At 1%, error correction was the lea

At 1%, error correction was the least frequently used language strategy during the observed lessons. Hill and Flynn (2006:32) suggest that, “The best way to provide corrective feedback when grammar or pronunciation errors are made is simply to model the correct English without overtly calling attention to the error”. Lightbown and Spada (2006:190) add that this corrective feedback should also be provided in a clear and precise way e.g.
23.04 Student Two I did choose caring.
23.06 Teacher One Pardon, pardon?
23.08 Student Two I did caring either.
23.09 Teacher One You did caring as well.
23.11 Student Two Ah ha.
It is important to note that this type of correction might only be beneficial if a student is at that current level in their grammatical development; a child who is not, is unlikely to automatically use the correct form (Lightbown and Spada 2006:190). Nunan (2000:198) also suggests teachers “...need to monitor not only how and when such feedback is provided, but also whether the feedback is positive or negative, and who receives the feedback”.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แก้ไขข้อผิดพลาดถูกกลยุทธ์น้อยที่สุดมักใช้ภาษาระหว่างเรียนพบ 1% เนินเขาและฟลินน์ (2006:32) แนะนำว่า "เพื่อให้คำติชมแก้ไขข้อผิดพลาดในไวยากรณ์หรือการออกเสียงจะเป็นเพียงแบบภาษาอังกฤษที่ถูกต้อง โดยการเรียกความสนใจข้อผิดพลาด overtly" Lightbown และ Spada (2006:190) เพิ่มว่า ผลป้อนกลับนี้แก้ไขยังผู้ ในชัดเจน และแม่นยำเช่นวิธี23.04 นักเรียนที่สองฉันได้เลือกดูแล23.06 ครูหนึ่งโทษ โทษ23.08 นักเรียนสองค่ะดูแลอย่างใดอย่างหนึ่ง23.09 ครูหนึ่งคุณได้ดูแลเป็นอย่างดี23.11 นักเรียนสองแอมป์ฮาสิ่งสำคัญคือต้องทราบว่า ชนิดของการแก้ไขนี้สามารถเป็นประโยชน์ถ้านักเรียนอยู่ในระดับที่ปัจจุบันพัฒนาไวยากรณ์ของตน เด็กที่ไม่ใช่ ไม่น่าจะใช้แบบฟอร์มที่ถูกต้อง (2006:190 Lightbown และ Spada) โดยอัตโนมัติ Nunan (2000:198) แนะนำครูยัง "... .need การตรวจสอบไม่เท่าไร และเมื่อกล่าว โดย แต่ยัง ว่าผลป้อนกลับเป็นบวก หรือลบ และผู้ได้รับผลป้อนกลับ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ณ วันที่ 1%, แก้ไขข้อผิดพลาดเป็นอย่างน้อยกลยุทธ์ภาษาที่ใช้บ่อยในระหว่างการเรียนสังเกต ฮิลล์และฟลินน์ (2006: 32) ชี้ให้เห็นว่า "วิธีที่ดีที่สุดที่จะให้ข้อเสนอแนะการแก้ไขข้อผิดพลาดเมื่อไวยากรณ์หรือการออกเสียงจะทำก็คือการจำลองภาษาอังกฤษที่ถูกต้องโดยไม่ต้องเปิดเผยเรียกร้องความสนใจข้อผิดพลาด" Lightbown และ Spada (2006: 190)
เพิ่มว่าข้อเสนอแนะการแก้ไขนี้ควรจะให้ในที่ชัดเจนและวิธีการที่ถูกต้องเช่น. 23.04 สองนักศึกษาที่ฉันได้เลือกดูแล
23.06 ครูหนึ่งให้อภัยให้อภัย?
23.08 นักศึกษาสองผมไม่ดูแลอย่างใดอย่างหนึ่ง.
23.09 ครูหนึ่ง คุณไม่ดูแลเช่นกัน.
23.11 นักศึกษาสองอาฮ่า.
มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าชนิดของการแก้ไขนี้อาจจะมีประโยชน์ถ้าเป็นนักศึกษาอยู่ที่ระดับปัจจุบันในการพัฒนาไวยากรณ์ของพวกเขา เด็กที่ไม่ได้เป็นไม่น่าจะใช้รูปแบบที่ถูกต้องโดยอัตโนมัติ (Lightbown และ Spada 2006: 190) Nunan (2000: 198) นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นครู "... จำเป็นที่จะต้องตรวจสอบไม่เพียง แต่วิธีการและเมื่อข้อเสนอแนะดังกล่าวจะให้ แต่ยังไม่ว่าจะเป็นข้อเสนอแนะที่เป็นบวกหรือเชิงลบและที่ได้รับการตอบรับ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 ) แก้ไขข้อผิดพลาดน้อยมักใช้ภาษาในกลยุทธ์และบทเรียน เนินเขาและฟลินน์ ( 2006:32 ) แนะนำว่า " วิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้การแก้ไขความคิดเห็นเมื่อไวยากรณ์หรือการออกเสียงผิดจะทำให้เป็นเพียงแค่รูปแบบภาษาอังกฤษที่ถูกต้องโดยไม่ต้องเปิดเผยเรียกความสนใจไปยังข้อผิดพลาด " และ lightbown ด้า ( 2549 :190 ) เพิ่มความคิดเห็นการแก้ไขนี้ยังควรให้ในลักษณะที่ชัดเจนและแม่นยำ เช่น นักเรียน 2 ผมเลือก 23.04

ย้อนหลัง เอาใจใส่ ครูหนึ่งขอโทษ ขอโทษนะ
23.08 นักเรียนสองฉันดูแลเหมือนกัน
23.09 ครูหนึ่งคุณได้ดูแลเป็นอย่างดี นักเรียน 23.11 สองอ่า

ฮ่าๆมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่ามีการแก้ไขประเภทนี้เท่านั้นอาจเป็นประโยชน์หากนักเรียนที่ระดับปัจจุบันในการพัฒนาไวยากรณ์ของพวกเขา เด็กที่ไม่ได้เป็นไปโดยอัตโนมัติ ใช้แบบฟอร์มที่ถูกต้อง ( และ lightbown ด้า 2006:190 ) นู๋แนน ( 2000:198 ) ยังแนะครู " . . . . . . . ต้อง ตรวจสอบ ไม่เพียง แต่วิธีการและเมื่อตอบรับดังกล่าวให้แต่ไม่ว่าติชมเป็นบวกหรือลบ และผู้ซึ่งได้รับการตอบรับ "