Freshwater ecosystems, defined as a

Freshwater ecosystems, defined as aquatic systems with
average salinities less than 0.5 parts per thousand (Moss, 2009),
provide a diverse range of essential services such as food products,
clear water, waste recycling, nutrient cycling, carbon storage, as
well as cultural and recreational amenities. However, freshwater
ecosystems are changing rapidly due to factors like urbanization
and climate change. Over the past 50 years, economic and
population growth have resulted in more rapid changes in the
structure and function of freshwater ecosystems than in any
other comparable time period of human history (MEA, 2005).
Populations of freshwater species in North America, Europe,
Australia, and New Zealand are estimated to have declined on an
average by 50% between 1970 and 2000 (MEA, 2005). Freshwater
ecosystems in urban areas are among the most affected (Kozlowski
and Bondallaz, 2013), in that urbanization has led to dramatic
changes in freshwater ecosystems throughout the globe (Alberti
et al., 2007; Kozlowski and Bondallaz, 2013).
Adding to the ongoing burdens of intensive agriculture,
industrialization and urbanization, climate change is an additional serious threat to freshwater ecosystems and biodiversity
worldwide. Climate change can alter freshwater ecosystems via
various direct and indirect mechanisms (Chu et al., 2005;
Vörösmarty et al., 2010). Rising temperature and changing
precipitation directly influence shifts in habitats and seasons,
and also the physiological adaptation and phenology of freshwater species, thereby altering food web structure and ecosystem
dynamics (Doak and Morris, 2010; Walther et al., 2002). Climate
change can also indirectly affect freshwater ecosystems via
geomorphological alterations of lake and river systems, changes
in nutrient and ionic loads (leading towards alteration of
photosynthetic rates, eutrophication, acidification, salinization)
as well as enhancing the impacts of prevalent diseases, chemical
pollutants, biological invasions, and changes in predation and
competition among species (IPCC, 2007). There have been a large
number of discussions on the challenges and solutions facing
human interventions to freshwater ecosystems (e.g., Chen et al.,
2014), considering experimental and theoretical ecological
thresholds (e.g., Horan et al., 2011), and how to best implement

