he Chaser" is told from a third-per

he Chaser" is told from a third-person objective point of view.
The narrator is not omniscient but only reports
what can be seen and heard in the single setting, a
little shop in a big modern city.
There are only two characters in the story,
a young man who is madly in love
and an old man who sells
what would appear to be magic potions,
although he never claims they are magical;
they could be secret mixtures of his own creation,
or they could be nothing but colored water.
The story reads like a play.
Most of the information is conveyed in dialogue.
The author would have no reason for telling the story through
the point of view of Alan Austen or that of the anonymous old man.
Austen's psychological perspective is conveyed through
what he says and does,
and the same is even more the case with the old man.

The focus of the story is on the old man
because he is the vendor of the mysterious potions
and has had so much more worldly experience than his customer.
We realize that he is amused by Austen
because he has seen hundreds of others just like him
--young men who are madly in love and think it will last forever.
We can imagine everything the old shopkeeper is thinking without having to be inside his point of view.
If we were inside his point of view, all we would see would be a nervous young customer.
If we were inside Austen's point of view,
all we would see would be this strange shop and the strange little old shopkeeper.
Without being confined to either character's point of view,
it is as if we are spectators at a stage play and are watching a drama being acted out.

"The Chaser" is an example of metafiction.
See the e-notes reference links below.
A good contemporary writer of metafiction is Woody Allen,
also a frequent contributor to the New Yorker magazine like John Collier before him.
Please refer to the reference link on Woody Allen below.
A common feature of metafiction is that it is not to be taken too seriously.
If Collier had written "The Chaser" from the point of view of either of his two characters,
it might have made the story seem more serious,
and that was not his intention.
He does not want to explore Austen's feelings of love too deeply,
and he does not want to take the old man's business too seriously either.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเขา"จะบอกจากบุคคลที่สามวัตถุประสงค์จุดของมุมมอง เล่าไม่ omniscient แต่รายงานเท่านั้น ที่สามารถเห็น และได้ยินในเดียว มี ร้านเล็ก ๆ ในเมืองใหญ่ทันสมัย มีเพียงสองตัวในเรื่อง ชายหนุ่มผู้เป็นนักรัก และชายชราผู้ขาย อะไรจะปรากฏเป็น potions วิเศษ , ถึงแม้ว่าเขาไม่เคยอ้างว่า จะขลัง พวกเขาอาจเป็นส่วนผสมลับของการสร้างตนเอง หรือพวกเขาอาจจะไม่มีอะไรแต่น้ำสี เรื่องอ่านเช่นการเล่น ข้อมูลส่วนใหญ่จะใช้ในบทสนทนา ผู้เขียนมีเหตุผลไม่บอกเรื่องราวผ่าน มองของ Alan ขาวหรือที่คนไม่ มุมมองทางจิตวิทยาของขาวจะสื่อความหมายผ่าน สิ่งที่เขากล่าวว่า และ ไม่ และเหมือนเป็นกรณีเพิ่มเติม ด้วยคนจุดเน้นของเรื่องอยู่ที่คน เนื่องจากเขาเป็นผู้จัดจำหน่ายของ potions ลึกลับ และมีประสบการณ์มากทางกว่าลูกค้าของเขา เราตระหนักดีว่า เขาเป็น amused โดยขาว เนื่องจากเขาได้เห็น หลายร้อยของผู้อื่นเหมือนเขา-ชายหนุ่มที่ในนักรัก