azz spans a range of music from rag

azz spans a range of music from ragtime to the present day—a period of over 100 years—and has proved to be very difficult to define. Attempts have been made to define jazz from the perspective of other musical traditions—using the point of view of European music history or African music for example—but critic Joachim-Ernst Berendt argues that its terms of reference and its definition should be broader.[6] Berendt defines jazz as a "form of art music which originated in the United States through the confrontation of the Negro with European music"[7] and argues that it differs from European music in that jazz has a "special relationship to time defined as 'swing'", involves "a spontaneity and vitality of musical production in which improvisation plays a role" and contains a "sonority and manner of phrasing which mirror the individuality of the performing jazz musician".[6]


Double bassist Reggie Workman, saxophone player Pharoah Sanders, and drummer Idris Muhammad performing in 1978
A broader definition that encompasses all of the radically different eras of jazz has been proposed by Travis Jackson: he states that "it is music that includes qualities such as swing, improvising, group interaction, developing an 'individual voice', and being open to different musical possibilities".[8] An overview of the discussion on definitions is provided by Krin Gabbard, who argues that "jazz is a construct" that, while artificial, still is useful to designate "a number of musics with enough in common to be understood as part of a coherent tradition".[9] In contrast to the efforts of commentators and enthusiasts of certain types of jazz, who have argued for narrower definitions that exclude other types, the musicians themselves are often reluctant to define the music they play. Duke Ellington, one of jazz's most famous figures, summed up this perspective by saying, "It's all music".[10]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

azz ครอบคลุมช่วงของเพลง ragtime จากปัจจุบันซึ่งเป็นระยะเวลากว่า 100 ปี — และได้พิสูจน์ให้ยากมากที่จะกำหนด ได้ทำความพยายามกำหนดแจ๊สจากมุมมองของประเพณีดนตรีอื่น ๆ — ใช้มองประวัติเพลงยุโรปหรือแอฟริกาเพลงเช่น — แต่วิจารณ์เอิร์นสท์ Joachim Berendt จนว่า เงื่อนไขของการอ้างอิงและข้อกำหนดของควรจะกว้างขึ้น[6] Berendt กำหนดแจ๊สเป็น "รูปแบบของศิลปะดนตรีที่เป็นต้นกำเนิดในสหรัฐอเมริกาผ่านแนว Negro ยุโรปเพลง" [7] จนว่า มันแตกต่างจากเพลงยุโรปที่แจ๊สมีความ "พิเศษความสัมพันธ์กับเวลาที่กำหนดเป็น 'แกว่ง' " เกี่ยวข้องกับ "การ spontaneity และพลังการผลิตดนตรีในบทละครที่ก่อเป็นบทบาท" และประกอบด้วย "sonority และลักษณะของการใช้วลีที่สะท้อนบุคลิกลักษณะของนักดนตรีแจ๊สประสิทธิภาพ"[6]คู่ bassist เรกจีรำ แซกโซโฟนเล่นแซนเดอร์ส์ Pharoah และการตีกลองหัมอิดรีสในปี 1978คำจำกัดความที่กว้างที่ครอบคลุมทุกช่วงก็แตกต่างกันของดนตรีแจ๊ส ได้รับการเสนอชื่อ โดย Jackson ทราวิส: เขาระบุว่า "เป็นเพลงที่มีคุณภาพเช่นสวิง improvising กลุ่มการโต้ตอบ พัฒนาเป็น 'แต่ละเสียง' และการเปิดโอกาสต่าง ๆ ดนตรี"[8] ภาพรวมของการอภิปรายเกี่ยวกับข้อกำหนดได้ โดย Krin Gabbard คนจนที่ "แจ๊สคือ การก่อสร้าง" ประดิษฐ์ ในขณะยังมีประโยชน์ในการกำหนด "จำนวน musics พอกันในการที่จะเข้าใจเป็นส่วนหนึ่งของประเพณี coherent"[9] ในทางตรงกันข้ามกับความพยายามของแสดงและชื่นชอบบางชนิดของดนตรีแจ๊ส ที่มีโต้เถียงในคำนิยามที่แคบลงที่แยกชนิดอื่น ๆ นักดนตรีเองมักกำหนดเพลงที่เล่นไม่ ดยุคอีลิงตัน หนึ่งของดนตรีแจ๊สแห่งตัวเลข บวกรวมค่ามุมมองนี้ โดยบอกว่า "มันเป็นเพลงทั้งหมด"[10]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Azz ครอบคลุมช่วงของเพลงจากแร็กไทม์ในปัจจุบันวันเป็นระยะเวลากว่า 100 ปีและมีแนวโน้มว่าจะเป็นเรื่องยากมากที่จะกำหนด พยายามที่จะทำให้การกำหนดแจ๊สจากมุมมองของประเพณีโดยใช้ดนตรีอื่น ๆ มุมมองของประวัติศาสตร์ดนตรียุโรปหรือเพลงแอฟริกันตัวอย่างเช่น แต่นักวิจารณ์โจอาคิม-Berendt เอิร์นส์ระบุว่าเงื่อนไขของข้อตกลงของการอ้างอิงและความหมายของมันควรจะกว้างขึ้น. [ 6] Berendt กำหนดแจ๊สเป็น "รูปแบบของดนตรีศิลปะซึ่งเกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกาผ่านการเผชิญหน้าของพวกนิโกรกับเพลงยุโรป" [7] และระบุว่ามันแตกต่างจากเพลงยุโรปในดนตรีแจ๊สที่มี "ความสัมพันธ์เป็นพิเศษกับเวลาที่กำหนด เป็น 'แกว่ง' "ที่เกี่ยวข้องกับ" ความเป็นธรรมชาติและความมีชีวิตชีวาของการผลิตดนตรีซึ่งการปรับตัวมีบทบาท "และมี" ดังสนั่นและลักษณะของการใช้ถ้อยคำที่สะท้อนบุคลิกลักษณะของนักดนตรีแจ๊สที่มีประสิทธิภาพ ". [6] ดับเบิลเบสเรกกีคนงาน ผู้เล่นแซกโซโฟนฟาโรห์แซนเดอ, กลองและไอดริสมูฮัมหมัดดำเนินการในปี 1978 ความหมายในวงกว้างที่ครอบคลุมทุกยุคที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงของดนตรีแจ๊สได้รับการเสนอโดยเทรวิสแจ็คสัน: เขากล่าวว่า "มันเป็นเพลงที่มีคุณภาพเช่นแกว่ง, ทันควันปฏิสัมพันธ์กลุ่ม การพัฒนาเสียงของแต่ละบุคคลและการเปิดให้เป็นไปได้ดนตรีที่แตกต่าง ". [8] ภาพรวมของการอภิปรายเกี่ยวกับคำจำกัดความที่ให้บริการโดย Krin Gabbard ที่ระบุว่า" แจ๊สเป็นสร้าง "ว่าในขณะที่ประดิษฐ์ยังคงเป็นประโยชน์ เพื่อกำหนด "จำนวนของเพลงที่มีมากพอในเรื่องธรรมดาที่จะต้องมีความเข้าใจเป็นส่วนหนึ่งของประเพณีที่เชื่อมโยงกัน". [9] ในทางตรงกันข้ามกับความพยายามของการแสดงความเห็นและผู้ที่ชื่นชอบของบางประเภทของดนตรีแจ๊สที่มีการถกเถียงกันอยู่สำหรับคำจำกัดความที่แคบที่ไม่รวมประเภทอื่น ๆ นักดนตรีที่ตัวเองมักจะลังเลที่จะกำหนดเพลงที่พวกเขาเล่น ประยุกต์หนึ่งของตัวเลขที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของดนตรีแจ๊ส, สรุปมุมมองนี้โดยกล่าวว่า "มันเป็นเพลงที่ทุกคน". [10]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

