The Bells of Mantra violently shook

The Bells of Mantra violently shook, struggled, wanting to escape from his grasp, yet, in the end, it couldn’t.

Moments later, the Bells of Mantra finally pacified, stilling within his grasp.

Ye Xiao Lian looked at this scene, completely forgetting that she was in a battle and used her hand to cover her mouth, surprised to the extreme.

The Bells of Mantra were given to her by a teacher at Ci Jian Temple
She clearly understood the amount of power contained within the string of bells while it was dancing in the air and that it would be very hard to restrain, she had imagined that Chen Chang Sheng would have many methods to easily stop the Bells of Mantra’s effect, but she never would have expected that Chen Chang Sheng will directly use his hand to grip the bells.

The sharp jingling sounds disappeared and the tower became quiet.

Ye Xiao Lian was shocked to the point of being speechless and didn’t show any signs of making another move.

Chen Chang Sheng didn’t continue either, he continued to hold onto the string of bells and looked towards the second floor.

The room on the second floor was still secluded and serene; unknown as to if it was due to shock from Chen Chang Sheng’s display of inhuman strength or some other reason, no one said a word.

Mo Yu had a look of indifference as she said: “Do all you really think he’ll humiliate a little girl? It’s not like he’s Tang Tang.”

Those words exposed some sort of hidden intention, and made a decision.

A Li Palace clergy member appeared behind the second floor balustrade, looked at Ye Xiao Lian and asked: “Concede?”

Ye Xiao Lian nodded her head, her eyes a little red.

Chen Chang Sheng placed the Bells of Mantra on the sand near his feet, then turned and headed out of the tower.

He didn’t humiliate this girl who had once ridiculed him, nor did he pay her any attention.

Ye Xiao Lian blankly followed his footsteps with her gaze, feeling a little helpless.

Previously, she had already prepared herself to being struck down and then humiliated by Chen Chang Sheng, she never expected that he wouldn’t do this.

Leaving the tower, Chen Chang Sheng returned to the woodlands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระฆังตราโหง ส่าย ต่อสู้ ต้องการหลีกหนีจากความเข้าใจของเขา ยัง ในสุด มันไม่ช่วงเวลาต่อมา ระฆังของมนตราสุดท้ายล็คไล stilling อยู่ในความเข้าใจของเขาเย่เหลียนเซียวดูฉากนี้ ลืมสนิทว่า เธอในการต่อสู้ และใช้มือของเธอเพื่อครอบคลุมปาก ประหลาดใจที่สุดเบลล์มันตราได้รับเธอ โดยครูที่วัด Ci เจียนเธอเข้าใจพลังงานที่อยู่ภายในสายอักขระของเบลล์ในขณะที่มันกำลังเต้นในอากาศได้อย่างชัดเจน และว่า มันจะยากมากที่จะยับยั้ง เธอที่คิดว่า Chen Sheng ช้างจะมีหลายวิธีง่าย ๆ หยุดผลระฆังตรา แต่เธอไม่เคยก็จะคาดหวังว่า Chen Sheng ช้างจะตรงใช้มือของเขาจับระฆังเสียง jingling คมหายไป และทาวเวอร์กลายเป็นเงียบเย่เหลียนเซียวตกใจไปยังจุดของการพูด และไม่แสดงสัญญาณใด ๆ ของการย้ายอีกChen Sheng ช้างไม่ได้ดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง เขายังคงเก็บสายอักขระของเบลล์ และมองไปชั้นสองบนชั้นสองเสร็จยังคงเงียบสงบ และ เงียบ ไม่ทราบเป็น ไปถ้ามันเป็น เพราะแรงกระแทกจากเฉินช้าง Sheng แสดงรายแรงหรือด้วยเหตุอื่น ๆ ไม่มีใครกล่าวคำMo ยูมีลักษณะของความไม่แยแสเธอกล่าวว่า: "ทำทั้งหมดที่คุณคิดว่า เขาจะสะใภ้สาวน้อย มันเป็นไม่เหมือนที่เขาแทงแทง"คำสัมผัสการเรียงลำดับของความตั้งใจที่ซ่อนอยู่ และตัดสินใจวัง Li สมาชิกสงฆ์ปรากฏอยู่หลังลูกกรงชั้นสอง มองเย่เสี่ยวเหลียน และถาม: "Concede "เย่เหลียนเซียวเลยต้องหัวของเธอ ดวงตาของเธอสีแดงเล็กน้อยChen Sheng ช้างวางระฆังตราบนทรายใกล้เท้าของเขา แล้วเปิด และหัวจากหอเขาไม่ได้สะใภ้คนนี้ที่ได้เคยเยาะเย้ยเขา หรือไม่เขาสนใจเธอใด ๆเย่เหลียนเซียว blankly ตามรอยเท้าของเขา ด้วยสายตาของเธอ ความรู้สึกหมดหนทางเล็กน้อยก่อนหน้านี้ เธอได้เตรียมไว้แล้วตัวเองไปหลงถูกลงแล้วซาดิสม์ โดย Chen Sheng ช้าง เธอไม่เคยคาดหวังว่า เขาจะไม่ทำเช่นนี้ออกจากหอ Chen Sheng ช้างกลับไปวู้ดแลนด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงระฆัง Mantra รุนแรงสั่นสะเทือนพยายามที่อยากจะหนีจากความเข้าใจของเขา แต่ในท้ายที่สุดมันก็ทำไม่ได้.

