Lee Hyun visited the dojo early tod

Lee Hyun visited the dojo early today to train.
But without knowing what his brothers were planning, they brought him somewhere else.
“Let’s go!”
Dojo Instructor! In addition they were joined by a massive number of 70 practitioners with hardened faces, eyes, and overflowing courage.
“Brothers where are we going?”
Lee Hyun asked in a low voice.
Roi Lee replied in a grim voice.
“Going to the amusement park.”
“What are we going for? Are you going to fight?”
“We’re going to go on rides and play games. Even we have rest day sometimes, don’t you think? Go along with it.”
“Yes.”
Lee Hyun shook his head.
Even if they were going to the amusement park, the facial expressions of the people going did not fit with it. A heavy atmosphere was made as they passed by.
‘Do not fail.’
‘Happy birthday, birthday.’
It was too heavy of a responsibility to remain calm. They were carefully dressed in black suits, feeling vaguely uncomfortable and awkward.
The group rode on the subway. The dojo owned a vehicle for transportation, but they deliberately decided to use the subway.
‘People going to amusement parks use public transportation.’
None of the practitioners or instructors have been to an amusement park since they were kids. Consulting the internet, there was going to be a lot of traffic and other transportation would be recommended. With that in mind, they decided to board the subway.
“Hey, today are we going to your house to play some games?”
“Last night I was dancing at the club with a guy...and I held hands with him!”
There was a deep silence in the subway as the cars were filled with broad sturdy shouldered men in black suits.
“...”
The students from before and the all the men stopped talking. When there were many passengers on the subway there was bound to be a fierce battle over the seats. The struggle for more comfortable seats!
But some people stood quietly in place. Everyone didn’t know what was happening.
“Keuheum, it feels more comfortable to stand.”
“Yea, it’s better to exercise...”
40 to 50 men stood in place. Even the elderly seated nearby were getting worried.
“Huh? Why are they standing?”
“Yeah.”
Roi Lee and Ma Sang Bom did not sit down in any of the seats. Being accustomed to comfort made the body increasingly weak. It was necessary to work the body out everywhere. Therefore, it was normal for them to stand around in public transportation. The instructors and the practitioners stood alongside the ordinary people.
‘Are these guys mafia? The look in their eyes...’
‘It looks like their muscles are going to tear through their suits.’
‘I think they’re going to do something illegal.’
‘The police. I think it would be a good idea to call the police...’
When they arrived at a station, the subway doors opened.
“Huh, there’s empty seats?”
“That’s not very common. Maybe we’re lucky this time.”
The new passengers were delighted to see the empty seats, but then they saw the practitioners.
“....”
The passengers stood around quietly. They would not dare to sit down looking at the hard faces of the instructors and practitioners.
‘Why does it feel so bad to take a seat?’
‘I would rather sit down. Then I can be comfortable.’
More passengers were forced to be worried. However, the practitioners could not afford to care.
They needed to entertain Lee Hyun somehow!
They did wonder about the people standing for a bit, but they didn’t care so that was overlooked.
‘It must be some kind of fad to stand around in subways huh?’
‘Come to think of it, it’s good for their health.’
Nobody sat down in the subway until the group had reached their destination.
“Lee Hyun, over here!”
“This way!”
In front of the main entrance of the amusement park.
Hayan, Oh Dongman, Shin Hye Min, Lynn, and Choi Ji Hoon were waiting together.
“Hayan, what are you doing here?”
Lee Hyun asked weirdly. He noticed that there was something strange that he wasn't informed of.
Other than the abnormal behavior of the practitioners, Oh Dongman, and Jae Lynn, he did not expect to see Choi Ji Hoon.
Hayan opened her mouth and smiled.
“Oppa, It’s your birthday today!”
“Birthday?”
Lee Hyun began to calculate the date. It was indeed his birthday. Since he never celebrated his birthday, he had forgotten.
Isn’t that why we’re here for your birthday?”
“Oppa has never gone to an amusement park before so...”
“I mean, amusement parks are exclusive to the wealthy...”
Jae Lynn, Oh Dongman, and Shin Hye Min were puzzled at Lee Hyun’s words.
‘When did amusement parks become reserved for the upper class?’
The instructors and the practitioners took it quite literally.
“In fact, you don't go to an amusement park unless you make a modest amount of money. It’s a big decision about whether or not to go.”
“A lone martial artist in an amusement park...”
“Isn’t it more than 5000 won a ride?”
The instructors spend a considerable amount of their money. For room and board in the dojo, they don’t make much money to spend. Therefore it was difficult for them to spend more than 10,000 to 20,000 won for something.
Lee Hyun sat down, since whenever he spent money on something, even going on rides, his heart broke a little.
“Keuheum! I prefer just relaxing at home.”
Hayan grabbed Lee Hyun’s arm and led him inside.
“I already have a free pass. This way you can play games and go on rides for free.”
Hayan already knew what to do with Lee Hyun. Since he disliked wasting time and money, with this he would not have an excuse not to go. The others followed after Lee Hyun in an instant.
Shin Hye Min asked them.
“What do you want to ride first?”
Jae Lynn didn’t waste any time.
“The Viking? Or the roller coasters?”
Roller coasters were high speed mechanisms that move along the rails in the air. It was the most popular rides.
Shin Hye Min was mentally tired from constantly being busy with the daily broadcast and secretly wanted to taste the thrill of the ride.
“Let’s go on the roller coaster first right?”
Ride the roller coaster first!
A considerable number of people visited the park in the earlier hours so thanks to this they can get their turn sooner.
Lee Hyun sat in the front with Jae Lynn, followed by Oh Dongman and Shin Hye Min, and Hayan and Choi Ji Hoon was paired together.
This was unavoidable because of the guy to girl ratio.
‘That’s great.’
Today was the first time that Ji Hoon had met Lee Hyun’s younger sister.
Not just hunting and exploring in Royal Road. It was different meeting her in reality.
In other words, he was attracted to her.
