (เบนซิน) ถูกออกแบบมาสำหรับใช้ในเครื่องยนต์ที่ขับเคลื่อน ด้วยการจุดประกาย เชื้อเพลิงควรจะหยดกับอากาศภายในขีดจำกัดความไวไฟ และความร้อนสูงกว่าจุดวาบไฟของ นั้นลุกตามเทียน เชื้อเพลิงจะไม่ preignite ในเครื่องยนต์ร้อน ดังนั้น น้ำมันจะต้องมีจุดวาบไฟต่ำและอุณหภูมิสูง autoignitionดีเซลถูกออกแบบมาสำหรับใช้ในเครื่องมือการบีบอัดสูง อากาศจะถูกบีบอัดจนได้รับความร้อนเหนืออุณหภูมิ autoignition ของดีเซล จากนั้น เชื้อเพลิงที่ฉีดเป็นสเปรย์แรงดันสูง รักษาผสมเชื้อเพลิงอากาศภายในขีดจำกัดไวไฟของน้ำมันดีเซล ไม่มีแหล่งจุดระเบิดได้ ดังนั้น ดีเซลจะต้องมีจุดวาบไฟสูงและอุณหภูมิต่ำ autoignitionดีเซลแฟลชคะแนนแตกต่างกันระหว่าง 126 ° F และ 204 ° F (52-96 ° C/WJ) เชื้อเพลิงเจ็ทยังแตกต่างกันมาก ทั้งเจ็ทได้ และเจ็ท A-1 มีแฟลชคะแนนระหว่าง 100 ° F และ 150 ° F (38-66 ° C/WJ), ใกล้เคียงกับที่ปิดน้ำมันก๊าดชั้น อย่างไรก็ตาม Jet B และ FP-4 มีแฟลชคะแนนระหว่าง-10 ° F และ +30 ° F (-23--1 ° C/WJ) มาตรฐานสารใหม่ที่น่าจะวัดตามวิธีทดสอบมาตรฐาน วิธีทดสอบเหล่านี้กำหนดเครื่องมือที่จำเป็นในการดำเนินการประเมิน พารามิเตอร์คีย์ทดสอบ ขั้นตอนการดำเนินการหรือเครื่องมืออัตโนมัติตาม และความแม่นยำของวิธีการทดสอบ วิธีการทดสอบมาตรฐานจะเขียน และควบคุม โดยคณะกรรมการแห่งชาติ และนานาชาติและองค์กร สามหน่วยงานหลักอยู่ CEN / ISO ร่วมทำ งานกลุ่มจุดวาบไฟ (JWG-FP), ส่วน Flammability ASTM D02.8B และ แผง Flammability TMS SC-B-4 ของ สถาบันพลังงานcourtesy:en.wikipedia.org/wiki/Flash_pointอุณหภูมิต่ำสุดที่มันจะระเหยพอน้ำมันแบบเข้มข้นของก๊าซเผาไหม้จุดวาบไฟของสารเคมีได้ จุดวาบไฟเป็นการบ่งชี้ง่าย ๆ ว่าสารเคมีอาจเขียนมีวัสดุจุดแฟลชสูงกว่าสารเคมีต่ำกว่าแฟลชจุดอันตราย หรือไวไฟน้อยจุดวาบไฟอันตรายจุดต่ำอันตรายแฟลชมาก > 200oF (93oC)ปานกลางต่ำอันตรายแฟลชจุด 150oF กับ 200oF (66oC กับ 93oC)สูงถึงแฟลชอันตรายปานกลาง 100oF จุดเพื่อ 150oF (38oC การ 66oC)มากเพื่อแฟลชอันตรายสูง 0oF จุดการ 100oF (-18oC ถึง 38oC)จุดอันตรายแฟลชมาก < 0oF (-18oC)การเปิดไฟเสมอไม่จำเป็นต้องจุดก๊าซ พื้นผิวร้อนเช่นความร้อนหรือเครื่องอุ่นจะทำสำหรับสารเคมีที่มีอันตรายสูงกว่าจุดวาบไฟไม่เหมือนกับอุณหภูมิจุดระเบิดโดยอัตโนมัติ อุณหภูมิจุดระเบิดรถยนต์มีอุณหภูมิต่ำสุดที่จำเป็นในการจุดแก๊สหรือไอน้ำในอากาศโดยไม่มีประกาย หรือเปลวไฟแสดงcourtesy:engineeringtoolbox.com/flash-point-d_924.html

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดวาบไฟจุดวาบไฟของของเหลวไวไฟเป็นอุณหภูมิต่ำสุดที่ที่มันสามารถสร้างส่วนผสมติดไฟในอากาศ ที่อุณหภูมินี้ไออาจหยุดการเผาไหม้เมื่อแหล่งที่มาของการเผาไหม้จะถูกลบออก อุณหภูมิสูงขึ้นเล็กน้อย, จุดไฟถูกกำหนดให้เป็นอุณหภูมิที่ไอยังคงเผาไหม้หลังจากที่ถูกจุดประกาย ทั้งของพารามิเตอร์เหล่านี้เป็นที่เกี่ยวข้องกับอุณหภูมิของแหล่งกำเนิดหรือของเหลวการเผาไหม้ที่มีมากขึ้น จุดวาบไฟมักจะถูกใช้เป็นหนึ่งในลักษณะที่เป็นคำอธิบายของเชื้อเพลิงเหลว แต่ก็ยังใช้ในการอธิบายถึงของเหลวที่ไม่ได้ใช้เป็นเชื้อเพลิงโดยเจตนา. กลไกทุกของเหลวไวไฟมีความดันไอซึ่งเป็นฟังก์ชันของอุณหภูมิของเหลวที่ ในขณะที่การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นความดันไอ ในขณะที่การเพิ่มขึ้นของความดันไอ, ความเข้มข้นของของเหลวระเหยไวไฟในอากาศเพิ่มขึ้น ดังนั้นอุณหภูมิที่กำหนดความเข้มข้นของของเหลวระเหยไวไฟในอากาศ. แต่ละของเหลวไวไฟต้องมีความเข้มข้นแตกต่างกันของไอน้ำในอากาศเพื่อรักษาเผาไหม้ จุดวาบไฟของของเหลวไวไฟคืออุณหภูมิต่ำสุดที่จะมีไอไวไฟพอที่จะจุดชนวนเมื่อแหล่งกำเนิดถูกนำไปใช้. วัดชี้แฟลชมีสองประเภทพื้นฐานของจุดวัดแฟลช. เปิดถ้วยและถ้วยปิดเปิด อุปกรณ์ถ้วยตัวอย่างที่มีอยู่ในถ้วยเปิด (เพราะฉะนั้นชื่อ) ซึ่งเป็นความร้อนและในช่วงเวลาที่เปลวไฟถูกนำมาเหนือพื้นผิว จุดวาบไฟวัดจริงจะแตกต่างกันที่มีความสูงของเปลวไฟบนพื้นผิวที่มีสภาพคล่องและที่ความสูงเพียงพอที่อุณหภูมิจุดวาบไฟวัดจะตรงกับจุดที่เกิดไฟไหม้ ตัวอย่างที่รู้จักกันดีที่สุดคือคลีฟแลนด์โอเพ่นคัพ (COC). มีสองประเภทของการทดสอบถ้วยปิดคือไม่สมดุลเช่น Pensky-Martens ที่มีไอระเหยเหนือของเหลวไม่ได้อยู่ในภาวะสมดุลอุณหภูมิด้วยของเหลวและสมดุลดังกล่าว เป็นกิจการขนาดเล็ก (ที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นเครื่องเซต้าแฟลช) ไอระเหยที่จะถือว่าอยู่ในภาวะสมดุลอุณหภูมิด้วยของเหลว ในทั้งสองชนิดนี้ถ้วยที่ปิดผนึกที่มีฝาปิดซึ่งแหล่งกำเนิดสามารถนำ ทดสอบถ้วยปิดตามปกติให้ค่าที่ต่ำกว่าสำหรับจุดวาบไฟกว่าเปิดถ้วย (ปกติ 5-10 ° C) และดีกว่าที่จะประมาณอุณหภูมิที่ความดันไอถึงขีด จำกัด ไวไฟต่ำ (LFL). จุดวาบไฟเป็นเชิงประจักษ์ วัดมากกว่าพารามิเตอร์พื้นฐานทางกายภาพ ค่าที่วัดได้จะแตกต่างกันไปด้วยอุปกรณ์และทดสอบการเปลี่ยนแปลงโปรโตคอลรวมถึงอัตราลาดอุณหภูมิ (ในการทดสอบแบบอัตโนมัติ), เวลาที่ได้รับอนุญาตสำหรับตัวอย่างปรับสมดุลปริมาณตัวอย่างและไม่ว่ากลุ่มตัวอย่างที่มีการขยับ. วิธีการสำหรับการกำหนดจุดวาบไฟของของเหลวที่ระบุไว้ ในหลายมาตรฐาน ยกตัวอย่างเช่นการทดสอบโดย Pensky-Martens ปิดวิธีถ้วยเป็นรายละเอียดในมาตรฐาน ASTM D93, IP34, ISO 2719, DIN 51758, JIS K2265 และ AFNOR M07-019 การกำหนดจุดวาบไฟโดยขนาดเล็กปิดวิธีถ้วยเป็นรายละเอียดในมาตรฐาน ASTM D3828 และ D3278, EN ISO 3679 และ 3680 และไอพี 523 และ 524. ตัวอย่างของการมีจุดวาบไฟจุดน้ำมันเชื้อเพลิงที่สามารถติดไฟแฟลชอุณหภูมิเอทานอล 12.8 ° C (55 ° F) 365 ° C (689 ° F) เบนซิน (เบนซิน) <-40 ° C (-40 ° F) 246 ° C (475 ° F) ดีเซล> 62 ° C (143 ° F) 210 ° C (410 ° F) น้ำมันอากาศยาน > 38 ° C (100 ° F) 210 ° C (410 ° F) น้ำมันก๊าด (น้ำมันพาราฟิน)> 38-72 ° C (100-162 ° F) 220 ° C (428 ° F) น้ำมันพืช (คาโนลา) 327 ° C (620 ° F) [1] ไบโอดีเซล> 130 ° C (266 ° F) เบนซิน (เบนซิน) ถูกออกแบบมาสำหรับการใช้งานในเครื่องยนต์ที่ขับเคลื่อนด้วยประกาย น้ำมันเชื้อเพลิงควรจะผสมกับอากาศภายในขอบเขตไวไฟและความร้อนสูงกว่าจุดวาบไฟของจุดแล้วโดยหัวเทียน น้ำมันเชื้อเพลิงไม่ควร preignite ในเครื่องยนต์ร้อนจัด ดังนั้นน้ำมันจะต้องมีจุดวาบไฟต่ำและอุณหภูมิที่สามารถติดไฟสูง. ดีเซลถูกออกแบบมาสำหรับการใช้งานในเครื่องยนต์บีบอัดสูง อากาศที่ถูกบีบอัดจนกว่าจะได้รับความร้อนสูงกว่าอุณหภูมิที่สามารถติดไฟดีเซล; แล้วน้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูกฉีดเป็นสเปรย์แรงดันสูง, การเก็บรักษาน้ำมันเชื้อเพลิงผสมอากาศในเขตไวไฟดีเซล มีแหล่งกำเนิดไม่เป็น ดังนั้นดีเซลจะต้องมีจุดวาบไฟสูงและอุณหภูมิที่สามารถติดไฟต่ำ. ดีเซลมีจุดวาบไฟแตกต่างกันระหว่าง 126 ° F และ 204 ° F (52-96 ° C / WJ) เชื้อเพลิงเจ็ทยังแตกต่างกันมาก ทั้งเจ็ทและเจ็ท-1 มีจุดแฟลชระหว่าง 100 ° F ถึง 150 ° F (38-66 ° C / WJ) ใกล้เคียงกับปิดน้ำมันก๊าดหิ้ง อย่างไรก็ตามทั้ง B Jet และ FP-4 มีจุดแฟลชระหว่าง -10 ° F และ 30 ° F. (-23 - -1 ° C / WJ) มาตรฐานจุดวาบไฟของสารที่วัดตามวิธีการทดสอบมาตรฐาน วิธีการทดสอบเหล่านี้จะกำหนดอุปกรณ์ที่จำเป็นในการดำเนินการการวัดพารามิเตอร์ทดสอบที่สำคัญขั้นตอนสำหรับผู้ประกอบการหรือเครื่องมืออัตโนมัติที่จะปฏิบัติตามและความแม่นยำของวิธีการทดสอบ วิธีการทดสอบมาตรฐานมีการเขียนและการควบคุมโดยจำนวนของคณะกรรมการระดับชาติและนานาชาติและองค์กรที่ สามศพหลักคือ CEN / ISO คณะทำงานร่วมด้าน Flash Point (JWG-FP), ASTM D02.8B ไวไฟมาตราและสถาบันของ TMS SC-B-4 แผงพลังงานไวไฟ. มารยาท: en.wikipedia.org/wiki/ Flash_point จุดวาบไฟของสารเคมีที่มีอุณหภูมิต่ำสุดที่ที่มันจะระเหยของเหลวพอที่จะสร้างความเข้มข้นของก๊าซที่ติดไฟได้ จุดวาบไฟเป็นตัวบ่งบอกถึงวิธีการที่ง่ายสารเคมีอาจไหม้. วัสดุที่มีจุดแฟลชสูงติดไฟได้น้อยลงหรือเป็นอันตรายกว่าสารเคมีที่มีจุดต่ำแฟลช. อันตรายจุดวาบไฟต่ำมากจุดอันตรายแฟลช> 200oF (93oC) ปานกลางต่ำอันตรายจุดวาบ 150oF เพื่อ 200oF (66oC ถึง 93oC) สูงปานกลางอันตรายจุดวาบ 100oF เพื่อ 150oF (38oC ถึง 66oC) มากไปยังจุดอันตรายแฟลชสูง 0oF เพื่อ 100oF (-18oC ถึง 38oC) จุดอันตรายมากแฟลช <0oF (-18oC) เปลวไฟคือ ไม่จำเป็นเสมอที่จะจุดชนวนก๊าซ พื้นผิวที่ร้อนเช่นองค์ประกอบความร้อนหรือเครื่องอุ่นจะทำสำหรับสารเคมีที่มีมากกว่าอันตรายสูง. จุดวาบไฟไม่ได้เช่นเดียวกับอุณหภูมิที่ติดไฟได้เองอัตโนมัติ อุณหภูมิอัตโนมัติจุดระเบิดเป็นอุณหภูมิต่ำสุดที่จำเป็นในการจุดชนวนแก๊สหรือไอระเหยในอากาศโดยไม่ต้องจุดประกายหรือเปลวไฟเป็นปัจจุบัน. มารยาท: engineeringtoolbox.com/flash-point-d_924.html

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดวาบไฟแฟลช

จุดของของเหลวไวไฟเป็นอุณหภูมิต่ำสุดที่สามารถแบบฟอร์มเป็นส่วนผสม ignitable ในอากาศ ที่อุณหภูมินี้ประกอบ อาจยุติการเผาเมื่อแหล่งที่มาของการจุดระเบิดออก อุณหภูมิสูงขึ้นเล็กน้อย จุดไฟ หมายถึง อุณหภูมิที่ไอน้ำยังคงเผาหลังจากถูกติดไฟ .ไม่มีพารามิเตอร์เหล่านี้เกี่ยวข้องกับอุณหภูมิของการจุดระเบิดแหล่งหรือจากการเผาไหม้ของของเหลว ซึ่งจะสูงกว่ามาก จุดวาบไฟมักใช้เป็นหนึ่งในลักษณะเชิงบรรยาย เชื้อเพลิงเหลว แต่มันยังใช้เพื่ออธิบายถึงของเหลวที่ไม่ได้ใช้จะเป็นเชื้อเพลิง .



ทุกกลไกของเหลวไวไฟมีความดันซึ่งเป็นฟังก์ชันของของเหลวที่อุณหภูมิ เมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้น และความดันที่เพิ่มขึ้น เมื่อความดันเพิ่ม ความเข้มข้นของของเหลวไวไฟระเหยในอากาศเพิ่มขึ้น ดังนั้นอุณหภูมิที่กำหนดความเข้มข้นของระเหยของเหลวไวไฟในอากาศ .

แต่ละของเหลวไวไฟต้องความเข้มข้นแตกต่างกันของไอน้ำในอากาศเพื่อสนับสนุนการเผาไหม้ จุดแฟลชของของเหลวไวไฟคืออุณหภูมิที่ต่ำที่สุดที่สามารถมีได้ไอไวไฟพอที่จะลุกไหม้ เมื่อจุดชนวนที่ใช้


วัดแฟลชจุด

มี 2 ชนิดพื้นฐานของแฟลชจุดการวัดถ้วยและปิด

เปิดถ้วยในอุปกรณ์ถ้วยเปิดตัวอย่างที่อยู่ในถ้วยเปิด ( ดังนั้นชื่อ ) ซึ่งมีอุณหภูมิและช่วงเวลาที่เปลวไฟจะถูกนำมาที่พื้นผิว การวัดจุดวาบไฟจะแปรผันตามความสูงของเปลวไฟเหนือผิวของเหลว และความสูงที่เพียงพอที่วัดอุณหภูมิจุดแฟลชจะบรรจบกับจุดยิง ตัวอย่างที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดเป็นถ้วยเปิดคลีฟแลนด์ ( COC ) .

มีสองประเภทของเครื่องถ้วยปิดไม่สมดุล เช่น มาร์เทน pensky ที่ไอน้ำเหนือของเหลวอุณหภูมิไม่สมดุลกับของเหลวและสมดุล เช่น ขนาดเล็ก ( หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า setaflash ) ซึ่งถือว่าเป็นไอในอุณหภูมิสมดุลกับของเหลวในทั้งสองประเภทเหล่านี้ถ้วยปิดผนึกด้วยฝาที่จุดชนวนสามารถแนะนำ ชุดถ้วยปิดโดยปกติให้คุณค่าลดจุดแฟลชมากกว่าเปิดถ้วย ( ปกติ 5-10 องศา C ) และมีประมาณกว่าอุณหภูมิที่ความดันไอถึงล่างไวไฟจำกัด ( LFL ) .

จุดวาบไฟเป็นเชิงประจักษ์การวัดมากกว่าพื้นฐานทางกายภาพของพารามิเตอร์ ค่าที่วัดได้จะแตกต่างกันกับอุปกรณ์และการเปลี่ยนแปลงโปรโตคอลการทดสอบ รวมทั้งอัตราทางลาดอุณหภูมิ ( ในเครื่องทดสอบอัตโนมัติ ) , เวลาที่อนุญาตสำหรับตัวอย่างให้สมดุลกัน ตัวอย่าง ปริมาณและไม่ว่าตัวอย่างกวน

วิธีการกำหนดจุดวาบของของเหลวมีหลายที่ระบุไว้ในมาตรฐานตัวอย่าง การทดสอบด้วยวิธีถ้วยปิดมาร์เทน pensky มีรายละเอียดใน d93 ip34 2719 , ASTM , ISO , DIN 51758 , JIS และ k2265 afnor m07-019 . การหาจุดวาบไฟโดยวิธีถ้วยปิดขนาดเล็กมีรายละเอียดใน d3828 ASTM และ d3278 , EN ISO และ 3679 3680 และ IP และ 524 .




ตัวอย่างแฟลชจุดเชื้อเพลิงแฟลชจุด autoignition

เอทานอล 12.8 ° C ( อุณหภูมิ 55 องศา F ) 365 องศา C ( 689 ° F )