The artists of the Renaissance had

The artists of the Renaissance had become increasingly concerned with realism, that is three dimensional figures, realistic interactions between man and nature, and the imitation of nature. The artists of that time had regarded Giotto as the first to paint with this new style of realism, but it was years after Giotto that anyone else painted in a similar fashion. The next man to do so was Masaccio (1401-1428). He, like Giotto, painted with realism and his work on the Brancacci Chapel is considered the first major masterpiece of Renaissance art, because so much of the art from then on was modeled after his painting style that stressed realism and the imitation of nature.
While the painting styles of Giotto and Masaccio were often imitated by Renaissance artists they were also changed and soon the realistic style that had made an appearance was taken in two different directions. One placed a special importance on the mathematical side of art and the use of perspective. One Paolo Uccello (1397-1475) was a master of perspective and the people in his paintings were said to have been second to his mastery of math and depth in his art. The other extreme version of Giotto's style placed a special importance on movement and the human structure. This was best exemplified by the work of Antonio Pollaiuolo (c. 1432-1498). His showed the human body in different scenarios and exemplified it. In most cases he worked with nudes as did most of the Renaissance artists as the nude figure became popular at that time.
Soon however other artists began to revisit the art and mythology of Greece and Rome, things that hadn't been examined in years. Previously most artwork was religiously based and mythology was almost heretical. However a daring artists by the name of Sandro Botticelli (1445-1510) began a revulsion after painting his Primavera, a piece of art that depicted Greek gods and mystical beings that seemed too removed to be real. It was in this way that Botticelli began to move from the realistic styles of Giotto.
However brilliant and innovative Renaissance painters were the other artists such as sculptors and architects also made equally as magnificent achievements. Men such as Donato di Donatello (1386-1466) studied the old statues of Greece and Rome and brought back to light to art of sculpting. Donatello created the David, a statue of David that signified the victory of Florence over the Milanese. The David was a huge step forward in the world of sculpting because it was the first statue since that time of the Greeks and Romans that was freestanding and nude. A style that was soon to be repeated by sculptors to come.
As mentioned above Renaissance architects also made surprising advancements in their field. A good friend of Donatello's, a man named Brunelleschi (1377-1446), studied the ways of the ancients like Donatello, but instead of sculptures he studied architecture. Upon traveling back to Florence he completely renovated the city. He first finished the formerly incomplete cathedral of Florence and then created the Church of San Lorenzo which was unlike all cathedrals of the Middle Ages, but one that resembled Greece and Rome. His church still conformed to the goal of the Renaissance artists, that is it reflected the human society around it.