He had met with numerous women, but he had never felt emotions like this before.
‘Doing this and spending the rest of the day with her. Yeah, not bad.’
Ji Hoon had a bright smile.
Then he receive a light tap on his shoulder from Ma Sang Bom.
“Watch your back.”
“What?”
“Recognize who that is first...”
The horror hit Ji Hoon in the face.
“Hooo hoo hoo.”
At this Roi Lee smiled.
The practitioners did not try to get close to Hayan, since it risked their lives.
To them, Ji Hoon seemed pretty cool.
Then the roller coaster went up to the top and when it came down Oh Dongman, Shin Hye Min, Jae Lynn, Hayan, and Ji Hoon all began screaming.
“Kyaaaah!”
“Wheee!”
Lee Hyun and the practitioners were more blase about it.
‘It was really scary when I was sculpting Bingryong's head.’
Sculpting chunks of ice hundred of meters high and hanging on a single wire. The body hangs there, with the wind constantly interfering. Compared to that experience, sitting here could be thought of as medicine.
The instructors were also calm.
“The angle needs to be steeper...”
“If we fell from here, even in the worst situation we could be okay if you give up the legs.”
“We can reduce the falling speed by rotating the body a few times to diminish the force.”
“Can we jump off from here?”
Talking about such things was scary in its own way.
Thanks to that, a few people were screaming because of the bizarre roller coaster ride!
‘What on earth are you?’
The people in charge of the rides wondered.
On the Viking, the same thing happened.
Lee Hyun and the practitioners sat still doing nothing. Same as the first ride without any change.
‘Oh this isn’t worth my money! Since I’m not using money, I need to enjoy this.’
But Lee Hyun still looked angry.
Eventually they gave up on the longer rides.
“If he’s not scared of the rides then we have to go on something else.”
Jae Lynn said unfortunately.
It was a long way from Lee Hyun and the practitioners to enjoy the thrill and suspense of the amusement park.
Then Oh Dongman had an idea.
“Instead of going on the rides...what if we go to the zoo?”
Hayan’s eyes twinkled in expectation.
“The zoo?”
“Yes, this place is very big but so is the zoo. Wouldn’t it be more fun than sitting in a wheel as it spins?”
“Undoubtedly.”
So, changing their goals, the group decided to go to the zoo this time.
There was a giraffe.
Kids that were barely six years old were watching the giraffes.
A kindergarten group had come to watch.
Small and cute boys shouted.
“Look, it’s a giraffe!”
“It looks so cool.”
The pretty young girls smiled with bright eyes.
“It’s beautiful.”
“The animals are so cute. Whoa! Look at it’s long neck!”
It was a harmonious sight.
They were peacefully walking around with the giraffes.
Then an insidious voice came from behind!!
“Giraffes, are they tasty?”
“It may be uncomfortable since we may need to cook it for a long time.”
“But with some salt, it may be quite delicious to eat. The other day, I was training in Africa. I was so hungry. If I could have caught a lion, then I would have eaten it.”
“Do you feel comfortable eating herbivorous animals?”
“We can come and get it at night...”
Sseueuk!
The instructors and the practitioners!
They were looking at the giraffes while they talked.
“Waaaa oooooohh aaahhhh!”
This made the kids cry.
The completely innocent area was completely destroyed by them.
