It’s also good to drag a log throug

It’s also good to drag a log through the mudflats. One can get a really good workout with heavy logs.
After which, they can get about two hours of sleep at night.
At this point it can’t be called basic training!

He had learned this from watching the instructors from the Dojang.
This was not the breaking point of humans!
If it’s something you crave then you can do it.

Even if you can’t make it.
To reach the pinnacle of strength, this is nothing at all.
After seeing them, Lee Hyun suddenly matched his workout to align himself to their standards.

“Uh huh.”

Hong Seonye had a totally different interpretation.
Although he showed he had a lot of strength running the lap for her, what she want in a man is the looks to show him off, and would not care for otherwise.

‘Does he like me?’

She had no other option but to be mistaken.
They finished their meal.

They had a sumptuous dinner while the other groups could do nothing except eyed them with envy.

The other groups’ food was simple: kimchi ramen, beef ramen, Neoguri Deung ramen, or some other types of food they couldn’t recollect.

Some also had cold noodles with spices, but that level of food could not compare in term of quality to Lee Hyun’s group.

Kkokkodaeg! (cockoldoo again)

It seemed as if every time the youngest of the chicken Half Sauce Half Fried cackled, the sounds of beating crackling flame torches and saliva swallowing could be heard.

“Did you hear? Over there have a chicken for food…”
“So jealous. That sounds really good.”

The desperation level in the wilderness was way different.

Perhaps, at this time, when asked what one would bring with him the three things they deemed essential; most of whom will answer as such.

Lee Hyun.
A lighter.
Half Sauce Half Fried.
The meal time ended with the constant envious eyes, now it was time for the courage test.

“Hidden within that mountain over there are slips of paper for you to find. The group with the most will receive a special award of having their liquor paid for.”

A courage test within the dark mountain!
Realistically, snakes or other animals had concealed themselves and attacked people.
This time too, Lee Hyun’s group inadvertently ranked first.

“My legs are sore.”
“Ahh, I’m sleepy. Hungry. Mommy.”

Most were too tired to hike so there was no other group to join in.
Only Lee Hyun, Seoyoon, and Park Sunjo diligently walked around and were able to find as much as 10 sheets of paper.

Just as the night hits 11 o’clock, all easily fell asleep.
They rode the ship to come, set up their tents, made their food, and ran; because all of whom did things they normally never did before so they easily got tired.

From within the tents and from the temporary cursed beach, there were only the sounds of the wave and the sound of the snoring alternated between the two.

Slam!(wave)
Deureureung.(snore)
Slam!(wave)

