◆Log◆ ・You have used 「Request」 into

◆Log◆



・You have used 「Request」 into 《Sue》.





This is the first time I’ve used 「Request」 after I learned how to speak. Then, a different change has appeared compared to the time when I was a baby.





（This feeling……inside my head, the words that I should say floats in my mind. Was 「Request」 able to do this?）





Though I heard that in the case when the target is in the charmed state then 「Request」 was the strongest unconditional skill for it, but it wasn’t just that at all. If there was a thing like this, then I should have verified the effects of each of my skills.





「Sue-san, A little bit of time would be alright since mama is working right now. If mama goes out of her work room and I’m not here, then I shall……uhm, then just say that a friend visited and he went over to the place of that friend」

「A friend……It was Sarasa-san if I’m not mistaken. Are you talking about her daughter Leona-chan?」

「Yeah, uhm……well in the case of Sarasa-san coming to our house then that lie won’t be effective……」

「……Young master, your words come out smoothly like it’s natural for you……As I thought, compared with the other children, your growth is much more faster. This is what it means to be a precious genius huh」





It isn’t impossible for her to react like that. For a kid who still doesn’t have any teeth to speak so fluently.

Though Sue-san looked at me and wondered for a short while, she gazed upon the direction of the work room where mama was in.





「The madam would be worried if she learns of the young master’s absence……However for one, there is a way. But we would need the cooperation of Serra-san or Sarasa-san which are the friends of young master. Do you understand the meaning of my words?」

「Ye-yes……Sue-san, it is alright for you to not hold back. Since I can already roughly understand what adults are talking about」

「I respectfully understand. Then, please leave it to me. If it’s other children, then I would never let a 1 year old go outside but……but since Hiroto-sama understand what I’m saying, but you still say that you want to go out. I want to respect those feelings of yours, and that is what I’m thinking. Though I want to go out together with the young master, but no one would be left to explain it to the madam. Please forgive me for that」





I didn’t think that I can be much of a speaker. Even without Charisma, if I tell it to someone with all I have, then my feelings won’t be disregarded.

I’m so glad that I just stared at Sue-san. While she didn’t change her facial expression, she picked me up and patted my back gently.





「Please don’t do anything dangerous. If it’s the young master, then I believe that I won’t need to worry」

「……Thanks. I didn’t think that you would absolutely listen to me」

「Yes, the young master shouldn’t go outside in reality. Young master, please return as soon as possible. To go out and learn, it won’t be late if you let time pass for a bit」





（……your worries, I painfully understand it. However, it’s not possible for me to stop）