The in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lee Hyun เยี่ยมโดโจตั้งแต่วันนี้รถไฟแต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่น้องชายถูกวาง พวกเขานำพระองค์อื่น"ไปกันเหอะ"ฝึกสอน นอกจากนี้ พวกเขาได้เข้าร่วม โดยจำนวนผู้ 70 เสริมหน้า ตา และความกล้าหาญล้นมหาศาล"พี่น้องเราไปไหน"Lee Hyun ถามเสียงต่ำตอบ Roi Lee ในเสียงน่ากลัว"จะไปสวนสนุก""สิ่งเราไปหรือไม่ คุณกำลังจะต่อสู้หรือไม่""เรากำลังจะไปขี่ และเล่นเกม เราได้วันพักผ่อนบางครั้ง คุณไม่คิดหรือไม่ ไปนอก""ใช่"Lee Hyun จับศีรษะของเขาแม้ว่าพวกเขาจะสวน นิพจน์ที่ใบหน้าของคนที่จะไม่พอดีกับ ทำบรรยากาศหนักพวกเขาเดินผ่าน'ไม่'"สุขสันต์วันเกิด วันเกิด 'หนักเกินไปของความรับผิดชอบจะนิ่งเฉยอยู่ได้ อย่างพวกเขาได้สวมใส่ชุดดำ รู้สึกอึดอัด และไม่สะดวกคลับกลุ่มหนีเที่ยว โดโจเป็นเจ้าของรถสำหรับการขนส่ง แต่พวกเขาตั้งใจตัดสินใจไปเที่ยว 'คนที่ไปสวนสนุกใช้ขนส่งสาธารณะ'ไม่มีผู้สอนหรือผู้ได้รับการสวนเนื่องจากพวกเด็ก ที่ปรึกษาด้านอินเตอร์เน็ต มีเป็นไปได้มากของการจราจรและขนส่งอื่น ๆ ที่จะแนะนำ โดยที่ในใจ พวกเขาตัดสินใจบอร์ดรฟม“Hey, today are we going to your house to play some games?”“Last night I was dancing at the club with a guy...and I held hands with him!”There was a deep silence in the subway as the cars were filled with broad sturdy shouldered men in black suits.“...”The students from before and the all the men stopped talking. When there were many passengers on the subway there was bound to be a fierce battle over the seats. The struggle for more comfortable seats!But some people stood quietly in place. Everyone didn’t know what was happening.“Keuheum, it feels more comfortable to stand.”“Yea, it’s better to exercise...”40 to 50 men stood in place. Even the elderly seated nearby were getting worried.“Huh? Why are they standing?”“Yeah.” Roi Lee and Ma Sang Bom did not sit down in any of the seats. Being accustomed to comfort made the body increasingly weak. It was necessary to work the body out everywhere. Therefore, it was normal for them to stand around in public transportation. The instructors and the practitioners stood alongside the ordinary people.‘Are these guys mafia? The look in their eyes...’‘It looks like their muscles are going to tear through their suits.’‘I think they’re going to do something illegal.’‘The police. I think it would be a good idea to call the police...’When they arrived at a station, the subway doors opened.“Huh, there’s empty seats?”"ที่ไม่ธรรมดา บางทีเราโชคนี้"ผู้โดยสารใหม่ที่ยินดีที่จะเห็นที่นั่งว่างเปล่า แต่แล้ว เห็นผู้“....”ผู้โดยสารที่ยืนรอบ ๆ อย่างเงียบ ๆ นอกจากนี้พวกเขาไม่จะกล้านั่งลงมองไปที่ใบหน้าอย่างหนักของผู้สอนและผู้'ทำไมไม่ก็รู้สึกไม่ดีจึงต้องใช้นั่ง'' ฉันค่อนข้างจะนั่งลง แล้วได้สบาย 'ผู้โดยสารมากกว่าถูกบังคับให้เป็นทุกข์ อย่างไรก็ตาม ผู้อาจไม่สามารถดูแลพวกเขาต้องการบันเทิง Lee Hyun อย่างใด พวกเขาไม่ได้สงสัยว่า คนที่ยืนสำหรับบิต แต่พวกเขาไม่ได้ดูแลให้ถูกมองข้าม'จะต้องบางชนิดของแฟชั่นเข้าแถวรอบ subways ฮะ''มาถึงคิดดูของมัน ได้ดีเพื่อสุขภาพ'ไม่มีใครนั่งลงในดินจนได้มาถึงปลายทาง"Lee Hyun โน่น""วิธีนี้"หน้าทางเข้าหลักของสวนHayan, Dongman โอ้ Shin Hye นาที ลินน์ และ Choi Ji Hoon ได้รอกัน" Hayan มีอะไรที่คุณทำที่นี่? "Lee Hyun ขอ weirdly เขาสังเกตเห็นว่า มีอะไรแปลก ๆ ที่เขาไม่ทราบไม่ใช่พฤติกรรมปกติของผู้ โอ้ Dongman และแจ Lynn เขาไม่ได้หวังจะดู Choi Ji HoonHayan เปิดปากของเธอ และยิ้ม"Oppa มันเป็นวันเกิดของคุณวันนี้""วันเกิด"Lee Hyun เริ่มคำนวณวัน แน่นอนมันเป็นวันเกิดของเขา เนื่องจากเขาไม่เฉลิมฉลองวันเกิดของเขา เขาก็ลืมไม่ที่ทำไมเรากำลังสำหรับวันเกิดของคุณ"" Oppa ไม่เคยไปสวนก่อนเพื่อให้... ""ผมหมายถึง สวนสนุกเป็นพิเศษเพื่อมั่งคั่ง..."แจ Lynn โอ้ Dongman และ Shin Hye นาทีได้พิศวงที่ Lee Hyun คำ'เมื่อได้สวนสนุกเป็นสงวนไว้สำหรับชั้นสูง'ผู้สอนและผู้ใช้เวลาค่อนข้างอักษร"ความเป็นจริง คุณอย่าไปสวนจัดจำนวนเงินเจียมเนื้อเจียมตัว ได้ตัดสินใจใหญ่ไปหรือไม่""ที่เกาะโหลนต่อสู้ศิลปินในสวน...""