Finding Faith in Honest Doubt: A Sp

Finding Faith in Honest Doubt: A Spirituality of Teaching
Some skeptics in my classes, of course, get no further than to agree
with Freud that religion is nothing more than a universal obsessional neurosis;
or with Marx that religion is an opiate; or with Feuerbach that religion is
simply a projection of human qualities onto an object of worship. Others
less cynical come to appreciate the opportunity in a professional course to
search for ultimate meaning on the chance that they might discover some
irrefutable, all-embracing value underlying everything. Only a few students,
I find, are content to ponder the words of Alfred Lord Tennyson, words that
have long guided my own interior life and directed much of my teaching in
recent years: “There is more faith in honest doubt than in all the religious
creeds of the world.” 1 Sadly, more students, rather than less, agree with
Augustine when he said: “I would not have faith…if the authority of the
Church did not compel me.” 2
In this late stage of my career, I have been trying to create a pedagogy
I call a “spirituality of teaching.” In all the classroom work that I do as a
college professor, I am driven by Tennyson’s aphorism, by the unwavering
conviction that, for me, a genuine faith must somehow find a way to wrestle
with the demons of honest doubt. The objective is not to overcome the
doubt, because this is neither possible nor desirable, but to fully incorporate
it into any final declaration of belief and call to action. For me, honest doubt
is a believer’s intuitive sense that no ecclesiastical leader, or dogma, or
doctrine, or sacred book, or teaching, or ritual can ever capture the fullness
of life’s ultimate mysteries. It is the humble understanding that, when
everything is said and done, one’s frail and wavering faith is all that is left to
fill the interval between saying too much and saying too little about what is
essentially incommunicable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้นหาศรัทธาในข้อสงสัยความซื่อสัตย์: จิตวิญญาณของการเรียนการสอนบางท่านทำงานในชั้นเรียนของฉัน แน่นอน ได้รับการยอมรับการอังกฤษศาสนาที่มีอะไรมากไปกว่าโรคประสาท obsessional สากลหรือมาร์กซ์ว่าศาสนาเป็นยาเสพติดการ หรือศาสนาที่ไม่ มีฟอยเออบัชเพียงแค่การประมาณคุณภาพมนุษย์ลงบนวัตถุบูชา คนอื่น ๆประมาทน้อยมาชื่นชมโอกาสในหลักสูตรมืออาชีพเพื่อค้นหาความหมายที่ดีที่สุดในโอกาสที่พวกเขาอาจพบบางพื้นฐานทุกอย่างค่าเปี่ยม ทั้งหมด เพียงไม่กี่นักเรียนฉันค้นหา มีเนื้อหาที่จะไตร่ตรองคำพูดของอัลเฟรดลอร์ดเทนนีสัน คำที่มียาวแนะนำชีวิตภายใน และโดยตรงของการเรียนการสอนของฉันในปีล่าสุด: "มีศรัทธาเพิ่มในสงสัยซื่อสัตย์กว่าในทางศาสนาทั้งหมดผิวของโลก" 1 เศร้า นัก มากกว่า น้อยกว่าเห็นด้วยออกัสตินเมื่อเขากล่าวว่า: "ฉันจะไม่มีศรัทธา...