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

◆Log◆ ・ได้ใช้ 「Request」 เป็น 《Sue》 นี้เป็นครั้งแรกที่ผมเคยใช้ 「Request」 หลังจากที่ผมได้เรียนรู้วิธีการพูด จากนั้น การเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ได้ปรากฏเมื่อเทียบกับเวลาเมื่อฉันถูกเด็ก (ความรู้สึกนี้...ภายในหัวของฉัน คำที่ฉันลอยอยู่ในใจของฉัน เป็น 「Request」 ทำ) แม้ว่าฉันได้ยินว่าในกรณีเมื่อเป้าหมายอยู่ในสถานะ charmed แล้ว 「Request」 เป็นทักษะที่แข็งแกร่งไม่มีเงื่อนไขสำหรับมัน แต่มันไม่ได้เพียงแค่ว่าทั้งหมด ถ้ามีสิ่งเช่นนี้ แล้วฉันควรได้ตรวจสอบผลกระทบของแต่ละทักษะของฉัน 「Sue ซัง เวลาเล็กน้อยจะไม่เป็นไร เพราะแม่ทำงานอยู่ ถ้าแม่ออกจากห้องทำงานของเธอ และฉันไม่ที่นี่ แล้วฉันจะ... uhm แค่บอกว่า ไปเยี่ยมเพื่อน และเขาได้ไปสถานที่ที่ friend」เพื่อน 「A ... ก็เธอซังถ้าผมไม่เข้าใจผิด คุณพูดถึงลูกสาวจังเลโอนา? ถูก「yes, uhm...ดีในกรณีของเธอซังมาถึงบ้านเรา แล้วโกหกว่าจะไม่มีผล...ถูก「…… หนุ่มปริญญาโท คำของคุณออกมาได้อย่างราบรื่นเป็นธรรมชาติให้คุณ... ผมว่า เมื่อเทียบกับเด็กอื่น ๆ การเจริญเติบโตจะเร็วมากขึ้น นี่คือความหมาย จะ เป็นอัจฉริยะมีค่า huh」 ไม่ไปไม่ได้ที่เธอจะตอบสนองเช่นนั้น สำหรับเด็ก ที่ยังไม่มีฟันใด ๆ พูดได้อย่างคล่องแคล่วดังนั้นการบางซื่อ-ซานมองฉัน และสงสัยครู่ เธอจ้องตามทิศทางของมาม่าที่ไหนในห้องทำงาน ม่าย 「The จะเป็นกังวลว่าถ้าเธอเรียนรู้ที่ขาดอาจารย์หนุ่ม... อย่างไรก็ตาม อย่างหนึ่ง มีวิธี แต่เราจะต้องมีความร่วมมือของ Serra-ซานหรือซานเธอซึ่งเป็นเพื่อนของอาจารย์หนุ่ม คุณเข้าใจความหมายของคำพูดของฉันได้อย่างไรถูก「Ye-ใช่... บางซื่อ-ซาน ก็ไม่เป็นไรคุณจะรั้งไม่ เนื่องจากผมแล้วประมาณสามารถเข้าใจสิ่งที่ผู้ใหญ่กำลังพูด about」「I กราบทำความเข้าใจ แล้ว โปรดปล่อยให้ผม ถ้ามันเป็นเด็กอื่น ๆ แล้ว ฉันจะไม่ให้ไป 1 ปีด้านนอก แต่... แต่ตั้งแต่ Hiroto จาเข้าใจสิ่งที่ฉันพูด แต่คุณยังบอกว่า คุณต้องออกไป ต้องเคารพความรู้สึกเหล่านั้นของคุณ และที่สิ่งที่ฉันคิด แม้ว่า อยากจะไปร่วมกับมาสเตอร์หนุ่ม แต่ไม่มีใครจะถูกทิ้งไว้จะอธิบายให้แหม่ม โปรดยกโทษให้ฉันสำหรับ that」 ผมไม่คิดว่า ที่ ผมสามารถจะมากของลำโพง แม้จะไม่ มีความสามารถพิเศษ ถ้าฉันจะบอกให้คนทั้งหมดที่มี แล้วความรู้สึกของฉันจะไม่ถูกละเลยฉันดีใจที่ฉันเพียงแค่จ้องที่บางซื่อซัง ในขณะที่เธอไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าของเธอ เธอรับฉัน และโรคกลัวหลังเบา ๆ 「Please อย่าทำอะไรอันตราย ถ้าเป็นแบบหนุ่ม แล้วผมเชื่อว่าจะไม่ต้อง worry」「…… ขอบคุณ ผมไม่คิดว่า คุณจะแน่นอนฟัง me」「Yes มาสเตอร์หนุ่มไม่ควรไปอยู่ในความเป็นจริง หนุ่มปริญญาโท โปรดกลับโดยเร็วที่สุด ออกไป และเรียนรู้ มันจะไม่ล่าช้าหากคุณปล่อยให้เวลาผ่านไปสำหรับการ bit」 (... กังวล.your เพราะตัณหาฉะนั้น อย่างไรก็ตาม เป็นไปไม่ได้สำหรับฉันหยุด)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เข้าสู่ระบบ◆◆ ·คุณได้ใช้「ขอ」เข้า "ซู". นี้เป็นครั้งแรกที่ผมเคยใช้「ขอ」หลังจากที่ผมได้เรียนรู้วิธีการพูด