ไม่ได้ชนะกว่า 5000 ที่นั่งหรือไม่"ผู้สอนใช้จำนวนเงินของพวกเขามาก สำหรับคณะและห้องพักในโดโจ พวกเขาไม่ทำเงินมากเพื่อใช้ ดังนั้น มันก็ยากที่จะใช้จ่ายมากกว่า 10000-20000 วอน สิ่งLee Hyun นั่งลง เนื่องจากทุกครั้งที่เขาใช้เงินในบางสิ่งบางอย่าง แม้จะขี่ หัวใจของเขายากจนน้อย "Keuheum ผมต้องพักที่บ้าน"Hayan คว้าแขนของ Lee Hyun และนำเขาภายใน"เรียบร้อยแล้วผ่านฟรี วิธีนี้คุณสามารถเล่นเกม และไปขี่ฟรีด้วย"Hayan แล้วรู้จะทำอะไรกับ Lee Hyun ตั้งแต่เขา disliked เสียเวลาและเงิน นี้ เขาจะไม่มีข้อแก้ตัวไม่ไป อื่น ๆ ตามหลัง Lee Hyun ในทันทีชิน Hye นาทีถามพวกเขา"อะไรคุณต้องขี่ครั้งแรกหรือไม่"Lynn แจไม่เสียเวลาใด ๆ"ไวกิ้ง หรือช็อบกลิ้ง"ลูกกลิ้งช็อบกลไกความเร็วสูงที่ย้ายไปตามรางในอากาศได้ ก็ขี่นิยมมากที่สุดชิน Hye นาทีถูกใจเหนื่อยตลอดเวลากำลังยุ่งอยู่กับการออกอากาศประจำวัน และแอบอยากลิ้มรสความตื่นเต้นของการนั่ง"ลองไปดูแรกเหาะ"นั่งรถไฟเหาะตีลังกาก่อนของผู้เข้าเยี่ยมชมสวนในชั่วโมงก่อนหน้าเพื่อขอบคุณนี้ พวกเขาได้เปิดความเร็วLee Hyun เสาร์ในหน้ากับแจ Lynn ตาม ด้วยโอ้ Dongman และ Shin Hye นาที และ Hayan และ Choi Ji Hoon ถูกจับคู่กันนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะผู้ชายต่อผู้หญิง"นั่นเป็นดี' วันนี้เป็นครั้งแรกว่า Ji Hoon ได้พบน้องสาว Lee Hyunไม่เพียงการล่าสัตว์ และสำรวจถนนรอยัล ประชุมเธอในความเป็นจริงต่าง ๆ ได้ในคำอื่น ๆ เขาถูกดึงดูดให้เธอเขาได้พบกับผู้หญิงมากมาย แต่เขาไม่ได้รู้สึกอารมณ์เช่นนี้มาก่อน' การทำสิ่งนี้ และใช้จ่ายส่วนเหลือวันที่มีเธอ ใช่ ไม่ 'Ji Hoon มีรอยยิ้มสดใสแล้ว เขารับแตะเบา ๆ บนไหล่เขาจาก Bom สังมา"ดูหลังของคุณ""อะไร""รู้จักที่ที่แรก..."สยองขวัญที่ตี Ji Hoon ในหน้า"Hooo ฮูฮู"ที่ Lee ร้อยยิ้มผู้ได้ลองเขา Hayan เนื่องจากมัน risked ชีวิตพวกเขา Ji Hoon ประจักษ์เย็นสวยแล้ว เหาะขึ้นไปด้านบนสุด และเมื่อมาลงแหม Dongman, Shin Hye นาที แจ Lynn, Hayan และ Ji Hoon ทั้งหมดเริ่มกรีดร้อง"Kyaaaah""Wheee" Lee Hyun และผู้มี blasé เพิ่มเติมเกี่ยวกับมัน'ได้น่ากลัวจริง ๆ เมื่อฉันถูกแกะสลักหัวของ Bingryong'แกะสลักน้ำแข็งก้อนร้อยเมตรสูง และแขวนบนสายเดียว ตัวค้างอยู่กับลมตลอดเวลารบกวน เปรียบเทียบกับประสบการณ์ที่ นั่งนี่อาจถือได้ว่า เป็นยาผู้สอนก็ยังเงียบสงบ"มุมต้องชัน...""ถ้าเราตกจากที่นี่ แม้ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด เราสามารถก็ได้ถ้าคุณตั้งค่าขาขึ้น""เราสามารถลดความเร็วลดลง ด้วยการหมุนตัวกี่ครั้งหรี่แรงได้""สามารถเรากระโดดออกจากที่นี่"พูดถึงสิ่งต่าง ๆ น่ากลัวในวิธีของตนเองขอบคุณที่ บางคนก็กรีดร้อง เพราะขี่เหาะแปลกประหลาด'ในโลกบ้างคุณ'คนชอบขี่สงสัยว่าบนไวกิ้ง สิ่งเดียวเกิดขึ้นLee Hyun และผู้ที่นั่งยังคง ทำอะไร เหมือนนั่งครั้งแรกโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ' โอ้ นี้ไม่คุ้มค่าเงินของฉัน เนื่องจากผมไม่ใช้เงิน ต้องการสนุกกับการนี้ 'แต่ Lee Hyun ยังคงมองโกรธในที่สุดพวกเขาได้บนขี่อีกต่อไป "ถ้าเขาไม่กลัวของการขี่ แล้วเราได้ไปเถอะ"แจ Lynn กล่าวว่า น่าเสียดายมันเป็นทางยาวจาก Lee Hyun และผู้ตื่นเต้นและใจจดใจจ่อของสวนแล้ว โอ้ Dongman มีความคิด"แทนที่จะไปเครื่องเล่น...ถ้าเราไปสวนสัตว์หรือไม่"ตาของ Hayan twinkled ในความคาดหวัง"สวนสัตว์""ใช่ สถานที่แห่งนี้มีขนาดใหญ่มาก แต่อยู่สวนสัตว์ มันจะไม่สนุกกว่านั่งล้อมันหมุนหรือไม่""ไม่ต้องสงสัย"ดังนั้น เปลี่ยนเป้าหมาย กลุ่มตัดสินใจที่จะไปสวนสัตว์เวลานี้ มียีราฟเด็กที่อายุเพิ่งจะ 6 ปีได้ดูยีราฟกลุ่มเด็กอนุบาลมาดูตะโกนชายเล็ก และน่ารัก"ดู มันเป็นยีราฟ""มันดูเย็น"สาวสวยยิ้ม ด้วยดวงตาที่สดใส"มันมีความงาม""สัตว์น่ารัก หยุดก่อน! ดูที่คอที่ยาวของมัน"ตากลมกลืนได้พวกเขาได้เดินรอบ ๆ สงบกับยีราฟแล้วมีเสียง insidious มาจากด้านหลัง!!"ยีราฟ บ้างก็อร่อย""มันอาจจะอึดอัด เพราะเราอาจต้องทำเป็นเวลานาน""แต่ มีบางเกลือ มันอาจจะอร่อยมากกิน วันอื่น ๆ ฉันถูกฝึกในแอฟริกา ผมหิวมาก ถ้าฉันสามารถจับสิงห์ แล้วฉันจะกินมัน""ครับสบายกินสัตว์ herbivorous""เราสามารถมา และได้รับคืน..."Sseueuk ผู้สอนและผู้พวกเขาได้มองที่ยีราฟขณะพูด"Waaaa oooooohh aaahhhh"นี้ทำให้เด็กร้องไห้ตั้งระกาถูกวอด โดยพวกเขาที่ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลีฮยอนโดโจเข้าเยี่ยมชมในช่วงต้นในการฝึกอบรมในวันนี้.
แต่ไม่ทราบว่าพี่ชายของเขากำลังวางแผนที่พวกเขานำเขาที่อื่น.
"Let 's go!"
Dojo สอน! นอกจากนี้พวกเขาได้เข้าร่วมด้วยจำนวนมากของ 70 ผู้ปฏิบัติงานที่มีใบหน้าแข็งตาและความกล้าหาญล้น.
"บราเดอร์เราจะไปอยู่ที่ไหน"
ลีฮยอนถามเสียงต่ำ.
ร้อยเอ็ดลีตอบด้วยเสียงที่น่ากลัว.
