- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
My Fascintion with Asia.Thoughts an
My Fascintion with Asia.
Thoughts and Notes on What Led Me to Make the Film Under Snow.
At the age of nine, at the house of a painter friend, I was allowed to open a Mongolian chest, decorated with brightly colored patterns and animal motifs. Its contents inspired my childhood fantasies: a coral snuffbox, an embossed silver tea bowl, another bowl made of burl wood, white and blue hadaks--large transparent shawls used to present gifts and show respect, or as offerings before a dangerous voyage--, the skin and horns of a wild sheep, bone pipes, coins, and other wonders from faraway places. What had playfully begun as a game with my finger on the map, gradually developed into the serious study of the ancient cultures of Asia, especially Asian elaborate dances, music, and stage dramas. As a consequence, my desire grew to finally visit the site of my imaginings.
My dreams seemed eventually to come true when I began to work on my project Madame X, the story of a pirate queen whose adventures on a junk were to unfold in the China Sea. Due to shortage of means, however, Lake Constance had to become the location of the film. So once again the imagining mind had to compensate for reality. Having completed Madame X, filming the Berlin Trilogy kept me on my toes in the city for quite some time. Thus, my first journey to Asia only took place between January and April of 1985--after what seems today to have been a time of struggle and enormous efforts to overcome red tape and political obstacles. China. The Arts-the People, executed in a caméra-stylo style, shows a host of images from this much talked about, but completely foreign country. My next (rather bold) venture was to make a fiction film in Inner Mongolia, Johanna d’Arc of Mongolia. The film opens with a sequence on the Trans-Siberian Express, with Delphine Seyrig setting the tone as an eccentric British ethnologist:
“It is always the first time. The read word, the imagination, the confrontation with reality. Must the imagination fight shy of the encounter with reality, or do they love each other? Can they form an alliance? Are they altered as a result of their meeting? Do they exchange roles? It is always the first time.”
In Mongolia, western travelers encounter nomads, and the clash of cultures takes its course. This is, however, not only a theme of the film--it was also part of our experience of traveling with a large convoy through the steppe, the deserts and grasslands, mostly without the benefit of tarmac or even dirt roads. The troubled relations between the Mongolians, with whom I wanted to work, and the ruling Chinese required more than a modicum of diplomatic skill. It is, however, precisely the hardships encountered and difficulties overcome in a foreign country with its unfamiliar, constantly changing situations that make us gradually understand a different culture. The film resonates with these experiences, growing richer and more alive through them. Cultural misunderstandings become manifest and emerge in all their absurdity and humor. The confrontation of cultures can be hard and soft at the same time, containing moments of comprehension as well as moments of discord, as can still be experienced today.
Taiga, my second film made in Mongolia, is based on precise and patient ethnographic observation. In this film, I could tackle issues that, for reasons of dramaturgy, I was not able to deal with in my fiction film Johanna d’Arc of Mongolia. In the mountainous, extreme north of Mongolia I accompanied the nomads from their summer camp to their autumn and winter camps. Taiga is a documentary epic of their daily lives, their ceremonies and concepts of shamanism.
From the early 1980s on I had used every trip abroad, every opportunity to do research for my film Exil Shanghai. It is about a cosmopolitan city in the 1930s/1940s in which all the political and social problems of world history come together. People from every nation involved in World War II were present. The city with its free port enjoyed exterritorial status and was divided among the colonial powers. Approximately 20.000 European Jews had escaped from the Nazi terror to Shanghai, mainly from Germany and Austria. Here, under dire conditions and without any means, the refugees managed to build little Vienna, little Berlin, or little Breslau in an incredible act of perseverance. In its very contradictions Shanghai--and the film Exil Shanghai--mirrored the turbulent times.
After the Wall came down, the south-eastern European countries suddenly became accessible. In my documentary Southeast Passage, I explore the area during this critical period, and the fiction film Twelve Chairs, based on the well known novel by Ilf and Petrov, is set in Odessa.
One day I received an email from Korea, inviting me to make a film there. The result was The Korean Wedding Chest. Once again, there was a chest to be opened. In this case, its contents provided many insights, some of which highly amusing. Since then, a large collection of chests has accumulated in my home, namely the many metal and cardboard boxes containing all my fantasies, experiences and moments in life that were triggered by the first two chests I opened, the chest from my childhood and the chest in Korea. Condensed and transformed into film, they can be discovered on the screen again and again.
My long and intense preoccupation with Asia--its history, its lore and its stories--through research, through filmmaking as well as through the period of reflection during the editing process, explains why I could not resist the new but thematically related project of Under Snow. My interest was sparked by a Japanese book which had caused a sensation in the last century, describing the living conditions in Japan’s so called Snow Land, conditions that have barely changed to this day. On the mountain coast facing Siberia, winters are very long and cold, and for half of the year everything is covered by a thick layer of snow. The inhabitants of this region were forced to adapt to the climate and to develop survival strategies of their own. They have succeeded, often in the most surprising ways, and have been able to preserve their customary festivals, rituals and other comforts in spite of all hardships. All activities take place either on top or underneath the snow, and even a Kabuki theater with a flower walkway for the entrance of the stars will be constructed of snow. Virtually all of my interests come together in Under Snow: Asian forms of the theater such as Kabuki, No or Bunraku, music, breathtaking landscapes, creative people who master their everyday lives under difficult conditions and gather for social and artistic activities.
In the prefecture of Echigo, a kind of badminton is of important ritual significance. It is played with large snow shovels and is called «returning the ball». The aim is to catch the ball which has been thrown at lightning speed and then to throw it back--a game between cultures, as it were, performed as it should ideally be.
Thoughts and Notes on What Led Me to Make the Film Under Snow.
At the age of nine, at the house of a painter friend, I was allowed to open a Mongolian chest, decorated with brightly colored patterns and animal motifs. Its contents inspired my childhood fantasies: a coral snuffbox, an embossed silver tea bowl, another bowl made of burl wood, white and blue hadaks--large transparent shawls used to present gifts and show respect, or as offerings before a dangerous voyage--, the skin and horns of a wild sheep, bone pipes, coins, and other wonders from faraway places. What had playfully begun as a game with my finger on the map, gradually developed into the serious study of the ancient cultures of Asia, especially Asian elaborate dances, music, and stage dramas. As a consequence, my desire grew to finally visit the site of my imaginings.
My dreams seemed eventually to come true when I began to work on my project Madame X, the story of a pirate queen whose adventures on a junk were to unfold in the China Sea. Due to shortage of means, however, Lake Constance had to become the location of the film. So once again the imagining mind had to compensate for reality. Having completed Madame X, filming the Berlin Trilogy kept me on my toes in the city for quite some time. Thus, my first journey to Asia only took place between January and April of 1985--after what seems today to have been a time of struggle and enormous efforts to overcome red tape and political obstacles. China. The Arts-the People, executed in a caméra-stylo style, shows a host of images from this much talked about, but completely foreign country. My next (rather bold) venture was to make a fiction film in Inner Mongolia, Johanna d’Arc of Mongolia. The film opens with a sequence on the Trans-Siberian Express, with Delphine Seyrig setting the tone as an eccentric British ethnologist:
“It is always the first time. The read word, the imagination, the confrontation with reality. Must the imagination fight shy of the encounter with reality, or do they love each other? Can they form an alliance? Are they altered as a result of their meeting? Do they exchange roles? It is always the first time.”
