There is a simple conversion betwee

There is a simple conversion between pointers and references: the address-of operator (&) will yield a pointer referring to the same object when applied to a reference, and a reference which is initialized from the dereference (*) of a pointer value will refer to the same object as that pointer, where this is possible without invoking undefined behavior. This equivalence is a reflection of the typical implementation, which effectively compiles references into pointers which are implicitly dereferenced at each use. Though that is usually the case, the C++ Standard does not force compilers to implement references using pointers.

A consequence of this is that in many implementations, operating on a variable with automatic or static lifetime through a reference, although syntactically similar to accessing it directly, can involve hidden dereference operations that are costly.

Also, because the operations on references are so limited, they are much easier to understand than pointers and are more resistant to errors. While pointers can be made invalid through a variety of mechanisms, ranging from carrying a null value to out-of-bounds arithmetic to illegal casts to producing them from random integers, a previously-valid reference only becomes invalid in two cases:
If it refers to an object with automatic allocation which goes out of scope,
If it refers to an object inside a block of dynamic memory which has been freed.

The first is easy to detect automatically if the reference has static scoping, but is still a problem if the reference is a member of a dynamically allocated object; the second is more difficult to assure. These are the only concern with references, and are suitably addressed by a reasonable allocation policy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การง่ายระหว่างตัวชี้และการอ้างอิง: ที่อยู่ของตัวดำเนินการ () จะได้ผลตอบแทนอ้างอิงกับวัตถุเดียวกันเมื่อใช้กับการอ้างอิงตัวชี้ และอ้างอิงซึ่งเริ่มต้นจาก dereference (*) ค่าชี้ จะอ้างอิงกับวัตถุเดียวกันเป็นตัวชี้ที่ ที่นี้ไม่ได้เรียกลักษณะการทำงานไม่ เทียบเท่านี้คือ ภาพสะท้อนของทั่วไป ซึ่งเป็นตัวชี้ซึ่งมีนัย dereferenced ที่ใช้แต่ละการอ้างอิงที่คอมไพล์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ที่ไม่ปกติกรณี c ++มาตรฐานไม่บังคับคอมไพเลอร์จะใช้อ้างอิงที่ใช้ตัวชี้สัจจะนี้คือ ว่า ในการใช้งานต่าง ๆ ทำงานบนตัวแปรกับชีวิตแบบอัตโนมัติ หรือผ่านการอ้างอิง แม้ว่าข้อคล้ายกับการเข้าถึงโดยตรง สามารถเกี่ยวข้องกับซ่อนอ้างการดำเนินงานที่เป็นค่าใช้จ่ายยัง เนื่องจากการดำเนินงานในการอ้างอิงมีจำกัดดังนั้น พวกเขาจะง่ายมากที่จะเข้าใจกว่าตัวชี้ และทนมากขึ้นข้อผิดพลาด ในขณะที่ตัวชี้ได้ถูกต้องการกลไกต่าง ๆ ตั้งแต่พกพาค่า null out-of-bounds คณิตศาสตร์การ casts ถูกผลิตได้จากการสุ่มจำนวนเต็ม อ้างอิงก่อนหน้านี้ถูกเท่านั้นจะไม่ถูกต้องในกรณีที่สอง:ถ้าจะหมายถึงวัตถุที่มีการปันส่วนโดยอัตโนมัติซึ่งจะอยู่นอกขอบเขตถ้าจะอ้างอิงถึงวัตถุภายในบล็อกของหน่วยความจำแบบไดนามิกซึ่งได้ถูกปลดปล่อยแรกคือง่ายต่อการตรวจหาโดยอัตโนมัติหากการอ้างอิงมีกำหนดโครงร่างวิจัยคง แต่ยังคงเป็นปัญหาว่าการอ้างอิง สมาชิกของวัตถุปันส่วนแบบไดนามิก ที่สองยากขึ้นเพื่อให้มั่นใจได้ เหล่านี้จะเกี่ยวข้องเฉพาะกับการอ้างอิง และเหมาะสมได้รับการจัดการ โดยนโยบายการปันส่วนที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการแปลงง่ายระหว่างตัวชี้และการอ้างอิงคือที่อยู่ของผู้ประกอบการ (และ) จะให้ผลผลิตตัวชี้หมายถึงวัตถุเดียวกันเมื่อนำไปใช้อ้างอิงและการอ้างอิงที่เริ่มต้นจาก dereference นี้ (*) ของมูลค่าชี้จะ อ้างถึงวัตถุเดียวกันเป็นตัวชี้ว่าที่นี้เป็นไปได้โดยไม่ต้องเรียกพฤติกรรมที่ไม่ได้กำหนด ความเท่าเทียมกันนี้เป็นภาพสะท้อนของการดำเนินงานทั่วไปที่มีประสิทธิภาพรวบรวมลงในการอ้างอิงตัวชี้ซึ่งมี dereferenced โดยปริยายในการใช้งานแต่ละ แม้ว่าที่มักจะเป็นกรณีที่ c ++ มาตรฐานไม่ได้บังคับให้คอมไพเลอร์จะใช้การอ้างอิงโดยใช้ตัวชี้. เป็นผลมาจากนี้ก็คือว่าในการใช้งานเป็นจำนวนมากการดำเนินงานในตัวแปรกับอายุการใช้งานโดยอัตโนมัติหรือคงผ่านการอ้างอิงแม้ว่า syntactically คล้ายกับการเข้าถึงโดยตรง สามารถเกี่ยวข้องกับการซ่อน dereference การดำเนินงานที่มีค่าใช้จ่าย. นอกจากนี้เนื่องจากการดำเนินงานเกี่ยวกับการอ้างอิงมี จำกัด เพื่อให้พวกเขามีมากเข้าใจง่ายกว่าตัวชี้และมีความทนต่อข้อผิดพลาด ในขณะที่ตัวชี้สามารถทำที่ไม่ถูกต้องผ่านความหลากหลายของกลไกตั้งแต่แบกค่า null คณิตศาสตร์ออกจากขอบเขตที่จะปลดเปลื้องผิดกฎหมายที่จะผลิตออกจากจำนวนเต็มสุ่มอ้างอิงก่อนหน้านี้ใช้ได้เฉพาะจะกลายเป็นไม่ถูกต้องในกรณีที่สอง: ถ้ามันหมายถึง ไปยังวัตถุที่มีการจัดสรรโดยอัตโนมัติซึ่งไปจากขอบเขตที่ถ้ามันหมายถึงวัตถุที่อยู่ภายในบล็อกของหน่วยความจำแบบไดนามิกซึ่งได้รับการปลดปล่อยหนึ่ง. ครั้งแรกเป็นเรื่องง่ายในการตรวจสอบโดยอัตโนมัติหากอ้างอิงได้คงกำหนดขอบเขต แต่ยังคงเป็นปัญหาถ้าเป็น อ้างอิงเป็นสมาชิกของวัตถุจัดสรรแบบไดนามิก; ที่สองเป็นเรื่องยากมากที่จะมั่นใจ เหล่านี้เป็นเพียงความกังวลที่มีการอ้างอิงและได้รับการแก้ไขอย่างเหมาะสมตามนโยบายการจัดสรรที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการเปลี่ยนแปลงที่ง่ายระหว่างตัวชี้และอ้างอิง : ที่อยู่ของผู้ประกอบการ ( & ) จะให้ผลผลิตชี้หมายถึงวัตถุเดียวกันเมื่อใช้กับการอ้างอิงและการอ้างอิงซึ่งเริ่มต้นจากการสลายตัวตามธรรมชาติ ( * ) ชี้ค่าจะอ้างถึงวัตถุที่ชี้ที่นี้เป็นไปได้โดยการพฤติกรรมไม่ได้กำหนด .ส่วนนี้เป็นภาพสะท้อนของการดำเนินงานทั่วไปซึ่งมีประสิทธิภาพรวบรวมการอ้างอิงในตัวชี้ซึ่งโดยปริยาย dereferenced ที่ใช้ในแต่ละ ทั้งๆที่โดยปกติจะเป็นกรณี มาตรฐานไม่บังคับ คอมไพเลอร์เพื่อใช้อ้างอิงการใช้พอยเตอร์

ผลของเรื่องนี้ก็คือในการใช้งานมากมาย ,ปฏิบัติการบนตัวแปรอัตโนมัติหรือคงที่ตลอดชีวิตผ่านการอ้างอิงถึงการคล้ายกับการเข้าถึงโดยตรงสามารถเกี่ยวข้องกับการซ่อนการสลายตัวตามธรรมชาติที่แพง

นอกจากนี้ เนื่องจากการดำเนินการในการอ้างอิงเพื่อ จำกัด พวกเขาจะง่ายมากที่จะเข้าใจมากกว่าตัวชี้และทนต่อความผิดพลาดในขณะที่ตัวชี้ได้ถูกต้องผ่านความหลากหลายของกลไก ตั้งแต่แบกค่า null จะออกจากขอบเขตคณิตศาสตร์เพื่อปลดเปลื้องผิดกฎหมายที่จะผลิตจากจำนวนเต็มแบบสุ่ม , การอ้างอิงที่ถูกต้องก่อนหน้านี้เพียง แต่จะกลายเป็นโมฆะใน 2 กรณี :
ถ้ามันหมายถึงวัตถุที่มีการจัดสรรอัตโนมัติซึ่งจะออกจากขอบเขต
ถ้ามันหมายถึงวัตถุภายในบล็อกของหน่วยความจำแบบไดนามิกซึ่งได้รับการปลดปล่อย

แรกคือ ง่ายในการตรวจสอบโดยอัตโนมัติหากอ้างอิงมีแบบใหญ่ แต่ยังคงเป็นปัญหาถ้าอ้างอิงจะเป็นสมาชิกแบบไดนามิกโดยวัตถุ ; ที่สองคือยากที่จะมั่นใจ . เหล่านี้เป็นปัญหาเฉพาะกับอ้างอิง และควรให้ความสนใจ โดยนโยบายการจัดสรรที่เหมาะสม .