ถ้าอำนาจของการคริสตจักรได้ให้ฉัน" 2ในระยะนี้ช่วงปลายของอาชีพของฉัน ฉันได้พยายามที่จะสร้างการเรียนการสอนผมเรียกเป็น "จิตวิญญาณของการเรียนการสอน" ในงานห้องเรียนทั้งหมดที่ฉันทำในฐานะเป็นอาจารย์วิทยาลัย ฉัน:ขับเคลื่อน โดยพังเพยของเทนนีสัน ด้วยความแน่วแน่ความเชื่อมั่นว่า สำหรับฉัน ความเชื่อที่แท้ต้องอย่างใดหาทางต่อสู้มีปีศาจสัญญาซื่อสัตย์ วัตถุประสงค์จะไม่เอาชนะสงสัย รวบรวมเนื่องจากเป็นไปได้ที่ ไม่พึง ประสงค์ แต่ถึงอย่างมันเป็นประกาศใด ๆ สุดท้ายของความเชื่อและการกระตุ้นให้ดำเนินการ สำหรับฉัน สงสัยความซื่อสัตย์เป็นผู้เชื่อง่ายรู้สึกที่นำมา หรือไม่เชื่อ หรือหลักคำ สอน หรือ หนังสือศักดิ์สิทธิ์ หรือสอน หรือพิธีกรรมสามารถเคยจับความสมบูรณ์ความลึกลับที่สุดในชีวิต ก็อ่อนน้อมถ่อมตนความเข้าใจที่ เมื่อทุกอย่างคือพูด และทำ ความอ่อนแอ และลังเลเชื่อเป็นสิ่งที่ต้องระบุช่วงเวลาระหว่างการพูดมากเกินไป และพูดเกินไปเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นincommunicable เป็นหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หาศรัทธาสงสัยซื่อสัตย์: จิตวิญญาณของการเรียนการสอน
คลางแคลงบางอย่างในชั้นเรียนของฉันแน่นอนไม่ได้รับการไกลเกินกว่าที่จะยอมรับ
กับฟรอยด์ว่าศาสนาเป็นอะไรมากไปกว่าโรคประสาทหลงใหลสากล
หรือมาร์กซ์ว่าศาสนาเป็นยาเสพติด; หรือ Feuerbach ว่าศาสนาเป็น
เพียงการประมาณการของคุณภาพของมนุษย์ลงบนวัตถุของการเคารพบูชา อื่น ๆ
เหยียดหยามน้อยมาชื่นชมโอกาสในหลักสูตรระดับมืออาชีพเพื่อ
ค้นหาความหมายที่ดีที่สุดในโอกาสที่พวกเขาอาจจะค้นพบบาง
หักล้างไม่ได้ทั้งหมดไพบูลย์คุ้มค่าทุกอย่างอยู่ภายใต้ เพียงนักเรียนไม่กี่
ผมพบว่ามีเนื้อหาที่จะไตร่ตรองคำพูดของอัลเฟรดลอร์ดเทนนีสันคำว่า
มีแนวทางชีวิตยาวการตกแต่งภายในของตัวเองและผู้กำกับมากของการเรียนการสอนของฉันใน
ปีที่ผ่านมา: "มีความเชื่อมั่นมากขึ้นในการสงสัยเที่ยงตรงกว่าคือทั้งหมด ศาสนา
ลัทธิของโลก "1 เศร้านักเรียนมากขึ้นมากกว่าน้อยกว่าเห็นด้วยกับ.
ออกัสตินเมื่อเขากล่าวว่า" ผมจะไม่ได้มีความเชื่อ ... ถ้าผู้มีอำนาจของ
. คริสตจักรไม่ได้บังคับให้ฉัน "2
ในขั้นตอนปลายของฉัน อาชีพของฉันได้รับการพยายามที่จะสร้างการเรียนการสอน
ผมเรียกว่า "จิตวิญญาณของการเรียนการสอน." ในการทำงานทั้งหมดในชั้นเรียนที่ผมทำในฐานะ
อาจารย์วิทยาลัย, ฉันกำลังผลักดันโดยคำพังเพยเทนนีสันโดยไม่เปลี่ยนแปลง
ความเชื่อมั่นว่าสำหรับฉันแท้ ความเชื่ออย่างใดต้องหาวิธีที่จะมวยปล้ำ
กับปีศาจที่มีข้อสงสัยซื่อสัตย์ วัตถุประสงค์ไม่ได้ที่จะเอาชนะความ
สงสัยเพราะเป็นค่าที่เป็นไปได้หรือที่พึงประสงค์ แต่อย่างเต็มที่ที่จะรวม
ลงในการประกาศขั้นสุดท้ายของความเชื่อและเรียกร้องให้ดำเนิน สำหรับผมสงสัยซื่อสัตย์
เป็นความรู้สึกที่ใช้งานง่ายของศรัทธาที่ไม่มีผู้นำคณะสงฆ์หรือความเชื่อหรือ
ศาสนาหรือหนังสือศักดิ์สิทธิ์หรือการเรียนการสอนหรือพิธีกรรมที่เคยสามารถจับภาพความแน่น
ของความลึกลับที่ดีที่สุดในชีวิต มันเป็นความเข้าใจที่อ่อนน้อมถ่อมตนว่าเมื่อ
ทุกอย่างจะพูดและทำศรัทธาอ่อนแอและลังเลหนึ่งคือทั้งหมดที่เหลืออยู่เพื่อ
เติมเต็มช่วงเวลาระหว่างพูดมากเกินไปและน้อยเกินไปพูดเกี่ยวกับสิ่งที่
สื่อสารกันไม่ได้เป็นหลัก