ครู่ต่อมาระฆังมนต์ในที่สุดก็ปิดปาก, stilling อยู่ในความเข้าใจของเขา.

เจ้าเสี่ยวเหลียนมองในที่เกิดเหตุนี้ สมบูรณ์ลืมว่าเธออยู่ในการต่อสู้และใช้มือของเธอเพื่อให้ครอบคลุมปากของเธอประหลาดใจไปมาก.

เสียงระฆัง Mantra ถูกมอบให้กับเธอโดยครูที่ Ci เจี้ยนวัดที่
เธอเข้าใจปริมาณของพลังงานที่มีอยู่ภายในสตริงของระฆังได้อย่างชัดเจน ในขณะที่มันกำลังเต้นอยู่ในอากาศและว่ามันจะเป็นเรื่องยากมากที่จะยับยั้งเธอได้คิดว่าเฉินช้าง Sheng จะมีวิธีการมากมายที่จะสามารถหยุดระฆังของผลกระทบ Mantra แต่เธอจะไม่ได้คาดหวังว่าเฉินช้าง Sheng โดยตรงจะใช้ มือของเขาจับระฆัง.

Jingling คมชัดเสียงที่หายไปและกลายเป็นหอคอยที่เงียบสงบ.

เจ้าเสี่ยวเหลียนก็ต้องตกใจที่จุดของการพูดและไม่ได้แสดงสัญญาณของการที่จะย้ายอีก. ใด ๆ

เฉินช้าง Sheng ไม่ได้ดำเนินการต่อไปอย่างใดอย่างหนึ่ง เขายังคงถือเข้าสตริงของระฆังและมองไปสู่ชั้นสอง.

ห้องบนชั้นสองก็ยังคงเงียบสงบและเงียบสงบ; ที่ไม่รู้จักเป็นไปถ้ามันเป็นเพราะช็อตจากการแสดงเฉินช้าง Sheng ของความแข็งแรงทารุณหรือบางเหตุผลอื่นไม่มีใครกล่าวคำ.

โมยูมีลักษณะของความไม่แยแสขณะที่เธอกล่าวว่า: "ทำสิ่งที่คุณคิดว่าเขาจะฉีกหน้า สาวน้อย? มันไม่เหมือนเขา Tang Tang. "

คำพูดเหล่านั้นสัมผัสการเรียงลำดับของความตั้งใจที่ซ่อนไว้บางส่วนและตัดสินใจ.

แบตเตอรี่ Li พระราชวังสมาชิกพระสงฆ์ที่ปรากฏอยู่ด้านหลังราวบันไดชั้นสองมองไปที่เจ้าเสี่ยวเหลียนและถาม:" ยอมรับ "

เจ้าเสี่ยวเหลียนพยักหน้า หัวของเธอดวงตาของเธอสีแดงเล็ก ๆ น้อย ๆ .