Kuuuuuul!(also snore…not sure…sounds like crying…)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็ยังดีลากบันทึกผ่านการอนุบาลสัตว์น้ำ หนึ่งได้ออกกำลังกายดีกับบันทึกหนักหลังจากที่ พวกเขาจะได้รับประมาณสองชั่วโมงของการนอนหลับในเวลากลางคืนได้จุดนี้ จะไม่สามารถเรียกการฝึกขั้นพื้นฐานเขาได้เรียนรู้นี้ได้จากการดูผู้สอนจากการ Dojangนี่ไม่ใช่จุดแบ่งของมนุษย์ถ้าเป็น คุณอยาก แล้วคุณสามารถทำได้แม้ว่าคุณไม่สามารถทำไปถึงมุ่งความแรง อยู่ไม่มีอะไรเลยหลังจากที่เห็นพวกเขา Lee Hyun จับคู่เขาออกกำลังกายการจัดตำแหน่งตัวเองมาตรฐานของพวกเขาทันที" Uh ฮะ. "Hong Seonye มีการตีความที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเขาแสดงให้เห็นว่า เขามีความแข็งแรงทำงานตักเธอ สิ่งที่เธอต้องการในการเป็นลักษณะการแสดงออก และจะไม่ดูแลอย่างอื่น'ไม่ชอบฉัน"เธอไม่มีตัวเลือกอื่น ๆ แต่จะหลงได้พวกเขาเสร็จสิ้นอาหารของพวกเขามีความอร่อยมื้อค่ำในขณะที่กลุ่มอื่น ๆ สามารถทำอะไรยกเว้นตาเหล่านั้นอิจฉาเพื่ออาหารของกลุ่มอื่น ๆ ได้ง่าย: กิมจิราเมน ราเมนเนื้อ Neoguri Deung ramen หรืออาหารชนิดอื่น ๆ จะไม่สามารถระลึกได้บางส่วนยังมีเครื่องเทศก๋วยเตี๋ยวเย็น แต่ว่าระดับของอาหารอาจไม่เปรียบเทียบในแง่ของคุณภาพการ Lee HyunKkokkodaeg (อีก cockoldoo)ดูเหมือนว่า ทุกครั้ง cackled คนสุดท้องของไก่ทอดครึ่งหนึ่งน้ำครึ่ง เสียงเต้น crackling เปลวไฟ torches และกลืนน้ำลายไม่ได้ยิน"คุณได้ยินหรือไม่ โน่นมีไก่สำหรับอาหาร...""อิจฉาดังนั้น ที่เสียงดีจริง ๆ ด้วย"ระดับภาวะที่สิ้นหวังในถิ่นทุรกันดารทางอื่นได้บางที ตอนนี้ เมื่อถามว่า หนึ่งจะนำมาด้วยสามสิ่ง พวกเขาถือว่าจำเป็น ส่วนใหญ่ที่จะตอบเช่นLee Hyunไฟแช็กครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งผัดเวลารับประทานอาหารสิ้นสุด ด้วยสายตาอิจฉาคง ตอนนี้มันเป็นเวลาสำหรับการทดสอบความกล้า"ซ่อนอยู่ภายในภูเขาที่โน่นได้จัดส่งของกระดาษที่คุณค้นหา กลุ่มที่ มีมากสุดจะได้รางวัลพิเศษมีเหล้าของพวกเขาสำหรับการชำระเงิน"การทดสอบความกล้าหาญภายในภูเขาเข้มจริง งูหรือสัตว์อื่น ๆ มีปกปิดตัวเอง และโจมตีผู้คนขณะนี้เกินไป Lee Hyun กลุ่มตั้งใจจัดอันดับแรก"ขาของฉันจะเจ็บ""ตื่นเต้น ฉันง่วงนอน หิว Mommy "ส่วนใหญ่กับการเดินทางไกลจึงมีไม่มีกลุ่มอื่น ๆ เข้าร่วมได้เฉพาะ Lee Hyun, Seoyoon และพระเจ้า ซุนสวนหมั่นเดินรอบ และได้พบกระดาษแผ่น 10 เท่าเช่นคืนฮิต 11 โมงเดียว อย่างทารกหลับพวกเขาขี่เรือมา ตั้งเต็นท์ของพวกเขา ทำอาหาร และ วิ่ง เนื่องจากทุกคนได้สิ่ง พวกเขาปกติไม่ทำดังนั้น พวกเขาได้มีเหนื่อยจากภาย ในเต็นท์ และ จาก ทะเลสาปชั่วคราว มีเพียงเสียงคลื่น และเสียงของการนอนกรนสลับระหว่างทั้งสองชัยชนะ (คลื่น)Deureureung (snore)ชัยชนะ (คลื่น)Kuuuuuul (ยัง กรน...ไม่แน่ใจว่า...เสียงเหมือนร้องไห้...)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ยังเป็นที่ดีที่จะลากเข้าสู่ระบบผ่านพง หนึ่งจะได้รับการออกกำลังกายที่ดีจริงๆที่มีการบันทึกหนัก.
หลังจากที่พวกเขาสามารถได้รับประมาณสองชั่วโมงของการนอนในเวลากลางคืน.
