Figure 2. Pre-treatment of curcumin

Figure 2. Pre-treatment of curcumin strongly inhibited enveloped viruses, but does not affect plaque formation of enterovirus 71 (EV 71). (A) 2,000 pfu of Pseudorabies virus (PRV), Japanese encephalitis virus (JEV), and Dengue virus serotype II (DVII) were pre-treated with 30 mM of curcumin for one hour and remaining viral infectivity was measured by standard plaque assay. To count plaque numbers, after one hour incubation, the mixture of virus and drug was further diluted into 1021, 1022, 1023 with medium without serum followed by standard plaque assay. White spots indicate viral plaques. (B–C) To measure the effect of curcumin, 2,000 pfu of EV71, JEV, and influenza virus, strain PR8 were pre-treated with a serial dilutions of curcumin (30, 20, 10, 5, 1, 0.5, 0.1 mM to 0 mM) for one hour and the plaque formation ability was measured by standard plaque assay. Plaque formation ability of EV71 as not inhibited by curcumin, whereas infectivity of influenza viruses was strongly affected (B). Pre- treatment of curcumin inhibit plaque formation of JEV and Influenza to a similar extent, whereas EV71 remained unaffected (C). The results from Fig. 2C were plotted based on three independent experiments.
doi:10.1371/journal.pone.0062482.g002
influenza virus competition test to evaluate if the SRB-loaded liposomes is an adequate model to represent the viral envelope during curcumin treatment. Presumably if liposome and viral envelop are similar in terms of lipid structure, then addition of virus particles was supposed to compete the effect of curcumin on liposomes. We added 2 doses of influenza virus particles (2000 PFU and 10 000 PFU) to curcumin and SRB-loaded liposomes, and then detected fluorescence after 1 h incubation. The liposomes treated with curcumin alone displayed highest SRB fluorescence. Addition of influenza virus reduced the curcumin- induced SRB leakage (Fig. 3C), with higher doses of IAV more potently reducing the effects of curcumin on SRB leakage.
Curcumin’s Effects on SRB Leakage are Size-dependent
In previous plaque reduction assays, curcumin exerted signif- icant antiviral effects at subcytotoxic concentrations, with a selec-
tive index of 92.5 [10]. Viral envelopes are derived from cell membranes; therefore, in this study, we investigated the mechan- isms by which curcumin selectively disrupts lipid bilayers in different organelles. The diameter of the influenza virus (80– 100 nm) is approximately 100-fold smaller than that of the mammalian cell (10 mm). We, thus, investigated the influence of the sizes of particles on curcumin’s effects. We treated similar number of SRB-containing liposome particles of 3 different diameters (300, 220, and 120 nm) with curcumin and evaluated the leakage of fluorescence. As shown in Fig. 4A, when normalized with the fluorescence unit in the DMSO control (by subtraction), we detected the lowest and highest levels of SRB leakage in liposomes 300 nm and 120 nm in diameter, respectively. This indicated that curcumin exerts more potent effects on liposomes with smaller diameters.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปที่ 2 รักษาก่อนของเคอร์คูมินขอห้ามขัดไวรัส แต่มีผลต่อการก่อตัวของหินปูนของเอนเทอโรไวรัส 71 (EV 71) (A) ชั่วโมงหนึ่งได้ก่อนบำบัด 30 มม.ของเคอร์คูมิน 2000 pfu ไวรัส Pseudorabies (PRV), ไวรัสโรคไข้สมองอักเสบญี่ปุ่น (JEV), และ serotype ของไวรัสไข้เลือดออก II (DVII) และที่เหลือ infectivity ไวรัสถูกวัด โดยหินปูนมาตรฐานวิเคราะห์ การนับหินปูนหมายเลข หลังจากหนึ่งชั่วโมงคณะทันตแพทยศาสตร์ ส่วนผสมของไวรัสและยาถูกเพิ่มเติมยกเว้นใน 1021, 1022 ทีกับสื่อโดยไม่เซรั่มตามหินปูนมาตรฐานทดสอบ จุดขาวระบุ plaques ไวรัส (B–C) การวัดผลของเคอร์คูมิน 2000 pfu ของต้องใช้ EV71, JEV และ ไวรัสไข้หวัดใหญ่ PR8 ได้ก่อนบำบัด dilutions ประจำของเคอร์คูมิน (30, 20, 10, 5, 1, 0.5, 01 มม. 0 mM) สำหรับหนึ่งชั่วโมงและการก่อตัวของหินปูน สามารถถูกวัด โดยการวิเคราะห์หินปูนมาตรฐาน หินปูนก่อตัวความ EV71 ไม่ห้าม โดยเคอร์คูมิน ขณะ infectivity ของไวรัสไข้หวัดใหญ่เป็นอย่างยิ่งได้รับผลกระทบ (B) รักษาก่อนของเคอร์คูมินยับยั้งหินปูนก่อตัว JEV และไข้หวัดใหญ่ในกรณีคล้ายกัน ขณะ EV71 ยังคง ยก (C) ผลลัพธ์จากฟิก 2C ถูกพล็อตตามสามทดสอบแข่งขันไวรัส experiments.