The artists of the Early Renaissance were not only achieving realism, but were also beginning to accurately construct facial features and were thus placing the faces of their patrons in paintings or sculpting them as a special honor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปินเรเนสซองกลายเป็นกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ ความเป็นจริง ที่ตัวเลขมิติสาม สมจริงโต้ตอบระหว่างคนและธรรมชาติ และการเลียนแบบธรรมชาติ ศิลปินที่มีถือว่า Giotto เป็นครั้งแรกจะสีกับรูปแบบใหม่ของความสมจริง แต่มันเป็นปีหลัง Giotto ที่คนอื่นวาดในลักษณะคล้าย คนถัดไปทำถูก Masaccio (1401-1428) เขา เช่น Giotto ทาสีที่สัจนิยมและงานของเขาในโบสถ์ Brancacci ถือเป็นผลงานชิ้นสำคัญแรกของศิลปะเรอเนสซองซ์ เพราะมากของศิลปะจากนั้นต้นแบบมาจากสไตล์การวาดภาพของเขาที่เน้นความสมจริงและการเลียนแบบธรรมชาติ ในขณะที่มักจะมีการเลียนแบบรูปวาดของ Giotto และ Masaccio โดยเรเนซองส์ศิลปิน มียังการเปลี่ยนแปลง และเร็ว ๆ นี้ ถ่ายแบบสมจริงที่มีลักษณะสองทิศทาง หนึ่งวางที่สำคัญเป็นพิเศษในด้านคณิตศาสตร์ศิลปะและการใช้มุมมอง เปาโล Uccello หนึ่ง (1397-1475) เป็นต้นแบบของมุมมอง และคนที่อยู่ในภาพวาดของเขาได้กล่าวว่า มีสองการเรียนรู้คณิตศาสตร์และความลึกในศิลปะของเขาของเขา รุ่นอื่น ๆ มากของสไตล์ของ Giotto วางความสำคัญพิเศษในการเคลื่อนไหวและโครงสร้างมนุษย์ ส่วนนี้ถูก exemplified โดยการทำงานของ Antonio Pollaiuolo (c. เบง 1432) เขาพบว่าร่างกายมนุษย์ในสถานการณ์ที่แตกต่าง และ exemplified มัน ส่วนใหญ่ เขาทำกับเปลือยเป็นได้มากที่สุดของศิลปินเรอเนสซองซ์เป็นรูปเปลือยกลายเป็นที่นิยมในขณะนั้น อย่างไรก็ตามศิลปินอื่น ๆ เริ่มไม่นาน อีกครั้งในศิลปะและตำนานของกรีซและโรม สิ่งที่ไม่ถูกตรวจสอบในปีนี้ ก่อนหน้านี้ ตามงานศิลปะส่วนใหญ่ศาสนา และตำนานถูก heretical เกือบ อย่างไรก็ ตามศิลปินกล้าหาญ โดยชื่อของโดร (1445-1510) เริ่ม revulsion หลังจากวาดภาพของเขาพรีม่าวีร่า ศิลป์ที่ภาพเทพเจ้ากรีกและสิ่งมีชีวิตลึกลับที่ดูเหมือนเกินไปออกจะเป็นจริง วิธีนี้ที่ตึงเริ่มย้ายจากลักษณะจริงของ Giotto ได้ ศิลปินอื่น ๆ เช่นและสถาปนิกที่ทำกันเป็นความสำเร็จที่งดงามสดใส และนวัตกรรมจิตรกรยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอย่างไรก็ตาม ได้ ผู้ชายเช่นโด di Donatello (1386-1466) ศึกษารูปปั้นเก่าของกรีซและโรม และนำแสงศิลปะของการขึ้นชิ้นงาน Donatello สร้าง David รูปปั้น David ที่จัดเตรียมชัยชนะของฟลอเรนซ์เหนือที่เมืองมิลาน David มีขั้นตอนมากไปข้างหน้าในโลกของการขึ้นชิ้นงานเนื่องจากรูปปั้นแรกตั้งแต่เวลาของชาวกรีกและโรมันที่อิสระ และเปลือย ลักษณะที่ถูกทำซ้ำ โดยประติมากรรมมาเร็ว ๆ นี้ ดังกล่าวข้างทำแปลกใจความก้าวหน้าในสาขาสถาปนิกยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา เพื่อนดีของ Donatello ของ ชายชื่อ Brunelleschi (ค.ศ. 1377-1446), ศึกษาวิธีออฟดิแอนเชียนส์เช่น Donatello แต่แทนประติมากรรม ศึกษาสถาปัตยกรรม เมื่อเดินทางกลับไปยังฟลอเรนซ์ เขาสมบูรณ์เดินเมือง เขาแรก เสร็จวิหารเดิมชื่อสมบูรณ์ของฟลอเรนซ์ และจากนั้น สร้างขึ้นในคริสตจักรของ San Lorenzo ซึ่งต่างจากวิหารทั้งหมดของยุคกลาง แต่ที่คล้ายกรีซและโรม คริสตจักรของเขายังคงตามเป้าหมายของศิลปินเรอเนสซองซ์ ที่มันสะท้อนสังคมมนุษย์รอบ ๆ ศิลปินเรเนสซองต้นไม่เพียงแต่บรรลุความสมจริง แต่ก็เริ่มสร้างใบหน้าได้อย่างถูกต้อง และจึง ใส่ใบหน้าของลูกค้าของพวกเขาในภาพวาด หรือขึ้นชิ้นงานให้เป็นเกียรติพิเศษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปินของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาได้กลายเป็นความกังวลมากขึ้นกับความสมจริงที่เป็นตัวเลขสามมิติที่สมจริงปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และธรรมชาติและการเลียนแบบของธรรมชาติ ศิลปินของเวลาที่ได้รับการยกย่อง Giotto เป็นครั้งแรกในการวาดด้วยรูปแบบใหม่นี้ของจริง แต่มันก็เป็นปีหลังจาก Giotto ที่คนอื่นวาดในรูปแบบเหมือนกัน ชายคนที่ต้องทำต่อไปเพื่อให้เป็น Masaccio (1401-1428) เขาเช่น Giotto, วาดด้วยความสมจริงและการทำงานของเขาใน Brancacci Chapel ถือเป็นผลงานชิ้นเอกใหญ่ครั้งแรกของศิลปะเรอเนซองส์เพราะมากของศิลปะจากนั้นในวันที่ได้รับการถ่ายแบบสไตล์การวาดภาพของเขาที่เน้นความสมจริงและการเลียนแบบของธรรมชาติ.
