BHUDDIST LENT DAYOrigin           

BHUDDIST LENT DAY
Origin
 
           Buddhist Lent Day mars the beginning of the annual retreat for monks as laid down by Lord Buddha more than twenty-five centuries ago. On that day all monks take a vow to stay in a particular place or temple for three months from the first Day of the Waning moon in the
8th Month to the 15th Day of the Waxing Moon in the 11th Month.  It coincides with the rainy season during which the monks are not allowed to stay overnight anywhere else, except in exceptional cases based on reasons granted by Lord Buddha.
 
           Buddhist Lent day means the day on which the Buddhist monks take the vow to stay only at one particular place or temple which can shelter them from the sun, storms and rain.
 
Significance
 
           For Buddhism and its followers, Buddhist Lent has the following important characteristics :
           1. Buddhist monks who have been travelling from place to place have totake up shelter in a particular place, according to Lord Buddha’s discipline.
           2. Buddhist monks who stay at a particular place for a length of time shall teach young boys who wish to be ordained in order to study the Buddhist Doctrine and preach to lay followers.
           3. During the Buddhist Lent, lay followers refrain from bad actions, in particular drinking alcohol, taking drugs or leading an inappropriate life.
           4. During the Buddhist Lent, laymen acquire merit, observe five or eight precepts, listen to sermons and sit in meditation in temples.
 
Historical Background
 
Lord Buddha’s Motives for Laying Down the Discipline of the Buddhist Lent
 
           When Lord Buddha was staying at Veluvana Temple in Rajagriha City of Magadha State, a group of people complained to Lord Buddha that the Buddhist monks did not act appropriately, as they kept travelling even in the rainy season, walking through the rice fields, and damaging the farmer’s paddies, while ordained people of other religions stopped travelling and took retreat. Lord Buddha held a meeting, the Buddhist monks discussed the matter, and in the end Lord Buddha formulated the rule enforcing all Buddhist monks to take retreat during the rainy season by uttering the following words :
 
                             “Anujanami Bhikkhave Vassang Upagantung.”
                             O Bhikkhus, I allow you to observe the Lent Retreat.
 
           Buddhist Lent Day usually falls on the 1st Waning Moon Day of the 8th Month and the retreat ends on the 15th Waxing Moon day of the 11th Month, which is also known as the First Buddhist Lent Day (Purima Pansa). In some years, two Eight Lunar Months occur, and in that case, Buddhist Lent Day is postponed to the 1st Waning Moon of the 2nd Eight Month, or the 1st Waning Moon Day of the Ninth Month (Pajchima Pansa) until the 15th Waxing Moon Day of the 12th Month, which is the end of the Second Buddhist Lent (Pajchima Pansa).
 
Practices for Laymen during the Buddhist Lent Retreat
 
           In the past, the majority of the Thai people were farmers. They began their work in the fields before the rainy season, and by the time Buddhist monks took the vow to observe the Lent retreat, all farmers were free and could go to temples. There were no modern means of transportation, and the rivers and canals were full of water which enforced a sedentary life upon the farmers, during which they observed five or eight precepts, made offering to the monks, listened to sermons and practised meditation.
 
           In the temples, which were located near the farmers’ houses, the monks would accept their offerings for their stay during the Buddhist Lent, and preach the Buddhist Doctrine, strengthen the faith of the people to acquire merit, observe the precepts and develop mindfulness by sitting in meditation.
 
           The Thai people have been known to observe Buddhist lent since the Sukhothai period, of which the stone inscription made in the reign of King Ramkhamhaeng the Great is historical evidence. It reads as follows :
 
           “King Ramkhamhaeng of Sukhothai together with his noblemen and commoners, both men and women from all walks of life, had great faith in Buddhism and observed the precepts during Buddhist Lent.”
 
           Besides observing the precepts, Thai Buddhists acquired merit during the annual retreat by observing local customs which were recorded in a book ascribed to the well-known Nang Noppamas as follows:
          
           “In the 8th Month a religious rite was held to mark Buddhist Lent, during which Buddhist monks stayed at their temples for the rainy season. At Royal temples, the King commanded his courtiers to look after the monks’ shelters, offer suitable beds, chairs, mats, bathing clothes, food, medicines, joss-sticks and candles, so that they could pay homage to the Triple Gem. The people of Sukhothai also made merit at the temples built by their ancestors.”
 
           The celebration of Buddhist Lent evolves around two important religious rites which will be described here :
 
1. The Candle Procession
 
           This tradition derived out of a need in the old society when electricity was not available to provide light for the large number of monks staying at temples, to say early morning as well as evening prayers and to promote religious study at night. Laymen, therefore, prepared large candles intended for use in temples throughout lent. These especially large candles known as Buddhist Lent Candles were also meant to be offerings to Lord Buddha.
           Before offering Buddhist Lent Candles to the temple, the laymen celebrate and take the big candles out in a traditional procession which is practised even today, particularly in the north-eastern region of Thailand. The significance of this traditional ceremony has been summarised in Nang Noppamas’ book as follows :
 
           “On the 14th Day of Waning Moon of the 7th Month, the army and navy joined in a procession to carry the candles for Buddhist lent to the temples. In the army’s procession, the candles were carried on a palanquin painted with Thai designs, and in the navy’s procession the candles were placed in open-pillared wooden pavilions installed on Royal barges decorated with beautiful coloured flags. The procession moved to the sound of music from conch shells and the beat of drums. At the temple, the candles were offered to the monks, and placed in the Dharma Towers, in the main chapels, and the small chapels where the candles were lit to give light throughout three months.”
 
