Opposition to superstition was cent

Opposition to superstition was central to 17th century rationalist Benedict de Spinoza[2] and the intellectuals of the 18th century Age of Enlightenment. Some of the philosophers at that time rejected any belief in miracles, revelation, magic, or the supernatural, as "superstition," as well as unreasoned Christian doctrine.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฝ่ายค้านกับความเชื่อโชคลางเป็นศูนย์กลางคริสต์ศตวรรษที่ 17 rationalist คสปิโนซาเดอเบเนดิกต์ [2] และนักวิชาการของยุคศตวรรษที่ 18 ของธรรม ของนักปรัชญาที่ปฏิเสธความเชื่อใด ๆ ในอัศจรรย์ เปิดเผย มหัศจรรย์ เหนือ ธรรมชาติ หรือเป็น "ความเชื่อโชคลาง และหลักคำสอนคริสเตียน unreasoned[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่เห็นด้วยกับความเชื่อทางไสยศาสตร์เป็นศูนย์กลางในศตวรรษที่ 17 มีเหตุเบเนดิกต์เดสปิโนซา [2] และปัญญาชนของศตวรรษที่ 18 อายุของการตรัสรู้ บางส่วนของนักปรัชญาในเวลานั้นปฏิเสธความเชื่อในปาฏิหาริย์เปิดเผยมายากลหรือเหนือธรรมชาติเป็น "ไสยศาสตร์" เช่นเดียวกับศาสนาคริสต์ unreasoned. [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การต่อสู้กับไสยศาสตร์คือกลางศตวรรษที่ 17 องศาเบเนดิกต์เดอสปิโนซา [ 2 ] และปัญญาชนศตวรรษที่ 18 อายุของการตรัสรู้ บางส่วนของนักปรัชญาที่ปฏิเสธความเชื่อในปาฏิหาริย์ วิวรณ์ มายากล หรือเรื่องเหนือธรรมชาติ เป็น " ไสยศาสตร์ " เป็นลัทธิคริสต์ unreasoned [ 2 ]