ณ จุดนี้มันไม่สามารถเรียกว่าการฝึกขั้นพื้นฐาน! เขาได้เรียนรู้จากการดูนี้อาจารย์จาก Dojang. นี้ ไม่ได้เป็นจุดแตกหักของมนุษย์! ถ้ามันเป็นสิ่งที่คุณกระหายแล้วคุณสามารถทำมันได้. แม้ว่าคุณจะไม่สามารถทำให้มัน. ไปถึงจุดสุดยอดของความแข็งแรงนี้เป็นอะไรเลย. หลังจากที่ได้เห็นพวกเขา, ลีฮยอนจับคู่อย่างกระทันหันของเขา การออกกำลังกายที่จะปรับตัวเองให้มาตรฐานของพวกเขา. "เอ่ออืมมม." Hong Seonye มีการตีความที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง. แม้ว่าเขาจะแสดงให้เห็นว่าเขามีจำนวนมากของความแข็งแรงทำงานบนตักของเธอสิ่งที่เธอต้องการในมนุษย์เป็นรูปลักษณ์ที่จะแสดงให้เขาออก และจะไม่ดูแลเป็นอย่างอื่น. 'เขาชอบฉัน?' เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น ๆ แต่จะเข้าใจผิด. พวกเขาเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารของพวกเขา. พวกเขามีอาหารค่ำรสเลิศในขณะที่กลุ่มอื่น ๆ ที่ไม่สามารถทำอะไรยกเว้นตาพวกเขาด้วยความอิจฉา. กลุ่มอื่น ๆ 'อาหารได้ง่าย:. กิมจิราเมน, ราเม็งเนื้อ NEOGURI Deung ราเมนหรือบางประเภทอื่น ๆ ของอาหารที่พวกเขาไม่สามารถจำบางส่วนยังมีก๋วยเตี๋ยวเย็นกับเครื่องเทศ แต่ระดับของอาหารที่ไม่สามารถเปรียบเทียบในแง่ของการมีคุณภาพให้กับลีฮยอน กลุ่ม. Kkokkodaeg! (cockoldoo อีกครั้ง) มันดูเหมือนว่าทุกครั้งที่น้องคนสุดท้องของซอสไก่ทอดครึ่งครึ่ง cackled เสียงของการตีเสียงแตกคบเพลิงไฟและกลืนน้ำลายอาจจะได้ยิน. "คุณได้ยิน? ที่นั่นมีไก่เป็นอาหาร ... " "ดังนั้นอิจฉา ที่เสียงดีจริงๆ ". ระดับความสิ้นหวังในถิ่นทุรกันดารที่แตกต่างกันทาง. บางทีอาจจะในเวลานี้เมื่อถามว่าสิ่งที่จะนำมากับเขาสามสิ่งที่พวกเขาเห็นว่าจำเป็น; ซึ่งส่วนใหญ่จะตอบว่าเป็นเช่นนั้น. ลีฮยอน. เบา. ซอสผัดครึ่งครึ่ง. เวลาอาหารจบลงด้วยสายตาอิจฉาคงที่ตอนนี้มันเป็นเวลาสำหรับการทดสอบความกล้าหาญ. "ที่ซ่อนอยู่ภายในภูเขาที่มีมากกว่าบิลกระดาษสำหรับ คุณสามารถค้นหา กลุ่มที่มีมากที่สุดจะได้รับรางวัลพิเศษจากการดื่มเหล้าของพวกเขาจ่ายเงินสำหรับการ. " การทดสอบความกล้าหาญที่อยู่ในภูเขามืด! แนบเนียนงูหรือสัตว์อื่น ๆ ก็มองไม่เห็นตัวเองและทำร้ายคน. เวลานี้ก็กลุ่มลีฮยอนไม่ได้ตั้งใจอันดับแรก"ขาของฉันเจ็บ." "อ่าฉันง่วงนอน หิว แม่. " ส่วนใหญ่เป็นเหนื่อยเกินไปที่จะยกขึ้นจึงไม่มีกลุ่มอื่น ๆ ที่จะเข้าร่วมในการ. เฉพาะลีฮยอน Seoyoon และสวน Sunjo อย่างขยันขันแข็งเดินไปรอบ ๆ และมีความสามารถในการค้นหามากที่สุดเท่าที่ 10 แผ่นกระดาษ. เช่นเดียวกับคืนฮิต 11 โมงเช้าลดลงทั้งหมดได้อย่างง่ายดายหลับ. พวกเขาขี่เรือที่จะมาตั้งเต็นท์ของพวกเขาทำอาหารของพวกเขาและวิ่ง; เพราะทุกคนทำในสิ่งที่พวกเขาปกติไม่เคยทำมาก่อนเพื่อให้พวกเขาได้อย่างง่ายดายเหนื่อย. จากภายในเต็นท์และจากชายหาดสาปแช่งชั่วคราวมีเพียงเสียงของคลื่นและเสียงของการนอนกรนสลับไปมาระหว่างสอง. สแลม! ( คลื่น) Deureureung. (กร) สแลม! (คลื่น) Kuuuuuul! (ยังกรน ... ไม่แน่ใจว่า ... เสียงเหมือนร้องไห้ ... )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ยังดีที่จะลากเข้าสู่ระบบผ่านโคลน . หนึ่งสามารถได้รับการออกกำลังกายที่ดีจริงๆกับท่อนซุงหนัก
หลังจากที่พวกเขาจะได้รับประมาณสองชั่วโมงของการนอนหลับตอนกลางคืน
ที่จุดนี้มันไม่เรียกว่าฝึกพื้นฐาน !

เขาได้เรียนรู้นี้จากการดูอาจารย์จากี่ .
นี้ไม่ได้เป็นจุดแตกหักของมนุษย์
ถ้าเป็นสิ่งที่คุณต้องการแล้วคุณสามารถทำมันได้

แม้ว่าคุณจะไม่ทำมัน .
ถึงจุดสุดยอดของความแข็งแรงนี้ไม่มีอะไรเลย .
หลังจากที่เห็นพวกเขา ลี ฮยุน ก็ตรงกันกับการออกกําลังกายของเขาที่จะจัดตัวเองกับมาตรฐานของพวกเขา .

" อืม . . . "

ฮง seonye มีการตีความที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง .
แม้ว่าเขาพบ เขามี ความแข็งแรงมากใช้ตักของเธอ สิ่งที่เธอต้องการในมนุษย์มีลักษณะที่เขาแสดงออกและจะไม่ได้ดูแลอย่างอื่น

'does เขาชอบฉัน '

เธอไม่มีตัวเลือกอื่น ๆแต่จะเข้าใจผิด
พวกเขาเสร็จสิ้นอาหารของพวกเขา พวกเขาได้กินข้าวอร่อย

ในขณะที่กลุ่มอื่น ๆ ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากตัวของพวกเขาด้วยความอิจฉา

อาหารกลุ่มอื่นได้ง่าย : กิมจิ ราเมน ราเมนเนื้อ นีโอกูรีดึงราเมนหรือบางประเภทอื่น ๆ อาหารที่พวกเขาไม่สามารถจำ

บางคนก็มีบะหมี่เย็นด้วยเครื่องเทศ แต่ระดับของอาหารที่ไม่สามารถเปรียบเทียบในแง่คุณภาพของกลุ่ม อี ฮยอน

kkokkodaeg ! ( cockoldoo อีก )

เหมือนทุกๆครั้ง ที่อายุน้อยที่สุดของไก่ผัดซอส cackled ครึ่งครึ่ง เสียงของการตีคบเพลิงเปลวไฟและการกลืนน้ำลายแตกได้

" คุณได้ยิน ? ตรงนั้นมีไก่เป็นอาหาร . . . . . . . "
" อิจฉาฟังดูดีจริงๆ "

ถึงความสิ้นหวังระดับในถิ่นทุรกันดารเป็นวิธีที่แตกต่างกัน

บางที ณเวลานี้ เมื่อถามว่า จะเอากับเขาสามสิ่งที่พวกเขาถือว่าเป็น ส่วนใหญ่ของคนที่จะตอบ เช่น ลี ฮยอน

.

ครึ่งครึ่ง ไฟแช็ค ซอสผัด
อาหารเวลาจบลงด้วยคงอิจฉาตา ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาสำหรับทดสอบความกล้า

" ที่ซ่อนอยู่ในภูเขาลูกนั้นมีกระดาษสำหรับคุณที่จะหา กลุ่มที่มีจำนวนมากที่สุด จะได้รับรางวัลพิเศษมีเหล้าของพวกเขาจ่ายสำหรับ "

ทดสอบความกล้าในภูเขาที่มืด !
แนบเนียน งู หรือสัตว์อื่น ๆมีการปกปิดตัวเอง และทำร้ายประชาชน .
ในครั้งนี้ด้วย กลุ่ม อี ฮยอนตั้งใจอันดับแรก

" ชั้นเจ็บขา " .
" เฮ้อ ฉันง่วงแล้วหิว แม่ . . . "

ส่วนใหญ่จะเหนื่อยเกินไปที่จะเดินก็ไม่มีกลุ่มอื่น ๆที่จะเข้าร่วม
ลีฮยอน seoyoon และปาร์คซุนโจขยันเดินรอบ ๆและพบมากที่สุดเท่าที่ 10 แผ่นกระดาษ

เพิ่งเป็นคืนที่ฮิต 11 โมงทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย
พวกเขาหลับ นั่งเรือมาตั้งเต็นท์ ทำอาหาร และวิ่งไปเพราะทั้งหมดที่ทำสิ่งที่ปกติแล้วพวกเขาไม่เคยทำก่อนเพื่อให้พวกเขาได้อย่างง่ายดายเหนื่อย

จากภายในเต็นท์และจากทะเลสาปชั่วคราว มีเพียงเสียงคลื่นและเสียงกรนสลับระหว่างสอง

เสียงดังปัง ! ( คลื่น )
deureureung ( กรน )
เสียงดังปัง ! ( คลื่น )

kuuuuuul ! ( ยังกรน . . . . . ไม่แน่ใจว่า . . . . . . . เสียงเหมือนจะร้องไห้ . . . . . . . )