azz ครอบคลุมช่วงของเพลงจากแร็กไทม์ ถึงปัจจุบัน day-a ระยะเวลากว่า 100 ปีและได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นเรื่องยากที่จะกำหนดความพยายามได้รับการทำที่จะกำหนดแจ๊สจากมุมมองของประเพณีดนตรีอื่น ๆที่ใช้มุมมองของประวัติศาสตร์ยุโรปหรือแอฟริกา ตัวอย่างเช่น แต่นักวิจารณ์ดนตรีโจอาคิมเอินส์ท berendt แย้งว่า เงื่อนไขของข้อตกลงของการอ้างอิงและความหมายของมันควรจะกว้าง[ 6 ] berendt กำหนดแจ๊ส " รูปแบบของศิลปะ ดนตรี ซึ่งมีต้นกำเนิดในประเทศสหรัฐอเมริกาผ่านการเผชิญหน้าของนิโกรกับยุโรป เพลง " [ 7 ] และระบุว่ามันแตกต่างจากเพลงแจ๊สในยุโรปว่ามี " ความสัมพันธ์พิเศษกับเวลา กำหนดเป็น ' สวิง ' "เกี่ยวข้องกับ " ธรรมชาติและพลังของดนตรีที่ปฏิภาณโวหารเล่นบทบาท " และมี " เสียงสั่น และลักษณะของการใช้ถ้อยคำที่สะท้อนบุคลิกลักษณะของการแสดง นักดนตรีแจ๊ซ " [ 6 ]


คู่เบสจี้ คนงาน แซกโซโฟนเล่นฟาโรห์ แซนเดอร์ และมือกลอง ไอดริสมูฮัมหมัดแสดง 1978
เช่น คำนิยามที่ครอบคลุมทั้งหมดของยุคสมัยที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงของแจ๊สได้ถูกเสนอโดย ทราวิส แจ็คสัน : เค้าบอกว่า " มันเป็นเพลงที่มีคุณภาพ เช่น สวิง ต้องเตรียมตัว ปฏิสัมพันธ์ระหว่างกลุ่ม การพัฒนาเป็น ' เสียง ' ของแต่ละบุคคลและการเปิดความเป็นไปได้ " ดนตรีที่แตกต่างกัน . [ 8 ] ภาพรวมของการอภิปราย คำนิยามโดย gabbard กลิ่น ,ที่ระบุว่า " แจ๊สคือการสร้าง " ในขณะที่เทียมยังเป็นประโยชน์ที่จะแต่งตั้ง " หมายเลขของเพลงที่มีเพียงพอในทั่วไปสามารถเข้าใจได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของประเพณี " ติดต่อกัน . [ 9 ] ในทางตรงกันข้ามกับความพยายามของนักวิจารณ์และผู้ที่ชื่นชอบของบางชนิดของแจ๊ส ที่เป็นที่ถกเถียงกันสำหรับคำนิยามที่แคบ ไม่รวมประเภทอื่น ๆนักดนตรีที่ตัวเองมักจะลังเลที่จะกำหนดเพลงที่พวกเขาเล่น ดุ๊ก เอลลิงตัน หนึ่งในตัวเลขที่มีชื่อเสียงที่สุดของแจ๊ซซ สรุปมุมมองนี้โดยกล่าวว่า " มันเป็นเพลง " [ 10 ]