Let us see you run now!” Wan Yu hoi

Let us see you run now!” Wan Yu hoisted the whip, reprimanding Jiao Yue while having a sense of bliss on her face .



“Ah!! Please… Young Miss forgive me!” Jiao Yue was on the floor writhing in pain.



Wan Yu had been holding back her anger and resentment in her heart for quite some time, increasing the power in every hit. Suddenly! She felt an oppressive murderous aura attacking her, she unintentionally took a step back. She was shocked to find a dagger pressing on her neck, the ice-cold steel is touch her increasing her fear. Her fear This further increased because the one holding on to the dagger, had blood-thirsty eye which started to make her shiver.



A soft slicing sound… and a bunch of black fell on to the ground.



Wan Yu did not dare to turn around and look at her fallen hair, she also did not think how Jin Lan suddenly appeared beside her. There was only one thing on her mind : Hua Jin Lan is able to kill her.



If she hadnot taken the step back,it would not be her hair but her neck that would have been sliced.



Wan Yu broke into cold sweat as a chilling wind blew, she did not dare to move. Both her eyes were wide opened staring straight at Jin Lan. She could feel that if she were to expose any mistake, the next strike would be like before, aimed directly for her neck.



Chu Yun cried while supporting the injured Jiao Yue and moved behind Jin Lan. Jin Lan looked at Wan Yu and slowly moved her wrist. The sunlight was reflecting off the knife blade making Wan Yu panick.



Jin Lan slowly took her steps,lifting her legs and planting it on the ground, walking towards Wan Yu.



It could been seen that Wan Yu was trembling slightly, the more she was trying to clench her whip, the less it is possible to do so. It was as though her body did not listen to her. No… It is impossible… it is impossible to win against the Jin Lan before her.



Move! Move! She kept urging herself.



“N…No… Don’t come any closer!” she said weakly, her mouth was barely open.



Jin Lan’s face remained expressionless, her eyes, however, were clouded , “If you cannot remember, I am capable of sending you to hell.

The overwhelming oppression was crushing down on Wan Yu, she kept moving back until she was unable to retreat anymore. She tripped on the flower terrance, stumbled and landed on the ground.



It was as though she could see a dagger-wielding Asura in front of her, Wan Yu became pale and her lips turned white. With a sharp scream, “AH!!!!!!!”



“What are you doing?!” asked Hua Fei Sheng which movement faster than sound he had caught Jin Lan’s wrist.



“Wah…..!! Big Brother….!” Wan Yu, whose legs became soft, crawled beside Fei Sheng and started bawling.



Fei Sheng wringed his eyebrow when he saw the hair on the floor and checked on the uninjured Wan Yu before turning to Jin Lan. Understanding what had happened, without mercy pushed away Wan Yu and warned Jin Lan, whose killing intent has yet to vanish.