           This practice was followed even at commoners’ temples, and today, the procession of Candles for the Buddhist Lent is still practised in some provinces, especially in Ubon Ratchathani, where it is an important tradition. In Ubon Ratchathani, candle-making contests are organised every year, and the Candle Procession is an event that attracts many visitors to the province, especially from overseas who admire the intricate carvings and indigenous designs on the large Lenten Candles.
 
 
 
2.   The Offering of the Rain-Bathing Cloth
 
           The tradition of offering the rain-bathing cloth dates back to the time of Lord Buddha, and was initiated by the Great Benefactress Visakha. One day when she was visiting the temple, it was raining, and Visakha saw many monks bathing in the rain without any clothing. She thought that this was not appropriate and asked Lord Buddha to allow her to make an offering of rain-bathing cloths to the Buddhist monks. It has become a tradition ever since to offer rain-bathing cloths to the monks on Buddhist Lent Day.
 
           The tradition is said to have been introduced into Thai society in the Sukhothai period more than 750 years ago. Therefore, on Buddhist Lent Day, Thai Buddhists take the rain-bathing cloths together with food and other necessities, for the monks’ life to be offered to the monks. Even today, the religious function is observed annually, and villagers’ leaflets often schedule in their programme the Offering of Rain-bathing Cloth (Vassikasadok), and other offerings at their Preaching Halls in temples near their homes.
 
 
 
 
 
The Important Principles of Dharma to be Followed During the Lent
 
           Thai people practise Buddhist Lent by going to temples, offering alms to the monks, observing five or eight precepts, listening to the Dharma and practising meditation. The aim of the practice is to refrain from doing evil, increase good and purify one’s mind. One of the most important principles of Dharma that is contained in this practice is the abstention from evil, or “Virati.”
 
           The word Virati means to refrain from all kinds of sins and evil. That is an important virtue which leads to peace, happiness, safety and prosperity in life.
 
Virati is divided into three categories as follows :
 
1.      Sampattavirati meaning abstention from all kinds of sins and vices by feeling shamed of committing sin (Hiri) and by feeling frightened to do evil (Ottappa). Such feelings automatically occur in one’s mind. For example the person who has undertaken the precept, e.g. the fifth of the five precepts, not to drink any intoxicants, when invited by his friends to drink liquor, will refuse to do so, because he feels ashamed of doing so and frightened to do so, and as he is mindful, he knows that as a good Buddhist he must not drink alcohol during Buddhist Lent.
 
2.      Samadanavirati meaning abstention from doing all kinds of evil by undertaking Five of Eight Precepts given by the Buddhist monks. A person who has undertaken the Five or Eight Precepts is mindful and has right effort not to violate or avoid any precept even when tempted to do so. He remains imperturbed and never feels victimized.
 
3.      Samujchedavirati meaning absolute and permanent abstention from all kinds of sins and evil, which is the Virtue of Buddhist saints. Samujchedavirati may be practised by all lay persons who can refrain fro