และคิดว่า มันจะสุดท้ายตลอดไป เราสามารถจินตนาการทุกอย่างเจ้าเก่าจะคิด โดยไม่ต้องอยู่ภายในของเขามอง ถ้าเราได้ในแง่มุมของเขา เราจะเห็นทั้งหมดจะลูกค้าหนุ่มประสาท ถ้าภายในคอขาวมอง เราจะเห็นทั้งหมดจะเป็นร้านนี้แปลกและเจ้าเก่าน้อยแปลก โดยไม่ถูกจำกัดอักขระใดจุดของมุมมอง ว่า เราเป็นผู้ชมที่ละครเวที และดูละครกำลังดำเนินการออกได้"เขา" เป็นตัวอย่างของ metafiction ดูอีหมายเหตุอ้างอิงลิงค์ด้านล่าง นักเขียนร่วมสมัยดีของ metafiction คือ อัลเลน Woody นอกจากนี้ ผู้บริจาค Yorker ใหม่นิตยสารบ่อยชอบจอห์นกำลังขุดถ่านหินก่อนที่เขา โปรดดูการเชื่อมโยงอ้างอิงบนล่างอัลเลน Woody คุณลักษณะทั่วไปของ metafiction คือ ว่า มันจะไม่ควรเกินไปอย่างจริงจัง ถ้ากำลังขุดถ่านหินได้เขียน "ที่เขา" จากมุมมองของอย่างใดอย่างหนึ่งของอักขระสองตัว มันอาจทำเรื่องที่ดูเหมือนจะรุนแรงมากขึ้น และที่ไม่ได้เจตนา เขาไม่ต้องการสำรวจความรู้สึกของออสเตนรักเกินไปลึก และไม่อยากทำธุรกิจของชายชราเกินไปอย่างจริงจังอย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาล่า "เป็นเรื่องเล่าจากบุคคลที่สามจุดวัตถุประสงค์ของมุมมอง.
บรรยายไม่รอบรู้ แต่เพียงรายงาน
สิ่งที่สามารถเห็นและได้ยินในการตั้งค่าเดียว
ร้านเล็ก ๆ ในเมืองที่ทันสมัยขนาดใหญ่.
มีเพียงสองตัวละครในเป็น เรื่องราว
ของชายหนุ่มที่เป็นนักรัก
และคนเก่าที่ขาย
สิ่งที่จะปรากฏเป็นยาวิเศษ,
แม้ว่าเขาจะไม่อ้างว่าพวกเขามีความขลัง;
พวกเขาอาจจะผสมความลับของการสร้างของตัวเอง
หรือพวกเขาอาจจะไม่มีอะไร แต่น้ำสี .
เรื่องอ่านเหมือนเล่น.
ส่วนใหญ่ของข้อมูลที่เป็นสื่อในการสนทนา.
ผู้เขียนจะมีเหตุผลที่ไม่มีการบอกเล่าเรื่องราวผ่าน
มุมมองของอลันออสเตนหรือที่คนเก่าที่ไม่ระบุชื่อ.
มุมมองทางจิตวิทยาที่ออสเตนจะลำเลียงผ่าน
สิ่งที่ เขากล่าวและไม่
เหมือนกันและมากยิ่งขึ้นกรณีที่มีชายชราคนหนึ่ง. ความสำคัญของเรื่องคือวันที่คนเก่าเพราะเขาเป็น บริษัท ผู้ผลิตยาที่ลึกลับและมีประสบการณ์เพื่อให้ทางโลกมากขึ้นกว่าที่ลูกค้าของเขา. เรา ตระหนักดีว่าเขาจะสนุกกับออสเตนเพราะเขาได้เห็นหลายร้อยของผู้อื่นเช่นเดียวกับเขาคน --young ที่มีความบ้าคลั่งในความรักและคิดว่ามันจะมีอายุตลอดไป. เราสามารถจินตนาการทุกอย่างที่เจ้าของร้านเก่าจะคิดโดยไม่ต้องมีภายในจุดของเขา มุมมอง. ถ้าเราภายในมุมมองของเขาทั้งหมดที่เราจะได้เห็นจะเป็นลูกค้าหนุ่มประสาท. ถ้าเราภายในจุดออสเตนในมุมมองของทุกสิ่งที่เราจะได้เห็นจะเป็นเช่นนี้ร้านที่แปลกและเจ้าของร้านเก่าแปลกเล็ก ๆ น้อย ๆ . โดยไม่ต้องถูกคุมขัง ทั้งจุดของตัวละครในมุมมองของมันเป็นเหมือนเราเป็นผู้ชมที่ละครเวทีและมีการดูละครที่ถูกทำออกมา. "ล่า" เป็นตัวอย่างของ metafiction. ดูบันทึกทาง e-อ้างอิงการเชื่อมโยงด้านล่าง. นักเขียนร่วมสมัยที่ดี ของ metafiction เป็นวู้ดดี้อัลเลนยังเป็นประจำร่วมกับนิตยสารนิวยอร์กเกอร์เช่นจอห์นถ่านหินก่อนที่เขา. โปรดดูที่การเชื่อมโยงอ้างอิงในวู้ดดี้อัลเลนด้านล่าง. ลักษณะทั่วไปของ metafiction คือว่ามันเป็นไม่ได้ที่จะดำเนินการอย่างจริงจังเกินไป. หากถ่านหิน ได้เขียน "ล่า" จากมุมมองของทั้งสองตัวละครของเขา, มันอาจจะทำเรื่องที่ดูเหมือนจะรุนแรงมากขึ้นและที่ไม่ได้เป็นความตั้งใจของเขา. เขาไม่ต้องการที่จะสำรวจความรู้สึกของออสเตนของความรักลึกเกินไปและเขา ไม่ต้องการที่จะใช้เวลาของชายชราธุรกิจเกินไปอย่างจริงจังอย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาล่า " ว่า จากบุคคลที่มีจุดของมุมมอง
ผู้บรรยายไม่ได้เป็นสัพพัญญู แต่รายงาน
สิ่งที่ได้เห็นและได้ยินในฉากเดียว เป็นร้านเล็ก ๆที่ใหญ่ทันสมัย
ในเมือง
มีเพียงสองตัวในเรื่อง ,
ชายหนุ่มที่กำลังคลั่งรัก และชายชราที่ขาย

