The results for the compressive and

The results for the compressive and flexural tensile strength at 7
and 28 days were reported in Thomas et al. (2014). Here the results of 7, 28 and 90 days compressive strength are reported in Figs. 1e3
for comparative studies. Substantial gain in compressive strength
was observed after 90 days of curing. As sufficient amount of water
was available for full hydration of concrete, the pore spaces in the
concrete were filled by the products of hydration. Decrease in the
compressive strength of concrete was noticed as the amount of
crumb rubber was increased from 0% to 20%. When the watercement
ratio was 0.4, maximum amount of compressive strength
(48.8 N/mm2) was obtained for the control mix and the minimum
obtained (23.5 N/mm2) for the mix containing 20% crumb rubber. A
compressive strength above 30 N/mm2 was obtained for all the 6
mixes from 0% to 12.5% crumb rubber. In the case of water-cement
ratios 0.45 and 0.5, a compressive strength of above 30 N/mm2 was
observed for the substitution up to 7.5%. In all the water-cement
ratios, about 50% reduction in the compressive strength of the
control mix was observed when the amount crumb rubber substitution
reached 20%. The control specimens exhibited brittle
failure while the rubberized concrete did not show brittle failure under compression loading (given in Fig. 21). Horizontal cracks
were observed for the specimens with rubber and inclined cracks
were observed in the control specimens. The loss in mechanical
properties of rubberized concrete was supported by the results
obtained by various researchers like Al-Mutairi et al. (2010); Anh
et al. (2012); Pelisser et al. (2011, 2012); Meddah et al. (2014), etc.
The results for the flexural tensile strength at 7, 28 and 90 days
are given in Figs. 4e6. Gradual reduction in flexural tensile strength
was observed when the percentage of crumb rubber was increased.
When the water-cement ratio was 0.4, flexural tensile strength
reached its maximum at 5.62 N/mm2 for the control mix and
minimum of 4.10 N/mm2 for the mix with 20% crumb rubber substitution.
Similar trend was observed for the other water-cement
ratios also. It could be noticed that the reduction in flexural
strength for the mix with 20% crumb rubber was only 25e27% for
all the mixes when compared to the control mix.
Pull-off strength test was performed on all the three series after
28 days of water curing. The results are given in Fig. 7. The highest
strength (2.63 N/mm2) was obtained for the control mix with
water-cement ratio 0.4. Gradual decrease in the pull-off strength