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันออกพรรษา BHUDDISTจุดเริ่มต้น  วันเข้าพรรษาพุทธดาวอังคารเริ่มต้นพักผ่อนประจำปีสำหรับพระสงฆ์เป็นไว้ โดยพระพุทธเจ้ามากกว่ายี่สิบห้าศตวรรษที่ผ่านมา ในวันที่ พระสงฆ์ทั้งหมดจะสาบานจะอยู่ในสถานที่เฉพาะหรือวัดสามเดือนจากวันแรกของดวงจันทร์ Waning ในการเดือน 8 วัน 15 ของมูนแว็กซ์ในเดือน 11 จะกรุณากับฤดูฝนที่พระสงฆ์ไม่อนุญาตให้พักค้างคืนที่ใดก็ได้อื่น ยกเว้นในยกเว้นกรณีตามเหตุผลให้ โดยพระพุทธเจ้า  พระพุทธศาสนาวันเข้าพรรษาหมายถึง วันที่พระสงฆ์ใช้สาบานเท่าที่เฉพาะหนึ่งวัดที่สามารถพักพิงพวกเขาจากแสงแดด พายุ และฝน ความสำคัญ  พระพุทธศาสนาและของลูกศิษย์ พรรษามีลักษณะสำคัญดังต่อไปนี้: 1. พระสงฆ์ที่มีการเดินทางจากสถานที่มี totake ขึ้นในสถานที่เฉพาะ ตามวินัยของพระพุทธเจ้า 2. พระสงฆ์ที่อยู่ในสถานที่เฉพาะสำหรับระยะเวลาที่ จะสอนชายหนุ่มที่ต้องการจะออกบวชเพื่อศึกษาหลักคำสอนพุทธศาสนา และประกาศการวางลูกศิษย์ 3. ในระหว่างพรรษา ลูกศิษย์วางละเว้นจากการกระทำไม่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล้า มียาเสพติด หรือนำชีวิตไม่เหมาะสม 4. ในระหว่างพรรษา laymen รับบุญ ปฏิบัติศีลห้า หรือแปด ฟังธรรม และนั่งสมาธิในวัด เบื้องหลังประวัติศาสตร์ ไม่สนคำครหาพระสำหรับวางลงวินัยพรรษา  เมื่อพระพุทธเจ้าได้มาพักที่วัด Veluvana ในเมือง Rajagriha แคว้นมคธรัฐ กลุ่มคนแนะนำให้พระว่า พระสงฆ์ไม่ได้ทำอย่างเหมาะสม พวกเขายังคงเดินทางในฤดูฝน เดินผ่านข้าว และทำลายชาวนา คนบวชของศาสนาอื่นหยุดการเดินทาง และใช้เวลาพักผ่อน พระพุทธเจ้าจัดประชุม พระพุทธศาสนากล่าวถึงเรื่อง และในตอนท้าย พระสูตรกฎบังคับภิกษุทั้งหมดจะพักผ่อนในช่วงฤดูฝน โดยการกล่าวคำคำต่อไปนี้:  "Anujanami Bhikkhave Vassang Upagantung" O Bhikkhus ฉันให้คุณสังเกตถอยเข้าพรรษา  วันเข้าพรรษาที่ชาวพุทธมักจะตรงกับ 1 ชำระวันเดือน 8 และสิ้นสุดการพักผ่อนในวันแว็กซ์จันทร์ 15 เดือน 11 ซึ่งเรียกว่าพุทธศาสนาเข้าพรรษาวันแรก (Purima Pansa) ในบางปี เกิดขึ้นสองค่ำเดือนแปด และในกรณี เลื่อนไป 1 ชำระพระจันทร์เดือนแปด 2, 1 ชำระวันเดือนไนน์ (พัฒนา Pansa) วันเข้าพรรษาพุทธจนถึง 15 แว็กซ์มูนวันเดือน 12 ซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดของสองพรรษา (Pansa พัฒนา) ปฏิบัติการ Laymen ในระหว่างพรรษา  ในอดีต คนไทยส่วนใหญ่เกษตรกร พวกเขาเริ่มทำงานในฟิลด์ก่อนฤดูฝน และตามเวลาพระภิกษุสงฆ์เอาสาบานสังเกตถอยเข้าพรรษา เกษตรกรได้ฟรีสามารถไปวัด มียวดยานไม่ทันสมัย และแม่น้ำลำคลองก็เต็มไปด้วยน้ำซึ่งใช้ชีวิตแย่ ๆ เมื่อเกษตรกร ซึ่งพวกเขาถือศีลห้า หรือแปด ทำถวายแด่พระสงฆ์ ฟังธรรม และปฏิบัติธรรม  ในวัด ซึ่งมีอยู่ใกล้บ้านของเกษตรกร พระสงฆ์จะยอมรับความเหนื่อยเดินระหว่างพรรษา กประกาศหลักคำสอนของพระพุทธศาสนา เสริมสร้างความเชื่อของคนซื้อบุญ ศีล และการนั่งสมาธิพัฒนาสติ  คนไทยได้รู้จักบำเพ็ญพุทธเข้าพรรษามาตั้งแต่สมัยสุโขทัย ซึ่งศิลาจารึกในสมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราชเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ จะอ่านต่อไปนี้:  "พ่อขุนรามคำแหงสุโขทัยร่วมกับพระ noblemen และไพร่ ทั้งชายและหญิงจากทุกเดินชีวิต มีดีศรัทธาในพระพุทธศาสนา และการถือศีลในระหว่างพรรษา"  นอกจากสังเกตศีล ไทยพุทธมาบุญระหว่างพักผ่อนประจำปี โดยการสังเกตประเพณีท้องถิ่นซึ่งได้รับการบันทึกในสมุด ascribed Noppamas นางรู้จักดังนี้:           "ในเดือน 8 พิธีกรรมทางศาสนาจัดขึ้นเพื่อทำเครื่องหมายพรรษา ซึ่งพระภิกษุสงฆ์อยู่ที่วัดของฝน ที่รอยัลวัด พระราชาสั่ง courtiers ของเขาเพื่อดูแลที่พักอาศัยของพระสงฆ์ มีเตียงเหมาะ เก้าอี้ พรม อาบน้ำ และเสื้อผ้า อาหาร ยา โจสแท่ง เทียน เพื่อให้พวกเขาสามารถสักการะพลอยทริปเปิ้ล คนสุโขทัยยังทำบุญที่วัดที่สร้างขึ้น โดยบรรพบุรุษ"  การจัดงานวันเฉลิมพรรษาวิวัฒนาการสองสถานสำคัญทางศาสนาพิธีกรรมซึ่งจะอธิบายไว้ที่นี่: 1. ขบวนเทียน  ประเพณีนี้สืบทอดมาจากความจำเป็นในสังคมเก่าเมื่อไม่มีไฟฟ้าให้แสงของพระสงฆ์อยู่ที่วัด ว่าช่วงเช้าเป็นการสวดมนต์เย็น และ เพื่อส่งเสริมการศึกษาศาสนาในเวลากลางคืน Laymen ดังนั้น เทียนขนาดใหญ่ที่เตรียมไว้สำหรับใช้ในวัดตลอดเข้าพรรษา ยังกูลเทียนขนาดใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่านี้เรียกว่าเทียนเข้าพรรษาของชาวพุทธเพื่อพระพุทธเจ้าจะ ก่อนถวายเทียนเข้าพรรษาของชาวพุทธวัด laymen การเฉลิมฉลอง และแกะเทียนใหญ่ในขบวนดั้งเดิมที่ปฏิบัติแม้ปัจจุบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ความสำคัญของพิธีนี้ดั้งเดิมได้ถูก summarised ในหนังสือของนาง Noppamas เป็นดังนี้:  "บน 14 วันของชำระดวงจันทร์ของเดือน 7 กองทัพบกและกองทัพเรือร่วมในขบวนแห่จะถือเทียนเข้าพรรษาไปวัดพุทธ ในขบวนของกองทัพบก เทียนได้ดำเนินการใน palanquin ที่วาด ด้วยลายไทย และในขบวนของกองทัพเรือ เทียนถูกวางใน pillared เปิดไม้ศาลาติดตั้งบนเรือรอยัลตกแต่ง ด้วยธงสีสวยงาม ขบวนย้ายเพลงจากหอยสังข์และจังหวะของกลอง ที่วัด เทียนได้แก่พระสงฆ์ และวางไว้ในอาคารธรรม chapels หลัก และ chapels เล็กที่ที่มีแสงเทียนให้แสงตลอดสามเดือน"  แบบฝึกหัดนี้ได้ตามใจของไพร่วัด และวันนี้ ที่ขบวนเทียนพรรษาจะยังคงปฏิบัติในบางจังหวัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอุบลราชธานี ที่เป็นประเพณีที่สำคัญ ในอุบลราชธานี เทียนทำประกวดจะจัดทุกปี และขบวนเทียนเป็นกิจกรรมที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวจังหวัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากต่างประเทศ ที่ชื่นชมการแกะสลักซับซ้อนและการออกแบบพื้นเมืองบนเทียน Lenten ขนาดใหญ่   2. ถวายผ้าอาบน้ำฝน  ประเพณีถวายผ้าอาบน้ำฝนกลับวันเวลาของพระพุทธเจ้า และเป็นจุดเริ่มต้น โดย Visakha Benefactress ดี วันหนึ่งเมื่อเธอได้ไปวัด ถูกฝน และ Visakha เห็นพระสงฆ์จำนวนมากในสายฝนโดยไม่มีเสื้อผ้าใด ๆ เธอคิดว่า ที่ นี้ไม่เหมาะสม และขอพระพุทธเจ้าให้เธอทำให้เสื้อผ้าอาบน้ำฝนเพื่อพระสงฆ์ มันได้กลายเป็นประเพณีนับตั้งแต่การมีผ้าอาบน้ำฝนเพื่อพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาวันเข้าพรรษา  ประเพณีกล่าวได้ถูกนำเข้าสู่สังคมไทยในสุโขทัยมากกว่า 750 ปี ดังนั้น ในพระพุทธศาสนาวันเข้าพรรษา พุทธไทยนำผ้าอาบน้ำฝนพร้อมอาหารและอื่น ๆ สำหรับชีวิตของพระสงฆ์ให้แก่พระสงฆ์ แม้วันนี้ สังเกตฟังก์ชันทางศาสนาเป็นประจำทุกปี และแผ่นพับของชาวบ้านมักจะกำหนดการของโครงการผ้าอาบน้ำห้องของฝน (Vassikasadok), และอื่น ๆ เหนื่อยที่ห้องโถงของ Preaching ในวัดใกล้บ้านของพวกเขานั้น     สำคัญหลักของธรรมจะ ตามในระหว่างเข้าพรรษา  คนไทยฝึกฝนพรรษาไปยังวัด ถวายไทยธรรมแด่พระสงฆ์ สังเกตห้า หรือแปดศีล ฟังธรรมและฝึกสมาธิ จุดมุ่งหมายของการปฏิบัติคือการ ละเว้นการทำชั่ว เพิ่มดี และบริสุทธิ์ใจ หลักธรรมที่มีอยู่ในแบบฝึกหัดนี้สำคัญที่สุดคือแอ็บเซนชันจากความชั่วร้าย หรือ "Virati"  คำว่า Virati หมายถึง ละเว้นจากบาปและความชั่วร้ายทุกชนิด ซึ่งเป็นคุณธรรมที่สำคัญซึ่งนำไปสู่ความสงบสุข ความสุข ความปลอดภัย และความเจริญรุ่งเรืองในชีวิต Virati แบ่งออกเป็น 3 ประเภทดังนี้: 1. Sampattavirati ความหมายการแอ็บเซนชันจากทุกประเภทของบาปและ vices โดย shamed ของบาป (ฮีรี) ยอมรับความรู้สึก และรู้สึกกลัวทำชั่ว (Ottappa) ความรู้สึกดังกล่าวเกิดขึ้นในใจโดยอัตโนมัติ ตัวอย่างบุคคลที่ได้ดำเนิน precept เช่นห้าเบญจศีล การดื่มเหล้าต่าง ๆ ใด ๆ เมื่อรับเชิญจากเพื่อนของเขาดื่มเหล้า จะไม่ทำดังนั้น เพราะเขารู้สึกละอายใจทำ และกลัวที่จะทำ และเขาเป็นระวัง เขาทราบว่าเป็นชาวพุทธที่ดี ต้องไม่ดื่มแอลกอฮอล์ในระหว่างพรรษา 2. Samadanavirati ความหมายการแอ็บเซนชันจากทำเข็ญโดยดำเนินการห้าศีลแปดโดยพระสงฆ์ บุคคลที่มีดำเนินการ 5 หรือศีล 8 จะระวัง และมีสัมมาวายามะการละเมิด หรือหลีกเลี่ยง precept ใด ๆ แม้ล่อลวงให้ทำเช่นนั้นไม่ เขายังคง imperturbed และไม่เคยรู้สึก victimized 3. Samujchedavirati ความหมายแน่นอน และถาวรการแอ็บเซนชันจากบาปและความชั่ว ซึ่งเป็นนักบุญประเสริฐพุทธทุกชนิด Samujchedavirati อาจจะปฏิบัติ โดยบุคคลทั้งหมดที่วางที่สามารถละเว้นจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