สิ่งที่จะปรากฏเป็นมายากล potions
ถึงแม้ว่าเขาไม่เคยเรียกร้องพวกเขาจะวิเศษ ;
พวกเขาอาจเป็นส่วนผสมลับของการสร้างของเขาเอง ,
หรือมันอาจจะไม่มีอะไร แต่สีน้ำ
เรื่องอ่านเช่นเล่น
ข้อมูลส่วนใหญ่เป็นสื่อในการสนทนา
ผู้เขียนคงไม่มีเหตุผลอะไร ที่บอกเรื่องราวผ่านมุมมองของอลัน
ออสตินหรือของชายชรานิรนาม .
ออสตินของจิตวิทยามุมมองสื่อผ่าน

สิ่งที่เขาพูดและทำและที่เหมือนกันคือ ยิ่งกรณีของชายชรา

เน้นเรื่องราวบน
คนแก่เพราะเขาเป็นผู้ขายของ
potions ที่ลึกลับและมีมากประสบการณ์ทางโลกมากขึ้นกว่าลูกค้าของเขา เรารู้ว่าเขามีความสุข

โดย ออสติน เพราะเขาเห็นหลายร้อย คนอื่นเหมือนเขา
-- ชายหนุ่มที่หลงรัก และคิดว่า มันจะคงอยู่ตลอดไป
เราสามารถจินตนาการทุกอย่างเจ้าของร้านเก่าคิดโดยไม่ต้องอยู่ในมุมมองของเขา .
ถ้าเราในมุมมองของเขา เราก็จะเห็น จะเป็นประสาท หนุ่มลูกค้า .
ถ้าเราอยู่ออสตินเป็นมุมมอง
ทั้งหมดเราจะเห็นจะเป็นร้านและแปลกแปลก อายุน้อย เจ้าของร้าน
โดยไม่ถูกคับ จุดให้ตัวละครของมุมมอง
มันเหมือนเราเป็นผู้ชมที่เป็นละครเวที และดูละครที่ทำ

" นายพราน " เป็นตัวอย่างของนวนิยายอัตตา .
ดู E - NotesGenericName อ้างอิงการเชื่อมโยงด้านล่าง
นักเขียนร่วมสมัยที่ดีของนวนิยายอัตตา คือ วู้ดดี้ อัลเลน
ยังผู้สนับสนุนบ่อยกับนิตยสารเดอะนิวยอร์กเกอร์อย่าง จอห์น คอลลิเออร์ ก่อนที่เขา .
โปรดดูที่อ้างอิงการเชื่อมโยงบน
วู้ดดี้ อัลเลน ด้านล่างคุณลักษณะทั่วไปของนวนิยายอัตตา คือว่ามันไม่ได้จริงจังเกินไป .
ถ้าคอลได้เขียน " นายพราน " จากจุดของมุมมองของตัวละครทั้งสองของเขา
มันจะทำให้เรื่องดูจริงจังมากขึ้น
และที่ไม่ใช่ความตั้งใจของเขา
เขาไม่ได้ต้องการที่จะสำรวจออสตินคือความรู้สึกของความรักมาก
และเขาไม่ต้องการที่จะนำธุรกิจของชายชราอย่างจริงจังเกินไปเหมือนกัน