“Hua Jin Lan, I will not show you any mercy!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราเห็นคุณเรียกใช้เดี๋ยวนี้" Wan Yu ยก แส้ reprimanding หยูเจียวในขณะที่มีความสุขบนใบหน้าของเธอ "อา!! กรุณา... นางสาวหนุ่มข้า" หยูเจียวบนชั้นเขียนในความเจ็บปวดได้ Wan Yu มีการเก็บกลับความโกรธและความไม่พอใจของเธอในหัวใจของเธอสำหรับค่อนข้างบางเวลา เพิ่มพลังในการตีทุก ทันใดนั้น เธอรู้สึกกลิ่นอาย murderous กดขี่โจมตีเธอ เธอตั้งใจก้าวกลับ เธอตกใจหากริชกดบนคอของเธอ เหล็กฉ่ำจะสัมผัสเธอเพิ่มความกลัวของเธอ กลัวเธอนี้เพิ่มขึ้นเนื่องจากหนึ่งถือเพื่อกริช มีตากระหายเลือดที่ทำให้เธอสั่นอีก อ่อนนุ่มหั่นเสียง...และพวงของดำล้มลงบนพื้นดิน Wan Yu ไม่กล้าหัน ไปมองไปที่ผมของเธอร่วงหล่น เธอยังไม่คิดวิธี Lan จินก็ปรากฏอยู่ข้างเธอ มีเพียงสิ่งเดียวในใจเธอ: หัวจิน Lan จะสามารถฆ่าเธอ ถ้าถ่ายขั้นตอน hadnot เธอกลับ มันจะไม่แต่คอของเธอที่จะถูกหั่นผมของเธอ Wan Yu บุกเข้าไปในกาฬเป็นลมหนาวพัด เธอไม่กล้าย้าย ดวงตาของเธอทั้งกว้างเปิดจ้องตรง Lan จิน เธออาจรู้สึกว่า ถ้าเธอเปิดเผยความผิดพลาดใด ๆ ตีถัดไปจะถูกเหมือนก่อน มุ่งโดยตรงสำหรับคอของเธอ ยุนชูร้องไห้สนับสนุนหยูเจียวได้รับบาดเจ็บ และย้ายหลังจิน Lan จิน Lan Wan Yu ดู และค่อย ๆ ย้ายข้อมือของเธอ แสงถูกสะท้อนออกมีดทำ Wan Yu panick จิน Lan ช้าเอาขั้นตอนของเธอ ยกขาของเธอ และปลูกบนพื้นดิน เดินไปทาง Wan Yu มันอาจจะได้เห็นว่า Wan Yu ถูกสั่นเล็กน้อย ยิ่งเธอพยายามกขาเธอแส้ น้อยจำเป็นต้องทำเช่นนั้นได้ ก็ตามแม้ว่าร่างกายของเธอไม่ได้ฟังเธอ ไม่ใช่ สามารถทำได้...มันเป็นไปไม่ได้ที่จะชนะกับ Lan จินก่อนเธอ ย้าย ย้าย เธอเก็บไว้กระตุ้นให้ตัวเอง "N. ... ไม่ใช่ อย่ามาใกล้ "เธอบอก weakly ปากเปิดแทบไม่ จิน Lan ยังคง expressionless หน้าตาของเธอ อย่างไรก็ตาม ถูกพวก "ถ้าคุณไม่สามารถจำ ฉันสามารถส่งคุณนรกกดขี่ครอบงำถูกบดลงบน Wan Yu เธอเก็บย้ายไปด้านหลังจนเธอไม่สามารถถอยได้อีกต่อไป เธอทำดอกไม้ terrance สะดุด และที่ดินบนพื้นดิน ก็ว่าเธอเห็นเป็นอสุรา wielding กริชตรงหน้า Wan Yu กลายเป็นซีด และริมฝีปากของเธอเปิดสีขาว ด้วยกรี๊ดคม "AH !!!" "ทำอะไรอยู่!" ถาม Hua Sheng เฟยเสียงการเคลื่อนไหวที่เร็วกว่าเขาก็จับข้อมือจิน Lan "วา...!! พี่ใหญ่..." Wan Yu ขากลายเป็นนุ่ม ตระเวนข้าง Sheng เฟย และเริ่ม bawling Fei Sheng wringed คิ้วของเขาเมื่อเขาเห็นผมบนพื้น และตรวจสอบบนยูวานที่ uninjured ก่อนที่จะเปิดกับจิน Lan เข้าใจอะไรได้เกิด ขึ้น โดยไม่ต้องเมตตาผลักเก็บ Wan Yu และเตือนจิน Lan ที่มีเจตนาฆ่ายังไม่ได้หายไป "หัวจิน Lan ฉันจะไม่แสดงความเมตตาใด ๆ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ให้เราเห็นคุณเรียกใช้ตอนนี้! "Wan Yu ยกแส้, ตำหนิเจียวยูในขณะที่มีความรู้สึกของความสุขบนใบหน้าของเธอ. " อา !! โปรด ... หนุ่มนางสาวยกโทษให้ฉัน! "เจียว Yue อยู่บนชั้นบิดในความเจ็บปวด. Wan Yu ได้รับการกลั้นความโกรธและความแค้นของเธอในหัวใจของเธอสำหรับค่อนข้างบางเวลาเพิ่มพลังในทุกๆการตี ทันใดนั้น! เธอรู้สึกกลิ่นอายฆาตกรรมกดขี่โจมตีของเธอเธอไม่ได้ตั้งใจเอาขั้นตอนหลัง เธอก็ต้องตกใจที่พบกริชกดที่คอของเธอเหล็กเย็นคือสัมผัสของเธอเพิ่มขึ้นความกลัวของเธอ ความกลัวของเธอเพิ่มขึ้นอีกเพราะคนที่ถือครองเพื่อกริช, มีตากระหายเลือดซึ่งเริ่มต้นที่จะทำให้การสั่นของเธอ. เสียงหั่นนุ่ม ... และพวงของสีดำลงบนลงไปที่พื้น. Wan Yu ไม่กล้าที่จะหันไปรอบ ๆ และมองไปที่ผมของเธอลดลงนอกจากนี้เธอยังไม่ได้คิดว่าจินลานก็ปรากฏข้างๆเธอ มีเพียงสิ่งเดียวที่อยู่ในใจของเธอก็คือ: Hua Jin Lan สามารถที่จะฆ่าเธอ. ถ้าเธอนำ hadnot ขั้นตอนหลังมันจะไม่เป็นผมของเธอ แต่คอของเธอที่จะได้รับหั่น. Wan Yu บุกเข้าไปในเหงื่อเย็นเป็นหนาว ลมพัดเธอไม่กล้าที่จะย้าย ตาทั้งสองข้างของเธอถูกเปิดกว้างจ้องมองตรงไปที่ลานจิน เธอจะรู้สึกว่าถ้าเธอเผยให้เห็นความผิดพลาดใด ๆ นัดหยุดงานต่อไปจะเป็นเหมือนก่อนเล็งตรงมาสำหรับคอของเธอ. ชูหยุนร้องไห้ในขณะที่สนับสนุนผู้ได้รับบาดเจ็บเจียว Yue และย้ายที่อยู่เบื้องหลังจินลาน จินมองไปที่ลาน Wan Yu และค่อย ๆ ขยับข้อมือของเธอ แสงแดดที่ถูกสะท้อนออกใบมีดทำ Wan Yu panick. จินลานช้าเอาขั้นตอนของเธอยกขาของเธอและการปลูกมันบนพื้นดินที่เดินไปทาง Wan Yu. มันอาจจะถูกเห็นว่า Wan Yu สั่นเล็กน้อยที่มากกว่าที่เธอเป็น พยายามที่จะปล้ำเธอแส้ที่น้อยกว่าที่มันเป็นไปได้ที่จะทำเช่นนั้น มันเป็นราวกับว่าร่างกายของเธอไม่ได้ฟังเธอ ไม่มี ... มันเป็นไปไม่ได้ ... มันเป็นไปไม่ได้ที่จะชนะกับจินลานก่อนที่เธอจะ. ย้าย! ย้าย! เธอยังคงกระตุ้นให้ตัวเอง. "N ... ไม่มี ... อย่าเข้ามาใกล้ชิดใด ๆ !" เธอกล่าวอย่างอ่อน, ปากของเธอก็แทบจะไม่เปิด. ใบหน้าจินลานยังคงอารมณ์ดวงตาของเธอ แต่ถูกบดบัง "ถ้าคุณไม่สามารถจำผม ความสามารถในการส่งคุณไปลงนรก. การกดขี่ครอบงำถูกบดลงบน Wan Yu เธอเก็บไว้จนกว่าจะย้ายกลับไปเธอก็ไม่สามารถที่จะหนีอีกต่อไป เธอสะดุด Terrance ดอกไม้สะดุดและที่ดินบนพื้นดิน. มันเป็นราวกับว่าเธอจะได้เห็นกริชควง Asura ในด้านหน้าของเธอ Wan Yu กลายเป็นซีดและริมฝีปากของเธอกลายเป็นสีขาว ด้วยเสียงกรีดร้องคม "อา !!!!!!!" "คุณกำลังทำอะไร ?!" ถาม Hua Fei Sheng ที่เคลื่อนไหวเร็วกว่าเสียงเขาได้จับข้อมือจินลาน. "วา ... .. !! บิ๊กบราเธอ ... .! "Wan Yu ซึ่งกลายเป็นขานุ่มรวบรวมข้อมูลข้าง Fei Sheng และเริ่มตะโกน. เฟ Sheng wringed คิ้วของเขาเมื่อเขาเห็นผมบนพื้นและการตรวจสอบเกี่ยวกับการได้รับบาดเจ็บ Wan Yu ก่อนจะหันไปจินลาน การทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่ต้องเมตตาผลักออก Wan Yu และเตือนจินลานที่มีเจตนาฆ่ายังไม่ได้หายไป. "Hua Jin Lan ฉันจะไม่แสดงความเมตตาใด ๆ !"