"ไป สวนสนุก. "
"สิ่งที่เราจะไป? คุณกำลังจะไปต่อสู้? "
"เรากำลังจะไปขี่และการเล่นเกม แม้เรามีส่วนที่เหลือวันที่บางครั้งไม่ได้คุณคิดว่า? ไปพร้อมกับมัน. "
"ใช่."
ลีฮยอนส่ายหัว.
ถึงแม้ว่าพวกเขากำลังจะไปสวนสนุก, การแสดงออกทางสีหน้าของคนที่จะไม่เหมาะกับมัน บรรยากาศหนักได้ทำตามที่พวกเขาเดินผ่านไปมา.
'อย่าล้มเหลว.'
'สุขสันต์วันเกิด, วันเกิด.
มันหนักเกินไปของความรับผิดชอบที่จะอยู่ในความสงบ พวกเขาได้รับอย่างรอบคอบแต่งตัวในชุดสูทสีดำรู้สึกอึดอัดและรางที่น่าอึดอัดใจ.
กลุ่มที่ขี่ม้าที่สถานีรถไฟใต้ดิน โดโจที่เป็นเจ้าของยานพาหนะสำหรับการขนส่ง แต่พวกเขาจงใจตัดสินใจที่จะใช้รถไฟใต้ดิน.
'คนที่จะไปสวนสนุกใช้ระบบขนส่งสาธารณะ.
ไม่มีของผู้ปฏิบัติงานหรืออาจารย์ผู้สอนได้รับไปยังสวนสนุกตั้งแต่พวกเขาเป็นเด็ก ให้คำปรึกษาอินเทอร์เน็ตมีเป็นไปได้จำนวนมากของการจราจรและการขนส่งอื่น ๆ จะได้รับการแนะนำ โดยที่ในใจพวกเขาตัดสินใจที่จะขึ้นรถไฟใต้ดิน.
"เฮ้วันนี้เราจะไปที่บ้านของคุณในการเล่นเกมบางอย่าง?"
"เมื่อคืนผมกำลังเต้นที่สโมสรกับผู้ชาย ... และฉันจับมือกับเขา! "
มีความเงียบลึกลงไปในสถานีรถไฟใต้ดินเป็นรถยนต์ที่เต็มไปด้วยคนไหล่กว้างทนทานในชุดสูทสีดำ.
"... "
นักเรียนจากโรงเรียนก่อนและมนุษย์ทุกคนหยุดพูด เมื่อมีผู้โดยสารจำนวนมากที่สถานีรถไฟใต้ดินมีการผูกพันที่จะสู้รบมากกว่าที่นั่ง การต่อสู้เพื่อที่นั่งสะดวกสบายมากขึ้น!
แต่บางคนยืนอยู่เงียบ ๆ ในสถานที่ ทุกคนไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น.
"Keuheum มันให้ความรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นที่จะยืน."
"แท้จริงแล้วมันจะดีกว่าที่จะออกกำลังกาย ... "
40-50 คนยืนอยู่ในสถานที่ แม้ผู้สูงอายุนั่งอยู่บริเวณใกล้เคียงได้รับความกังวลใจ.
"หือ? ทำไมพวกเขายืนอยู่? "
"ใช่."
ร้อยลีและมะซังบอมไม่ได้นั่งลงในที่นั่ง เป็นที่คุ้นเคยกับความสะดวกสบายที่ทำให้ร่างกายอ่อนแอมากขึ้น มันเป็นสิ่งที่จำเป็นในการทำงานของร่างกายจากทุกที่ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับพวกเขาที่จะยืนอยู่รอบ ๆ ในการขนส่งสาธารณะ อาจารย์ผู้สอนและผู้ปฏิบัติงานที่ยืนอยู่ข้างคนธรรมดา.
'เหล่านี้เป็นพวกมาเฟีย? มองในสายตาของพวกเขา ... '
'ดูเหมือนว่ากล้ามเนื้อของพวกเขากำลังจะฉีกผ่านชุดของพวกเขา.'
'ฉันคิดว่าพวกเขากำลังจะทำบางสิ่งบางอย่างที่ผิดกฎหมาย.'
'ตำรวจ ฉันคิดว่ามันจะเป็นความคิดที่ดีที่จะเรียกตำรวจ ...
เมื่อพวกเขามาถึงที่สถานีรถไฟใต้ดินประตูเปิด.
"อืมมมมีที่นั่งว่าง?"
"นั่นไม่ใช่เรื่องธรรมดามาก บางทีเราโชคดีเวลานี้ ".
ผู้โดยสารใหม่มีความยินดีที่จะเห็นที่นั่งว่าง แต่แล้วพวกเขาได้เห็นการปฏิบัติงาน.
".... "
ผู้โดยสารที่ยืนอยู่รอบ ๆ อย่างเงียบ ๆ พวกเขาจะไม่กล้าที่จะนั่งลงมองไปที่ใบหน้าอย่างหนักของอาจารย์และผู้ปฏิบัติงาน.
ทำไมมันไม่รู้สึกไม่ดีเพื่อที่จะนั่งหรือไม่? '
'ผมค่อนข้างจะนั่งลง แล้วฉันสามารถอยู่ได้สบาย.
ผู้โดยสารอื่น ๆ ถูกบังคับให้ต้องกังวล แต่ผู้ปฏิบัติงานไม่สามารถที่จะดูแล.
พวกเขาจำเป็นต้องสร้างความบันเทิงให้ลีฮยอนอย่างใด!
พวกเขาไม่น่าแปลกใจเกี่ยวกับคนที่ยืนสำหรับบิต แต่พวกเขาไม่ได้ดูแลเพื่อให้ได้รับการมองข้าม.
'มันจะต้องเป็นชนิดของแฟชั่นที่จะยืนบาง รอบในรถไฟใต้ดินฮะ? '
'มาคิดว่ามันจะดีสำหรับสุขภาพของพวกเขา.'
ไม่มีใครนั่งลงในสถานีรถไฟใต้ดินจนกลุ่มมาถึงปลายทางของพวกเขา.