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบนิเวศน้ำจืด กำหนดเป็นระบบน้ำด้วยเฉลี่ยน้อยกว่า 0.5 ส่วนต่อพัน salinities (Moss, 2009),ให้บริการที่จำเป็นเช่นอาหารผลิตภัณฑ์ หลากหลายล้างน้ำ ขยะรีไซเคิล จักรยานธาตุอาหาร เก็บคาร์บอน เป็นรวมทั้งอำนวยความสะดวกทางวัฒนธรรม และนันทนาการ อย่างไรก็ตาม ปลาระบบนิเวศมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากปัจจัยเช่นเป็นและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ปีผ่านมา 50 เศรษฐกิจ และเจริญเติบโตของประชากรมีผลในการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วมากขึ้นในการโครงสร้างและหน้าที่ของระบบนิเวศน้ำจืดกว่าในอื่น ๆ เทียบเวลาของประวัติศาสตร์มนุษย์ (MEA, 2005)ประชากรพันธุ์น้ำจืดในทวีปอเมริกาเหนือ ยุโรปออสเตรเลีย และนิวซีแลนด์โดยประมาณจะได้ปฏิเสธในการเฉลี่ย 50% ระหว่างปี 1970 และ 2000 (MEA, 2005) น้ำจืดมีระบบนิเวศในพื้นที่เขตเมืองได้รับผลกระทบมากที่สุด (Kozlowskiและ Bondallaz, 2013), ที่ตั้งได้นำละครไปการเปลี่ยนแปลงในระบบนิเวศน้ำจืดทั่วโลก (Albertiร้อยเอ็ด al., 2007 Kozlowski ก Bondallaz, 2013)เพิ่มภาระต่อเนื่องของการเกษตรแบบเร่งรัดทวีความรุนแรงมากและเป็น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นภัยคุกคามอย่างร้ายแรงการเพิ่มเติมน้ำจืดระบบนิเวศและความหลากหลายทางชีวภาพทั่วโลก เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศสามารถเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศน้ำจืดผ่านต่าง ๆ โดยตรง และทางอ้อมกลไก (ชู et al., 2005Vörösmarty et al., 2010) อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น และการเปลี่ยนแปลงฝนกะในการอยู่อาศัยและฤดูกาล ที่มีผลโดยตรงและยัง ปรับสรีรวิทยาและ phenology กับปลาพันธุ์จึงดัดแปลงอาหารเว็บโครงสร้างและระบบนิเวศdynamics (Doak และมอร์ริส 2010 Walther et al., 2002) สภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงทางอ้อมยังสามารถส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศน้ำจืดผ่านgeomorphological การเปลี่ยนแปลงของทะเลสาบ และแม่น้ำระบบ เปลี่ยนแปลงธาตุอาหาร และ ionic โหลด (นำไปเทียบราคา photosynthetic เค ยู salinization)และเพิ่มผลกระทบของโรคแพร่หลาย เคมีสารมลพิษ การรุกรานทางชีวภาพ และการเปลี่ยนแปลงใน predation และการแข่งขันระหว่างสายพันธุ์ (IPCC, 2007) มีขนาดใหญ่หมายเลขของการอภิปรายเกี่ยวกับความท้าทายและการแก้ไขปัญหาที่เผชิญการแทรกแซงของมนุษย์กับระบบนิเวศน้ำจืด (เช่น Chen et al.,2014), พิจารณาทฤษฎี และทดลองระบบนิเวศขีดจำกัด (เช่น Horan et al., 2011), และวิธีการใช้ส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบนิเวศน้ำจืดที่กำหนดไว้ระบบน้ำที่มีความเค็มเฉลี่ยน้อยกว่า 0.5 ส่วนต่อพัน (มอสส์, 2009) ให้ความหลากหลายของบริการที่จำเป็นเช่นผลิตภัณฑ์อาหาร, น้ำใส, รีไซเคิลขยะ, การขี่จักรยานของสารอาหารที่เก็บคาร์บอนเช่นเดียวกับวัฒนธรรมและสิ่งอำนวยความสะดวกด้านการกีฬา แต่น้ำจืดระบบนิเวศที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากการปัจจัยเช่นการพัฒนาเมืองและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ที่ผ่านมา 50 ปีทางเศรษฐกิจและการเติบโตของประชากรที่มีผลในการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วมากขึ้นในโครงสร้างและหน้าที่ของระบบนิเวศน้ำจืดกว่าในช่วงเวลาอื่นๆ ที่เทียบเคียงประวัติศาสตร์ของมนุษย์ (กฟน., 2005). ประชากรของสายพันธุ์น้ำจืดในทวีปอเมริกาเหนือ, ยุโรป, ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์คาดว่าจะลดลงในค่าเฉลี่ย 50% ระหว่างปี 1970 และ 2000 (กฟน., 2005) น้ำจืดระบบนิเวศในพื้นที่เขตเมืองอยู่ในหมู่ผู้ได้รับผลกระทบมากที่สุด (Kozlowski และ Bondallaz 2013) ในรูปแบบที่นำไปสู่การแสดงละครการเปลี่ยนแปลงในระบบนิเวศน้ำจืดทั่วโลก(อัลเบอร์et al, 2007;. Kozlowski และ Bondallaz 2013). การเพิ่ม ภาระอย่างต่อเนื่องของการเกษตรแบบเร่งรัด, อุตสาหกรรมและการขยายตัวของเมืองเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นภัยคุกคามที่ร้ายแรงเพิ่มเติมให้กับระบบนิเวศน้ำจืดและความหลากหลายทางชีวภาพทั่วโลก เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศสามารถน้ำจืดผ่านกลไกตรงและทางอ้อมต่างๆ (ชู et al, 2005;.. Vorosmarty et al, 2010) อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นและการเปลี่ยนแปลงการเร่งรัดโดยตรงมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงในแหล่งที่อยู่อาศัยและฤดูกาลและการปรับตัวทางสรีรวิทยาและชีพลักษณ์ของสายพันธุ์น้ำจืดจึงเปลี่ยนอาหารโครงสร้างเว็บและระบบนิเวศการเปลี่ยนแปลง(บ๊อบบี้โด๊และมอร์ริส 2010 วอลเธอร์ et al, 2002). สภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงยังสามารถอ้อมส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศน้ำจืดที่ผ่านการเปลี่ยนแปลงธรณีสัณฐานวิทยาของทะเลสาบและแม่น้ำที่เปลี่ยนแปลงในการโหลดของสารอาหารและอิออน(นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของอัตราการสังเคราะห์, eutrophication, กรด, salinization) เช่นเดียวกับการเพิ่มผลกระทบของโรคที่แพร่หลายเคมีมลพิษการรุกรานทางชีวภาพและการเปลี่ยนแปลงในการปล้นสะดมและการแข่งขันระหว่างสายพันธุ์ (IPCC, 2007) มีขนาดใหญ่จำนวนของการอภิปรายเกี่ยวกับความท้าทายและการแก้ปัญหาหันหน้าไปทางแทรกแซงของมนุษย์ที่จะจืดระบบนิเวศ(เช่นเฉิน et al., 2014) เมื่อพิจารณาระบบนิเวศทดลองและทฤษฎีเกณฑ์(เช่นราน et al., 2011) และวิธีการ ที่ดีที่สุดในการดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบนิเวศน้ําจืด หมายถึง , ระบบน้ำมีความเค็มเฉลี่ย
น้อยกว่า 0.5 ส่วนต่อพันมอส , 2009 )
ให้หลากหลายของบริการที่จำเป็น เช่น ผลิตภัณฑ์อาหาร
น้ำ ล้างขยะรีไซเคิล มีจักรยานคาร์บอน , กระเป๋า ,
รวมทั้งสิ่งอํานวยความสะดวก วัฒนธรรมและนันทนาการ อย่างไรก็ตาม ระบบนิเวศน้ําจืด
กำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากปัจจัยเช่นเมือง
และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ กว่าที่ผ่านมา 50 ปี เศรษฐกิจและการเติบโตของประชากรมีผลในการเปลี่ยนแปลง

อย่างรวดเร็วมากขึ้นในโครงสร้างและการทำงานของระบบนิเวศน้ําจืดกว่าในเวลาอื่นเปรียบ
ประวัติศาสตร์มนุษย์ ( กฟน. , 2005 ) .
ประชากรของชนิดปลาในทวีปอเมริกาเหนือ , ยุโรป ,
ออสเตรเลีย และนิวซีแลนด์ ประมาณได้ ลดลงบน
โดยเฉลี่ย 50% ระหว่างปี 1970 และปี 2000 ( กฟน. , 2005 ) ปลาน้ำจืด
ระบบนิเวศในเขตเมืองอยู่ในหมู่ผู้ได้รับผลกระทบมากที่สุด ( และ kozlowski
bondallaz 2013 ) ในเมืองได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในระบบนิเวศน้ำจืดอย่างมาก
ทั่วโลก ( Alberti
et al . , 2007 ; kozlowski และ bondallaz 2013 ) .
เพิ่มภาระอย่างต่อเนื่องของอุตสาหกรรมและการเกษตรที่เข้มข้น
ความเป็นเมืองการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นเพิ่มเติมคุกคามระบบนิเวศน้ำจืด และความหลากหลายทางชีวภาพ
ทั่วโลก การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศสามารถเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศน้ำจืดผ่าน
กลไกทางตรงและทางอ้อมต่าง ๆ ( ชู et al . , 2005 ;
V ö r ö Smarty et al . , 2010 ) อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นและการเปลี่ยนแปลงการเปลี่ยนแปลงฤดูกาลมีอิทธิพลต่อ

ที่อยู่อาศัยและและการปรับตัวทางสรีรวิทยาและชีพลักษณ์ของชนิดปลา จึงดัดแปลงอาหารโครงสร้างเว็บและพลวัตระบบนิเวศ
( โด้กกับมอริส , 2010 ; วอลเตอร์ et al . , 2002 ) ภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงยังสามารถส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศทางอ้อม

น้ำจืดทางธรณีสัณฐานการเปลี่ยนแปลงของระบบแม่น้ำและทะเลสาบ , การเปลี่ยนแปลง
ในสารอาหารและอิออนโหลด ( จะนําไปสู่การ
อัตราการสังเคราะห์ด้วยแสงบานชื่นเป็น internal standard กลุ่มดาวยีราฟ )
, รวมทั้งเพิ่มผลกระทบของโรคหลายเคมี
สารมลพิษ , การรุกรานทางชีวภาพ และการเปลี่ยนแปลงในการปล้นสะดมและ
การแข่งขันระหว่างสปีชีส์ ( IPCC , 2007 ) มีจำนวนมากของการอภิปรายเกี่ยวกับความท้าทาย

และโซลูชั่นซึ่งการแทรกแซงของมนุษย์กับระบบนิเวศน้ำจืด ( เช่น Chen et al . ,
2014 )พิจารณาการทดลองและทางทฤษฎีธรณีประตูนิเวศ
( เช่นเว็บไซต์ et al . , 2011 ) , และวิธีการที่ดีที่สุดใช้