A man was seen slipping through the

A man was seen slipping through the churchyard among the yews; and at the sound of this summons he discarded all concealment, and fairly took to his heels for the forest. The men at the gate, who had been hitherto unaware of the stranger’s presence, woke and scattered. Those who had dismounted began scrambling into the saddle; the rest rode in pursuit; but they had to make the circuit of the consecrated ground, and it was plain their quarry would escape them. Hatch, roaring an oath, put his horse at the hedge, to head him off; but the beast refused, and sent his rider sprawling in the dust. And though he was up again in a moment, and had caught the bridle, the time had gone by, and the fugitive had gained too great a lead for any hope of capture.

The wisest of all had been Dick Shelton. Instead of starting in a vain pursuit, he had whipped his cross-bow from his back, bent it, and set a quarrel to the string; and now, when the others had desisted, he turned to Bennet and asked if he should shoot.

“Shoot! shoot!” cried the priest, with sanguinary violence.

“Cover him, Master Dick,” said Bennet. “Bring me him down like a ripe apple.”

The fugitive was now within but a few leaps of safety; but this last part of the meadow ran very steeply up-hill; and the man ran slower in proportion. What with the greyness of the falling night, and the uneven movements of the runner, it was no easy aim; and as Dick levelled his bow, he felt a kind of pity, and a half desire that he might miss. The quarrel sped.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนที่เห็นการลื่นไถลผ่าน churchyard ระหว่าง yews และเสียงของเอสเธอร์นี้เขาละทิ้งทั้งหมดสอดแนม และค่อนข้างเอาให้ส้นเท้าของเขาในป่า คนที่ประตู ที่ได้มาจนบัดไม่รู้สถานะของคนแปลกหน้า ตื่น และกระจาย คนดังก็เริ่มแปลงเป็นอาน ส่วนเหลือกำลังในแสวงหา แต่พวกเขาจะทำให้วงจรของพื้นไร ๆ และมันเป็นธรรมดาของเหมืองจะหนี แฮทช์ สาบาน คำรามใส่ม้าของเขาที่ป้องกัน สกัดเขา แต่สัตว์ร้ายปฏิเสธ และส่งไรเดอร์เขาพิการในฝุ่น และแม้ว่าเขามีค่าอีกครั้งในช่วง และได้จับ bridle เวลาก็หายไปด้วย และผู้ต้องหาที่ได้รับมากเกินไปสำหรับใด ๆ หวังจับลูกค้าเป้าหมายทั้งหมด wisest ได้ดิ๊กเชลตัน แทนที่จะเริ่มต้นในการแสวงหา vain เขาได้พัดเอาโบว์ข้ามเขาจากเขา เงี้ยวมัน และตั้งทะเลาะกับสตริ และตอนนี้ เมื่อผู้อื่นมี desisted เขาเปิด Bennet ขอถ้า เขาจะยิง"ยิง ยิง "ร้องพระสงฆ์ ด้วยความรุนแรง sanguinary"ครอบคลุมเขา ดิ๊กหลัก กล่าวว่า Bennet "นำฉันเขาเช่นแอปเปิ้ลสุก"ผู้ต้องหาถูกตอนนี้ภายในแต่ leaps กี่ความปลอดภัย แต่ part นี้สุดท้ายของโดว์วิ่งอย่างมากสูงขึ้นฮิลล์ และคนวิ่งช้าในสัดส่วน What with greyness ของล้ม และการย้ายไม่สม่ำเสมอของการวิ่ง มีจุดมุ่งหมายไม่ง่าย และเป็นดิ๊ก levelled ธนูของเขา เขารู้สึกแบบสงสาร และครึ่งหนึ่งต้องว่า เขาอาจพลาด ทะเลาะวิวาทการ sped