BHUDDIST           
วันเข้าพรรษากำเนิดวันเข้าพรรษาดาวอังคารจุดเริ่มต้นของสถานที่พักผ่อนประจำปีสำหรับพระสงฆ์เป็นที่วางไว้โดยพระพุทธเจ้ามากกว่ายี่สิบห้าศตวรรษที่ผ่านมา ในวันนั้นพระสงฆ์ทุกคนจะปฏิญาณที่จะอยู่ในสถานที่ใดหรือวัดสามเดือนนับจากวันแรกของข้างแรมในเดือน 8 จนถึงวันที่ 15 ของดวงจันทร์ขี้ผึ้งในเดือนที่ 11 มันเกิดขึ้นพร้อมกับฤดูฝนในระหว่างที่พระสงฆ์ไม่ได้รับอนุญาตให้พักค้างคืนที่อื่น ๆ ยกเว้นในกรณีพิเศษขึ้นอยู่กับเหตุผลที่ได้รับจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า.            พุทธวันเข้าพรรษาหมายถึงวันที่พระสงฆ์ใช้คำปฏิญาณที่จะเข้าพักเพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง .            โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานที่หรือวัดที่สามารถปกป้องพวกเขาจากดวงอาทิตย์พายุฝนและความสำคัญสำหรับพุทธศาสนาและลูกน้องของเข้าพรรษามีลักษณะที่สำคัญดังต่อไปนี้:            1 พระสงฆ์ที่ได้รับการเดินทางจากสถานที่ที่มี toTake ขึ้นที่พักพิงในสถานที่เฉพาะอย่างยิ่งตามระเบียบวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า.            2 พระสงฆ์ที่อยู่ในสถานที่เฉพาะสำหรับระยะเวลาที่จะสอนเด็กหนุ่มที่มีความประสงค์ที่จะบวชเพื่อศึกษาหลักคำสอนทางพุทธศาสนาและหล่อหลอมให้วางติดตาม.            3 ในช่วงเข้าพรรษาวางติดตามละเว้นจากการกระทำที่ไม่ดีในการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ยาเสพติดหรือนำชีวิตที่ไม่เหมาะสม.            4 ในช่วงเข้าพรรษาฆราวาสได้รับบุญสังเกตห้าหรือแปดศีลฟังพระธรรมเทศนาและนั่งในการทำสมาธิในวัด.            ประวัติศาสตร์ความเป็นมาของพระพุทธเจ้าแรงจูงใจในการวางลงวินัยของเข้าพรรษาเมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพักอยู่ที่Veluvana วัด Rajagriha เมือง ของกาดล้ารัฐกลุ่มคนบ่นกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่าพระสงฆ์ไม่ได้กระทำอย่างเหมาะสมในขณะที่พวกเขายังคงเดินทางแม้ในฤดูฝนที่เดินผ่านทุ่งนาและทำลายนาของเกษตรกรในขณะที่คนแต่งตั้งจากศาสนาอื่น ๆ หยุด การเดินทางและการใช้เวลาถอย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจัดประชุมที่พระสงฆ์กล่าวถึงเรื่องนี้และในที่สุดพระพุทธเจ้าสูตรกฎบังคับใช้พระสงฆ์ทั้งหมดที่จะใช้สถานที่พักผ่อนในช่วงฤดูฝนโดยการเปล่งเสียงคำต่อไปนี้:                              ". Anujanami Bhikkhave Vassang Upagantung"                              O Bhikkhus ผม ช่วยให้คุณสามารถสังเกต Retreat เข้าพรรษา.            วันเข้าพรรษามักจะตกอยู่ในวันที่ 1 ข้างแรมวันที่ดวงจันทร์ของเดือน 8 และสถานที่พักผ่อนที่จะสิ้นสุดลงในวันที่ 15 ค่ำเดือน 11 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นครั้งแรกวันเข้าพรรษา (Purima พรรษา) ในบางปีที่สองแปดเกิดขึ้นจันทรคติเดือนและในกรณีที่วันเข้าพรรษามีการเลื่อนออกไปเป็นวันที่ 1 ข้างแรมของดวงจันทร์ที่ 2 แปดเดือนหรือ 1 ข้างแรมวันที่ดวงจันทร์ที่เก้าเดือน (ปัจฉิมาพรรษา) จนกระทั่งวันที่ 15 ค่ำ วันของเดือนที่ 12 ซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดของชาวพุทธที่สองเข้าพรรษา (ปัจฉิมาพรรษา). วิธีปฏิบัติสำหรับฆราวาสในช่วงเข้าพรรษา Retreat            ในอดีตที่ผ่านมาส่วนใหญ่ของคนไทยเป็นเกษตรกร พวกเขาเริ่มการทำงานของพวกเขาในด้านก่อนที่ฤดูฝนและตามเวลาที่พระสงฆ์เอาคำปฏิญาณในการสังเกตถอยเข้าพรรษาเกษตรกรทุกคนฟรีและสามารถไปที่วัด ไม่มีวิธีการที่ทันสมัยในการขนส่งได้และแม่น้ำและคลองเต็มไปด้วยน้ำที่บังคับใช้ชีวิตอยู่ประจำเมื่อเกษตรกรระหว่างที่พวกเขาสังเกตห้าหรือศีลแปดทำถวายพระสงฆ์ฟังพระธรรมเทศนาและฝึกการทำสมาธิ.            