John O'Connell writing in The Guard

John O'Connell writing in The Guardian is full of praise: "it's exceptionally accomplished – like David Nicholls's One Day, a brilliant example of how an unpromisingly high-concept idea can be transformed by skilful execution", "The structure is so dazzling it almost distracts you from the quality of the writing. No question, this is a very literary thriller." and concludes "The most unnerving aspect of Before I Go to Sleep is the way it is rooted in the domestic, the suburban, the trivial. Forget whizz-bang futurism: it proceeds from ordinary life in tiny, terrifying steps, and is all the better for it. The Escher staircase has an oatmeal carpet."[7]
James Kidd of The Independent has reservations :"Watson's take on the material is clever, convincing and moreish. Christine's life is mundane, but filled with tantalising possibilities: the early chapters fly by as you wonder exactly who to trust. The fun comes from spotting the plot holes that Watson later exploits for all they're worth." and he concludes "The ending feels hurried; a sentimental postscript to the meticulously plotted main event. But these are minor gripes. Before I Go to Sleep is an enjoyable and impressive first novel."[8]
Craig Ranapia in the New Zealand Listener is also unconvinced: "Watson scrupulously plays fair as he unpicks the tangled web surrounding our heroine, until the denouement. The last section turns on a character’s opportune inattention – after being surreally observant for the previous 300 pages – so the last piece of the puzzle can be uncovered. It was a cheat I couldn’t forgive or forget." but concludes "Before I Go to Sleep is still a slickly readable trip across familiar ground that leaves me looking forward to Watson’s second novel."[9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โอคอนเนลสตจอห์นเขียนในผู้ปกครองจึงสรรเสริญ: "มันมีล้ำ ได้ – เช่น David Nicholls วันหนึ่ง วิธีแปลง unpromisingly สูงแนวคิดได้โดยดำเนินการเชี่ยวอย่างยอดเยี่ยม" "โครงสร้างได้ดังนั้นพราวเกือบ distracts คุณจากคุณภาพของการเขียน ไม่ถาม อยู่กับวรรณกรรมมากทริลเลอร์ " และ"ด้านทำให้ตกใจมากที่สุดก่อนไปนอนเป็นวิธีมันเป็นสิ่ง ๆ ในประเทศ บรรยากาศการ เล็กน้อยสรุป ลืม whizz-bang futurism: จะดำเนินการจากชีวิตธรรมดาในตอนเล็ก ๆ น่ากลัว และทั้งหมดมันไป ทาง Escher มีพรมมีข้าวโอ๊ต" [7] James คิดของอิสระมีการจอง: "ใช้ของวัตสันในวัสดุได้ฉลาด น่าเชื่อถือ และ moreish ชีวิตของคริ เป็นโลกีย์ เต็มไป ด้วยทางอินเทอร์เนต: บทเริ่มต้นบินตามคุณสงสัยว่า ที่เชื่อถือ สนุกมาจำหลุมพล็อตที่วัตสันนำในภายหลังสำหรับพวกเขาทั้งหมดคุ้มค่าได้ " และเขาสรุป"สิ้นสุดรู้สึก hurried โพสคริปต์อันอ่อนหวานกับเหตุการณ์หลักพล็อตจุดไว้อย่างพิถีพิถัน แต่นี่คือ gripes รอง ก่อนฉัน ไปนอนเป็นนวนิยายแรกสนุกสนาน และประทับใจ" [8] Craig Ranapia in the New Zealand Listener is also unconvinced: "Watson scrupulously plays fair as he unpicks the tangled web surrounding our heroine, until the denouement. The last section turns on a character’s opportune inattention – after being surreally observant for the previous 300 pages – so the last piece of the puzzle can be uncovered. It was a cheat I couldn’t forgive or forget." but concludes "Before I Go to Sleep is still a slickly readable trip across familiar ground that leaves me looking forward to Watson’s second novel."[9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จอห์นคอนเนลล์เขียนเดอะการ์เดียนที่เต็มไปด้วยการสรรเสริญ: "ก็ประสบความสำเร็จเป็นพิเศษ - เหมือนเดวิดคอลส์ของวันหนึ่งเป็นตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมของวิธีคิด unpromisingly แนวคิดสูงสามารถเปลี่ยนโดยการดำเนินการฝีมือ", "โครงสร้างเพื่อให้พราวมัน เกือบสมาธิคุณจากคุณภาพของการเขียนที่. ไม่มีคำถามนี้เป็นหนังระทึกขวัญวรรณกรรมมาก. " และสรุป "ด้านที่ทำให้ตกใจมากที่สุดของก่อนที่ผมจะไปนอนหลับเป็นวิธีที่มันเป็นรากฐานในประเทศชานเมืองที่น่ารำคาญลืมยิ่งหวือ. จะดำเนินจากชีวิตสามัญเล็ก ๆ ขั้นตอนที่น่ากลัวและเป็นทั้งหมด ที่ดีกว่าสำหรับมันบันได Escher มีพรมข้าวโอ๊ตเป็น "[7]..