was observed as the percentage of crumb rubber substitution was
increased. Similar trend was observed for the mixes with watercement
ratios 0.45 and 0.5. It was clear from the results that the
variation in pull-off strength closely follows the trends of the corresponding
compressive strength results of the mixes. This similar
phenomenon was reported by Pereira and Medeiros (2012). They
have mentioned that the results of the compressive strength and
pull off strength exhibit the same pattern.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลสำหรับความต้านทานแรงดึงอัดและแรงดัดที่ 7
และ 28 วันได้รับรายงานในโทมัสอัลเอต (2014) นี่คือผลของการ 7, 28 และ 90 วันแรงอัดที่มีการรายงานในมะเดื่อ 1e3
สำหรับการศึกษาเปรียบเทียบ กำไรอย่างมากในการรับแรงอัดพบว่าหลังจาก 90 วันของการบ่ม
ในฐานะที่เป็นจำนวนเงินที่เพียงพอของน้ำพร้อมใช้งานสำหรับความชุ่มชื้นอย่างเต็มรูปแบบของคอนกรีตช่องว่างรูพรุนในคอนกรีตเต็มไปด้วยผลิตภัณฑ์ของความชุ่มชื้น การลดลงของแรงอัดของคอนกรีตก็สังเกตเห็นเป็นจำนวนเศษยางเพิ่มขึ้นจาก0% ถึง 20% เมื่อ watercement อัตราส่วนเป็น 0.4 จำนวนเงินสูงสุดของแรงอัด(48.8 N / mm2) ที่ได้รับการผสมสำหรับการควบคุมและต่ำสุดที่ได้รับ (23.5 N / mm2) สำหรับการผสมที่มี 20% เศษยาง แรงอัดดังกล่าวข้างต้น 30 N / mm2 ที่ได้รับทั้งหมด 6 สูตรจาก 0% ถึง 12.5% ​​เศษยาง ในกรณีที่น้ำซีเมนต์อัตราส่วน 0.45 และ 0.5 ซึ่งเป็นแรงอัดของดังกล่าวข้างต้น 30 N / mm2 ถูกตั้งข้อสังเกตเพื่อทดแทนได้ถึง7.5% ในทุกน้ำซีเมนต์อัตราส่วนประมาณ 50% การลดลงของแรงอัดของการผสมผสานการควบคุมพบว่าเมื่อทดแทนเศษยางจำนวนถึง20% ตัวอย่างการควบคุมการจัดแสดงเปราะความล้มเหลวในขณะที่คอนกรีตยางไม่ได้แสดงความล้มเหลวในการโหลดเปราะภายใต้การบีบอัด (ในรูปที่. 21) รอยแตกแนวนอนถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับชิ้นงานที่มีความโน้มเอียงที่ยางและรอยแตกที่พบในตัวอย่างควบคุม การสูญเสียในกลคุณสมบัติของคอนกรีตยางได้รับการสนับสนุนโดยผลที่ได้รับจากนักวิจัยต่างๆเช่นอัลMutairi et al, (2010); Anh et al, (2012); Pelisser et al, (2011, 2012); Meddah et al, (2014) เป็นต้นผลที่ได้สำหรับความต้านทานแรงดึงดัดที่7, 28 และ 90 วันจะได้รับในมะเดื่อ 4e6 ค่อย ๆ ลดความต้านทานแรงดึงดัดพบว่าเมื่ออัตราร้อยละของเศษยางที่เพิ่มขึ้น. เมื่ออัตราส่วนน้ำซีเมนต์เป็น 0.4 ความต้านทานแรงดึงดัดสูงสุดที่5.62 N / mm2 ผสมควบคุมและต่ำสุด4.10 N / mm2 สำหรับ ผสมกับ 20% ทดแทนเศษยาง. แนวโน้มที่คล้ายกันเป็นที่สังเกตสำหรับน้ำซีเมนต์อื่น ๆอัตราส่วนยัง มันอาจจะสังเกตเห็นว่าการลดลงของดัดความแข็งแรงสำหรับผสมกับเศษยาง 20% เป็นเพียง 25e27% สำหรับผสมทั้งหมดเมื่อเทียบกับการผสมควบคุม. การทดสอบความแข็งแรงดึงออกได้ดำเนินการในทุกชุดที่สามหลังจาก28 วันของน้ำ การบ่ม ผลที่จะได้รับในรูป 7. สูงสุดความแข็งแรง(2.63 N / mm2) ที่ได้รับการผสมสำหรับการควบคุมที่มีอัตราส่วนน้ำซีเมนต์0.4 