ในขณะที่ ในรูปแบบของภาพวาด Giotto และ Masaccio มักจะถูกลอกเลียนแบบโดยศิลปินยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการที่พวกเขากำลังยังมีการเปลี่ยนแปลงและเร็ว ๆ นี้จริงสไตล์ที่ได้ทำให้ปรากฏได้รับการดำเนินการในสองทิศทางที่แตกต่างกัน หนึ่งวางความสำคัญเป็นพิเศษในด้านคณิตศาสตร์ศิลปะและการใช้มุมมอง หนึ่งเปาโล Uccello (1397-1475) เป็นหัวหน้าของมุมมองและคนที่อยู่ในภาพวาดของเขาก็บอกว่าจะได้รับที่สองที่จะเรียนรู้ของเขาของคณิตศาสตร์และความลึกในงานศิลปะของเขา รุ่นอื่น ๆ มากของรูปแบบจอตโตวางความสำคัญเป็นพิเศษกับการเคลื่อนไหวและโครงสร้างของมนุษย์ นี้ถูกสุดขั้วที่ดีที่สุดจากการทำงานของแอนโตนิโอ Pollaiuolo นี้ (ค. 1432-1498) แสดงให้เห็นว่าเขาร่างกายมนุษย์ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันสุดขั้วและมัน ในกรณีส่วนใหญ่เขาทำงานร่วมกับเปลือยเป็นได้มากที่สุดของศิลปินยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเป็นร่างเปลือยกลายเป็นที่นิยมในช่วงเวลานั้น.
อย่างไรก็ตามในไม่ช้าศิลปินคนอื่น ๆ เริ่มที่จะทบทวนศิลปะและตำนานของกรีซและโรมสิ่งที่ไม่ได้รับการตรวจสอบในปีที่ผ่านมา ก่อนหน้านี้ผลงานศิลปะส่วนใหญ่มีพื้นฐานมาจากศาสนาและตำนานเป็นนอกคอกเกือบ อย่างไรก็ตามศิลปินกล้าหาญโดยใช้ชื่อของ Sandro Botticelli (1445-1510) เริ่มรังเกียจอย่างแรงหลังจากที่ภาพวาดของเขา Primavera ชิ้นส่วนของศิลปะที่ภาพเทพเจ้ากรีกและสิ่งมีชีวิตลึกลับที่ดูเหมือนลบออกเกินไปที่จะเป็นจริง มันเป็นในลักษณะนี้ว่า Botticelli เริ่มที่จะย้ายจากรูปแบบที่เป็นจริงของ Giotto.