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายคนหนึ่งถูกมองว่าลื่นไถลผ่านสุสานหมู่ yews นั้น และเมื่อได้ยินเสียงเรียกนี้เขาทิ้งปกปิดทั้งหมดและเป็นธรรมเอาไปส้นเท้าของเขาสำหรับป่า ผู้ชายที่ประตูที่ได้รับมาจนบัดนี้ตระหนักถึงการปรากฏของคนแปลกหน้าตื่นและกระจัดกระจาย บรรดาผู้ที่ได้เริ่มลงจากหลังม้าหนีเข้าไปในอาน; ส่วนที่เหลือขี่ม้าในการแสวงหา; แต่พวกเขาก็จะทำให้วงจรของพื้นดินถวายและมันก็เป็นธรรมดาเหมืองของพวกเขาจะหลบหนีพวกเขา กกคำรามสาบานใส่ม้าของเขาในการป้องกันความเสี่ยงที่จะมุ่งหน้าเขาออก; แต่สัตว์ที่ปฏิเสธและส่งไรเดอร์ของเขาแผ่กิ่งก้านสาขาในฝุ่น และแม้ว่าเขาจะเป็นขึ้นมาอีกครั้งในช่วงเวลาและจับสายบังเหียนที่เวลาได้ไปด้วยและผู้ลี้ภัยได้รับมากเกินไปนำความหวังของการจับภาพใด ๆ . ทุกอย่างของทุกคนจะได้รับดิ๊กเชลตัน แทนการเริ่มต้นในการแสวงหาไร้สาระเขาได้วิปปิ้งโบว์ข้ามของเขาจากด้านหลังของเขางอและตั้งทะเลาะกับสตริงที่; และตอนนี้เมื่อคนอื่น ๆ ได้เลิกเขาหันไปเบนเนตและถามว่าเขาควรจะยิง. "ยิง! ยิง! "ร้องพระสงฆ์ที่มีความรุนแรงนองเลือด." ปกคลุมเขาโทดิ๊ก "เบนเนตกล่าวว่า "พาฉันเขาลงเช่นแอปเปิ้ลสุก." ผู้หลบหนีตอนนี้ แต่ภายในไม่กี่ก้าวของความปลอดภัย แต่ส่วนสุดท้ายของทุ่งหญ้าวิ่งมากชันขึ้นเนินเขา; และคนที่วิ่งช้าลงในสัดส่วน สิ่งที่มี greyness ของคืนที่ลดลงและการเคลื่อนไหวไม่สม่ำเสมอของนักวิ่งมันก็ไม่มีจุดมุ่งหมายง่าย; และในขณะที่ดิ๊กเล็งธนูของเขาที่เขารู้สึกว่าชนิดของสงสารและครึ่งหนึ่งต้องการที่ว่าเขาอาจจะพลาด ทะเลาะกันเร่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีคนเห็นผู้ชายลื่นไถลผ่านธรณีสงฆ์ของ yews และเสียงเรียกนี้เขาทิ้งทั้งหมด การปกปิด และค่อนข้างใช้ส้นเท้าของเขาในป่า ผู้ชายที่ประตู ที่ได้รับมาจนบัดนี้ไม่รู้สถานะของคนแปลกหน้า ปลุก และกระจัดกระจาย ผู้ที่ได้ลงจากหลังม้าเริ่มแปลงเป็นอาน ส่วนที่เหลือก็ขี่ไล่ตาม ;แต่พวกเขาต้องทำวงจรของผู้พื้นดิน และมันเป็นหินธรรมดาจะหนีพวกเขา ฟัก คำรามคำสาบานใส่ม้าของเขาที่ตอแหล หัวเขาออก แต่มันไม่ยอม ส่งไรเดอร์ของเขาตั้งอยู่ในฝุ่น และแม้ว่าเขาขึ้นมาอีกครั้งในขณะนี้ และได้จับบังเหียน เวลาผ่านไปและผู้ลี้ภัยได้รับมากเกินไป ส่งผลให้ความหวังของจับ

ฉลาดที่สุดของทั้งหมดได้รับการกระเจี๊ยว เชลตัน แทนการเริ่มต้นในการแสวงหาประโยชน์ เขาได้ตีของเขาข้ามก้มจากด้านหลังของเขา งอ และตั้งค่าทะเลาะกับเชือก และตอนนี้เมื่อคนอื่นมี desisted เขาหันไป เบนเน็ต และถามว่าเขาควรจะยิง

" ยิง ! ยิง ! " ร้องไห้ ปุโรหิต กับความรุนแรงนองเลือด .

" คุ้มกันเขา อาจารย์จู๋ " บอกว่า เบนเน็ต " เอาเขาลงเหมือนแอปเปิ้ลสุก "

หลบหนีอยู่ภายใน แต่ไม่กี่ก้าวกระโดดของความปลอดภัย แต่ส่วนนี้ล่าสุดจากทุ่งหญ้าวิ่งขึ้นเนินเขาสูงชันมาก และคนวิ่งช้าลงในสัดส่วน เรื่องสีเทาของตกกลางคืน และไม่เรียบ การเคลื่อนไหวของนักวิ่ง มันไม่ง่าย จุดมุ่งหมาย และดิ๊กปรับระดับโค้งของเขา เขารู้สึกเป็นเวทนาครึ่ง ความปรารถนาที่เขาจะพลาด ทะเลาะเร่ง .