DiscussionThe findings of our study

Discussion
The findings of our study provide an overarching theme
and three related themes depicting their experiences of,
and views about, usage of these practices. The overarching
theme, lack of accessible alternatives to restraint and
seclusion, encapsulates that these measures, although
regarded as a last resort, were perceived as the only effective,
accessible means participants had to manage aggression
when it did not respond to less intensive
interventions. Reluctance to eliminate these practices has
also been reported elsewhere in Australia (Johnson et al.
2009) and the UK (Perkins et al. 2012). The principal
reasons for reluctance in the present study were perceptions
about lack of effectiveness of alternative measures
and concern about safety, and these concerns have been
reported elsewhere (Chien & Lee 2007). What these findings
suggest, though, is a lack of understanding of, and
education about, effective alternatives to restraint and
seclusion (Smith et al. 2005, Moore & Haralambous
2007), and a lack of consideration of ethical issues surrounding
these practices. They also highlight a dichotomy
between recommendations of national reports in Australia
to reduce and, where possible, eliminate these practices
(National Mental Health Working Group 2005, National
Mental Health Commission 2012) and actual clinical
practice. Moreover, while these national reports emphasize
that people should be cared for in the least restrictive
environment, the findings of this study highlight a further
dichotomy with the reality of clinical practice.
The first related theme, an adverse interpersonal environment
contributing to use of restraint and seclusion,
emphasizes the importance of good staff-to-patient behaviours
and communication in addressing aggression. The
value of good staff-to-patient interaction has also been
highlighted in a UK study of staff attitudes towards aggression
in residential care settings for elderly people with

