The poem is spoken by Lady Lazarus,

The poem is spoken by Lady Lazarus, a speaker who shares a lot of similarities with the poet herself. Lady Lazarus begins by telling us that she has done "it" again. What is this "it"? We don't know at first. She compares herself to a Holocaust victim, and tell us that's she's only thirty years old, and that she has nine lives, like a cat. We soon figure out that "it" is dying; but, like the cat, she keeps returning to life.

She tells us about the first two times that she almost died, and tells us that dying "is an art." She says that dying is a theatrical event, and imagines that people come and see her do it. In fact, it starts to seem as if she's performing a third death in front of a crowd at a circus or carnival. She compares herself again to Holocaust victims, and imagines that she's been burned to death in a concentration camp crematorium. At the end of the poem, she resurrects (or returns to life from death) once again, and she "eat[s] men like air."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีพูดเลดี้ลาซารัสลำโพงผู้ถือหุ้นจำนวนมากที่มีความคล้ายคลึงกันกับกวีตัวเอง ลาซารัสเลดี้เริ่มต้นด้วยการบอกเราว่าเธอได้ทำ "มัน" อีกครั้ง คือ "มัน" คืออะไร? เราไม่ทราบว่าในตอนแรก เธอเปรียบเทียบตัวเองเป็นเหยื่อการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และบอกเราว่าเป็นเธอเป็นเพียงสามสิบปีและบอกว่าเธอมีเก้าชีวิตเหมือนแมว ไม่นานเราก็คิดออกว่า "มัน" เป็นตาย; แต่เหมือนแมวที่เธอช่วยให้กลับไปใช้ชีวิต. เธอบอกเราเกี่ยวกับสองครั้งแรกที่เธอเกือบตายและบอกเราว่ากำลังจะตาย "เป็นศิลปะ." เธอบอกว่ากำลังจะตายเป็นเหตุการณ์การแสดงละครและนึกว่าคนที่มาดูเธอทำมัน ในความเป็นจริงมันเริ่มที่จะดูเหมือนว่าเธอดำเนินการตายที่สามในด้านหน้าของฝูงชนที่คณะละครสัตว์หรืองานรื่นเริง เธอเปรียบเทียบตัวเองอีกครั้งกับเหยื่อการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และนึกว่าเธอถูกไฟคลอกตายในความเข้มข้นเมรุค่าย ในตอนท้ายของบทกวีที่เธอฟื้นคืน (หรือผลตอบแทนในการดำรงชีวิตจากความตาย) อีกครั้งและเธอ "กิน [s] ผู้ชายชอบอากาศ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทกวีเป็นภาษาพูดโดยเลดี้ ลาซารัส ลำโพงที่ใช้มากในความคล้ายคลึงกันกับกวีเอง เลดี้ ลาซารัสเริ่มโดยบอกเราว่า เธอได้ทำมันอีกครั้ง อะไรคือ " มัน " เราไม่รู้ว่าในตอนแรก เธอเปรียบตัวเองเป็นเหยื่อการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ และบอกเราว่าเธอเป็นเพียงสามสิบปี และว่าเธอมีเก้าชีวิตเหมือนแมว ไม่นานเราก็คิดออกว่า " มัน " กำลังจะตาย แต่เหมือนแมวเธอเก็บกลับไปชีวิต

เธอบอกเราเกี่ยวกับครั้งแรกครั้งที่สองที่เธอเกือบตาย และบอกเราว่า จะตาย " เป็นศิลปะ . " เธอกล่าวว่า ความตายเป็นเหตุการณ์การแสดงละคร และจินตนาการว่าคนเข้ามาดูเธอทำ ในความเป็นจริง , มันเริ่มที่จะดูเหมือนเป็นถ้าเธอแสดงการตายที่สามในด้านหน้าของฝูงชนในคณะละครสัตว์ หรืองานรื่นเริง เธอเปรียบตัวเองอีกครั้งเพื่อเหยื่อแห่งความหายนะแล้วจินตนาการว่าเธอถูกเผาตายในค่ายกักกันเมรุ ในตอนท้ายของบทกวีที่เธอฟื้นขึ้นมา ( หรือกลับไปชีวิตจากความตายอีกครั้ง เธอกิน [ S ] คนชอบอากาศ

"