ใน วัดซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับบ้านของเกษตรกรพระสงฆ์จะยอมรับข้อเสนอของพวกเขาสำหรับการเข้าพักในช่วงเข้าพรรษาและประกาศหลักคำสอนทางพุทธศาสนาเสริมสร้างความเชื่อของผู้คนที่จะได้รับบุญสังเกตศีลและพัฒนาสติโดยนั่งอยู่ใน การทำสมาธิ.            คนไทยได้รับทราบเพื่อสังเกตเข้าพรรษาตั้งแต่สมัยสุโขทัยซึ่งศิลาจารึกที่เกิดขึ้นในรัชสมัยของพ่อขุนรามคำแหงมหาราชเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ มันอ่านดังนี้           ". พ่อขุนรามคำแหงสุโขทัยร่วมกับขุนนางและสามัญชนทั้งชายและหญิงจากทุกเดินชีวิตที่มีความเชื่อที่ดีในพุทธศาสนาและตั้งข้อสังเกตศีลในช่วงเข้าพรรษา"            นอกจากการสังเกตศีลที่ชาวไทยพุทธที่ได้มาทำบุญ ในช่วงที่พักผ่อนประจำปีโดยการสังเกตที่ถูกบันทึกประเพณีท้องถิ่นหนังสือกำหนดที่รู้จักกันดีนางนพมาศดังนี้           "ในเดือน 8 พิธีทางศาสนาที่จัดขึ้นเพื่อทำเครื่องหมายเข้าพรรษาในระหว่างที่พระภิกษุอยู่ที่วัดของพวกเขาสำหรับ ฤดูฝน. ที่วัดรอยัลคิงบัญชาข้าราชบริพารของเขาที่จะดูแลที่พักอาศัยของพระสงฆ์ให้เหมาะสมเตียง, เก้าอี้, เสื่อ, เสื้อผ้าอาบน้ำ, อาหาร, ยา, ธูปและเทียนเพื่อให้พวกเขาสามารถสักการะรัตนตรัย คนสุโขทัยยังได้ทำบุญที่วัดที่สร้างขึ้นโดยบรรพบุรุษของพวกเขา ".            ฉลองวันเข้าพรรษาวิวัฒนาการรอบสองในพิธีกรรมทางศาสนาที่สำคัญที่จะได้รับการอธิบายที่นี่: 1            ขบวนเทียนประเพณีนี้มาจากความต้องการในสังคมเก่าเมื่อไฟฟ้าก็ไม่พร้อมที่จะให้แสงสำหรับจำนวนมากของพระสงฆ์ที่มาพักที่วัดที่จะบอกว่าตอนเช้าเช่นเดียวกับการสวดมนต์ตอนเย็นและเพื่อส่งเสริมการศึกษาศาสนาในเวลากลางคืน อุปัฏฐากจึงเตรียมเทียนขนาดใหญ่ไว้สำหรับใช้ในวัดตลอดพรรษา เหล่านี้เทียนขนาดใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่รู้จักกันเป็นเข้าพรรษาเทียนนอกจากนี้ยังหมายถึงการเป็นเซ่นพระพุทธเจ้า.            ก่อนที่จะนำเสนอเข้าพรรษาเทียนไปวัดฆราวาสฉลองและใช้เทียนขนาดใหญ่ออกมาในขบวนแบบดั้งเดิมที่มีประสบการณ์แม้วันนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ความสำคัญของพิธีนี้ได้รับการสรุปในหนังสือนางนพมาศดังนี้           "ในวันที่ 14 แรมดวงจันทร์ของเดือนที่ 7 กองทัพและกองทัพเรือเข้าร่วมในขบวนที่จะดำเนินการสำหรับเทียนเข้าพรรษาที่จะวัด ในขบวนทัพของเทียนได้ดำเนินการในเกี้ยววาดด้วยการออกแบบไทยและในขบวนกองทัพเรือของเทียนถูกวางไว้ในเปิดเสาศาลาไม้ที่ติดตั้งบนเรือพระราชพิธีตกแต่งด้วยธงสีที่สวยงาม ขบวนย้ายไปกับเสียงเพลงจากเปลือกหอยสังข์และจังหวะของกลอง ที่วัดเทียนที่ถูกนำเสนอให้กับพระสงฆ์และวางไว้ในธรรมะทาวเวอร์ในโบสถ์หลักและโบสถ์เล็ก ๆ ที่เทียนถูกจุดไฟเพื่อส่องสว่างตลอดสามเดือน.            "การปฏิบัติตามแม้กระทั่งที่วัดไพร่' และในวันนี้ขบวนเทียนสำหรับเข้าพรรษามีประสบการณ์ยังคงอยู่ในบางจังหวัดโดยเฉพาะในจังหวัดอุบลราชธานีที่มันเป็นประเพณีที่สำคัญ ในอุบลราชธานี, การทำเทียนการแข่งขันที่มีการจัดเป็นประจำทุกปีและขบวนเทียนเป็นเหตุการณ์ที่ดึงดูดผู้เข้าชมจำนวนมากไปยังจังหวัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากต่างประเทศที่ชมการแกะสลักหินและการออกแบบของชนพื้นเมืองในเทียนถือบวชขนาดใหญ่. 2            เสนอขายผ้าอาบน้ำฝนประเพณีของวันที่นำเสนอผ้าอาบน้ำฝนด้านหลังเวลาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและได้รับการริเริ่มโดยผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่วิสาขบูชา วันหนึ่งเมื่อเธอได้รับการเยี่ยมชมวัดก็คือฝนตกและวิสาขบูชาเห็นพระสงฆ์หลายอาบน้ำฝนโดยไม่มีเสื้อผ้าใด ๆ เธอคิดว่าเรื่องนี้ไม่เหมาะสมและถามพระพุทธเจ้าเพื่อให้เธอที่จะทำให้การเสนอขายผ้าอาบน้ำฝนให้กับพระสงฆ์ มันได้กลายเป็นประเพณีนับตั้งแต่ที่จะนำเสนอผ้าอาบน้ำฝนแก่พระสงฆ์ในวันเข้าพรรษา.            ประเพณีบอกว่าจะได้รับการแนะนำเข้าสู่สังคมไทยในสมัยสุโขทัยกว่า 750 ปีที่ผ่านมา ดังนั้นในวันเข้าพรรษาชาวพุทธไทยใช้ผ้าฝนอาบน้ำด้วยกันกับอาหารและสิ่งจำเป็นอื่น ๆ สำหรับชีวิตของพระสงฆ์ที่จะเสนอขายให้กับพระสงฆ์ แม้กระทั่งวันนี้ฟังก์ชั่นทางศาสนาเป็นที่สังเกตเป็นประจำทุกปีและแผ่นพับของชาวบ้านมักจะกำหนดเวลาในโปรแกรมของพวกเขาเสนอขายผ้าฝนอาบน้ำ (Vassikasadok) และการให้บริการอื่น ๆ ได้ที่ห้องโถงพระธรรมเทศนาของพวกเขาในวัดที่อยู่ใกล้บ้านของพวกเขา. หลักการที่สำคัญของธรรมที่จะเป็น            ตามมาในช่วงเข้าพรรษาคนไทยปฏิบัติเข้าพรรษาโดยไปวัดทำบุญตักบาตรสังเกตห้าหรือแปดศีลฟังธรรมและการฝึกสมาธิ จุดมุ่งหมายของการปฏิบัติคือการงดเว้นจากการทำชั่วดีและเพิ่มการชำระล้างใจ หนึ่งในหลักการที่สำคัญที่สุดของธรรมะที่มีอยู่ในการปฏิบัตินี้งดออกเสียงจากความชั่วร้ายหรือ "Virati."            คำ Virati หมายถึงการงดเว้นจากทุกชนิดของบาปและความชั่วร้าย นั่นคืออาศัยอำนาจตามความสำคัญที่จะนำไปสู่ความสงบสุข, ความสุข, ความปลอดภัยและความเจริญรุ่งเรืองในชีวิต. Virati แบ่งออกเป็นสามประเภทดังนี้1 Sampattavirati หมายงดออกเสียงจากทุกชนิดของบาปและความชั่วร้ายจากความรู้สึกตะขิดตะขวงของการกระทำบาป (Hiri) และด้วยความรู้สึกกลัวที่จะทำชั่ว (Ottappa) ความรู้สึกดังกล่าวเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติในใจของคน ตัวอย่างเช่นคนที่ได้ดำเนินศีลเช่นห้าของศีลห้าที่ไม่ดื่มเครื่องดื่มมึนเมาใด ๆ เมื่อได้รับเชิญจากเพื่อนของเขาที่จะดื่มสุราจะปฏิเสธที่จะทำเช่นนั้นเพราะเขารู้สึกละอายใจของการทำเช่นนั้นและกลัวที่จะทำ เช่นนั้นและขณะที่เขาเป็นสติเขารู้ดีว่าเป็นชาวพุทธที่ดีที่เขาจะต้องไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในช่วงเข้าพรรษา. 2 Samadanavirati หมายเว้นจากการทำทุกชนิดของความชั่วร้ายโดยการดำเนินการห้าศีลแปดได้รับจากพระสงฆ์ คนที่ได้ดำเนินการห้าหรือศีลแปดคือสติและมีความพยายามสิทธิที่จะไม่ละเมิดศีลหรือหลีกเลี่ยงการใด ๆ แม้ในขณะที่อยากจะทำเช่นนั้น เขายังคง imperturbed และไม่เคยรู้สึกตกเป็นเหยื่อ. 3 Samujchedavirati งดออกเสียงความหมายที่แน่นอนและถาวรจากทุกชนิดของบาปและความชั่วร้ายซึ่งเป็นคุณธรรมของธรรมิกชนที่นับถือศาสนาพุทธ Samujchedavirati อาจจะปฏิบัติโดยทุกคนที่สามารถวางละเว้นเทียว
 