จากนั้นมีการเปลี่ยนแปลงที่แตกต่างกันได้ปรากฏตัวขึ้นเมื่อเทียบกับช่วงเวลาที่ผมยังเป็นเด็ก. (ความรู้สึกนี้ ...... ในหัวของฉันคำที่ผมควรจะพูดลอยในใจของฉัน เป็น「ขอ」สามารถทำเช่นนี้?) แม้ว่าผมได้ยินมาว่าในกรณีที่เมื่อเป้าหมายอยู่ในสถานะที่หลงใหลในเสน่ห์แล้ว「ขอ」เป็นทักษะที่ไม่มีเงื่อนไขที่แข็งแกร่งสำหรับมัน แต่มันก็ไม่ได้เป็นเพียงที่ทุก หากมีสิ่งเช่นนี้แล้วฉันควรจะได้รับการตรวจสอบผลกระทบของแต่ละทักษะของฉัน. the 「ซูซานนิด ๆ หน่อย ๆ เวลาจะเป็นไรตั้งแต่แม่เป็นคนที่ทำงานอยู่ในขณะนี้ ถ้าแม่ออกไปจากห้องทำงานของเธอและฉันไม่อยู่ที่นี่แล้วฉันจะ ...... อืมแล้วก็บอกว่าเป็นเพื่อนที่เข้าเยี่ยมชมและเขาก็เดินไปยังสถานที่ของเพื่อนคนนั้น」「เพื่อน ...... มันเป็น Sarasa ซัง ถ้าฉันไม่ได้ทำผิด. คุณกำลังพูดถึงลูกสาวของเธอลีโอนาจัง? 」「ใช่ Uhm ...... ดีในกรณีของ Sarasa ซานมาที่บ้านของเราแล้วว่าโกหกจะไม่เป็นผล ...... 」「 ...... ต้นแบบหนุ่มคำพูดของคุณออกมา ได้อย่างราบรื่นชอบมันเป็นธรรมชาติสำหรับคุณ ...... ขณะที่ผมคิดว่าเมื่อเทียบกับเด็กคนอื่น ๆ การเจริญเติบโตของคุณมากขึ้นเร็วขึ้น นี่คือสิ่งที่มันหมายถึงการเป็นอัจฉริยะที่มีค่าฮะ」มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอที่จะตอบสนองเช่นนั้น สำหรับเด็กที่ยังคงไม่ได้มีฟันใด ๆ ที่จะพูดเพื่อให้ได้อย่างคล่องแคล่ว. แม้ว่าซูซานมองมาที่ผมและสงสัยในขณะที่ระยะสั้นที่เธอจ้องอยู่กับทิศทางของห้องทำงานที่แม่อยู่ใน. 「มาดามจะเป็นห่วง ถ้าเธอได้เรียนรู้จากการขาดต้นแบบหนุ่ม ...... แต่สำหรับหนึ่งมีวิธี แต่เราจะต้องร่วมมือของ Serra-San หรือ Sarasa ซังซึ่งเป็นเพื่อนของนายหนุ่ม คุณเข้าใจความหมายของคำพูดของฉัน? 」「เจ้าใช่ ...... ซูซานก็ไม่เป็นไรสำหรับคุณที่จะไม่ถือกลับ ตั้งแต่ผมสามารถอยู่แล้วประมาณเข้าใจในสิ่งที่ผู้ใหญ่กำลังพูดถึง」「ผมกราบเข้าใจ แล้วกรุณาทิ้งให้ฉัน ถ้าเป็นเด็กคนอื่น ๆ แล้วฉันจะไม่เคยปล่อยให้ 1 ปีเก่าออกไปข้างนอก แต่ ...... แต่เนื่องจาก Hiroto-sama เข้าใจสิ่งที่ฉันพูด แต่คุณยังคงบอกว่าคุณต้องการที่จะออกไปข้างนอก ฉันต้องการที่จะเคารพความรู้สึกเหล่านั้นของคุณและนั่นคือสิ่งที่ฉันคิด แต่ผมต้องการที่จะออกไปด้วยกันกับหนุ่มโท แต่ไม่มีใครจะถูกทิ้งอธิบายให้แหม่ม โปรดยกโทษให้ฉันที่」ฉันไม่คิดว่าฉันจะเป็นมากลำโพง แม้จะไม่มีความสามารถพิเศษถ้าฉันจะบอกให้คนที่มีทุกอย่างที่ฉันมีแล้วความรู้สึกของฉันจะไม่ถูกละเลย. ฉันดีใจที่ฉันจ้องมองมาที่ซูซาน ในขณะที่เธอไม่ได้เปลี่ยนการแสดงออกทางสีหน้าของเธอเธอมารับฉันขึ้นและตบหลังของฉันเบา ๆ . 「กรุณาอย่าทำอะไรที่เป็นอันตราย ถ้าเป็นเจ้านายหนุ่มแล้วผมเชื่อว่าผมจะไม่จำเป็นต้องกังวล」「 ...... ขอบคุณ ผมไม่ได้คิดอย่างที่คุณจะฟังฉัน」「ใช่ต้นแบบหนุ่มไม่ควรออกไปข้างนอกในความเป็นจริง ต้นแบบหนุ่มโปรดกลับโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ที่จะออกไปและเรียนรู้ก็จะไม่สายถ้าคุณปล่อยให้เวลาผ่านสำหรับบิต」( ...... ความกังวลของคุณผมเข้าใจว่ามันเจ็บปวด แต่ก็เป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะหยุด)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

