he colors of solitude that never en

he colors of solitude that never ends

The sound of pain that doesn’t stop ringing

It was still there

That familiar voice

At the gray scenery and

Rainy moment



The emotions that bloomed at dusk and

The traffic lights that laughed coldly

It’s like going on the wrong way home



The ultramarine that danced lonely and

The sensations that stood there

It’s like being forgotten somewhere



Just because I ran away doesn’t mean I can be saved

It’s a cruel world



The heart that is still young is

Wrapped by the pale sky

Before it melts away

Before it disappears

The scenery I hope for is a

Rainy moment



The affections that lost its place to go and

The traffic lights that smudged in vain

It can’t be help that it’s depressing

The regrets reflected in the water’s surface

Chases me wherever I go

What should I hope for the sake of living



The answer lies



Within the rain



Just because I remembered it doesn’t mean I can be saved

It is a cruel world



Aa, the rain will soon let up

I’ll have to forget about that day again

It’s full of light

It’s filled with hope

I hate this world



The colors of solitude that never ends

The sound of pain that doesn’t stop ringing

It was still there

That familiar voice

At the gray scenery and

Rainy moment

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาสีของความเหงาที่ไม่เคยจบลงเสียงของความเจ็บปวดที่ไม่หยุดเรียกเข้ามันก็ยังคงมีที่เสียงที่คุ้นเคยในทิวทัศน์สีเทาและช่วงเวลาที่ฝนอารมณ์ที่ดอกที่มืดและสัญญาณไฟจราจรที่หัวเราะอย่างเย็นชามันก็เหมือนกับการไปในทางที่ผิดระหว่างทางกลับบ้านฟ้าเข้มที่เต้นเหงาและความรู้สึกที่ยืนอยู่ที่นั่นมันเหมือนถูกลืมที่ใดที่หนึ่งเพียงเพราะฉันวิ่งหนีออกมาไม่ได้หมายความว่าฉันสามารถบันทึกมันเป็นโลกที่โหดร้ายหัวใจที่ยังคงเป็นหนุ่มห่อโดยฟ้าอ่อนก่อนที่มันจะละลายออกไปก่อนที่มันจะหายไปทิวทัศน์ที่ผมหวังว่าจะเป็นช่วงเวลาที่ฝนความรักที่หายไปสถานที่ที่จะไปและสัญญาณไฟจราจรที่เปื้อนในไร้สาระมันไม่สามารถช่วยว่ามันตกต่ำเสียใจสะท้อนให้เห็นในพื้นผิวของน้ำไล่ฉันทุกที่ที่ฉันไปสิ่งที่ฉันควรหวังเพื่อประโยชน์ของชีวิตคำตอบอยู่ภายในฝนเพียงเพราะผมจำมันไม่ได้หมายความว่าผมจะสามารถบันทึกมันเป็นโลกที่โหดร้ายAa ฝนเร็ว ๆ นี้จะปล่อยให้ขึ้นฉันจะต้องลืมเกี่ยวกับวันนั้นอีกครั้งมันเต็มไปด้วยแสงก็เต็มไปด้วยความหวังฉันเกลียดโลกนี้สีของความเหงาที่ไม่เคยจบลงเสียงของความเจ็บปวดที่ไม่หยุดเรียกเข้ามันก็ยังคงมีที่เสียงที่คุ้นเคยในทิวทัศน์สีเทาและช่วงเวลาที่ฝนตก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาสีแห่งความโดดเดี่ยวที่ไม่มีวันจบ

เสียงของความเจ็บปวดที่ไม่ได้หยุด

มันยังมีเสียงที่คุ้นเคย





ฉากที่สีเทาและฝนตกค่ะ



อารมณ์ที่เบิกบานที่มืดและ

สัญญาณไฟจราจรที่หัวเราะอย่างเย็นชา

มันเหมือน ไปผิดทางบ้าน





เหงาสีฟ้าเข้ม ที่เต้นและความรู้สึกที่ยืนอยู่ที่นั่น

มันเหมือนถูกลืมที่ไหน



เพราะผมหนีไม่ได้หมายความว่าฉันสามารถบันทึก

มันเป็นโลกที่โหดร้าย



หัวใจที่ยังหนุ่มอยู่

ห่อสีซีดฟ้า

ก่อนที่มันจะละลายหายไป

ก่อนที่มันจะหายไป

ฉาก ผมหวังว่า เป็นฝนนะ





ความรักที่สูญหายไปของสถานที่ที่จะไปและ

สัญญาณไฟจราจรที่เปื้อนเปล่าๆ

ก็มันช่วยไม่ได้ มันหดหู่

เสียใจที่สะท้อนในน้ำผิว

ไล่ฉันเมื่อใดก็ตามที่ฉันไป

แล้วฉันหวังว่าเพื่อประโยชน์ของชีวิต







คำตอบอยู่ภายในฝน



เพราะผมจำมันไม่ได้หมายความว่าฉันสามารถบันทึก


มันเป็นโลกที่โหดร้าย


, ฝนก็จะยอมให้ขึ้น

ฉันจะต้องลืมเรื่องวันนั้นอีก

มันเต็มไปด้วยแสง

มันเต็มไปด้วยความหวัง

ฉันเกลียดโลกนี้



สีแห่งความสันโดษที่ไม่มีวันจบ

เสียงของความเจ็บปวดที่ไม่ได้หยุด

มันยังมีเสียงที่คุ้นเคย





ฉากที่สีเทาและช่วงเวลาที่ฝนตก