Both theories are examples of limit

Both theories are examples of limited-access approaches to privacy, that is, both emphasize controlling or regulating access to self (Margulis, this issue). Both address privacy processes (e.g., the temporal/dynamic aspect of privacy) and both employ classifications of privacy (states and functions, for Westin; types of privacy situations, for Altman). However, process is primary in Altman and classification is primary in Westin. Both describe privacy as a non-monotonic function. Both apply privacy at the individual and group levels. Both agree that privacy, as a whole or in part, is a cultural universal (Altman, 1977;Westin, 1967). For Altman (1977), psychological expressions of privacy are culturally specific;
forWestin (1967), states and functions of privacy are specific to political systems because of their underlying sociopolitical values. Their functions are similar. Both say their functions are interrelated; Altman (1975) adds that the relationship is
hierarchical. Moreover, in Altman’s hierarchy of functions, his middle function has a component—interpreting the self in relation to others—that parallels Westin’s self-evaluation function. Altman’s highest function, developing self-identity, has
elements in common with Westin’s personal autonomy function, a function that provides conditions that allow the development of individuality. Finally, neither has emphasized invasions or violations of privacy. However,Westin (1967) offers a hypothesis about violations of privacy, specifically that groups should have a harder time than individuals protecting their information because a large number of group members “increases the possibility of leaks” (p. 48). Invasions and violations of privacy imply that people may think they are achieving or maintaining privacy when, in fact, they are wrong (Ingham, 1978). Petronio’s (2002) CPM theory and Derlega and Chaikin’s (1977) dyadic boundary model begin to address privacy violations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งทฤษฎีตัวอย่างของวิธีการจำกัดการเข้าถึงความเป็นส่วนตัว กล่าวคือ ทั้งสองเน้นการควบคุม หรือการควบคุมการเข้าถึงตนเอง (Margulis ปัญหานี้) กระบวนการความเป็นส่วนตัวอยู่ (เช่น ไดนามิก/ขมับด้านความเป็นส่วนตัว) และทั้งจ้างจัดประเภทของข้อมูลส่วนบุคคล (อเมริกาและฟังก์ชัน เวสติน ชนิดของสถานการณ์ความเป็นส่วนตัว สำหรับ Altman) อย่างไรก็ตาม กระบวนการเป็นหลักใน Altman และจัดประเภทเป็นหลักในโรงแรมเวสทิน ทั้งอธิบายถึงความเป็นส่วนตัวเป็นฟังก์ชันไม่ใช่ monotonic