ค่อยๆลดลงในความแข็งแรงดึงออกพบว่าเป็นร้อยละของการทดแทนเศษยางที่ถูกเพิ่มขึ้น แนวโน้มที่คล้ายกันเป็นที่สังเกตสำหรับผสมกับ watercement อัตราส่วน 0.45 และ 0.5 มันเห็นได้ชัดจากผลว่าการเปลี่ยนแปลงในความแข็งแรงดึงออกอย่างใกล้ชิดต่อไปนี้แนวโน้มของที่สอดคล้องกันผลแรงอัดของสูตร ที่คล้ายกันนี้ปรากฏการณ์ที่ถูกรายงานโดยราและ Medeiros (2012) พวกเขาได้กล่าวว่าผลของแรงอัดและดึงออกจัดแสดงความแข็งแรงรูปแบบเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลกำลังอัดและแรงดัดที่
7 และ 28 วัน มีรายงานในโทมัส et al . ( 2014 ) ที่นี่ผลของ 7 , 28 และ 90 วันกำลังอัดจะรายงานในมะเดื่อ . 1e3
สำหรับการศึกษาเปรียบเทียบ อย่างมากได้รับแรงอัด
ถูกพบหลังจาก 90 วันของการบ่ม เป็นปริมาณที่เพียงพอของน้ำ
คือใช้ได้ hydration เต็มของคอนกรีตรูขุมขนเป็นใน
คอนกรีตที่เต็มไปด้วยผลิตภัณฑ์ของความชุ่มชื้น ลดลงใน
กำลังอัดของคอนกรีตที่ถูกสังเกตเป็นจํานวน
เศษยางเพิ่มขึ้นจาก 0% ถึง 20% เมื่ออัตราส่วน watercement
คือ 0.4 , ยอดสูงสุดของกำลังรับแรงอัด (
2 N / แน่น ) คือส่วนผสมและการควบคุมน้อยที่สุด ( 23.5 n /
( แน่น ) สำหรับผสมความเข้มข้น 20% เศษยาง
เป็นกำลังอัดสูงกว่า 30 N / แน่นได้ทั้งหมด 6
ผสมจาก 0% ถึง 12.5 % เศษยาง ในกรณีของน้ำต่อปูนซีเมนต์
0.45 และ 0.5 , กำลังอัดแน่นอยู่เกิน 30 /
) ทดแทนได้ถึง 7.5 เปอร์เซ็นต์ ในอัตราส่วนน้ำซีเมนต์
ทั้งหมดประมาณ 50% ลดกำลังอัดของ
ผสมควบคุมพบว่าเมื่อปริมาณยางครัมบ์ทดแทน
ถึง 20 % ตัวอย่างการควบคุมมีความล้มเหลวเปราะ
ในขณะที่ยางคอนกรีตไม่ได้แสดงความล้มเหลวเปราะภายใต้น้ำหนักบรรทุกการบีบอัด ( ระบุใน 21 รูป ) แนวรอยแตก
พบสําหรับชิ้นงานยางและเต็มไปด้วยรอยแตก
พบในตัวอย่างควบคุม สูญเสียสมบัติเชิงกลของคอนกรีตที่ถูกสนับสนุนโดยยาง

ผลได้ โดยนักวิจัยต่างๆ เช่น อัล mutairi et al . ( 2010 ) ; แอง
et al . ( 2012 ) pelisser et al . 2011 , 2012 ) meddah et al . ( 2014 ) ฯลฯ
ผลต่อความแข็งแรงดัดที่ 7 , 28 และ 90 วัน
ยกให้เป็นลูกมะเดื่อ . 4e6 . ค่อยๆลดการดัดแรง
) เมื่อค่าของเศษยางเพิ่มขึ้น
เมื่ออัตราส่วนน้ำต่อปูนซีเมนต์เป็น 0.4 ,ดัดแรง
ถึงสูงสุด 5.62 N / แน่นเพื่อควบคุมผสมและ
อย่างน้อย 4.10 N / แน่นสำหรับการผสมกับ 20% เศษยางทดแทน
มีแนวโน้มที่คล้ายกันพบว่าอัตราส่วนน้ำซีเมนต์
สำหรับอื่น ๆด้วย มันอาจจะสังเกตเห็นว่า การดัด
ความแข็งแรงผสมกับ 20% เศษยางเป็นเพียง 25e27 %
ทั้งหมดผสมเมื่อเทียบกับผสมควบคุม .
ทดสอบแรงดึงออกได้ทั้งหมดสามชุดหลัง
28 วันของน้ำที่แข็งตัว ผลลัพธ์ที่ได้ในรูปที่ 7 ความแรงสูงสุด
( 2.63 N / แน่น ) ได้สำหรับการควบคุม
น้ำผสมกับซีเมนต์ 0.4 ค่อยๆลดในการดึงพลังจาก
พบเป็นร้อยละการใช้เศษยางถูก
เพิ่มขึ้น แนวโน้มที่คล้ายกันพบว่าสำหรับผสมกับ watercement
อัตราส่วน 0.45 และ 0.5 มันชัดเจน จากผลที่ได้ในการดึงพลังจาก
อย่างใกล้ชิดต่อไปนี้แนวโน้มที่สอดคล้องกัน
แรงอัดผลผสม ปรากฏการณ์ที่คล้ายกัน
นี้ถูกรายงานโดย Pereira และ Medeiros ( 2012 ) พวกเขา
มีกล่าวถึงผลของกำลังรับแรงอัดและแรงดึงจาก
จัดแสดงในรูปแบบเดียวกัน