The three verb tenses are past, pre

The three verb tenses are past, present, and future; make sure you don’t switch back and forth between them without reason. Some disciplines require the use of one tense; for instance, when analysis of literature must be done in present tense. If you’re not sure, check to make sure you use the proper tense.

This entire sentence should be written in the present tense because it discusses literature.

This sentence is acceptable because the verb tenses are chronologically compatible. If the paragraph were to continue, though, one verb tense or the other would have to be used. If the writer continued to talk about the basketball camp, the paragraph would be in future tense; if the writer talked about Matthew’s activities which led to the scholarship, the past tense would be used.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สามกาลกริยาเป็นอดีตปัจจุบันและอนาคต ให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้สลับไปมาระหว่างพวกเขาโดยไม่มีเหตุผล บางสาขาวิชาที่ต้องใช้อย่างใดอย่างหนึ่งเครียด; ตัวอย่างเช่นเมื่อวิเคราะห์วรรณกรรมจะต้องทำในปัจจุบันกาล หากคุณไม่แน่ใจว่าตรวจสอบเพื่อให้แน่ใจว่าคุณใช้ที่เหมาะสมเครียด. ประโยคนี้ควรจะเขียนในปัจจุบันกาลเพราะกล่าวถึงวรรณกรรม. ประโยคนี้เป็นที่ยอมรับเพราะกาลกริยาที่เข้ากันได้ตามลำดับ ถ้าเป็นวรรคที่จะดำเนินการ แต่อย่างใดอย่างหนึ่งคำกริยาเครียดหรืออื่น ๆ จะต้องนำมาใช้ ถ้าผู้เขียนยังคงพูดคุยเกี่ยวกับค่ายบาสเกตบอลวรรคจะอยู่ในอนาคตกาล; ถ้าผู้เขียนได้พูดคุยเกี่ยวกับกิจกรรมของแมทธิวซึ่งนำไปสู่ทุนการศึกษาเครียดที่ผ่านมาจะถูกนำมาใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 กริยา กาล คือ อดีต ปัจจุบัน และอนาคต ให้แน่ใจว่า คุณไม่เปิดไปมาระหว่างพวกเขาโดยไม่มีเหตุผล บางสาขาต้องใช้หนึ่งกาล ตัวอย่าง เมื่อวิเคราะห์วรรณกรรมจะต้องกระทำในกาลปัจจุบัน ถ้าคุณไม่แน่ใจให้ตรวจสอบเพื่อให้แน่ใจว่าคุณใช้กาลที่เหมาะสม .

ประโยคทั้งหมดนี้ควรจะเขียนในปัจจุบันกาล เพราะกล่าวถึงวรรณกรรม

ประโยคนี้เป็นที่ยอมรับเพราะกริยากาลเป็นลำดับที่เข้ากันได้ ถ้าย่อหน้ายัง แม้ว่า หนึ่งกริยากาลหรืออื่น ๆต้องใช้ ถ้านักเขียนที่ยังคงพูดคุยเกี่ยวกับค่ายบาสเกตบอล ย่อหน้าจะในอนาคตกาล ;ถ้าผู้เขียนพูดคุยเกี่ยวกับแมทธิวเป็นกิจกรรมซึ่งนำไปสู่ทุนการศึกษา อดีตจะใช้