In Mongolia, western travelers encounter nomads, and the clash of cultures takes its course. This is, however, not only a theme of the film--it was also part of our experience of traveling with a large convoy through the steppe, the deserts and grasslands, mostly without the benefit of tarmac or even dirt roads. The troubled relations between the Mongolians, with whom I wanted to work, and the ruling Chinese required more than a modicum of diplomatic skill. It is, however, precisely the hardships encountered and difficulties overcome in a foreign country with its unfamiliar, constantly changing situations that make us gradually understand a different culture. The film resonates with these experiences, growing richer and more alive through them. Cultural misunderstandings become manifest and emerge in all their absurdity and humor. The confrontation of cultures can be hard and soft at the same time, containing moments of comprehension as well as moments of discord, as can still be experienced today.
Taiga, my second film made in Mongolia, is based on precise and patient ethnographic observation. In this film, I could tackle issues that, for reasons of dramaturgy, I was not able to deal with in my fiction film Johanna d’Arc of Mongolia. In the mountainous, extreme north of Mongolia I accompanied the nomads from their summer camp to their autumn and winter camps. Taiga is a documentary epic of their daily lives, their ceremonies and concepts of shamanism.
From the early 1980s on I had used every trip abroad, every opportunity to do research for my film Exil Shanghai. It is about a cosmopolitan city in the 1930s/1940s in which all the political and social problems of world history come together. People from every nation involved in World War II were present. The city with its free port enjoyed exterritorial status and was divided among the colonial powers. Approximately 20.000 European Jews had escaped from the Nazi terror to Shanghai, mainly from Germany and Austria. Here, under dire conditions and without any means, the refugees managed to build little Vienna, little Berlin, or little Breslau in an incredible act of perseverance. In its very contradictions Shanghai--and the film Exil Shanghai--mirrored the turbulent times.
After the Wall came down, the south-eastern European countries suddenly became accessible. In my documentary Southeast Passage, I explore the area during this critical period, and the fiction film Twelve Chairs, based on the well known novel by Ilf and Petrov, is set in Odessa.
One day I received an email from Korea, inviting me to make a film there. The result was The Korean Wedding Chest. Once again, there was a chest to be opened. In this case, its contents provided many insights, some of which highly amusing. Since then, a large collection of chests has accumulated in my home, namely the many metal and cardboard boxes containing all my fantasies, experiences and moments in life that were triggered by the first two chests I opened, the chest from my childhood and the chest in Korea. Condensed and transformed into film, they can be discovered on the screen again and again.
My long and intense preoccupation with Asia--its history, its lore and its stories--through research, through filmmaking as well as through the period of reflection during the editing process, explains why I could not resist the new but thematically related project of Under Snow. My interest was sparked by a Japanese book which had caused a sensation in the last century, describing the living conditions in Japan’s so called Snow Land, conditions that have barely changed to this day. On the mountain coast facing Siberia, winters are very long and cold, and for half of the year everything is covered by a thick layer of snow. The inhabitants of this region were forced to adapt to the climate and to develop survival strategies of their own. They have succeeded, often in the most surprising ways, and have been able to preserve their customary festivals, rituals and other comforts in spite of all hardships. All activities take place either on top or underneath the snow, and even a Kabuki theater with a flower walkway for the entrance of the stars will be constructed of snow. Virtually all of my interests come together in Under Snow: Asian forms of the theater such as Kabuki, No or Bunraku, music, breathtaking landscapes, creative people who master their everyday lives under difficult conditions and gather for social and artistic activities.
In the prefecture of Echigo, a kind of badminton is of important ritual significance. It is played with large snow shovels and is called «returning the ball». The aim is to catch the ball which has been thrown at lightning speed and then to throw it back--a game between cultures, as it were, performed as it should ideally be.
0/5000
ฉัน Fascintion กับเอเชียความคิดและบันทึกเกี่ยวกับสิ่งที่นำจะทำให้ฟิล์มภายใต้หิมะ อายุเก้า ที่บ้านของเพื่อนจิตรกร ฉันได้รับอนุญาตให้เปิดหน้าอกมองโกเลีย ตกแต่ง ด้วยลวดลายสีสดใสและโดดเด่นที่สัตว์ เนื้อหาแรงบันดาลใจของฉัน fantasies เด็ก: snuffbox ปะการัง เป็นชามชานูนขึ้นเงิน ชามอื่น burl ไม้ สีขาว และสีฟ้า hadaks - ฝ้ายโปร่งใสขนาดใหญ่ที่ใช้ในการนำเสนอของขวัญ และแสดงความเคารพ หรือเป็นเหนื่อยก่อนเดิน ทางที่อันตราย-, ผิว และแตรของแกะป่า กระดูกท่อ เหรียญ และอื่น ๆ สิ่งมหัศจรรย์จากสถานไกล เล่นอะไรก็เริ่มต้นเป็นเกมด้วยนิ้วบนแผนที่ ค่อย ๆ พัฒนาเป็นการศึกษาวัฒนธรรมโบราณของเอเชีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเอเชียประณีตเต้น เพลง และอาคารขั้นร้ายแรง ผล ข้าพเจ้าเติบโตไปในที่สุด แวะไปที่ไซต์ของลูกค้าของฉันคงความฝันของฉันดูเหมือนในที่สุดมาเป็นจริงเมื่อเริ่มทำงานในโครงการของฉันมาดามเอ็กซ์ เรื่องราวของพระราชินีโจรสลัดผจญภัยที่มีในขยะมีการ แฉในทะเลจีน เนื่องจากขาดแคลนหมายถึง อย่างไรก็ตาม สาปได้เป็น ที่ตั้งของฟิล์ม ดังนั้นอีกครั้งใจ imagining มีการชดเชยสำหรับความเป็นจริง มีเสร็จมาดามเอ็กซ์ ถ่ายทำภาพยนตร์ไตรภาคเบอร์ลินเก็บฉันบนเท้าของฉันในเมืองสำหรับค่อนข้างบางเวลา ดังนั้น การเดินทางครั้งแรกของฉันไปยังเอเชียเท่านั้นเอาสถานที่ระหว่างเดือนมกราคมและเมษายนของปี 1985 - หลังจากที่ดูเหมือนว่าวันนี้ได้เวลาของการต่อสู้และความพยายามอย่างมากเพื่อเอาชนะอุปสรรคทางการเมืองและเทปสีแดง ประเทศจีน คนศิลปะ ดำเนินการในลักษณะ caméra stylo แสดงโฮสต์ภาพจากประเทศนี้พูดมากเกี่ยวกับ แต่ต่างประเทศอย่างสมบูรณ์ ทุน (ค่อนข้างหนา) ถัดไปของฉันคือการ ทำภาพยนตร์นิยายในมองโกเลีย Johanna d'Arc มองโกเลีย ฟิล์มเปิดขึ้น โดยลำดับในทรานส์ไซบีเรียเอ็กซ์เพรส กับ Delphine Seyrig การตั้งค่าเสียงเป็น ethnologist อังกฤษที่หลุดโลก: "มันได้เสมอเป็นครั้งแรก คำอ่าน จินตนาการ เผชิญหน้ากับความเป็นจริง ต้องจินตนาการต่อสู้อายของเผชิญหน้ากับความเป็นจริง หรือทำพวกเขารักกัน พวกเขาสามารถสร้างพันธมิตร พวกเขาจะเปลี่ยนจากการประชุม พวกเขาแลกเปลี่ยนบทบาทหรือไม่ มันเป็นครั้งแรกเสมอ"ประเทศมองโกเลีย นักท่องเที่ยวตะวันตกพบโนแมด และการปะทะกันของวัฒนธรรมจะเป็นหลักสูตร ไม่ อย่างไรก็ตาม เท่านั้นชุดรูปแบบของฟิล์ม - เนื่องจากส่วนหนึ่งของประสบการณ์ของเราเดินทางกับขบวนใหญ่ทุ่งหญ้าสเตปป์ หวาน และ grasslands ส่วนใหญ่ไม่ มีประโยชน์ของถนนดินลาด หรือแม้แต่ ความสัมพันธ์ของปัญหาระหว่าง Mongolians กับผู้ที่อยากจะทำงาน และปกครองจีนต้องมากกว่าเล็กน้อยของคทักษะทางการทูต เป็น แม่นยำลำบากพบ และเอาชนะในต่างประเทศมีความคุ้นเคย ยากลำบากตลอดเวลาเปลี่ยนสถานการณ์ที่ทำให้เราค่อย ๆ เข้าใจวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน ฟิล์ม resonates ด้วยประสบการณ์เหล่านี้ การเจริญเติบโตขึ้น และมีชีวิตมากขึ้น โดยพวกเขา เกิดความเข้าใจผิดทางวัฒนธรรมที่เป็นชัด และเกิดใน absurdity และอารมณ์ขันทั้งหมด ข้อบกพร่องของวัฒนธรรมได้ยาก และอ่อนนุ่มในเวลาเดียวกัน ประกอบด้วยช่วงเวลาของความเข้าใจเป็นช่วงเวลาของความบาดหมาง ยังคงมีประสบการณ์วันนี้Taiga ฟิล์มของฉันสองในมองโกเลีย ขึ้นอยู่กับความแม่นยำ และผู้ป่วยสังเกต ethnographic ในหนังเรื่องนี้ ฉันสามารถเล่นงานปัญหาว่า สำหรับเหตุผลของ dramaturgy ฉันไม่สามารถจัดการกับในภาพยนตร์นิยายของฉัน d'Arc Johanna มองโกเลีย ในที่ภูเขา มากจากมองโกเลียฉันมาพร้อมกับโนแมดจากค่ายฤดูร้อนกับฤดูใบไม้ร่วงของพวกเขาและค่ายฤดูหนาว มหากาพย์ชีวิตประจำวัน พิธีกรรมของพวกเขา และแนวคิดของเชมันสารคดี taiga ได้จากต้นทศวรรษ 1980 ใน ฉันได้ใช้ทุกโอกาส ทุกเที่ยวต่างค้นคว้าสำหรับฟิล์มของฉัน Exil เซี่ยงไฮ้ ได้เกี่ยวกับการเมืองทั้งใน 1930s/ทศวรรษ 1940 โดยที่ปัญหาทั้งหมดทางการเมือง และสังคมโลกประวัติศาสตร์ร่วมกันมา ผู้คนจากทุกประเทศที่เกี่ยวข้องกับสงครามโลกปัจจุบันได้ เมืองที่ มีท่าเรือฟรีชอบสถานะ exterritorial และถูกแบ่งอำนาจอาณานิคม ชาวยิวยุโรปประมาณ 20.000 ได้หลบหนีออกจากความหวาดกลัวนาซีไปเซี่ยงไฮ้ ส่วนใหญ่มาจากประเทศเยอรมนีและออสเตรีย ที่นี่ ภาย ใต้เงื่อนไขที่เลวร้าย และไม่ มีวิธีใด ผู้ลี้ภัยที่จัดการสร้างน้อยเวียนนา เบอร์ลินน้อย หรือ Breslau น้อยในการกระทำที่น่าทึ่งของความเพียรพยายาม Exil เซี่ยงไฮ้ - มิเรอร์เวลาปั่นป่วนกันก็มากของเซี่ยงไฮ้ - และฟิล์มหลังจากกำแพงลงมา ประเทศยุโรปตะวันออกเฉียงใต้ก็กลายเป็นสามารถเข้าถึง ในสารคดีของฉันทางตะวันออกเฉียงใต้ ฉันสำรวจพื้นที่ในช่วงเวลานี้สำคัญ และภาพยนตร์นิยาย 12 เก้าอี้ ตามนวนิยายรู้จัก Ilf และเปตรอฟ ตั้งอยู่ในโอเดสซาวันหนึ่งฉันได้รับอีเมล์จากเกาหลี เชิญชวนฉันไปทำให้ฟิล์มมี ผลได้หน้าอก แต่งงาน เกาหลี อีกครั้ง มีหน้าอกเปิด ในกรณีนี้ เนื้อหาให้ข้อมูลเชิงลึกมาก ซึ่งสนุกมาก ตั้งแต่นั้น คอลเลกชันขนาดใหญ่ของทรวงอกได้สะสมในบ้านของฉัน คือในโลหะ และกระดาษแข็งกล่องประกอบด้วยทั้งหมดของฉัน fantasies ประสบการณ์ และช่วงเวลาในชีวิตที่ถูกทริกเกอร์ โดยทรวงอกสองเปิด อกจากวัยเด็กของฉัน และหน้าอกในเกาหลี บีบ และเปลี่ยนเป็นฟิล์ม พวกเขาสามารถค้นพบบนหน้าจออีกด้วยฉัน preoccupation นาน และรุนแรงกับเอเชีย - ประวัติ ของตำนาน และเรื่อง ราวของ - วิจัย ผ่านช่างรวม ถึง ผ่านรอบระยะเวลาการสะท้อนระหว่างการแก้ไข อธิบายทำไมฉันอาจไม่ต่อต้านโครงการภายใต้หิมะใหม่ แต่ที่เกี่ยวข้อง thematically สนใจของฉันถูกจุดประกายจากหนังสือญี่ปุ่นซึ่งได้เกิดความรู้สึกในศตวรรษที่ผ่านมา อธิบายสภาพความเป็นอยู่ในญี่ปุ่นของเรียกว่าดินแดนหิมะ เงื่อนไขที่แทบไม่เปลี่ยนแปลงนี้ ฝั่งภูเขาหันหน้าเข้าหาไซบีเรีย ฤดูหนาวอากาศจะเย็น และยาวมาก และครึ่งปีทุกอย่างถูกปกคลุม ด้วยชั้นหนาของหิมะ ประชากรของภูมิภาคนี้ถูกบังคับ ให้ปรับให้เข้ากับสภาพภูมิอากาศ และ การพัฒนากลยุทธ์การอยู่รอดของตนเอง พวกเขาประสบความ สำเร็จ บ่อยสุดด้วยความประหลาดใจ และมีได้รักษาเทศกาลของจารีตประเพณี พิธีกรรม และสิ่งอื่น ๆ แม้ลำบากทั้งหมด กิจกรรมทั้งหมดขึ้นด้านบน หรือ ใต้หิมะ และแม้แต่โรงละครคาบุกิ ด้วยดอกไม้ทางเดินสำหรับของดาวที่จะสร้างของหิมะ แทบทั้งหมดของฉันคอยมาร่วมกันภายใต้หิมะ: เอเชียรูปแบบโรงละครคาบุกิ ไม่มีเช่น Bunraku เพลง ภูมิทัศน์สวยงาม สร้างสรรค์บุคคลต้นแบบชีวิตประจำวันภายใต้เงื่อนไขที่ยาก และรวบรวมข้อมูลสำหรับกิจกรรมเพื่อสังคม และศิลปะในจังหวัดของ Echigo ชนิดของแบดมินตันเป็นของสำคัญสำคัญพิธีกรรม มันเล่นกับ shovels หิมะขนาดใหญ่ และถูกเรียกว่า «ความลูก» จุดมุ่งหมายคือการ จับลูกที่ได้เกิดขึ้นที่ความเร็วฟ้าผ่าแล้ว โยนมัน กลับ - เกมระหว่างวัฒนธรรม ตามนั้น ดำเนินการเชิญควรจะ
การแปล กรุณารอสักครู่..