เฉินช้าง Sheng วางระฆังมนต์บนหาดทรายใกล้กับเท้าของเขาจากนั้นก็หันและมุ่งหน้าออกจากหอ.

เขาไม่ได้ฉีกหน้าเธอคนนี้ที่มีการเยาะเย้ยเขาอีกครั้งเขาก็ไม่จ่าย เธอให้ความสนใจใด ๆ .

เจ้าเสี่ยวเหลียน blankly ตามรอยเท้าของเขาด้วยการจ้องมองเธอรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำอะไรไม่ถูก.

ก่อนหน้านี้เธอได้เตรียมไว้แล้วตัวเองที่จะถูกฟาดลงมาแล้วทำให้อับอายด้วยเฉินช้าง Sheng เธอไม่เคยคาดหวังว่าเขาจะไม่ทำเช่นนี้

ออกจากหอ, เฉินช้าง Sheng กลับไปป่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระฆังของ Mantra รุนแรงสั่น ดิ้นรน อยากหนีจากเงื้อมมือของเขา แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ต่อมา ระฆังของมนตราก็นิ่ง สงบในเงื้อมมือของเขาท่านเสี่ยวเหลียนมองฉากนี้ โดยลืมไปว่า เธออยู่ในการต่อสู้และใช้มือปิดปาก ตกใจสุดขีดระฆังของมนต์ให้กับเธอโดยอาจารย์ที่วัดไช่ เจี้ยนเธอเข้าใจดี ปริมาณของพลังงานที่บรรจุอยู่ภายในสายของระฆัง ขณะที่กำลังเต้นรำในอากาศและมันคงจะยากที่จะยับยั้ง เธอคิดว่าเฉินฉาง เซิง ก็มีหลายวิธีที่จะสามารถหยุดระฆังของมนต์ก็ให้ผล แต่เธอคงไม่คาดหวังว่าเฉินฉาง เซิง โดยตรงจะใช้ มือของเขาจับกระดิ่งคม . เสียงหายไปและหอก็เงียบท่านเสี่ยวเหลียนตกใจที่จุดของการพูดไม่ออก และไม่ได้แสดงสัญญาณใด ๆของการย้ายอีกเฉินฉาง เซิง ไม่ได้ไปเหมือนกัน เขายังคงถือเชือก bells และมองไปยังชั้นสองห้องบนชั้นสองก็ยังคงเงียบสงบและเงียบสงบ ; ไม่รู้ว่าถ้ามันเป็นเพราะตกใจจากเฉินฉาง เซิง แสดงพลัง ไร้มนุษยธรรม หรือบางเหตุผลอื่น ๆ ไม่มีใครพูดอะไรสักคำโม ยูมีลักษณะของความเป็นเธอกล่าวว่า : " คุณคิดว่าเขาจะทำให้ เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ มันดูไม่เหมือนว่าเขาเป็นถังถัง .คำพูดเหล่านั้นเปิดเผยบางอย่างที่ซ่อนเจตนาและการตัดสินใจสมาชิกวังพระสงฆ์หลี่ปรากฏหลังราวบันไดชั้นสอง มองเจ้าเสี่ยวเหลียนและถามว่า : " ยอมแพ้ ? "ท่านเสี่ยวเหลียนพยักหน้าหัวเธอ ตาของเธอแดงเล็กเฉินฉาง เซิง วางระฆังของมนต์บนทรายใกล้เท้าของเขา แล้วหันมามุ่งออกจากหอเขาไม่ได้ทำให้ผู้หญิงคนนี้ เคยหัวเราะเยาะเขา หรือเขาจ่ายความสนใจใด ๆท่านเสี่ยวเหลียนอย่างไร้จุดหมายตามเสียงฝีเท้าของเขาด้วยสายตาเธอ รู้สึกหมดหนทางก่อนหน้านี้ เธอได้เตรียมตัวที่จะโดนลงแล้วทำให้ขายหน้าโดยเฉินฉาง เซิง เธอไม่เคยคาดหวังว่าเขาจะไม่ทำแบบนี้ออกจากหอ เฉินฉาง เซิง กลับคืนสู่ป่า .