อย่างไรก็ตามยอดเยี่ยมและนวัตกรรมจิตรกรยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการเป็นศิลปินอื่น ๆ เช่นประติมากรและสถาปนิกยังทำผลงานอย่างเท่าเทียมกันเป็นที่งดงาม ผู้ชายเช่น Donato di Donatello (1386-1466) ศึกษารูปปั้นเก่าแก่ของกรีซและกรุงโรมและนำกลับไปยังแสงศิลปะของการแกะสลัก Donatello สร้างเดวิดรูปปั้นของเดวิดชี้ให้เห็นว่าชัยชนะของฟลอเรนซ์เหนือเมืองมิลาน เดวิดเป็นขั้นตอนมากไปข้างหน้าในโลกของการแกะสลักเพราะมันเป็นรูปปั้นครั้งแรกตั้งแต่เวลาของชาวกรีกและโรมันที่เป็นอิสระและภาพเปลือย รูปแบบที่ได้รับเร็ว ๆ นี้จะทำซ้ำโดยประติมากรที่จะมา.
ดังกล่าวข้างต้นสถาปนิกเรเนซองส์ยังสร้างความก้าวหน้าที่น่าแปลกใจในสาขาของตน เพื่อนที่ดีของ Donatello ของผู้ชายคนหนึ่งชื่อ Brunelleschi (1377-1446) ศึกษาวิธีการของคนโบราณเช่น Donatello แต่แทนที่จะของประติมากรรมเขาศึกษาสถาปัตยกรรม เมื่อเดินทางกลับไปยังฟลอเรนซ์เขาสมบูรณ์ได้รับการบูรณะเมือง ครั้งแรกที่เขาเสร็จสมบูรณ์ก่อนวิหารฟลอเรนซ์แล้วสร้างโบสถ์ San Lorenzo ซึ่งแตกต่างจากมหาวิหารทั้งหมดของยุคกลาง แต่อย่างหนึ่งที่คล้ายกับกรีซและโรม คริสตจักรของเขายังคงเป็นไปตามเป้าหมายของศิลปินยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาที่เป็นมันสะท้อนให้เห็นถึงสังคมมนุษย์รอบ ๆ มัน.
ศิลปินของ Renaissance ก่อนไม่เพียงการบรรลุความสมจริง แต่ยังเป็นจุดเริ่มต้นที่จะต้องสร้างใบหน้าและทำให้ถูกวางใบหน้าของ ลูกค้าของพวกเขาในภาพวาดหรือปั้นพวกเขาเป็นพิเศษเพื่อเป็นเกียรติแก่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศิลปินยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาได้กลายเป็นความกังวลมากขึ้นกับความสมจริงที่ตัวเลขสามมิติสมจริง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และธรรมชาติ และการเลียนแบบธรรมชาติ ศิลปินของเวลาที่ได้ถือว่าจอตโตเป็นครั้งแรกในการวาดภาพด้วยรูปแบบใหม่นี้ของสัจนิยม แต่มันหลายปีหลังจากจอตโตที่คนอื่นวาดในแฟชั่นที่คล้ายกัน คนต่อไปที่จะทำคือมาซาชิโอ ( 1401-1428 ) เขาเหมือนกับจ๊อตโต้ , ทาสีที่มีความสมจริงและการทำงานของเขาในชาเปลบรันคาชชิ ถือเป็นผลงานชิ้นเอกที่สำคัญแรกของยุคฟื้นฟูศิลปะวิทยาเพราะมากของศิลปะจากนั้นเป็น modeled หลังจากของเขาภาพวาดสไตล์ที่เน้นความสมจริงและการเลียนแบบธรรมชาติในขณะที่รูปแบบภาพวาดของจอตโตมาซาชิโอและมักจะถูกเลียนแบบโดยยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาศิลปิน พวกเขายังเปลี่ยนนี้มีเหตุผลแบบที่ได้ถ่ายในลักษณะสองทิศทางที่แตกต่างกัน