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาผลการวิจัยการศึกษาของเราให้เป็นชุดรูปแบบที่คัดสรรและ 3 รูปแบบที่แสดงให้เห็นถึงประสบการณ์ของพวกเขาของและมุมมองเกี่ยวกับ การใช้แนวทางปฏิบัติเหล่านี้ การคัดสรรชุดรูปแบบ การขาดความยับยั้งชั่งใจเข้าแทน และสันโดษ encapsulates เหล่านี้มาตรการ แม้ว่าถือเป็นวิธีสุดท้าย ได้ถือว่าเป็นที่มีประสิทธิภาพเท่านั้นหมายถึงผู้เรียนมีการจัดการรุกรานเมื่อมันไม่ตอบสนองจะเข้มข้นน้อยแทรกแซง มีรายการอาหารกำจัดปฏิบัติเหล่านี้นอกจากนี้ การรายงานอื่น ๆ ในออสเตรเลีย (Johnson et al2009) และอังกฤษ (ระบุวัน et al. 2012) ครูใหญ่สาเหตุความไม่เต็มใจในการศึกษาปัจจุบันได้รับรู้เกี่ยวกับการขาดประสิทธิภาพของมาตรการสำรองและความกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัย และความกังวลเหล่านี้ได้รับรายงานอื่น ๆ (เจียนและลี 2007) ค้นพบสิ่งเหล่านี้แนะ นำ แม้ว่า คือการขาดความเข้าใจ และศึกษาเกี่ยวกับ ทางเลือกที่มีประสิทธิภาพการยับยั้งชั่งใจ และสันโดษ (Smith et al. 2005 มัวร์ และ Haralambous2007), และการขาดการพิจารณาประเด็นด้านจริยธรรมที่ล้อมรอบแนวทางเหล่านี้ พวกเขายังเน้นแบบ dichotomyระหว่างข้อเสนอแนะของรายงานแห่งชาติในออสเตรเลียการลด สุด กำจัดปฏิบัติเหล่านี้(ชาติจิตสุขภาพทำงานกลุ่ม 2005 แห่งชาติเสริมสุขภาพจิต 2012) และเกิดขึ้นจริงทางคลินิกปฏิบัติการ นอกจากนี้ ขณะนี้รายงานแห่งชาติเน้นคนที่ควรจะดูแลเอาใจใส่ในความเข้มงวดน้อยที่สุดสิ่งแวดล้อม ผลการวิจัยของการศึกษานี้เน้นเป็นdichotomy กับความเป็นจริงของการปฏิบัติทางคลินิกครั้งแรกที่เกี่ยวข้องกับชุดรูปแบบ มนุษยสัมพันธ์ร้ายสภาพแวดล้อมเอื้อต่อการใช้ความยับยั้งชั่งใจและสงบเน้นความสำคัญของพฤติกรรมพนักงานผู้ป่วยดีและการสื่อสารในการแก้ปัญหาการรุกราน ที่นอกจากนี้ยังมีค่าโต้ตอบพนักงานผู้ป่วยดีเน้นการศึกษาสหราชอาณาจักรของพนักงานทัศนคติรุกรานในการตั้งค่าดูแลที่อยู่อาศัยสำหรับผู้สูงอายุด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปราย
ผลการศึกษาของเราให้รูปแบบการเสริมสร้าง
และสามรูปแบบที่เกี่ยวข้องกับภาพวาดประสบการณ์ของพวกเขา,
และมุมมองเกี่ยวกับการใช้งานของการปฏิบัติเหล่านี้ เสริมสร้าง
ธีมขาดทางเลือกที่สามารถเข้าถึงความยับยั้งชั่งใจและ
ความเหงา, ความสุนทรีย์ว่ามาตรการเหล่านี้แม้ว่าจะ
ได้รับการยกย่องเป็นที่พึ่งสุดท้ายถูกมองว่าเป็นเพียงที่มีประสิทธิภาพ
ที่สามารถเข้าถึงได้หมายความว่าผู้เข้าร่วมมีการจัดการการรุกราน
เมื่อมันไม่ตอบสนองต่อเข้มข้นน้อยกว่า
การแทรกแซง ไม่เต็มใจที่จะกำจัดการปฏิบัติเหล่านี้ได้
รับรายงานที่อื่น ๆ ในออสเตรเลีย (จอห์นสัน et al.
2009) และสหราชอาณาจักร (Perkins et al. 2012) หลัก
เหตุผลในการไม่เต็มใจในการศึกษาครั้งนี้มีการรับรู้
เกี่ยวกับการขาดประสิทธิภาพของมาตรการทางเลือก
และความกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยและความกังวลเหล่านี้ได้รับ
รายงานที่อื่น ๆ (เชียนและลี 2007) สิ่งที่ค้นพบนี้
ชี้ให้เห็น แต่เป็นขาดความเข้าใจและ
ความรู้เกี่ยวกับทางเลือกที่มีประสิทธิภาพเพื่อความยับยั้งชั่งใจและ
ความสันโดษ (สมิ ธ et al. 2005, มัวร์และ Haralambous
2007) และขาดการพิจารณาประเด็นด้านจริยธรรมโดยรอบ
การปฏิบัติเหล่านี้ นอกจากนี้ยังเน้นการแบ่งขั้ว
ระหว่างคำแนะนำของรายงานแห่งชาติในประเทศออสเตรเลีย
เพื่อลดและที่เป็นไปได้กำจัดการปฏิบัติเหล่านี้
(สุขภาพจิตแห่งชาติคณะทำงานปี 2005 แห่งชาติ
คณะกรรมการสุขภาพจิต 2012) และทางคลินิกที่เกิดขึ้นจริง
การปฏิบัติ นอกจากนี้ในขณะที่รายงานของชาติเหล่านี้เน้น
ว่าคนที่ควรได้รับการดูแลที่เข้มงวดน้อยใน
สภาพแวดล้อมที่ผลการศึกษานี้เน้นอีก
ขั้วกับความเป็นจริงของการปฏิบัติทางคลินิก.
ชุดรูปแบบที่เกี่ยวข้องแรกสภาพแวดล้อมระหว่างบุคคลที่ไม่พึงประสงค์
ที่เอื้อต่อการใช้ความยับยั้งชั่งใจและ สันโดษ
เน้นความสำคัญของพฤติกรรมของพนักงานกับผู้ป่วยที่ดี
และการสื่อสารในการแก้ไขการรุกราน
มูลค่าของการปฏิสัมพันธ์พนักงานกับผู้ป่วยที่ดียังได้รับการ
เน้นในการศึกษาในสหราชอาณาจักรทัศนคติของพนักงานที่มีต่อการรุกราน
ในการตั้งค่าดูแลที่อยู่อาศัยสำหรับผู้สูงอายุที่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
การศึกษาของเราให้ครอบคลุมรูปแบบ
3 หัวข้อที่เกี่ยวข้อง depicting ประสบการณ์ของพวกเขา
และมุมมองเกี่ยวกับการใช้แนวทางปฏิบัติเหล่านี้ ครอบคลุม
กระทู้ขาดทางเลือกที่สามารถเข้าถึงได้และ
สันโดษ , ห่อหุ้ม มาตรการเหล่านี้ แม้ว่า
ถือว่าเป็นรีสอร์ทสุดท้ายถูกมองว่าเป็นเพียงที่มีประสิทธิภาพ
เข้าถึงได้หมายความว่าผู้เข้าร่วมต้องจัดการความก้าวร้าว
เมื่อมันไม่ตอบสนองต่อมาตรการเข้มข้น
น้อย ฝืนใจเพื่อขจัดการปฏิบัติเหล่านี้ได้
ยังมีรายงานอื่นในออสเตรเลีย ( จอห์นสัน et al .
2009 ) และสหราชอาณาจักร ( Perkins et al . 2012 ) เหตุผลหลักสำหรับความไม่เต็มใจในการศึกษา

มีการรับรู้เกี่ยวกับการขาดประสิทธิภาพของ
มาตรการทางเลือกและความกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยและความกังวลเหล่านี้ได้รับการรายงานอื่น ๆ (
&ลีเจียน 2007 ) สิ่งที่การศึกษานี้
แนะนำ คือ การขาดความเข้าใจ และศึกษาเกี่ยวกับทางเลือก
ที่มีความยับยั้งชั่งใจและ
สันโดษ ( Smith et al . 2005 , มัวร์& haralambous
2007 ) , และการขาดการพิจารณาจริยธรรมรอบ
การปฏิบัติเหล่านี้ พวกเขายังเน้น dichotomy
ระหว่าง ข้อเสนอแนะของรายงานแห่งชาติออสเตรเลีย
ลดและที่เป็นไปได้กำจัดการปฏิบัติเหล่านี้
( กลุ่มงานสุขภาพจิตแห่งชาติ 2548 คณะกรรมการสุขภาพจิตแห่งชาติ

2012 ) และการปฏิบัติจริง นอกจากนี้ ในขณะที่รายงานแห่งชาติเหล่านี้เน้น
ที่ประชาชนควรได้รับการดูแลในสภาพแวดล้อมที่เข้มงวดน้อยที่สุด
ผลการศึกษานี้เน้นเพิ่มเติม
ขั้วตรงข้ามกับความเป็นจริงของการปฏิบัติทางคลินิก ที่เกี่ยวข้องกับกระทู้แรก

, ทวนบุคคลสภาพแวดล้อมเอื้อต่อใช้ความยับยั้งชั่งใจและสันโดษ ,
เน้นความสำคัญของพนักงานที่ดีให้กับผู้ป่วย /
และการสื่อสารที่อยู่ในความก้าวร้าว
ค่าของพนักงานที่ดีระหว่างผู้ป่วยยังได้รับ
เน้นใน UK ศึกษาทัศนคติของพนักงานต่อความก้าวร้าว
ในการตั้งค่าการดูแลที่อยู่อาศัยสำหรับผู้สูงอายุด้วย