The number of calling birds observe

The number of calling birds observed in 2013 at Yok Don National Park was compared with the observations made by
Brickle et al. (1998). The areas surveyed in the two years did not overlap entirely with the area surveyed by Brickle et al.
(1998) because of changes to the forest as a result of human settlement. In 2013, therefore, we sought to cover as much
of Yok Don National Park as possible. For practical purposes, we divided the green peafowl population into three sectors
separated by Yok Don and Chu Minh Mountains (Fig. 1b). In 1998 there were 13 point count observations and in 2013 there
were 15 line transects. All transects in 1998 and 2013 covered the south, center and north of Yok Don National Park. For
further detailed comparison, we sought to compare the mean number of calling birds in 2013 with the data provided by
Brickle et al. (1998) for each of these three sectors.
The only previous quantitative assessment of green peafowl numbers in Cat Tien National Park was provided by Robson
et al. (1991: see also Robson et al., 1993), who reported 17 calling birds in 13 km2. They gave no details of survey method or

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนนกที่พบในปี 2013 ที่อุทยานแห่งชาติไทรโยคดอนเรียกถูกเปรียบเทียบกับข้อสังเกตที่ทำโดยBrickle et al. (1998) พื้นที่ที่สำรวจในปีสองได้ไม่ทับซ้อนกันทั้งหมดกับพื้นที่ที่สำรวจโดย Brickle et al(1998) เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงป่าจากมนุษย์ชำระ ในปี 2013 ดังนั้น เราพยายามที่จะครอบคลุมมากที่สุดของดอนไทรโยคอุทยานแห่งชาติเป็นไป สำหรับการปฏิบัติ เราแบ่งประชากรนกยูงในภาคสามคั่น ด้วยไทรโยคดอนและภูเขานชู (Fig. 1b) ในปี 1998 มีสังเกตจำนวน 13 จุดและ ในปี 2013 มีมี transects 15 บรรทัด ทั้งหมด transects ในปี 1998 และ 2013 ครอบคลุมใต้ ศูนย์ และเหนือของอุทยานแห่งชาติไทรโยคดอน สำหรับเพิ่มเติม รายละเอียดเปรียบเทียบ เราพยายามที่จะเปรียบเทียบจำนวนนกเรียกหมายถึงในปี 2013 ด้วยข้อมูลที่ได้จากBrickle et al. (1998) สำหรับแต่ละภาคเหล่านี้การประเมินเชิงปริมาณเท่านั้นก่อนหน้านี้จำนวนนกยูงสีเขียวในอุทยานแห่งชาติเตียนได้รับละal. ร้อยเอ็ด (1991: ดูแต่ et al., 1993), ผู้รายงาน 13 km2 17 เรียกนก เขาให้ไม่มีรายละเอียดของวิธีการสำรวจ หรือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนของนกเรียกสังเกตในปี 2013
ที่อุทยานแห่งชาติไทรโยคดอนเมื่อเทียบกับข้อสังเกตที่ทำโดยเปราะet al, (1998) พื้นที่สำรวจในช่วงสองปีที่ไม่ทับซ้อนกันอย่างสิ้นเชิงกับพื้นที่ที่สำรวจโดยเปราะ et al.
(1998) เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในป่าเป็นผลจากการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ ในปี 2013
ดังนั้นเราจึงพยายามที่จะครอบคลุมให้มากที่สุดของอุทยานแห่งชาติไทรโยคดอนที่เป็นไปได้ สำหรับวัตถุประสงค์ในทางปฏิบัติเราแบ่งประชากรนกยูงสีเขียวเป็นสามภาคแยกจากกันโดยไทรโยคและอย่าจือมินห์ภูเขา (รูป. 1b)
ในปี 1998 มี 13 จุดสังเกตนับและในปี 2013 มี
15 เส้นตัดขวาง ตัดขวางทั้งหมดในปี 1998 และ 2013 ที่ปกคลุมภาคใต้ศูนย์และทางตอนเหนือของอุทยานแห่งชาติไทรโยคดอน สำหรับการเปรียบเทียบรายละเอียดต่อไปเราพยายามที่จะเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของนกโทรในปี 2013 ที่มีข้อมูลที่มีให้โดยหักง่ายet al, (1998) สำหรับแต่ละเหล่านี้สามภาค. การประเมินผลเชิงปริมาณเพียงก่อนหน้าของตัวเลขนกยูงสีเขียวในอุทยานแห่งชาติก๊าตเตียนถูกจัดให้โดยร็อบสันและอัล (1991:. เห็นร็อบสัน, et al, 1993) ที่รายงาน 17 นกโทรใน 13 กิโลเมตร 2 พวกเขาให้รายละเอียดของวิธีการสำรวจหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เลขเรียกนกสังเกตในปี 2013 ที่ยกชาติก็จอดรถเทียบกับข้อสังเกตที่ทำโดย
เปราะ et al . ( 1998 ) พื้นที่สำรวจ ใน 2 ปี ไม่ทับซ้อนกันทั้งหมด ด้วยพื้นที่สํารวจโดยเปราะ et al .
( 1998 ) เพราะการเปลี่ยนแปลงป่าเป็นผลของการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ ในปี 2013 ดังนั้นเราจึงพยายามที่จะครอบคลุมมากของอุทยานแห่งชาติ
หยกก็เป็นไปได้ในทางปฏิบัติ เราแบ่งออกเป็นสามภาคประชากรนกยูงไทย
โดยแยกยกดอน และชู มินห์ ภูเขา ( รูปที่ 1A ) ในปี 1998 มี 13 จุดนับข้อสังเกตและในปี 2013 มี transects
15 บรรทัด ทั้งหมด transects ในปี 1998 และปี 2013 ที่ปกคลุมภาคใต้ ศูนย์เหนือและยกชาติดอนปาร์ค สำหรับ
เปรียบเทียบ รายละเอียดเพิ่มเติมเราพยายามที่จะเปรียบเทียบจำนวนเรียกนกใน 2013 ข้อมูลโดย
เปราะ et al . ( 1998 ) สำหรับแต่ละเหล่านี้สามภาค แต่ก่อนหน้านี้
ปริมาณการประเมินตัวเลขจิวแป๊ะทงในอุทยานแห่งชาติก๊าตเตียนโดยร็อบสัน
et al . ( 2534 : เห็น ร็อบสัน et al . , 1993 ) ที่รายงาน 17 เรียกนกใน 13 กิโลเมตร . พวกเขาให้รายละเอียดของวิธีสำรวจหรือ