ทั้งใช้เก็บข้อมูลส่วนบุคคลระดับกลุ่ม และแต่ละ ทั้งสองยอมรับว่า ข้อมูลส่วนบุคคล เป็นทั้งหมด หรือ บางส่วน วัฒนธรรมสากล (Altman, 1977 เวสติน 1967) มีวัฒนธรรมเฉพาะ สำหรับ Altman (1977), นิพจน์ทางจิตวิทยาของความเป็นส่วนตัวforWestin (1967), อเมริกา และหน้าที่ของความเป็นส่วนตัวได้เฉพาะในระบบการเมืองเนื่องจากค่า sociopolitical ต้น หน้าที่คล้ายกัน ทั้งสองพูดกันจะสัมพันธ์กัน Altman (1975) เพิ่มความสัมพันธ์ว่าตามลำดับชั้น นอกจากนี้ ในลำดับชั้นของ Altman ฟังก์ชัน ฟังก์ชันของเขากลางมีส่วนประกอบ — ทำนายตนเองเกี่ยวกับผู้อื่น — ที่ parallels ของเวสทินประเมินฟังก์ชัน มีฟังก์ชันสูงสุดของ Altman พัฒนา self-identityองค์ประกอบ in common with ของเวสทินอิสระส่วนบุคคลฟังก์ชัน ฟังก์ชันที่มีเงื่อนไขที่ทำให้การพัฒนาบุคลิกลักษณะ ในที่สุด ไม่มีเน้นรุกรานหรือละเมิดความเป็นส่วนตัว อย่างไรก็ตาม เวสติน (1967) มีสมมติฐานเกี่ยวกับการละเมิดความเป็นส่วนตัว โดยเฉพาะที่ กลุ่มควรมีเวลายากขึ้นกว่าคนที่ปกป้องข้อมูลของพวกเขาเนื่องจากจำนวนสมาชิกของกลุ่ม "เพิ่มความเป็นไปได้ของการรั่วไหล" (p. 48) รุกรานและละเมิดความเป็นส่วนตัวเป็นสิทธิ์แบบที่คนอาจคิดว่า พวกเขาจะบรรลุ หรือรักษาความเป็นส่วนตัวเมื่อ ในความเป็นจริง ไม่ถูกต้อง (เจ้าหน้าที่ให้บริการ 1978) (2002) CPM ทฤษฎีของ Petronio และ Derlega และ Chaikin ของรุ่นขอบ dyadic (1977) เริ่มต้นการละเมิดความเป็นส่วนตัวที่อยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีทั้งสองนี้เป็นตัวอย่างของการเข้าถึงที่ จำกัด วิธีการความเป็นส่วนตัวที่เป็นทั้งเน้นการควบคุมหรือการควบคุมการเข้าถึงตัวเอง (Margulis ปัญหานี้) ทั้งกระบวนการความเป็นส่วนตัวอยู่ (เช่นชั่วคราว / ลักษณะแบบไดนามิกของความเป็นส่วนตัว) และทั้งสองจ้างการจำแนกประเภทของความเป็นส่วนตัว (รัฐและฟังก์ชั่นสำหรับ Westin ประเภทของสถานการณ์ความเป็นส่วนตัวสำหรับอัลท์แมน) อย่างไรก็ตามกระบวนการเป็นหลักในอัลท์แมนและการจำแนกเป็นหลักในเวสทิน ทั้งอธิบายความเป็นส่วนตัวเป็นฟังก์ชั่นที่ไม่ต่อเนื่อง ทั้งสองใช้ความเป็นส่วนตัวที่แต่ละบุคคลและระดับกลุ่ม ทั้งสองตกลงความเป็นส่วนตัวที่เป็นทั้งหมดหรือบางส่วนเป็นวัฒนธรรมสากล (Altman 1977; Westin, 1967) สำหรับอัลท์แมน (1977), การแสดงออกทางจิตวิทยาของความเป็นส่วนตัวเฉพาะวัฒนธรรม;
forWestin (1967), รัฐและฟังก์ชั่นของความเป็นส่วนตัวเฉพาะระบบการเมืองเพราะค่าของพวกเขาอยู่ภายใต้การเมือง ฟังก์ชั่นของพวกเขามีความคล้ายคลึง ทั้งสองบอกว่าฟังก์ชั่นของพวกเขามีความสัมพันธ์กัน; อัลท์แมน (1975)
กล่าวว่าความสัมพันธ์เป็นลำดับชั้น นอกจากนี้ในลำดับชั้นของอัลท์แมนของฟังก์ชั่นฟังก์ชั่นกลางของเขามีองค์ประกอบการตีความตัวเองในความสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกันฟังก์ชั่นการประเมินตนเองของเวสทิน ฟังก์ชั่นสูงสุด Altman
