last years, I went to ภูกะดึง with

last years, I went to ภูกะดึง with my friend. at that time, I think "I would have taken a landscapes". And I think " I would have had beautiful picture as a souvenir for the trip". When I got to the destination. I found that I forgot my camera at home. I feel terrible. I should have been more prudent. My friend told me "you could have used my camera to take a photo ." But I refused . I think "I could have used  my I-phone to take a photo."
 From this incident, I know I should have been more prudent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ล่าสุด ปี ผมไปภูกะดึงกับเพื่อน ในเวลานั้น ฉันคิดว่า "ฉันจะเอาเป็นภาพทิวทัศน์" และผมคิดว่า "ฉันมีภาพที่สวยงามเป็นของระลึกสำหรับการเดินทาง" เมื่อผมไปยังปลายทาง พบว่า รหัสที่บ้าน ฉันรู้สึกกลัว ฉันควรได้ระมัดระวังมากขึ้น เพื่อนของฉันบอกฉันว่า "คุณไม่ได้ใช้กล้องการถ่ายภาพ แต่ผมปฏิเสธ ผมคิดว่า "ฉันไม่ได้ใช้โทรศัพท์ของฉันฉันถ่ายภาพ" จากเหตุการณ์นี้ ฉันรู้ว่า ฉันควรมีความรอบคอบมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปีที่ผ่านมาผมไปภูกะดึงกับเพื่อนของฉัน ในเวลานั้นผมคิดว่า "ผมจะได้นำภูมิทัศน์" และฉันคิดว่า "ฉันจะมีภาพที่สวยงามเป็นของที่ระลึกสำหรับการเดินทาง" เมื่อผมกลับไปยังปลายทาง ฉันพบว่าฉันลืมกล้องของฉันที่บ้าน ฉันรู้สึกแย่ ฉันควรจะได้รับอย่างรอบคอบมากขึ้น เพื่อนของฉันบอกฉัน "คุณจะได้ใช้กล้องของฉันเพื่อถ่ายภาพ." แต่ผมปฏิเสธ ผมคิดว่า "ฉันจะได้ใช้ I-โทรศัพท์ของฉันไปถ่ายภาพ."
 จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ฉันรู้ว่าฉันควรจะได้รับอย่างรอบคอบมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปี สุดท้าย ฉันไปภูกะดึงกับเพื่อนของฉัน ตอนนั้น ฉันคิดว่า " ฉันต้องถ่ายทัศนียภาพ " และฉันคิดว่า " ฉันจะมีรูปภาพสวยๆ เป็นที่ระลึกสำหรับทริปนี้ " เมื่อฉันได้รับไปยังปลายทาง ผมพบว่า ผมลืมกล้องไว้ที่บ้าน ฉันรู้สึกแย่ ฉันควรจะรอบคอบมากกว่านี้ เพื่อนของฉันบอกฉันว่า " คุณสามารถใช้กล้องเพื่อถ่ายรูป แต่ผมปฏิเสธ ฉันคิดว่า " ฉันควรจะใช้อะไร ไอโฟนของฉันเพื่อถ่ายภาพ”อะไรจากเหตุการณ์นี้ ผมรู้ว่าผมควรจะรอบคอบมากกว่านี้