My Fascintion with Asia.
Thoughts and Notes on What Led Me to Make the Film Under Snow.
At the age of nine, at the house of a painter friend, I was allowed to open a Mongolian chest, decorated with brightly colored patterns and animal motifs. Its contents inspired my childhood fantasies: a coral snuffbox, an embossed silver tea bowl, another bowl made of burl wood, white and blue hadaks--large transparent shawls used to present gifts and show respect, or as offerings before a dangerous voyage--, the skin and horns of a wild sheep, bone pipes, coins, and other wonders from faraway places. What had playfully begun as a game with my finger on the map, gradually developed into the serious study of the ancient cultures of Asia, especially Asian elaborate dances, music, and stage dramas. As a consequence, my desire grew to finally visit the site of my imaginings.
My dreams seemed eventually to come true when I began to work on my project Madame X, the story of a pirate queen whose adventures on a junk were to unfold in the China Sea. Due to shortage of means, however, Lake Constance had to become the location of the film. So once again the imagining mind had to compensate for reality. Having completed Madame X, filming the Berlin Trilogy kept me on my toes in the city for quite some time. Thus, my first journey to Asia only took place between January and April of 1985--after what seems today to have been a time of struggle and enormous efforts to overcome red tape and political obstacles. China. The Arts-the People, executed in a caméra-stylo style, shows a host of images from this much talked about, but completely foreign country. My next (rather bold) venture was to make a fiction film in Inner Mongolia, Johanna d’Arc of Mongolia. The film opens with a sequence on the Trans-Siberian Express, with Delphine Seyrig setting the tone as an eccentric British ethnologist:
“It is always the first time. The read word, the imagination, the confrontation with reality. Must the imagination fight shy of the encounter with reality, or do they love each other? Can they form an alliance? Are they altered as a result of their meeting? Do they exchange roles? It is always the first time.”
In Mongolia, western travelers encounter nomads, and the clash of cultures takes its course. This is, however, not only a theme of the film--it was also part of our experience of traveling with a large convoy through the steppe, the deserts and grasslands, mostly without the benefit of tarmac or even dirt roads. The troubled relations between the Mongolians, with whom I wanted to work, and the ruling Chinese required more than a modicum of diplomatic skill. It is, however, precisely the hardships encountered and difficulties overcome in a foreign country with its unfamiliar, constantly changing situations that make us gradually understand a different culture. The film resonates with these experiences, growing richer and more alive through them. Cultural misunderstandings become manifest and emerge in all their absurdity and humor. The confrontation of cultures can be hard and soft at the same time, containing moments of comprehension as well as moments of discord, as can still be experienced today.
Taiga, my second film made in Mongolia, is based on precise and patient ethnographic observation. In this film, I could tackle issues that, for reasons of dramaturgy, I was not able to deal with in my fiction film Johanna d’Arc of Mongolia. In the mountainous, extreme north of Mongolia I accompanied the nomads from their summer camp to their autumn and winter camps. Taiga is a documentary epic of their daily lives, their ceremonies and concepts of shamanism.
From the early 1980s on I had used every trip abroad, every opportunity to do research for my film Exil Shanghai. It is about a cosmopolitan city in the 1930s/1940s in which all the political and social problems of world history come together. People from every nation involved in World War II were present. The city with its free port enjoyed exterritorial status and was divided among the colonial powers. Approximately 20.000 European Jews had escaped from the Nazi terror to Shanghai, mainly from Germany and Austria. Here, under dire conditions and without any means, the refugees managed to build little Vienna, little Berlin, or little Breslau in an incredible act of perseverance. In its very contradictions Shanghai--and the film Exil Shanghai--mirrored the turbulent times.
After the Wall came down, the south-eastern European countries suddenly became accessible. In my documentary Southeast Passage, I explore the area during this critical period, and the fiction film Twelve Chairs, based on the well known novel by Ilf and Petrov, is set in Odessa.
One day I received an email from Korea, inviting me to make a film there. The result was The Korean Wedding Chest. Once again, there was a chest to be opened. In this case, its contents provided many insights, some of which highly amusing. Since then, a large collection of chests has accumulated in my home, namely the many metal and cardboard boxes containing all my fantasies, experiences and moments in life that were triggered by the first two chests I opened, the chest from my childhood and the chest in Korea. Condensed and transformed into film, they can be discovered on the screen again and again.
My long and intense preoccupation with Asia--its history, its lore and its stories--through research, through filmmaking as well as through the period of reflection during the editing process, explains why I could not resist the new but thematically related project of Under Snow. My interest was sparked by a Japanese book which had caused a sensation in the last century, describing the living conditions in Japan’s so called Snow Land, conditions that have barely changed to this day. On the mountain coast facing Siberia, winters are very long and cold, and for half of the year everything is covered by a thick layer of snow. The inhabitants of this region were forced to adapt to the climate and to develop survival strategies of their own. They have succeeded, often in the most surprising ways, and have been able to preserve their customary festivals, rituals and other comforts in spite of all hardships. All activities take place either on top or underneath the snow, and even a Kabuki theater with a flower walkway for the entrance of the stars will be constructed of snow. Virtually all of my interests come together in Under Snow: Asian forms of the theater such as Kabuki, No or Bunraku, music, breathtaking landscapes, creative people who master their everyday lives under difficult conditions and gather for social and artistic activities.
In the prefecture of Echigo, a kind of badminton is of important ritual significance. It is played with large snow shovels and is called «returning the ball». The aim is to catch the ball which has been thrown at lightning speed and then to throw it back--a game between cultures, as it were, performed as it should ideally be.
Thoughts and Notes on What Led Me to Make the Film Under Snow.
At the age of nine, at the house of a painter friend, I was allowed to open a Mongolian chest, decorated with brightly colored patterns and animal motifs. Its contents inspired my childhood fantasies: a coral snuffbox, an embossed silver tea bowl, another bowl made of burl wood, white and blue hadaks--large transparent shawls used to present gifts and show respect, or as offerings before a dangerous voyage--, the skin and horns of a wild sheep, bone pipes, coins, and other wonders from faraway places. What had playfully begun as a game with my finger on the map, gradually developed into the serious study of the ancient cultures of Asia, especially Asian elaborate dances, music, and stage dramas. As a consequence, my desire grew to finally visit the site of my imaginings.
