Teacher Leng smacked her lips, “Tha

Teacher Leng smacked her lips, “That Mengmeng sure is… She never listens.”

Onstage, the ongoing poetry program had also ended. The performances were clustered together.

The female host came on stage again as she smiled, “Next up, a poetry reciter. The performer is Cao Mengmeng. Everyone, please welcome her.”

There was sparse applause and not very warm. There was no other way since with seven or eight poetry recital lined back to back, and with popular and classic poems that everyone had heard countless numbers of times, no matter how good the poem was, it was quite sickening. Hence, the enthusiasm from the teachers, parents, and students present were beginning to fade. Upon hearing the next program was a poetry recital, everyone was not that interested. Many people were even yawning.

“Another poem?”

“So boring.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครูเล้งไมโครเวฟริมฝีปากของเธอ, " Mengmeng ที่แน่ใจว่า. ... เธอไม่เคยฟัง"Onstage โปรแกรมบทกวีอย่างต่อเนื่องนอกจากนี้สิ้นสุดลง การแสดงมีคลัสเตอร์ร่วมกันเจ้าหญิงมาบนเวทีอีกครั้งเธอยิ้ม "ขึ้นต่อไป มีผู้อ่านบทกวี นักแสดงคือ Cao Mengmeng ทุกคน กรุณาต้อนรับเธอ "มีเสียงปรบมือห่าง และอบอุ่นมากไม่ มีวิธีอื่น ๆ ตั้งแต่เจ็ด หรือแปดบทกวีจัดแสดงดนตรีแบบอเรียงรายติดต่อ และบทกวีที่เป็นที่นิยม และคลาสสิกที่ทุกคนได้ยินไม่ถ้วนครั้ง ไม่ว่าบทกวีดี มันก็เกลียดมาก ดังนั้น ความกระตือรือร้นจากครู ผู้ปกครอง และนักเรียนปัจจุบันก็เริ่มจาง เมื่อได้ยิน โปรแกรมถัดไปคือ การจัดแสดงดนตรีแบบอกวีนิพนธ์ ทุกคนไม่สนใจที่ แม้ถูกหาวหลายคน"บทกวีอีก""ดังนั้นคว้าน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครูเล้งตีริมฝีปากของเธอ "นั่น Mengmeng แน่ใจว่า ... เธอไม่เคยฟัง."

เวทีโปรแกรมบทกวีอย่างต่อเนื่องนอกจากนี้ยังได้สิ้นสุดลง การแสดงถูกคลัสเตอร์ร่วมกัน.

พิธีกรหญิงมาบนเวทีอีกครั้งเมื่อเธอยิ้ม "ถัดลงมาเป็นผู้ท่องบทกวี นักแสดงที่เป็นเฉา Mengmeng ทุกคนยินดีต้อนรับเธอ. "

มีการปรบมือเบาบางและไม่เป็นที่อบอุ่นมาก ไม่มีทางอื่นที่เป็นตั้งแต่ที่มีเจ็ดหรือแปดบทกวีบรรยายเรียงรายกลับไปกลับและมีบทกวีที่นิยมและคลาสสิกที่ทุกคนเคยได้ยินจำนวนนับไม่ถ้วนครั้งไม่ว่าดีบทกวีเป็นมันก็ค่อนข้างน่าสะอิดสะเอียน ดังนั้นความกระตือรือร้นจากครูผู้ปกครองและนักเรียนปัจจุบันเป็นจุดเริ่มต้นที่จะจางหาย เมื่อได้ยินโปรแกรมต่อไปคือบรรยายบทกวีทุกคนก็ไม่ได้เป็นที่สนใจ หลายคนแม้กระทั่งหาว.

"บทกวีอีก?"

"ดังนั้นน่าเบื่อ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครูเล้งตบปากของเธอ " ที่ mengmeng แน่นอน . . . . . . . เธอก็ไม่ฟัง "บนเวที , โปรแกรมบทกวีอย่างต่อเนื่องก็สิ้นสุดลง การแสดงมีการจัดกลุ่มเข้าด้วยกัน .พิธีกรหญิงกลับมาบนเวทีอีกครั้งเมื่อเธอยิ้ม " ต่อไป บทกลอนที่ควร . นักแสดงจะเฉา mengmeng . ทุกคน กรุณาต้อนรับเธอ "มีเสียงปรบมือเบาบางและไม่อบอุ่นมาก ไม่มีวิธีอื่น ๆตั้งแต่ที่มีเจ็ดหรือแปดการแสดงบทกวีเรียงรายกลับและมีความนิยมและบทกวีคลาสสิกที่ทุกคนเคยได้ยินตัวเลขที่นับไม่ถ้วนของเวลา ไม่ว่าอย่างไรดี กลอนเพราะ มันค่อนข้างน่าเวียนหัว ดังนั้น ความกระตือรือร้น จาก ครู ผู้ปกครอง และนักเรียนปัจจุบันเริ่มจางหาย เมื่อได้ยินรายการต่อไป คือ ท่องบทกวี ทุกคนไม่ได้สนใจเลย หลายคนจะหาว" บทกวีอื่น "" น่าเบื่อ "