หนึ่งวางความสำคัญพิเศษด้านคณิตศาสตร์ ศิลปะ และ การใช้มุมมอง หนึ่งในเซาแทมป์ตัน ( 1397-1475 ) คือต้นแบบของมุมมอง และ คน ใน ภาพวาดของเขาถูกกล่าวได้รับรองการเรียนรู้ของเขาในคณิตศาสตร์และความลึกในงานศิลปะของเขา รุ่นสุดขีดอื่น ๆของจอตโตเป็นสไตล์วางความสำคัญพิเศษในการเคลื่อนไหวและโครงสร้างของมนุษย์ นี้คือที่ดีที่สุดอย่างต่อเนื่อง โดยผลงานของ อันโตนิโอ พอลลาอูโล ( C . 1432-1498 ) เขาพบว่าร่างกายของมนุษย์ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันและขั้วมัน ในกรณีส่วนใหญ่เขาทำงานกับเปลือยเช่นเดียวกับที่สุดของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาศิลปินเป็นรูปเปลือยกลายเป็นที่นิยมในเวลาที่ในไม่ช้า แต่ศิลปินคนอื่น ๆเริ่มที่จะทบทวนศิลปะและตำนานของกรีซและโรม สิ่งที่ไม่ได้รับการตรวจสอบในรอบปี งานศิลปะก่อนหน้านี้มากที่สุดคือเคร่งครัดตาม และตำนานเกือบนอกศาสนา . แต่ที่รักศิลปินที่ชื่อ ซานโดร บอตติเชลลี ( 1445-1510 ) เริ่มรังเกียจหลังจากที่ภาพวาด Primavera ของเขา เป็นงานศิลปะที่กล่าวถึงเทพเจ้ากรีกและสิ่งมีชีวิตลึกลับที่ดูเหมือนมากเกินไปออกมีจริง มันเป็นในลักษณะนี้ว่าบอตติเชลลีก็เริ่มย้ายจากลักษณะจริงของจอตโตแต่ที่ยอดเยี่ยมและนวัตกรรมศิลปวิทยาจิตรกรและศิลปินอื่น ๆเช่น ประติมากรและสถาปนิกได้เท่าความสำเร็จงดงาม ผู้ชายเช่น Donato di Donatello ( 1386-1466 ) ศึกษารูปปั้นเก่าของกรีซและโรมและนำกลับมาให้แสงสว่างเพื่อศิลปะการแกะสลัก . โดนาเทลโลสร้างเดวิด รูปปั้นของเดวิดที่เป็นตัวแทนของชัยชนะของฟลอเรนซ์มากกว่าแบบมิลาน . เดวิดเป็นขนาดใหญ่ก้าวไปข้างหน้าในโลกของการตบแต่ง เพราะรูปปั้นแรกตั้งแต่เวลาของกรีกและโรมันที่เป็นอิสระ และเปลือย สไตล์ที่ใกล้จะเป็นซ้ำโดยประติมากรมาดังกล่าวข้างต้น Renaissance สถาปนิกยังได้ก้าวหน้ามากในด้านของพวกเขา เพื่อนของโดนาเทลโลของผู้ชายที่ชื่อ บรูเนลเลสกี ( 1377-1446 ) ศึกษาวิธีของคนโบราณ เช่น โดนาเตลโล แต่แทนที่จะประติมากรรมเขาเรียนสถาปัตยกรรม เมื่อเดินทางกลับมาถึง Florence เขาสมบูรณ์บูรณะเมือง พระองค์แรกที่เสร็จสมบูรณ์ของมหาวิหารฟลอเรนซ์เดิมแล้วสร้างคริสตจักรของ San Lorenzo ซึ่งแตกต่างจากทุกมหาวิหารของยุคกลาง แต่หนึ่งที่คล้ายกับกรีซและโรม โบสถ์ของเขายังคงสอดคล้องกับเป้าหมายของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาศิลปิน นั่นคือ มันสะท้อนให้เห็นถึงสังคมมนุษย์ที่อยู่รอบๆศิลปินแห่งยุคก่อนไม่เพียง แต่ขบวนการสัจนิยม แต่ยังเริ่มต้นอย่างถูกต้องสร้างใบหน้าและดังนั้นจึงวางใบหน้าของลูกค้าของพวกเขาในการวาดหรือแกะสลักเป็นเกียรติยศพิเศษ