My dreams seemed eventually to come true when I began to work on my project Madame X, the story of a pirate queen whose adventures on a junk were to unfold in the China Sea. Due to shortage of means, however, Lake Constance had to become the location of the film. So once again the imagining mind had to compensate for reality. Having completed Madame X, filming the Berlin Trilogy kept me on my toes in the city for quite some time. Thus, my first journey to Asia only took place between January and April of 1985--after what seems today to have been a time of struggle and enormous efforts to overcome red tape and political obstacles. China. The Arts-the People, executed in a caméra-stylo style, shows a host of images from this much talked about, but completely foreign country. My next (rather bold) venture was to make a fiction film in Inner Mongolia, Johanna d’Arc of Mongolia. The film opens with a sequence on the Trans-Siberian Express, with Delphine Seyrig setting the tone as an eccentric British ethnologist:
“It is always the first time. The read word, the imagination, the confrontation with reality. Must the imagination fight shy of the encounter with reality, or do they love each other? Can they form an alliance? Are they altered as a result of their meeting? Do they exchange roles? It is always the first time.”
In Mongolia, western travelers encounter nomads, and the clash of cultures takes its course. This is, however, not only a theme of the film--it was also part of our experience of traveling with a large convoy through the steppe, the deserts and grasslands, mostly without the benefit of tarmac or even dirt roads. The troubled relations between the Mongolians, with whom I wanted to work, and the ruling Chinese required more than a modicum of diplomatic skill. It is, however, precisely the hardships encountered and difficulties overcome in a foreign country with its unfamiliar, constantly changing situations that make us gradually understand a different culture. The film resonates with these experiences, growing richer and more alive through them. Cultural misunderstandings become manifest and emerge in all their absurdity and humor. The confrontation of cultures can be hard and soft at the same time, containing moments of comprehension as well as moments of discord, as can still be experienced today.
Taiga, my second film made in Mongolia, is based on precise and patient ethnographic observation. In this film, I could tackle issues that, for reasons of dramaturgy, I was not able to deal with in my fiction film Johanna d’Arc of Mongolia. In the mountainous, extreme north of Mongolia I accompanied the nomads from their summer camp to their autumn and winter camps. Taiga is a documentary epic of their daily lives, their ceremonies and concepts of shamanism.
From the early 1980s on I had used every trip abroad, every opportunity to do research for my film Exil Shanghai. It is about a cosmopolitan city in the 1930s/1940s in which all the political and social problems of world history come together. People from every nation involved in World War II were present. The city with its free port enjoyed exterritorial status and was divided among the colonial powers. Approximately 20.000 European Jews had escaped from the Nazi terror to Shanghai, mainly from Germany and Austria. Here, under dire conditions and without any means, the refugees managed to build little Vienna, little Berlin, or little Breslau in an incredible act of perseverance. In its very contradictions Shanghai--and the film Exil Shanghai--mirrored the turbulent times.
After the Wall came down, the south-eastern European countries suddenly became accessible. In my documentary Southeast Passage, I explore the area during this critical period, and the fiction film Twelve Chairs, based on the well known novel by Ilf and Petrov, is set in Odessa.
One day I received an email from Korea, inviting me to make a film there. The result was The Korean Wedding Chest. Once again, there was a chest to be opened. In this case, its contents provided many insights, some of which highly amusing. Since then, a large collection of chests has accumulated in my home, namely the many metal and cardboard boxes containing all my fantasies, experiences and moments in life that were triggered by the first two chests I opened, the chest from my childhood and the chest in Korea. Condensed and transformed into film, they can be discovered on the screen again and again.