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้เราเห็นคุณวิ่งแล้ว ! " วาน ยู ยกแส้ ตำหนิเจียวว ในขณะที่มีความรู้สึกของความสุขบนใบหน้าของเธอ" อ๊ะ ! คุณหนู ได้โปรด . . . ยกโทษให้ฉัน " เจียวว อยู่ที่ชั้น 2 ในความเจ็บปวดวาน ยูได้อดกลั้นความโกรธและความแค้นในใจของเธอสำหรับค่อนข้างบางเวลา เพิ่มการใช้พลังงานทุกชน ทันใดนั้น ! เธอรู้สึกการกดขี่ฆาตกรรมร่าโจมตีเธอ เธอไม่ได้ตั้งใจเลยถอยมาหนึ่งก้าว เธอตกใจที่พบกริชกดบนคอของเธอ น้ำแข็งเย็นเหล็กจะแตะต้องเธอเพิ่มความกลัวของเธอ เธอกลัวมันสูงขึ้น เพราะคนต้องถือกริช มีเลือดหิวน้ำตาซึ่งเริ่มให้สั่นของเธอเสียงนุ่มหั่น . . . . . . . และพวงของสีดำตกลงมาบนพื้นดินวาน ยูไม่กล้าหันมามองผมแล้ว เธอยังไม่ได้คิดไรจินลานก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เธอ มีเพียงสิ่งหนึ่งในจิตใจ : หัวจินลานสามารถฆ่าเธอได้ถ้าเธอ hadnot ถ่ายขั้นตอนกลับไม่ใช่ผมแต่คอของเธอที่จะได้รับหั่นบาง ๆวาน ยู บุกเข้าไปในเหงื่อเย็นที่หนาวลม พัด เธอไม่กล้าขยับ ดวงตาทั้งสองของเธอเปิดกว้างที่จ้องตรงจิน LAN เธออาจจะรู้สึกว่าถ้าเธอเปิดเผยความผิดพลาดใด ๆ หน้าต่อไปจะเป็นเหมือนก่อน เล็งไปที่ลำคอของเธอชูยุนร้องไห้ในขณะที่สนับสนุนบาดเจ็บเจียว Yue และย้ายหลังจิน LAN จินลานมองวาน ยู และ ค่อยๆ ขยับข้อมือ แดดมันสะท้อนออกมีดทำวาน ยู panick .จินลานค่อยๆเอาขั้นตอนที่เธอยกขาของเธอและปลูกบนพื้นดิน เดินมาหาวาน ยูมันอาจจะเคยเห็นวานยูสั่นเล็กน้อย เธอพยายามจะติดใจแส้ของเธอ น้อยก็เป็นไปได้ที่จะทำ ราวกับว่าร่างกายของเธอไม่ฟังเธอ ไม่ . . . มันเป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะชนะจินลานก่อนเธอย้าย ! ย้าย ! เธอเอาแต่เร่งให้ตัวเอง" . . . . . . . . . . . . . . . . . อย่าเข้ามาใกล้ ! " เธอกล่าวอย่างอ่อน ปากของเธอก็แทบจะไม่เปิดใบหน้าของจินลานยังคงไร้อารมณ์ ตา ของเธอ อย่างไรก็ตาม มีเมฆ , " ถ้าคุณไม่สามารถจำ ฉันสามารถส่งคุณไปยังนรกการกดขี่ครอบงำถูกบดลงใน วาน ยู เค้าย้ายกลับมาจนเธอไม่สามารถที่จะหนีอีกต่อไป เธอสะดุดที่ Terrance ดอกไม้ สะดุดลงบนพื้นดินมันเหมือนว่าเธอจะเห็นกริช wielding อสุราตรงหน้าเธอ วาน ยูกลายเป็นซีดและริมฝีปากของเธอกลายเป็นสีขาว พร้อมกับเสียงกรีดร้องแหลม " อ๊ะ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! "" คุณจะทำอะไร ? " ถามหัวเฟ่ยเซิงซึ่งเคลื่อนไหวได้เร็วกว่าเสียง เขาจับข้อมือของจิน LAN" ว้า . . . . . ! ! . . . . . . . พี่ชาย ! " วาน ยู ขาซึ่งกลายเป็นนุ่มคลานข้างๆเฟ่ยเซิงและเริ่มร้อง .เฟ่ยเซิง wringed คิ้วของเขา เมื่อเขาเห็นผมบนพื้นและตรวจสอบบนยูวาน บาดเจ็บ ก่อนจะหันมาจิ้น LAN เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น โดยปราศจากความเมตตาผลักออกไป วาน ยู และ เตือนจินลานที่มีเจตนาฆ่ายังไม่หายไป" หัวจินลาน จะไม่แสดงความเมตตา ! "