◆◆เข้าสู่ระบบ・คุณใช้「ขอ」เป็น《ฟ้อง》 .นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเคยใช้「ขอ」หลังจากที่ฉันได้เรียนรู้วิธีที่จะพูด แล้วเปลี่ยนได้ปรากฏเมื่อเทียบกับตอนที่ผมเป็นเด็ก( ความรู้สึกนี้ . . . . . . . ในหัวของฉันคำที่ฉันควรพูดลอยอยู่ในจิตใจของฉัน คือ「ขอ」ทำได้ ? )แต่ฉันได้ยินว่าในคดี เมื่อเป้าหมายอยู่ในสถานะปลอดภัยแล้ว「ขอ」เป็นทักษะที่แข็งแกร่งอย่างไม่มีเงื่อนไข แต่มันไม่ใช่เลย ถ้ามันเป็นแบบนี้ แล้วฉันควรจะตรวจสอบผลของแต่ละทักษะของฉัน「ซูซาน อีกหน่อยคงไม่เป็นไร เพราะแม่ทำงานอยู่ตอนนี้ ถ้าแม่ไปจากในห้องทำงานของเธอ และผมไม่ได้มาที่นี่ ข้าจะ . . . . . . . อืม ก็บอกว่ามีเพื่อนเข้าชมและเขากลับไปที่ที่เพื่อน」「เพื่อน . . . . . . . มันคือ ซาราซ่า ซาน ถ้าจำไม่ผิดนะ คุณกำลังพูดเกี่ยวกับลูกสาวของเธอ ลีโอน่า ชาน 」「ใช่ อืม . . . . . . . แต่ในกรณีของซาราซ่าซังมาที่บ้านเราแล้วว่าโกหกไม่」มีประสิทธิภาพ . . . . . . .「 . . . . . . . นายน้อย คำพูดของคุณออกมาได้อย่างราบรื่น เหมือนธรรมชาติ สำหรับคุณ . . . . . . . อย่างที่คิด เมื่อเทียบกับเด็กอื่น การเติบโตของคุณเป็นมากขึ้นเร็วขึ้น นี่คือสิ่งที่มันหมายถึงการเป็นอัญมณีหา」อัจฉริยะไม่มีทางที่เธอจะทำแบบนั้น สำหรับเด็กที่ยังไม่มีฟันที่จะพูดได้คล่องแต่ซูซังมองมาที่ผม และสงสัยชั่วขณะ เธอจ้องมองทิศทางของห้องที่แม่ทำงานอยู่「คุณนายจะเป็นกังวลถ้าเธอเรียนรู้ของนายน้อยก็ขาด . . . . . . . แต่สำหรับหนึ่ง ที่นั่นย่อมมีหนทาง แต่เราต้องการความร่วมมือของ Serra San หรือ ซาราซ่า ซาน ซึ่งเป็นเพื่อนของนายน้อย คุณเข้าใจความหมายของคำพูดของฉัน 」「ท่านค่ะ . . . . . . . ซูซัน มันก็ดีสำหรับคุณ ไม่ต้องยั้ง ตั้งแต่ที่ฉันได้เข้าใจสิ่งที่ผู้ใหญ่พูดเรื่องประมาณ」「แต่ผมเข้าใจ งั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเอง ถ้าเป็นเด็กคนอื่น ๆ แล้วฉันก็ไม่มีวันปล่อยอายุ 1 ปี นอก แต่ . . . . . . . แต่ ฮิโรโตะซามะเข้าใจสิ่งที่ฉันพูด แต่เธอยังพูดว่าเธออยากออกไปข้างนอก ฉันต้องการที่จะเคารพความรู้สึกของเจ้าเอง และนั่นคือสิ่งที่ฉันคิด ถึงแม้ว่าฉันต้องการที่จะออกไปกับคุณชาย แต่ไม่มีใครเหลือที่จะอธิบายให้นายหญิง กรุณายกโทษให้ฉันสำหรับ」ฉันไม่คิดว่าฉันสามารถมากของลำโพง แม้ไม่มีเสน่ห์ ถ้าผมบอกกับคนทั้งหมดที่ผมมี แล้วความรู้สึกจะไม่มองข้ามผมดีใจที่จ้องฟ้องซาน ในขณะที่เธอไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าของเธอ เธอมารับฉันและลูบหัวของฉันเบาๆ「โปรดอย่าทำอะไรที่อันตราย ถ้าเป็นอาจารย์หนุ่ม ฉันเชื่อว่าฉันคงไม่ต้องเป็นห่วง」「 . . . . . . . ขอบคุณ ฉันไม่คิดว่าเธอจะฟังฉัน」อย่างแน่นอน「ครับ คุณชายไม่ควรออกไปจากความเป็นจริง นายน้อย กรุณากลับมาโดยเร็วที่สุด ออกไป และเรียนรู้ มันไม่สายหรอกถ้าคุณปล่อยให้เวลาผ่านไปสักพัก」( . . . . . . . ความกังวล ผมเจ็บปวด เข้าใจมัน อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะหยุด )