TB diagnosis pathwaysThe WHO (2011)

TB diagnosis pathways
The WHO (2011) describes two pathways to
TB diagnosis: the “patient-initiated”
pathway; and the “screening” pathway.
The patient-initiated pathway is often
called passive case finding as it depends on
patients presenting themselves to healthcare
services, whereas the screening
pathway is called active case finding as
it involves targeting and screening highrisk
populations.
The patient-initiated pathway includes
five steps, each of which can present a
potential barrier to early diagnosis:
» Recognition of symptoms by the sick
individual or carer;
» Accessing an appropriate
healthcare provider;
» Identification of patients with
suspected TB by healthcare workers;
» Accessing correct diagnostic tests;
» Referral to specialist services.
Understanding and addressing these
barriers could increase early diagnosis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เส้นทางวินิจฉัย TBคน (2011) อธิบายถึงสองเส้นทางสู่วินิจฉัย TB: การ "เริ่มต้นผู้ป่วย"เดิน และทางเดิน "คัดกรอง"ทางเดินเริ่มต้นที่ผู้ป่วยมักจะเป็นเรียกว่าหากรณีที่แฝง ตามมันขึ้นอยู่กับนำเสนอตัวเองในการดูแลสุขภาพผู้ป่วยบริการ ในขณะที่การคัดเลือกเรียกว่าเดินหาเป็นกรณีที่ใช้งานอยู่เกี่ยวข้องกับการกำหนดเป้าหมาย และตรวจ highriskประชากรทางเดินเริ่มต้นที่ผู้ป่วยมี5 ขั้นตอน ซึ่งสามารถนำเสนอเป็นอุปสรรคศักยภาพการตรวจวินิจฉัย:» การรับรู้อาการโดยผู้ป่วยบุคคลหรือคุมออกซิเจน» การเข้าถึงเหมาะสมผู้ให้บริการสุขภาพ» รหัสของผู้ป่วยสงสัย TB โดยผู้ปฏิบัติงานสุขภาพ» เข้าวินิจฉัยถูกต้อง» แนะนำการบริการผู้เชี่ยวชาญเข้าใจ และจัดการกับเหล่านี้อุปสรรคอาจเพิ่มการวินิจฉัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักสูตรเตรียมความพร้อมการวินิจฉัยวัณโรค
ใคร (2011) อธิบายสองเตรียมความพร้อม
การวินิจฉัยวัณโรค: ความ "ผู้ป่วยที่เริ่มต้น"
ทางเดิน; และ "การตรวจคัดกรอง" เดิน.
ทางเดินของผู้ป่วยที่เริ่มต้นมักจะถูก
เรียกว่ากรณีเรื่อย ๆ หาที่มันขึ้นอยู่กับ
ผู้ป่วยที่นำเสนอตัวเองเพื่อการดูแลสุขภาพ
ให้บริการในขณะที่การตรวจคัดกรอง
ทางเดินที่เรียกว่ากรณีการใช้งานการค้นหาเป็น
มันเกี่ยวข้องกับการกำหนดเป้าหมายและการตรวจคัดกรอง highrisk
ประชากร.
ผู้ป่วย เริ่มต้นเดินรวมถึง
ห้าขั้นตอนซึ่งแต่ละสามารถนำเสนอ
สิ่งกีดขวางที่มีศักยภาพในการวินิจฉัย:
»รับรู้อาการโดยผู้ป่วย
แต่ละคนหรือผู้ดูแล;
»การเข้าถึงที่เหมาะสม
ให้บริการทางการแพทย์;
»บัตรประจำตัวของผู้ป่วยที่มี
เชื้อวัณโรคที่น่าสงสัยโดยคนงานดูแลสุขภาพ
»การเข้าถึงที่ถูกต้อง การตรวจวินิจฉัย;
. »ส่งต่อผู้ป่วยให้การบริการและผู้เชี่ยวชาญด้าน
การทำความเข้าใจและที่อยู่เหล่านี้
ปัญหาและอุปสรรคที่สามารถเพิ่มการวินิจฉัย