 

 

 





 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

          

 

 

 


 

 

 
 
 

 

 

 
 
 
 
 

 

 

 

 

 

 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

bhuddist ไหมยืมไหมวัน


ของประเทศอะไร          วันเข้าพรรษาดาวอังคารเริ่มปฏิบัติธรรมประจำปี สำหรับพระสงฆ์ ที่วางไว้โดยพระพุทธเจ้ามากกว่ายี่สิบห้าศตวรรษที่ผ่านมา ในวันนั้น พระสงฆ์ทั้งหมดต้องมีการสาบานที่จะอยู่ในสถานที่ใด หรือวัดสามเดือนจากไหมวันแรกของข้างแรมใน
เดือนที่ 8 ในวัน 15 ของข้างขึ้นในเดือน 11ทำไมมันตรงกับฤดูฝน ในช่วงที่พระสงฆ์จะไม่อนุญาตให้พักค้างคืนที่อื่น ยกเว้นในกรณีพิเศษ โดยอ้างเหตุผลที่ได้รับจากพระพุทธเจ้า รึเปล่า

           วันเข้าพรรษา หมายถึง วันที่ซึ่งพระสงฆ์จะอธิษฐานอยู่เพียงหนึ่งสถานที่เฉพาะหรือวัดที่สามารถกำบังพวกเขาจาก พระอาทิตย์พายุและฝน



อะไรเหรอ .          เพื่อพระพุทธศาสนาและผู้ติดตามของวันเข้าพรรษา มีลักษณะที่สำคัญดังต่อไปนี้ :
           1 . ทำไมพระสงฆ์ที่ได้รับการเดินทางจากสถานที่ที่จะวางอะไรได้ totake ขึ้นพักพิงในสถานที่เฉพาะ ตามวินัยของพระพุทธเจ้า           
2ทำไมพระสงฆ์ที่อยู่ในสถานที่เฉพาะสำหรับความยาวของเวลาจะสอนเด็กหนุ่มผู้ต้องการบวชเพื่อศึกษาคติธรรมและเทศนาเพื่อวาง followers .
           3 .  ในช่วงวันออกพรรษา วางผู้ติดตามงดการกระทําที่ไม่ดีในการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์โดยเฉพาะ ยา หรือ นำชีวิต ไม่เหมาะสม
           4 .  ในช่วงวันออกพรรษาฆราวาสได้รับบุญ สังเกต ห้า หรือ แปด รักษาศีล ฟังธรรมเทศนา และนั่งสมาธิในวัด รึเปล่า



อะไรไหมพื้นหลังทางประวัติศาสตร์ของพระพุทธเจ้า แรงจูงใจสำหรับวางวินัยเข้าพรรษาไหม

          เมื่อพระพุทธเจ้าอยู่ที่เวฬุวันวิหารใน rajagriha เมืองของแคว้นมคธรัฐ กลุ่มของ คนบ่นกับพระพุทธเจ้าว่า พระสงฆ์ไม่ดำเนินการอย่างเหมาะสมพวกเขายังคงเดินทางแม้ในฤดูฝน เดินผ่านทุ่งนา และทำลายนาข้าวของเกษตรกร ในขณะที่บวช คนศาสนาอื่น ห้ามเดินทางไปถอย ทำไมพระพุทธเจ้าจึงประชุม , พระสงฆ์กล่าวขึ้นและในที่สุดพระพุทธเจ้ากำหนดกฎบังคับใช้ พระสงฆ์ทั้งหมดจะใช้เวลาพักผ่อนในช่วงฤดูฝน โดยกล่าวคำต่อไปนี้ :

                            เหรอ " anujanami bhikkhave vassang upagantung "
o                             สงฆ์ ผมอนุญาตให้คุณสังเกตไหม

ให้ถอย          วันเข้าพรรษา มักจะอยู่ใน 1 วันข้างแรมของเดือน 8 นี้สิ้นสุดวันที่ 15 เป็นวันข้างขึ้นของเดือน 11 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นครั้งแรก วันเข้าพรรษา ( purima พรรษา )  ในบางปี สองแปดเดือนเกิดขึ้น และในกรณีนี้ วันเข้าพรรษาวันเลื่อนไป 1 ข้างแรมของ 2 แปดเดือนหรือ 1 วันข้างแรมดวงจันทร์เหรอเดือนที่เก้า ( ปัจฉิมา พรรษา ) จนกว่าจะถึง 15 วันข้างขึ้นของเดือน 12 ซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดของชาวพุทธสองยืม ( ปัจฉิมา พรรษา )

ทำไมการปฏิบัติสำหรับฆราวาสเข้าพรรษาถอยมั้ย

          ในอดีต ส่วนใหญ่ของ ไทย คนเป็นชาวนา ทำไมพวกเขาเริ่มทำงานในไร่ก่อนฤดูฝน