"ลีฮยอนมากกว่าที่นี่!"
"ทางนี้!"
ในด้านหน้าของ ทางเข้าหลักของสวนสนุก.
Hayan โอ้ Dongman ชินฮเยมินลินน์และ Choi Ji Hoon กำลังรอด้วยกัน.
"Hayan สิ่งที่คุณทำอะไรที่นี่?"
ลีฮยอนถามวิจิตรพิสดาร เขาสังเกตเห็นว่ามีอะไรบางอย่างที่แปลกว่าเขาไม่ได้แจ้งให้ทราบถึง.
นอกเหนือจากพฤติกรรมที่ผิดปกติของผู้ปฏิบัติงานโอ Dongman และแจลินน์เขาไม่ได้คาดหวังที่จะเห็น Choi Ji Hoon.
Hayan เปิดปากของเธอและยิ้ม.
"โอปป้า มันเป็นวันเกิดของคุณในวันนี้! "
"วันเกิด"
ลีฮยอนเริ่มที่จะคำนวณวัน แน่นอนมันเป็นวันเกิดของเขา นับตั้งแต่ที่เขาไม่เคยฉลองวันเกิดของเขาเขาได้ลืม.
ไม่ว่าเหตุผลที่เราอยู่ที่นี่สำหรับวันเกิดของคุณ? "
"พี่ไม่เคยไปสวนสนุกก่อนเพื่อให้ ... "
"ฉันหมายถึงสวนสนุกเป็นพิเศษเพื่อ ร่ำรวย ... "
แจลินน์โอ้ Dongman และชินเฮมินถูกงงงวยคำลีฮยอน.
เมื่อได้กลายเป็นสวนสนุกที่สงวนไว้สำหรับชนชั้นสูง '
อาจารย์และผู้ปฏิบัติงานเอามันค่อนข้างอักษร.
"ในความเป็นจริงคุณ ไม่ได้ไปที่สวนสนุกจนกว่าคุณจะทำให้จำนวนเงินที่เจียมเนื้อเจียมตัวของเงิน มันเป็นการตัดสินใจที่ใหญ่เกี่ยวกับหรือไม่ที่จะไป. "
"ศิลปะศิลปินคนเดียวในสวนสนุก ... "
"มันไม่ได้เป็นมากกว่า 5,000 ₩นั่ง?"
อาจารย์ใช้จ่ายเงินจำนวนมากของพวกเขา สำหรับห้องและคณะกรรมการในโดโจที่พวกเขาไม่ได้ทำเงินมากที่จะใช้จ่าย ดังนั้นมันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะใช้จ่ายมากกว่า 10,000 ถึง 20,000 ได้รับรางวัลบางสิ่งบางอย่าง.
ลีฮยอนนั่งลงตั้งแต่เมื่อใดก็ตามที่เขาใช้เงินในสิ่งที่แม้จะขี่หัวใจของเขายากจนเล็ก ๆ น้อย ๆ .
"Keuheum! ฉันชอบเพียงผ่อนคลายที่บ้าน. "
Hayan คว้าแขนของลีฮยอนและนำเขาเข้าไปข้างใน.
"ผมมีอยู่แล้วส่งฟรี วิธีนี้คุณสามารถเล่นเกมและไปขี่ฟรี. "
Hayan ก็รู้อยู่แล้วว่าจะทำอย่างไรกับลีฮยอน นับตั้งแต่ที่เขาไม่ชอบเสียเวลาและค่าใช้จ่ายกับเรื่องนี้เขาจะได้มีข้ออ้างที่จะไม่ไป คนอื่น ๆ ที่ตามมาหลังจากที่ลีฮยอนในทันที.
ชินเฮมินขอให้พวกเขา.
"สิ่งที่คุณต้องการที่จะนั่งเป็นอันดับแรก"
แจลินน์ไม่ต้องเสียเวลาใด ๆ .
"ไวกิ้ง? หรือรถไฟเหาะ "
รถไฟเหาะเป็นกลไกความเร็วสูงที่เคลื่อนตัวไปตามทางรถไฟในอากาศ มันเป็นขี่ที่นิยมมากที่สุด.
ชินเฮมินเป็นจิตใจที่เหนื่อยจากการอย่างต่อเนื่องเป็นยุ่งอยู่กับการออกอากาศทุกวันและแอบอยากจะลิ้มรสความตื่นเต้นของการนั่ง.
"Let 's go บนรถไฟเหาะที่เหมาะสมเป็นอันดับแรก"
ขี่รถไฟเหาะแรก!
จำนวนมากของคนที่เข้าเยี่ยมชมสวนสาธารณะในก่อนหน้านี้ชั่วโมงดังนั้นต้องขอบคุณที่พวกเขาจะได้รับการเปิดของพวกเขาเร็ว.
ลีฮยอนนั่งอยู่ในด้านหน้าที่มีแจลินน์ตามด้วยโอ้ Dongman และชินเฮมินและ Hayan และชอยจีฮุนเป็นคู่ร่วมกัน .
นี่คือการหลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะผู้ชายต่อผู้หญิงคนนั้น.
'ที่ดี.
วันนี้เป็นครั้งแรกที่จีฮุนได้พบกับลีฮยอนน้องสาว.
ไม่เพียง แต่การล่าสัตว์และการสำรวจในรอยัลโร มันเป็นที่ประชุมของเธอที่แตกต่างกันในความเป็นจริง.
ในคำอื่น ๆ เขาถูกดึงดูดให้เธอ.
เขาได้พบกับผู้หญิงจำนวนมาก แต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกอารมณ์เช่นนี้มาก่อน.
'ทำเช่นนี้และการใช้จ่ายส่วนที่เหลือของวันกับเธอ ใช่ไม่เลว.
จีฮุนมีรอยยิ้มที่สดใส.
จากนั้นเขาได้รับการแตะเบา ๆ บนไหล่ของเขาจากมะซังบอม.
"ดูด้านหลังของคุณ."
"คืออะไร"
"ที่ยอมรับว่าเป็นครั้งแรก ... "
ตีสยองขวัญ จีฮุนในหน้า.
"Hooo ฮูฮู."
ตอนนี้ลีร้อยยิ้ม.
ผู้ปฏิบัติงานไม่ได้พยายามที่จะได้ใกล้ชิดกับ Hayan เพราะมันเสี่ยงชีวิตของพวกเขา.
เพื่อให้พวกเขาจีฮุนดูเหมือนเย็นสวย.
จากนั้นรถไฟเหาะขึ้นไป ไปด้านบนและเมื่อมันลงมาโอ้ Dongman ชินฮเยมินแจลินน์ Hayan และจีฮุนทั้งหมดเริ่มต้นกรีดร้อง.
"Kyaaaah!"
"Wheee!"
ลีฮยอนและผู้ปฏิบัติงานได้มากขึ้นเกี่ยวกับมันเบื่อหน่ายชีวิต.
'มันเป็นจริง ที่น่ากลัวเมื่อฉันถูกแกะสลักหัว Bingryong.
Sculpting ก้อนน้ำแข็งร้อยเมตรสูงและที่แขวนอยู่บนสายเดียว ร่างกายของแฮงค์มีลมรบกวนอย่างต่อเนื่อง เมื่อเทียบกับประสบการณ์ที่นั่งอยู่ที่นี่อาจจะคิดว่าเป็นยา.
อาจารย์ก็มีความสงบ.
"มุมจะต้องชัน ... "
"ถ้าเราลดลงจากที่นี่แม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่เราอาจจะโอเคถ้าคุณให้ ขาขึ้น. "
"เราสามารถลดความเร็วลดลงโดยการหมุนของร่างกายในไม่กี่ครั้งที่จะลดแรง."
"เราจะสามารถกระโดดออกจากที่นี่?"
พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่น่ากลัวดังกล่าวในทางของตัวเอง.
ขอขอบคุณที่ ไม่กี่คนที่ถูกกรีดร้องเพราะการนั่งรถไฟเหาะที่แปลกประหลาด!
'อะไรในโลก are you?'
คนที่อยู่ในความดูแลของการขี่สงสัย.
ในสแกนดิเนเวียนสิ่งเดียวกันที่เกิดขึ้น.
ลีฮยอนและผู้ปฏิบัติงานยังคงนั่งทำอะไร เช่นเดียวกับการนั่งเป็นครั้งแรกโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ .
"โอ้นี้ไม่คุ้มค่าเงินของฉัน! ตั้งแต่ฉันไม่ได้ใช้เงินผมต้องสนุกนี้.
แต่ลีฮยอนยังคงมองโกรธ.
ในที่สุดพวกเขาให้ขึ้นขี่อีกต่อไป.
"ถ้าเขาไม่ได้กลัวการขี่แล้วเราต้องไปในสิ่งอื่น."
แจ ลินน์กล่าวว่าน่าเสียดาย.
มันเป็นทางยาวจากลีฮยอนและผู้ปฏิบัติงานจะเพลิดเพลินไปกับความตื่นเต้นและใจจดใจจ่อของสวนสนุก.
แล้วโอ้ Dongman มีความคิด.
"แทนที่จะไปขี่ ... สิ่งที่ถ้าเราไปที่สวนสัตว์ "
ตาของ Hayan ส่องแสงระยิบระยับในความคาดหวัง.
"สวนสัตว์"
"ใช่สถานที่แห่งนี้มีขนาดใหญ่มาก แต่เพื่อให้เป็นสวนสัตว์ มันจะไม่สนุกมากขึ้นกว่านั่งอยู่ในล้อมันหมุนหรือไม่? "
"ไม่ต้องสงสัย."
ดังนั้นการเปลี่ยนเป้าหมายของพวกเขากลุ่มที่ตัดสินใจที่จะไปสวนสัตว์ในครั้งนี้.
มียีราฟเป็น.
เด็กที่มีแทบหกขวบ กำลังเฝ้าดูยีราฟ.
กลุ่มโรงเรียนอนุบาลมาดู.
ขนาดเล็กและเด็กผู้ชายน่ารักตะโกน.
"ดูจะเป็นยีราฟ!"
"มันดูดีดังนั้น."
หญิงสาวสวยยิ้มด้วยดวงตาสดใส.
"มันเป็นเรื่องที่สวยงาม."
" สัตว์น่ารักมาก ๆ โอ้โฮ! มองไปที่มันเป็นคอยาว! "
มันเป็นภาพที่มีความสามัคคี.
พวกเขากำลังเดินไปรอบ ๆ อย่างสงบสุขกับยีราฟ.
แล้วเสียงร้ายกาจมาจากข้างหลัง !!
"ยีราฟที่พวกเขาอร่อย?"
"มันอาจจะอึดอัดเนื่องจากเราอาจต้องมีการปรุงอาหาร มันเป็นเวลานาน. "
"แต่ด้วยเกลือบางส่วนก็อาจจะค่อนข้างที่จะกินอร่อย วันอื่น ๆ ผมได้รับการฝึกอบรมในทวีปแอฟริกา ผมก็หิวมาก ถ้าฉันจะได้จับสิงโตแล้วฉันจะได้กินมัน. "
"คุณรู้สึกสะดวกสบายกินสัตว์กินพืชเป็นอาหาร?"
"เราสามารถมาและได้รับมันในเวลากลางคืน ... "
Sseueuk!
อาจารย์และผู้ปฏิบัติงาน!
พวกเขากำลังมองหา ยีราฟที่ในขณะที่พวกเขาพูดคุย.
"Waaaa oooooohh aaahhhh!"
นี้ทำให้เด็กร้องไห้.
พื้นที่ผู้บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ถูกทำลายโดยพวกเขา.
ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลี ฮุน มาเยือนวันนี้ซ้อมแต่เช้าเพื่อรถไฟ .