ของการพัฒนาตัวตนของตัวเองมีองค์ประกอบที่เหมือนกันกับฟังก์ชั่นอิสระส่วนตัวของเวสทินฟังก์ชั่นที่ให้เงื่อนไขที่อนุญาตให้มีการพัฒนาที่แตกต่างกัน สุดท้ายไม่ได้มีการเน้นย้ำการรุกรานหรือการละเมิดความเป็นส่วนตัว อย่างไรก็ตามเวสทิน (1967) มีสมมติฐานเกี่ยวกับการละเมิดความเป็นส่วนตัวโดยเฉพาะกลุ่มที่ควรจะมีช่วงเวลาที่ยากกว่าการปกป้องข้อมูลบุคคลของพวกเขาเพราะจำนวนมากของสมาชิกในกลุ่ม "เพิ่มความเป็นไปได้ของการรั่วไหล" (พี. 48) การรุกรานและการละเมิดความเป็นส่วนตัวบ่งบอกว่าคนอาจจะคิดว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จหรือรักษาความเป็นส่วนตัวเมื่อในความเป็นจริงพวกเขาจะผิด (Ingham, 1978) Petronio ของ (2002) ทฤษฎี CPM และ Derlega และ Chaikin ของ (1977) รูปแบบขอบเขต dyadic เริ่มต้นในการละเมิดความเป็นส่วนตัวอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งทฤษฎี คือตัวอย่างของการจำกัดการเข้าถึงแนวทางความเป็นส่วนตัว ที่ทั้งเน้นการควบคุมหรือควบคุมการเข้าถึงด้วยตนเอง ( มาร์เกอลิสปัญหานี้ ) กระบวนการทั้งสองที่อยู่ส่วนบุคคล ( เช่น ชั่วคราว / พลวัตด้านความเป็นส่วนตัว ) และทั้งจ้างประเภทของความเป็นส่วนตัว ( สหรัฐอเมริกาและฟังก์ชัน สำหรับประเภท ประเภทของสถานการณ์ ความเป็นส่วนตัว อัลท์แมน ) อย่างไรก็ตามกระบวนการหลักใน อัลท์แมนและการจำแนกเป็นหลักในเวสต์อิน ทั้งอธิบายความเป็นส่วนตัวเป็นโนนโมโนโทนิกฟังก์ชัน ทั้งใช้ความเป็นส่วนตัวในกลุ่มบุคคลและระดับ ทั้งสองเห็นด้วย ความเป็นส่วนตัว ทั้งหมดหรือบางส่วนเป็นวัฒนธรรมสากล ( อัลท์แมน , 1977 ; Westin , 1967 ) สำหรับ อัลท์แมน ( 1977 ) , การแสดงออกทางด้านจิตใจของความเป็นส่วนตัวเป็นวัฒนธรรมที่เฉพาะเจาะจง ;
forwestin ( 1967 )สหรัฐอเมริกาและการทำงานของความเป็นส่วนตัวโดยเฉพาะระบบการเมืองเพราะตนเป็นต้น sociopolitical ค่า หน้าที่คล้ายกัน ทั้งสองกล่าวว่าหน้าที่ของตนมีคาบ ; อัลแมน ( 1975 ) เพิ่มความสัมพันธ์
ลำดับชั้น . นอกจากนี้ อัลท์แมนลำดับขั้นของฟังก์ชันฟังก์ชันกลางของเขาได้ ส่วนการตีความตัวเองในความสัมพันธ์กับผู้อื่นที่เวสทิน เป็นแนวแบบฟังก์ชัน อัลท์แมนมากที่สุดฟังก์ชั่น , พัฒนาตัวเอง , มีองค์ประกอบเหมือนกัน
ด้วยฟังก์ชันการเป็นตัวของตัวเองเวสทิน คือ ฟังก์ชันที่ให้เงื่อนไขที่อนุญาตให้มีการพัฒนาบุคลิกภาพ ในที่สุดและได้เน้นการรุกรานหรือการละเมิดความเป็นส่วนตัว อย่างไรก็ตาม เวสทิน ( 1967 ) มีสมมติฐานเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิส่วนบุคคล เฉพาะกลุ่ม ควรมีเวลาที่ยากกว่าการปกป้องข้อมูลของพวกเขาเพราะบุคคลเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมากของสมาชิกกลุ่ม " ความเป็นไปได้ของการรั่วไหล " ( หน้า 48 )การรุกรานและละเมิดความเป็นส่วนตัว บ่งบอกว่าคนอาจจะคิดว่าพวกเขาจะบรรลุหรือรักษาความเป็นส่วนตัวเมื่อในความเป็นจริงพวกเขาจะผิด ( Ingham , 1978 ) petronio ( 2002 ) และ CPM ทฤษฎีและ derlega ไชคิ่น ( 1977 ) รุ่นเขตแดนนี้เริ่มต้นเพื่อที่อยู่การละเมิดความเป็นส่วนตัว .