My long and intense preoccupation with Asia--its history, its lore and its stories--through research, through filmmaking as well as through the period of reflection during the editing process, explains why I could not resist the new but thematically related project of Under Snow. My interest was sparked by a Japanese book which had caused a sensation in the last century, describing the living conditions in Japan’s so called Snow Land, conditions that have barely changed to this day. On the mountain coast facing Siberia, winters are very long and cold, and for half of the year everything is covered by a thick layer of snow. The inhabitants of this region were forced to adapt to the climate and to develop survival strategies of their own. They have succeeded, often in the most surprising ways, and have been able to preserve their customary festivals, rituals and other comforts in spite of all hardships. All activities take place either on top or underneath the snow, and even a Kabuki theater with a flower walkway for the entrance of the stars will be constructed of snow. Virtually all of my interests come together in Under Snow: Asian forms of the theater such as Kabuki, No or Bunraku, music, breathtaking landscapes, creative people who master their everyday lives under difficult conditions and gather for social and artistic activities.
In the prefecture of Echigo, a kind of badminton is of important ritual significance. It is played with large snow shovels and is called «returning the ball». The aim is to catch the ball which has been thrown at lightning speed and then to throw it back--a game between cultures, as it were, performed as it should ideally be.
การแปล กรุณารอสักครู่..
fascintion ของฉันกับเอเชีย
ความคิดและบันทึกในสิ่งที่ทำให้ฉันทำภาพยนตร์ภายใต้หิมะ
อายุเก้า ที่บ้านเพื่อนของจิตรกร , ฉันได้รับอนุญาตให้เปิดหน้าอก มองโกเลีย ที่ตกแต่งด้วยสีสดใส รูปแบบและลวดลายของสัตว์ เนื้อหาของแรงบันดาลใจจากจินตนาการวัยเด็กของฉัน : กระตั้วแทงเสือปะการัง นูนสีเงินชา ชาม อีกชามที่ทำจากไม้ Burl ,สีขาวและสีฟ้า hadaks -- shawls โปร่งใสขนาดใหญ่ใช้ของขวัญของขวัญ และแสดงความเคารพ หรือบูชาก่อนการเดินทางที่อันตราย . . . ผิวและเขาเป็นแกะป่ากระดูก , ท่อ , เหรียญ และสิ่งมหัศจรรย์อื่น ๆจากสถานที่ห่างไกล สิ่งที่เริ่มเป็นเกมอย่างสนุกสนาน นิ้วบนแผนที่ ค่อยๆพัฒนาในการศึกษาอย่างจริงจังของวัฒนธรรมโบราณของเอเชียโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเชียเต้นรำ , บรรจง ดนตรี และละครเวที ผลที่ตามมา , ความปรารถนาของฉันเติบโตแล้วเยี่ยมชมเว็บไซต์ของ imaginings ของฉัน
ความฝันของฉันก็เป็นจริง เมื่อในที่สุดผมก็เริ่มทำงานในโครงการมาดามเอ็กซ์ เรื่องราวของพระราชินีโจรสลัดที่มีการผจญภัยในขยะจะแฉในทะเลจีน เนื่องจากขาดแคลนหมายถึงอย่างไรก็ตามทะเลสาบคอนสแตนซ์ได้กลายเป็นที่ตั้งของภาพยนตร์ ดังนั้นอีกครั้งที่จินตนาการ จิต มีการชดเชยจริง จบมาดามเอ็กซ์ จากไตรภาคเบอร์ลินเก็บฉันบนเท้าของฉันในเมืองสำหรับค่อนข้างบางเวลา ดังนั้นก่อนการเดินทางไปยังเอเชียเกิดขึ้นระหว่างเดือนมกราคมและเมษายนของปี 1985 . . . หลังจากสิ่งที่ดูเหมือนวันนี้จะได้รับช่วงเวลาของการต่อสู้และความพยายามอย่างมากที่จะเอาชนะเทปสีแดงและอุปสรรคทางการเมือง ประเทศจีน ศิลปะประชาชนดำเนินการใน Cam éราโนสไตโลสไตล์แสดงโฮสต์ของภาพนี้มากพูดคุยเกี่ยวกับ แต่ต่างประเทศโดยสิ้นเชิงของผมหน้า ( ค่อนข้างหนา ) ร่วมทุน เพื่อให้นิยายฟิล์ม ในมองโกเลีย โจแฮนนา d'arc ของมองโกเลีย ภาพยนตร์เปิดขึ้นพร้อมกับลำดับในทรานส์ไซบีเรียนด่วน กับเดลฟี seyrig ตั้งค่าโทนสีเป็นโดยชาวอังกฤษนอกรีต :
" เสมอเป็นครั้งแรก อ่าน Word , จินตนาการ , การเผชิญหน้ากับความเป็นจริงต้องจินตนาการหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับความเป็นจริง หรือจะรักกัน พวกเขาสามารถเป็นพันธมิตร ? พวกเขามีการเปลี่ยนแปลงผลของการประชุมของพวกเขา พวกเขาบทบาทแลกเปลี่ยน เสมอเป็นครั้งแรก "
ในมองโกเลีย นักท่องเที่ยวตะวันตกพบพเนจร และการปะทะกันของวัฒนธรรมที่ใช้หลักสูตรของ นี้ , อย่างไรก็ตามไม่เพียง แต่รูปแบบของภาพยนตร์ มันคือส่วนหนึ่งของประสบการณ์ของเราเดินทางกับขบวนใหญ่ผ่านที่ราบทะเลทรายและทุ่งหญ้า ส่วนใหญ่ไม่มีผลประโยชน์ของถนนหรือถนนสกปรกด้วยซ้ำ ความสัมพันธ์ที่มีปัญหาระหว่าง mongolians ใครอยากทำงาน และรัฐบาลจีนต้องมากกว่าจำนวนเล็กน้อยของความสามารถทางการทูต มันเป็น , อย่างไรก็ตาม ,แน่นอนความยากลำบากพบและอุปสรรคเอาชนะในต่างประเทศที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา สถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคย ทำให้เราค่อยๆ เข้าใจในวัฒนธรรมที่แตกต่าง ภาพยนตร์สะท้อนกับประสบการณ์เหล่านี้ เติบโตยิ่งขึ้นและชีวิตมากขึ้น ผ่านการ ความเข้าใจผิดทางวัฒนธรรมและกลายเป็นปรากฏออกมาในความไร้สาระและอารมณ์ขันของพวกเขาการเผชิญหน้ากันของวัฒนธรรมที่สามารถยากและนุ่มในเวลาเดียวกัน ที่มีช่วงเวลาของความเข้าใจ ตลอดจนช่วงเวลาแห่งความขัดแย้งที่ยังสามารถมีประสบการณ์ในวันนี้
ไทกะ ภาพยนตร์ที่สองของฉันในมองโกเลีย โดยละเอียด และผู้ป่วยด้านการสังเกต ในหนังเรื่องนี้ ฉันสามารถจัดการกับปัญหานั้น ด้วยเหตุผลของศิลปะการละคร ,ฉันไม่สามารถที่จะจัดการกับในหนังนิยายของฉันโจ d'arc ของมองโกเลีย ในภูเขาทางตอนเหนือของมองโกเลีย สุดโต่งฉันมาพร้อมกับพวกจากค่ายฤดูร้อนของค่ายของฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว ไทกะเป็นสารคดีมหากาพย์ของชีวิตทุกวันของพวกเขา เป็นพิธีกร และแนวคิดของชาแมน .
จากไฟต์แรก ๆที่ฉันได้ใช้ทุกการเดินทางต่างประเทศทุกโอกาสทำวิจัยสำหรับภาพยนตร์ของฉัน exil เซี่ยงไฮ้ เป็นเรื่องราวของเมืองทั่วโลกในช่วงทศวรรษที่ 1930 / 1940 ซึ่งทุกปัญหาทางการเมืองและสังคมของโลกมาด้วยกัน ผู้คนจากทุกประเทศที่เกี่ยวข้องกับสงครามโลกครั้งที่สองในปัจจุบัน เมืองพอร์ตฟรีของเพลิดเพลินกับสถานะ exterritorial และถูกแบ่งระหว่างอาณานิคมพลัง ประมาณ 20000 ยุโรปชาวยิวหนีจากความหวาดกลัวของนาซีในเซี่ยงไฮ้ส่วนใหญ่จากเยอรมนีและออสเตรีย ที่นี่ ภายใต้เงื่อนไขที่เลวร้าย และโดยวิธีการใด ๆ ผู้อพยพ จัดการเพื่อสร้าง น้อยน้อย เบอร์ลิน เวียนนา หรือ เล็ก ๆน้อย ๆในการกระทำเหลือเชื่อ Breslau แห่งความอุตสาหะ ในความขัดแย้งมากเซี่ยงไฮ้ -- และภาพยนตร์ exil เซี่ยงไฮ้ -- กระจกเวลาป่วน
หลังจากกำแพงลงมาประเทศในตะวันออกเฉียงใต้ ยุโรปก็สามารถเข้าถึงได้ ในสารคดีของฉันทางตะวันออกเฉียงใต้ ผมสำรวจพื้นที่ในช่วงวิกฤตินี้ และนิยายภาพยนตร์ 12 เก้าอี้ ขึ้นอยู่กับที่รู้จักกันดีและนวนิยายโดย ilf วิศาล ตั้งอยู่ในโอเดสซา
วันนึง ผมได้รับอีเมล์จากเกาหลี ชวนฉันไปทำหนังที่นั่น ผลคือ หน้าอกแต่งเกาหลี อีกครั้งมีกล่องให้เปิด ในกรณีนี้ เนื้อหาให้มาก ข้อมูลเชิงลึก ซึ่งในเชิงขบขัน ตั้งแต่นั้นมา , คอลเลกชันขนาดใหญ่ของทรวงอกมีสะสมอยู่ในบ้าน คือ โลหะและกล่องกระดาษแข็งที่มีจินตนาการของฉัน ประสบการณ์ และช่วงเวลาในชีวิตที่ถูกทริกเกอร์ โดยสองคนแรกทรวงอกฉันเปิดหน้าอกจากวัยเด็กของฉันและหน้าอกในเกาหลีย่อและแปลงเป็นภาพยนตร์ พวกเขาสามารถพบได้บนหน้าจออีกครั้งและอีกครั้ง
นานและรุนแรงเข้าไปกับเอเชีย -- ประวัติความเป็นมาของฉันของตำนานและเรื่องราว . . ผ่านการวิจัย ผ่านการทำหนัง รวมทั้งผ่านระยะเวลาของการสะท้อนกลับ ในระหว่างขั้นตอนการแก้ไข , อธิบายว่าทำไมฉันไม่สามารถต้านทาน แต่ใจใหม่ ที่เกี่ยวข้องกับโครงการภายใต้หิมะความสนใจของฉันถูก sparked โดยหนังสือภาษาญี่ปุ่น ซึ่งเกิดจากความรู้สึกในศตวรรษนี้ อธิบายถึงสภาพความเป็นอยู่ในญี่ปุ่นเรียกว่า แดนหิมะ , เงื่อนไขที่ได้เปลี่ยนไปในวันนี้ บนภูเขาฝั่งหันหน้าไปทางไซบีเรีย ในฤดูหนาวจะหนาวยาวนานมาก และสำหรับครึ่งปีทุกอย่างจะถูกปกคลุมด้วยชั้นหนาของหิมะประชากรของภูมิภาคนี้ถูกบังคับให้ปรับตัวให้เข้ากับสภาพภูมิอากาศและการพัฒนากลยุทธ์เพื่อความอยู่รอดของตนเอง พวกเขาประสบความสำเร็จมักจะอยู่ในวิธีการที่น่าประหลาดใจมากที่สุด และสามารถรักษาเทศกาลประเพณีของพวกเขา พิธีกรรม และความสะดวกสบายอื่น ๆ ถึงแม้จะเต็มไปด้วยความยากลำบาก กิจกรรมทั้งหมดที่เกิดขึ้นทั้งบนหรือใต้หิมะและแม้กระทั่งละครคาบูกิด้วยดอกไม้ทางเดินสำหรับทางเข้าของดาวจะถูกสร้างจากหิมะ เกือบทั้งหมดของความสนใจของฉันมาด้วยกันภายใต้หิมะ : รูปแบบเอเชียของโรงหนัง เช่น คาบูกิ ไม่มี หรือ ละคร เพลง ทัศนียภาพสวย สร้างสรรค์ คนต้นแบบชีวิตภายใต้เงื่อนไขที่ยากและรวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมทางสังคมและศิลปะ
ในจังหวัดของ echigo , ชนิดของกีฬาแบดมินตันเป็นสำคัญของพิธีกรรมสำคัญ มันเล่นกับพลั่วหิมะขนาดใหญ่และเรียกว่า«คืนบอล» . มีจุดมุ่งหมายเพื่อจับลูกบอลที่ถูกโยนที่ความเร็วฟ้าผ่า แล้วโยนมันกลับมา -- เกมระหว่างวัฒนธรรม มันเป็นดำเนินการตามที่มันควรจะเป็น
ความคิดและบันทึกในสิ่งที่ทำให้ฉันทำภาพยนตร์ภายใต้หิมะ
อายุเก้า ที่บ้านเพื่อนของจิตรกร , ฉันได้รับอนุญาตให้เปิดหน้าอก มองโกเลีย ที่ตกแต่งด้วยสีสดใส รูปแบบและลวดลายของสัตว์ เนื้อหาของแรงบันดาลใจจากจินตนาการวัยเด็กของฉัน : กระตั้วแทงเสือปะการัง นูนสีเงินชา ชาม อีกชามที่ทำจากไม้ Burl ,สีขาวและสีฟ้า hadaks -- shawls โปร่งใสขนาดใหญ่ใช้ของขวัญของขวัญ และแสดงความเคารพ หรือบูชาก่อนการเดินทางที่อันตราย . . . ผิวและเขาเป็นแกะป่ากระดูก , ท่อ , เหรียญ และสิ่งมหัศจรรย์อื่น ๆจากสถานที่ห่างไกล สิ่งที่เริ่มเป็นเกมอย่างสนุกสนาน นิ้วบนแผนที่ ค่อยๆพัฒนาในการศึกษาอย่างจริงจังของวัฒนธรรมโบราณของเอเชียโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเชียเต้นรำ , บรรจง ดนตรี และละครเวที ผลที่ตามมา , ความปรารถนาของฉันเติบโตแล้วเยี่ยมชมเว็บไซต์ของ imaginings ของฉัน
ความฝันของฉันก็เป็นจริง เมื่อในที่สุดผมก็เริ่มทำงานในโครงการมาดามเอ็กซ์ เรื่องราวของพระราชินีโจรสลัดที่มีการผจญภัยในขยะจะแฉในทะเลจีน เนื่องจากขาดแคลนหมายถึงอย่างไรก็ตามทะเลสาบคอนสแตนซ์ได้กลายเป็นที่ตั้งของภาพยนตร์ ดังนั้นอีกครั้งที่จินตนาการ จิต มีการชดเชยจริง จบมาดามเอ็กซ์ จากไตรภาคเบอร์ลินเก็บฉันบนเท้าของฉันในเมืองสำหรับค่อนข้างบางเวลา ดังนั้นก่อนการเดินทางไปยังเอเชียเกิดขึ้นระหว่างเดือนมกราคมและเมษายนของปี 1985 . . . หลังจากสิ่งที่ดูเหมือนวันนี้จะได้รับช่วงเวลาของการต่อสู้และความพยายามอย่างมากที่จะเอาชนะเทปสีแดงและอุปสรรคทางการเมือง ประเทศจีน ศิลปะประชาชนดำเนินการใน Cam éราโนสไตโลสไตล์แสดงโฮสต์ของภาพนี้มากพูดคุยเกี่ยวกับ แต่ต่างประเทศโดยสิ้นเชิงของผมหน้า ( ค่อนข้างหนา ) ร่วมทุน เพื่อให้นิยายฟิล์ม ในมองโกเลีย โจแฮนนา d'arc ของมองโกเลีย ภาพยนตร์เปิดขึ้นพร้อมกับลำดับในทรานส์ไซบีเรียนด่วน กับเดลฟี seyrig ตั้งค่าโทนสีเป็นโดยชาวอังกฤษนอกรีต :
" เสมอเป็นครั้งแรก อ่าน Word , จินตนาการ , การเผชิญหน้ากับความเป็นจริงต้องจินตนาการหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับความเป็นจริง หรือจะรักกัน พวกเขาสามารถเป็นพันธมิตร ? พวกเขามีการเปลี่ยนแปลงผลของการประชุมของพวกเขา พวกเขาบทบาทแลกเปลี่ยน เสมอเป็นครั้งแรก "
ในมองโกเลีย นักท่องเที่ยวตะวันตกพบพเนจร และการปะทะกันของวัฒนธรรมที่ใช้หลักสูตรของ นี้ , อย่างไรก็ตามไม่เพียง แต่รูปแบบของภาพยนตร์ มันคือส่วนหนึ่งของประสบการณ์ของเราเดินทางกับขบวนใหญ่ผ่านที่ราบทะเลทรายและทุ่งหญ้า ส่วนใหญ่ไม่มีผลประโยชน์ของถนนหรือถนนสกปรกด้วยซ้ำ ความสัมพันธ์ที่มีปัญหาระหว่าง mongolians ใครอยากทำงาน และรัฐบาลจีนต้องมากกว่าจำนวนเล็กน้อยของความสามารถทางการทูต มันเป็น , อย่างไรก็ตาม ,แน่นอนความยากลำบากพบและอุปสรรคเอาชนะในต่างประเทศที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา สถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคย ทำให้เราค่อยๆ เข้าใจในวัฒนธรรมที่แตกต่าง ภาพยนตร์สะท้อนกับประสบการณ์เหล่านี้ เติบโตยิ่งขึ้นและชีวิตมากขึ้น ผ่านการ ความเข้าใจผิดทางวัฒนธรรมและกลายเป็นปรากฏออกมาในความไร้สาระและอารมณ์ขันของพวกเขาการเผชิญหน้ากันของวัฒนธรรมที่สามารถยากและนุ่มในเวลาเดียวกัน ที่มีช่วงเวลาของความเข้าใจ ตลอดจนช่วงเวลาแห่งความขัดแย้งที่ยังสามารถมีประสบการณ์ในวันนี้
ไทกะ ภาพยนตร์ที่สองของฉันในมองโกเลีย โดยละเอียด และผู้ป่วยด้านการสังเกต ในหนังเรื่องนี้ ฉันสามารถจัดการกับปัญหานั้น ด้วยเหตุผลของศิลปะการละคร ,ฉันไม่สามารถที่จะจัดการกับในหนังนิยายของฉันโจ d'arc ของมองโกเลีย ในภูเขาทางตอนเหนือของมองโกเลีย สุดโต่งฉันมาพร้อมกับพวกจากค่ายฤดูร้อนของค่ายของฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว ไทกะเป็นสารคดีมหากาพย์ของชีวิตทุกวันของพวกเขา เป็นพิธีกร และแนวคิดของชาแมน .
จากไฟต์แรก ๆที่ฉันได้ใช้ทุกการเดินทางต่างประเทศทุกโอกาสทำวิจัยสำหรับภาพยนตร์ของฉัน exil เซี่ยงไฮ้ เป็นเรื่องราวของเมืองทั่วโลกในช่วงทศวรรษที่ 1930 / 1940 ซึ่งทุกปัญหาทางการเมืองและสังคมของโลกมาด้วยกัน ผู้คนจากทุกประเทศที่เกี่ยวข้องกับสงครามโลกครั้งที่สองในปัจจุบัน เมืองพอร์ตฟรีของเพลิดเพลินกับสถานะ exterritorial และถูกแบ่งระหว่างอาณานิคมพลัง ประมาณ 20000 ยุโรปชาวยิวหนีจากความหวาดกลัวของนาซีในเซี่ยงไฮ้ส่วนใหญ่จากเยอรมนีและออสเตรีย ที่นี่ ภายใต้เงื่อนไขที่เลวร้าย และโดยวิธีการใด ๆ ผู้อพยพ จัดการเพื่อสร้าง น้อยน้อย เบอร์ลิน เวียนนา หรือ เล็ก ๆน้อย ๆในการกระทำเหลือเชื่อ Breslau แห่งความอุตสาหะ ในความขัดแย้งมากเซี่ยงไฮ้ -- และภาพยนตร์ exil เซี่ยงไฮ้ -- กระจกเวลาป่วน
หลังจากกำแพงลงมาประเทศในตะวันออกเฉียงใต้ ยุโรปก็สามารถเข้าถึงได้ ในสารคดีของฉันทางตะวันออกเฉียงใต้ ผมสำรวจพื้นที่ในช่วงวิกฤตินี้ และนิยายภาพยนตร์ 12 เก้าอี้ ขึ้นอยู่กับที่รู้จักกันดีและนวนิยายโดย ilf วิศาล ตั้งอยู่ในโอเดสซา
วันนึง ผมได้รับอีเมล์จากเกาหลี ชวนฉันไปทำหนังที่นั่น ผลคือ หน้าอกแต่งเกาหลี อีกครั้งมีกล่องให้เปิด ในกรณีนี้ เนื้อหาให้มาก ข้อมูลเชิงลึก ซึ่งในเชิงขบขัน ตั้งแต่นั้นมา , คอลเลกชันขนาดใหญ่ของทรวงอกมีสะสมอยู่ในบ้าน คือ โลหะและกล่องกระดาษแข็งที่มีจินตนาการของฉัน ประสบการณ์ และช่วงเวลาในชีวิตที่ถูกทริกเกอร์ โดยสองคนแรกทรวงอกฉันเปิดหน้าอกจากวัยเด็กของฉันและหน้าอกในเกาหลีย่อและแปลงเป็นภาพยนตร์ พวกเขาสามารถพบได้บนหน้าจออีกครั้งและอีกครั้ง
นานและรุนแรงเข้าไปกับเอเชีย -- ประวัติความเป็นมาของฉันของตำนานและเรื่องราว . . ผ่านการวิจัย ผ่านการทำหนัง รวมทั้งผ่านระยะเวลาของการสะท้อนกลับ ในระหว่างขั้นตอนการแก้ไข , อธิบายว่าทำไมฉันไม่สามารถต้านทาน แต่ใจใหม่ ที่เกี่ยวข้องกับโครงการภายใต้หิมะความสนใจของฉันถูก sparked โดยหนังสือภาษาญี่ปุ่น ซึ่งเกิดจากความรู้สึกในศตวรรษนี้ อธิบายถึงสภาพความเป็นอยู่ในญี่ปุ่นเรียกว่า แดนหิมะ , เงื่อนไขที่ได้เปลี่ยนไปในวันนี้ บนภูเขาฝั่งหันหน้าไปทางไซบีเรีย ในฤดูหนาวจะหนาวยาวนานมาก และสำหรับครึ่งปีทุกอย่างจะถูกปกคลุมด้วยชั้นหนาของหิมะประชากรของภูมิภาคนี้ถูกบังคับให้ปรับตัวให้เข้ากับสภาพภูมิอากาศและการพัฒนากลยุทธ์เพื่อความอยู่รอดของตนเอง พวกเขาประสบความสำเร็จมักจะอยู่ในวิธีการที่น่าประหลาดใจมากที่สุด และสามารถรักษาเทศกาลประเพณีของพวกเขา พิธีกรรม และความสะดวกสบายอื่น ๆ ถึงแม้จะเต็มไปด้วยความยากลำบาก กิจกรรมทั้งหมดที่เกิดขึ้นทั้งบนหรือใต้หิมะและแม้กระทั่งละครคาบูกิด้วยดอกไม้ทางเดินสำหรับทางเข้าของดาวจะถูกสร้างจากหิมะ เกือบทั้งหมดของความสนใจของฉันมาด้วยกันภายใต้หิมะ : รูปแบบเอเชียของโรงหนัง เช่น คาบูกิ ไม่มี หรือ ละคร เพลง ทัศนียภาพสวย สร้างสรรค์ คนต้นแบบชีวิตภายใต้เงื่อนไขที่ยากและรวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมทางสังคมและศิลปะ
ในจังหวัดของ echigo , ชนิดของกีฬาแบดมินตันเป็นสำคัญของพิธีกรรมสำคัญ มันเล่นกับพลั่วหิมะขนาดใหญ่และเรียกว่า«คืนบอล» . มีจุดมุ่งหมายเพื่อจับลูกบอลที่ถูกโยนที่ความเร็วฟ้าผ่า แล้วโยนมันกลับมา -- เกมระหว่างวัฒนธรรม มันเป็นดำเนินการตามที่มันควรจะเป็น
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- สิ่งที่ผมชอบมีหลายอย่าง
- ซึ่งผู้ใหญ่จะต้องให้คำแนะนำ
- ปีก่อน
- Its considerable geneticdistance from B.
- คุณพักผ่อนมากๆ
- No knowledge about that like surfing.
- Stayed five days
- means
- พักเที่ยง
- Efter tre veckor men det gör ingenting
- ไม่มีคำตอบจากฉัน
- ทำไมถึงกล้าซื้อให้
- I started at the age of 12 years.
- I'm so ashamed of my self
- Stress
- century 20th
- Propagation using seeds of the specific
- 近一倍
- ฉันถึงที่หมายล่ะ
- Analyzing the variation of assimilation
- คุณนอนกี่ชั่วโมง
- แจ้งซ่อม
- More than 80 percent said working with c
- เพราะฉะนั้น