doi:10.1371/journal.pone.0062482.g002
influenza อิสระเพื่อประเมินว่า liposomes SRB โหลด แบบจำลองเพียงพอถึงซองจดหมายไวรัสในระหว่างรักษาเคอร์คูมิน สันนิษฐานว่าถ้า liposome และไวรัสห่อเหมือนกันในแง่ของโครงสร้างไขมัน แล้ว เพิ่มอนุภาคไวรัสไม่ควรแข่งขันผลของเคอร์คูมิน liposomes เราเพิ่มปริมาณ 2 ของอนุภาคไวรัสไข้หวัดใหญ่ (2000 PFU และ 10 000 PFU) เคอร์คูมินและโหลด SRB liposomes และพบ fluorescence หลังจากฟักตัว 1 h แล้ว Liposomes ที่รักษา ด้วยเคอร์แสดงเพียงอย่างเดียวสูง SRB fluorescence นอกจากนี้ไวรัสไข้หวัดใหญ่ลดลงเคอร์-เกิด SRB รั่ว (Fig. 3C), มีปริมาณสูงขึ้นของ IAV potently ลดผลของเคอร์คูมินบน SRB รั่วเพิ่มเติม
ผลของเคอร์คูมินรั่ว SRB จะขึ้นอยู่กับ ขนาด
ในก่อนหน้านี้หินปูนลด assays เคอร์คูมินนั่นเอง signif - icant ต้านไวรัสลักษณะพิเศษที่ความเข้มข้น subcytotoxic มีความสามารถ-
ดัชนี tive ของ 92.5 [10] ซองจดหมายไวรัสมาจากเยื่อหุ้มเซลล์ ดังนั้น ในการศึกษานี้ เราตรวจสอบ mechan isms โดยเคอร์คูมินที่เลือก disrupts bilayers ไขมันใน organelles ต่าง ๆ เส้นผ่าศูนย์กลางของไวรัสไข้หวัดใหญ่ (80– 100 nm) เป็นประมาณ 100-fold มีขนาดเล็กกว่าที่เซลล์ mammalian (10 mm) เรา ดังนั้น ตรวจสอบอิทธิพลของขนาดของอนุภาคในผลของเคอร์คูมิน เราถือว่าจำนวนคล้ายประกอบด้วย SRB liposome อนุภาคของสมมาตร 3 แตกต่างกัน (300, 220 และ 120 nm) กับเคอร์คูมิน และการรั่วไหลของ fluorescence ประเมิน เหมือนใน Fig. 4A ตามปกติ (โดยลบ) กับหน่วยควบคุม DMSO fluorescence เราตรวจพบในระดับต่ำสุด และสูงสุดของ SRB รั่ว liposomes 300 nm และ 120 nm เส้นผ่านศูนย์กลาง ตามลำดับ ระบุว่า เคอร์ exerts liposomes กับสมมาตรขนาดเล็กผลมีศักยภาพมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปที่ 2 ก่อนการรักษาของเคอร์คิวมินขอยับยั้ง enveloped ไวรัส แต่ไม่มีผลต่อการสะสมคราบจุลินทรีย์ของเอนเทอโรไวรัส 71 ( EV 71 ) ( 1 ) 2000 pseudorabies พีเอฟยูของไวรัส ( PRV ) , ไวรัสไข้สมองอักเสบ ( jev ) และไวรัสเด็งกี่ซีโรไทป์ 2 ( dvii ) ก่อนการรักษาด้วย 30 มม. ของเคอร์คิวมินในหนึ่งชั่วโมง และที่เหลือไวรัสการติดเชื้อวัดจากการทดสอบจุลินทรีย์มาตรฐานการนับจำนวนจุลินทรีย์ หลังจากบ่มเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ส่วนผสมของยาเจือจางไวรัสและยังเป็นอีกการ์ตูน , , เซรั่มตาม 1023 ปานกลางโดยไม่ใช้แผ่นมาตรฐาน จุดขาว พบไวรัสโล่ . ( B ) C ) ในการวัดผลของเคอร์คิวมิน 2000 ของ ev71 jev พีเอฟยู , และเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ pr8 อยู่ก่อนการรักษาด้วยวิธีการต่อเนื่องของเคอร์คิวมิน ( 30 , 20 , 10 , 5 , 1 , 0 , 0 .1 มม. ถึง 0 มิลลิเมตร ) สำหรับหนึ่งชั่วโมงและการสะสมคราบจุลินทรีย์สามารถวัดจากการทดสอบจุลินทรีย์มาตรฐาน การสะสมคราบจุลินทรีย์ใน ev71 ไม่ยับยั้งโดยเคอร์คิวมิน ส่วนการติดเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ได้รับผลกระทบอย่างมาก ( B ) ก่อนการรักษาของขมิ้นชันยับยั้งการสะสมคราบจุลินทรีย์ของ jev และไข้หวัดใหญ่ในขอบเขตที่คล้ายกัน ในขณะที่ยังคงได้รับผลกระทบ ev71 ( C ) ผลลัพธ์ที่ได้จากฟิค2 กำลังวางแผนยึดสามการทดลองที่เป็นอิสระ
ดอย : 10.1371 / วารสาร โผน . 0062482 . g002
ไวรัสไข้หวัดใหญ่การแข่งขันทดสอบเพื่อประเมิน ถ้าไปโหลดตัวเป็นรูปแบบเพียงพอที่จะเป็นตัวแทนของซองจดหมายไวรัสที่สำคัญในการรักษา แต่ถ้าไลโปโซมและไวรัสห่อหุ้มจะคล้ายกันในแง่ของโครงสร้างไขมันแล้วเพิ่มอนุภาคไวรัสควรจะแข่งขันผลของเคอร์คิวมินในไลโปโซม . เราเพิ่มปริมาณของอนุภาคไวรัสไข้หวัดใหญ่ 2 ( 2000 พีเอฟยู และ 10 000 พีเอฟยู ) ขมิ้นชันและ srb โหลด ไลโปโซม และตรวจพบว่าเรืองแสงหลังจาก 1 ชั่วโมง การบ่ม การรักษาที่สำคัญที่สุดเพียงอย่างเดียวที่แสดงด้วยไลโปโซมสามารถเรืองแสงด้วยนอกจากนี้ไวรัสไข้หวัดใหญ่ลดขมิ้นชัน - ชักนำไปรั่ว ( ภาพที่ 3 C ) กับที่สูง doses ของ iav มากขึ้นเริ่มลดผลของเคอร์คิวมินใน MPB รั่ว ที่สำคัญคือผลกระทบต่อไปรั่ว

ในขนาดขึ้นอยู่กับวิธีลดหินปูน ก่อนหน้านี้ ขมิ้นชันนั่นเอง signif - ไอ้แค้นทำให้ผลที่ความเข้มข้น subcytotoxic กับ ซีเลค -
tive ดัชนี 92.5 [ 10 ]เยอรมันนีจะได้มาจากเซลล์เมมเบรน ดังนั้น ในการศึกษานี้จึงศึกษากลศาสตร์ - ISMS โดยกดเลือกขัดขวางไขมันสองชั้นในอวัยวะต่าง ๆ เส้นผ่าศูนย์กลางของไวรัสไข้หวัดใหญ่ ( 80 – 100 nm ) ประมาณ 100 เท่าขนาดเล็กกว่าที่เซลล์ ) ( 10 มม. ) เราจึงทำการศึกษาอิทธิพลของขนาดของอนุภาคที่สำคัญคือผลกระทบเราถือว่าจำนวนที่คล้ายกันของ MPB ประกอบด้วยอนุภาคไลโปโซม 3 ขนาดแตกต่างกัน ( 300 , 220 , และ 120 nm ) กับ เคอร์คิวมิน และทดสอบการรั่วของเรืองแสงด้วย ดังแสดงในรูปที่ 4 เมื่อปกติกับการหน่วยในการควบคุม DMSO ( ลบ ) เราพบต่ำสุดและสูงสุดระดับการรั่วไหลของประจุไป 300 nm และ 120 nm ในเส้นผ่าศูนย์กลาง ตามลำดับนี้พบว่าเคอร์คูมิน exerts ผลกระทบที่มีศักยภาพมากขึ้นในไลโปโซมที่มีขนาดเล็ก