แต่ไม่รู้ว่าพี่ชายของเขากำลังวางแผนจะพาเขาไปที่ไหนสักแห่ง
" ไปกันเถอะ ! "
โดโจ อาจารย์ ! นอกจากนี้ เขาได้เข้าร่วมเป็นจำนวนมาก ประกอบกับ 70 แข็งหน้า , ตา , และเอ่อล้นความกล้าหาญ .
" พี่น้องเรากำลังจะไปไหน ? "
ลีฮยอนถามเสียงต่ำ .
ROI ลี ตอบกลับด้วยเสียงที่น่ากลัว .
" ไปสวนสนุก "
" สิ่งที่เรากำลังทำ คุณจะสู้มั้ย "
" เราจะไปขี่ และเล่นเกมส์ แม้เราได้พักผ่อนวัน บางครั้ง คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ ไปพร้อมกับมัน . . . "

" ใช่ " ลีฮยอนส่ายหัว .
แม้ว่าพวกเขาจะไปสวนสนุก , การแสดงออกทางสีหน้าของผู้คนจะไม่เหมาะกับมัน บรรยากาศที่หนักขึ้นเช่นที่พวกเขาเดินผ่าน
' ล้มเหลว '
วันเกิด , วันเกิด 'happy '
มันหนักเกินไปของความรับผิดชอบเพื่อสงบสติอารมณ์ พวกเขาอย่างระมัดระวัง ในชุดสูทดำ ความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาอึดอัดและกระอักกระอ่วน
กลุ่มกับรถไฟใต้ดิน โดโจเป็นเจ้าของยานพาหนะสำหรับการขนส่ง แต่พวกเขากำลังตัดสินใจที่จะใช้รถไฟใต้ดิน .
' คนที่จะไปสวนสนุกใช้การขนส่งสาธารณะ '
.ไม่มีครูหรือผู้สอนได้กับสวนสนุก ตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็ก ที่ปรึกษาทางอินเทอร์เน็ตจะมีมากของการจราจรและการขนส่งอื่น ๆ จะแนะนำ กับในใจ , พวกเขาตัดสินใจที่จะขึ้นรถไฟใต้ดิน .
" เฮ้ วันนี้เราไปบ้านเพื่อเล่นเกมบ้าง ? "
" เมื่อคืนฉันไปเต้นในคลับด้วยคน . . . และที่ผมจับมือกับเขา"
มีความเงียบลึกในรถไฟใต้ดินเป็นรถที่เต็มไปด้วยแข็งแรง ไหล่กว้าง ชายในชุดสูทสีดำ

" . . . . . . . " นักศึกษาก่อนและทุกคนก็หยุดคุย เมื่อมีผู้โดยสารจำนวนมากบนรถไฟใต้ดิน มันต้องมีการต่อสู้รุนแรงกว่าที่นั่ง การต่อสู้เพื่อที่นั่งที่สะดวกสบายมากขึ้น
แต่บางคนยืนเงียบๆ ในสถานที่ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น .
" keuheum รู้สึกสบายใจกว่าที่จะยืน "
" เออ มันก็ต้องออกกำลังกาย . . . . . . . "
40 ถึง 50 คนยืนอยู่ในสถานที่ แม้แต่ผู้สูงอายุที่นั่งใกล้เริ่มกังวล .
" หือ ? ทำไมพวกเขาอยู่ ? "

" ใช่ " ร้อยเอ็ด ลี และ มาซังบอมไม่ได้นั่งในใด ๆของที่นั่ง การคุ้นเคยกับความสะดวกสบายทำให้ร่างกายอ่อนแอมากขึ้นมันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อทำงานร่างกายออกไปทั่ว ดังนั้น จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขาที่จะยืนในการขนส่งสาธารณะ อาจารย์ และผู้ปฏิบัติงาน ยืนเคียงข้างประชาชนธรรมดา
การอัพพวกมาเฟีย ? มองในสายตา . . . . . . . '
มันเหมือน กล้ามเนื้อจะฉีกผ่านชุด '
ฉันคิดว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรบางอย่างที่ผิดกฎหมาย . '
" ตำรวจฉันคิดว่ามันจะเป็นความคิดที่ดีที่จะเรียกตำรวจ . . . . . . . '
เมื่อพวกเขามาถึงที่สถานี รถไฟใต้ดิน ประตูเปิด .
" หือ มีที่นั่งว่าง "
" ที่ไม่พบบ่อยมาก บางทีเราอาจจะโชคดีก็ได้นี่ "
ผู้โดยสารใหม่ ก็ยินดีที่จะเห็นที่นั่งว่างอยู่ แต่พวกเขาก็เห็น ปฏิบัติ . . . . "

" ผู้โดยสารยืนเงียบๆพวกเขาจะไม่กล้านั่งมองใบหน้าที่ยากของอาจารย์และผู้ปฏิบัติงาน .
'why มันรู้สึกไม่ดีที่จะนั่ง ? '
" ยอมนั่งลง งั้นผมจะสบาย '
เพิ่มเติมผู้โดยสารถูกบังคับให้ต้องเป็นกังวล อย่างไรก็ตาม แพทย์ไม่สามารถที่จะดูแลพวกเขาต้องการความบันเทิง
ลีฮยอนอย่างใด
เค้าสงสัยเกี่ยวกับคนที่ยืนนิดหน่อยแต่พวกเขาไม่ได้ดูแลเลยมองข้าม .
มันต้องบางชนิดของแฟชั่นที่จะยืนอยู่ในรถไฟใต้ดินหรอ ? '
มาคิดว่ามัน , มัน ดีสำหรับสุขภาพของพวกเขา . '
ไม่มีใครนั่งอยู่ในรถไฟใต้ดิน จนถึงกลุ่มได้ถึงจุดหมายปลายทาง .
" ลีฮยอน ทางนี้ ! "
" ทางนี้ ! "
ในด้านหน้าของทางเข้าหลักของสวนสนุก
hayan โอ้ดงมาน ชินฮเยมิน ลินน์