เจมส์ Kidd อิสระมีการจอง:" เอาวัตสันกับวัสดุที่เป็นคนฉลาด, น่าเชื่อและ moreish ชีวิตคริสตินเป็นทางโลก แต่เต็มไปด้วยความเป็นไปได้ยั่วเย้า. ต้น บทบินโดยในขณะที่คุณสงสัยว่าผู้ที่ให้ความไว้วางใจ. สนุกมาจากหลุมจำพล็อตที่วัตสันภายหลังการหาประโยชน์สำหรับสิ่งที่พวกเขาจะคุ้มค่า. " และเขาสรุป "ตอนจบรู้สึกรีบ. คำลงท้ายซาบซึ้งกับเหตุการณ์หลักวางแผนอย่างพิถีพิถัน แต่เหล่านี้เป็นความเจ็บปวดเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่ผมจะไปนอนเป็นนวนิยายเรื่องแรกที่สนุกสนานและน่าประทับใจ.." [8]
เครก Ranapia ในนิวซีแลนด์ฟังคือ ยังไม่มั่นใจ "วัตสันอย่างรอบคอบเล่นยุติธรรมในขณะที่เขา unpicks เว็บพันรอบนางเอกของเราจนอวสานส่วนสุดท้ายจะเปิดการไม่ตั้งใจที่เหมาะสมของตัวละคร - หลังจากที่ถูก surreally สังเกตสำหรับก่อนหน้า 300 หน้า - เพื่อให้ชิ้นสุดท้ายของปริศนาที่สามารถ. จะเปิด. มันเป็นโกงฉันไม่สามารถให้อภัยหรือลืม. " แต่สรุป "ก่อนที่ผมจะไปนอนก็ยังคงเป็นทริปที่สามารถอ่านได้ slickly ทั่วพื้นดินที่คุ้นเคยที่ใบฉันรอคอยที่จะนวนิยายเรื่องที่สองของวัตสัน." [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จอห์น โอคอนเนล การเขียนในการ์เดียนเป็นเต็มรูปแบบของการสรรเสริญ : " มันโคตรได้ – เหมือนเดวิด นิโคลส์ วันหนึ่งที่สดใสตัวอย่างของวิธีคิด แนวคิด unpromisingly สูงสามารถถูกแปลง โดยการ " ฝึก " โครงสร้างเป็นระยิบระยับมัน distracts คุณจากคุณภาพของการเขียน คำถามนี้เป็นหนังระทึกขวัญมาก วรรณกรรม" และพบ " มากที่สุดน่าตกใจว่าก่อนที่ผมจะไปนอนเป็นวิธีที่มันเป็นรากฐานในประเทศ , ชานเมือง , ไร้สาระ ลืมเสียงหวีดหวิวบางดา : รายได้จากชีวิตสามัญในขั้นตอนเล็ก ๆที่น่ากลัว และคือทั้งหมดที่ดีสำหรับมัน บันไดเชอร์ มีข้าวโอ๊ตพรม " [ 7 ]
เจมส์ Kidd ของอิสระมีการจอง : " วัตสัน ใช้วัสดุที่เป็นคนฉลาดน่าเชื่อถือ และ moreish . ชีวิตคริสเตียนก็เกี่ยว แต่เต็มไปด้วยสูดกลิ่นหอมอันเป็นไปได้ : บทแรกที่บินโดยเมื่อคุณสงสัยว่าใครไว้ใจได้ ความสนุกสนานที่มาจากจุดที่พล็อตหลุมที่วัตสันต่อมาใช้สำหรับพวกเขาทั้งหมดจะคุ้มค่า . " เขาสรุป " ตอนจบรู้สึกรีบร้อน ; โพสซาบซึ้งกับอย่างพิถีพิถันวางแผนหลักเหตุการณ์ แต่เหล่านี้เป็นปัญหาเล็กน้อยก่อนที่ผมจะไปนอน เป็น สนุกสนานและประทับใจเรื่องแรก " [ 8 ]
เครก ranapia ในนิวซีแลนด์ฟังยังไม่มั่นใจ " วัตสันให้เล่นพอเป็นเขา unpicks ใยแมงมุมรอบนางเอกของเราจน denouement .ส่วนสุดท้ายจะเป็นตัวละครที่เป็นใจ ไม่ตั้งใจ–หลังจากถูก surreally ช่างสังเกตสำหรับ– 300 หน้าก่อนหน้านี้เพื่อให้ชิ้นสุดท้ายของปริศนาจะถูกเปิด มันโกงผมไม่สามารถให้อภัย หรือลืม . " แต่สรุป " ก่อนที่ผมจะไปนอนยัง slickly อ่านการเดินทางข้ามคุ้นเคยพื้นที่ใบ ฉันมองไปข้างหน้าเพื่อนวนิยายที่สอง วัตสัน " [ 9 ]
.