When the thorn bush turns white tha

When the thorn bush turns white that's when I'll come home
I am going out to see what I can sow
And I don't know where I'll go
And I don't know what I'll see
But I'll try not to bring it back home with me

Like the morning sun your eyes will follow me
As you watch me wander, curse the powers that be
Cause all I want is here and now
But it's already been and gone
Our intentions always last that bit too long

Far far away
No voices sounding
No one around me
And you're still there
Far far away
No choices passing
No time confounds me
And you're still there

In the full moon's light I listen to the stream
And in between the silence hear you calling me
But I don't know where I am
And I don't trust who I've been
And If I come home how will I ever leave

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อบุชทอร์นเปลี่ยนว่าเมื่อจะมาบ้านฉันจะออกไปดูสิ่งที่ฉันสามารถหว่านและไม่ทราบที่จะไปและไม่ทราบว่าจะเห็นแต่จะพยายามไม่นำกลับบ้านด้วยดวงอาทิตย์ตอนเช้า ตาจะทำตามขณะที่คุณชมผมเร่ แช่งกลุ่มอำนาจทำให้ทั้งหมดต้องอยู่ที่นี่ และเดี๋ยวนี้แต่จะได้รับ และหายไปความตั้งใจของเราเสมอล่าสุดบิตที่ยาวเกินไปห่างไกลเสียงไม่ออกเสียงไม่มีใครรอบตัวและคุณยังมีห่างไกลเลือกไม่ผ่านไม่มีเวลา confounds ฉันและคุณยังมีแสงของดวงจันทร์เต็ม ฉันฟังกระแสข้อมูลและในระหว่างความเงียบได้ยินคุณเรียกผมแต่ไม่รู้ที่ฉันและอย่าเชื่อที่ผมเคยและหากบ้านวิธีจะ เคยฝาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อพุ่มไม้หนามสีขาวที่เมื่อฉันจะมาที่บ้าน
ฉันกำลังจะออกไปเห็นสิ่งที่ฉันสามารถหว่าน
และผมไม่ทราบว่าผมจะไป
และผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ฉันจะเห็น
แต่ฉันจะพยายาม ไม่ได้ที่จะนำมันกลับบ้านกับผมเช่นเดียวกับดวงอาทิตย์ยามเช้าดวงตาของคุณจะตามฉันในขณะที่คุณดูฉันเดินสาปแช่งอำนาจที่จะทำให้เกิดสิ่งที่ผมต้องการอยู่ที่นี่และตอนนี้แต่จะได้รับอยู่แล้วและหายไปความตั้งใจของเราเสมอมีอายุบิตที่ยาวเกินไปไกลออกไปเสียงไม่มีเสียงไม่มีใครรอบ ๆ ตัวผมและคุณยังคงมีที่อยู่ห่างไกลห่างไกลไม่มีทางเลือกที่ผ่านไม่มีเวลาทำลายฉันและคุณยังคงมีไฟในคืนพระจันทร์เต็มดวงของผมฟังกระแสและในระหว่างความเงียบได้ยินคุณเรียก ผมแต่ผมไม่ทราบว่าผมและผมไม่ไว้วางใจที่ฉันได้รับและถ้าฉันมาที่บ้านว่าผมจะเคยออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อกระบองเพชรเปลี่ยนเป็นสีขาว ก็จะกลับบ้าน
ผมจะออกไปดูสิ่งที่ฉันสามารถหว่าน
และฉันไม่รู้ว่าฉันจะไปที่ไหน
แล้วผมก็ไม่รู้ว่าผมจะได้เห็น
แต่ฉันก็พยายามที่จะไม่นำมันกลับบ้านด้วยล่ะ

ชอบแสงแดดยามเช้าที่ตา ของคุณจะตามมา
คุณดูฉันเดิน สาปแช่งอำนาจนั่น
เพราะทั้งหมดที่ฉันต้องการคือที่นี่และตอนนี้
แต่มันก็แล้วไป
ความตั้งใจของเราเสมอ ล่าสุดที่ยาวเกินไป

ไกลๆ

ไม่มีเสียงเสียงหนึ่งรอบไม่ฉัน

และคุณยังอยู่ห่างไกล
ตัวเลือกไม่มีผ่านไม่มีเวลา confounds ผม

และคุณยังอยู่

ในแสงของจันทร์เต็มดวง ผมฟังกระแส
และระหว่าง ความเงียบได้ยินคุณเรียกฉัน
แต่ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน
ฉันไม่เชื่อใจใครผม
และถ้าผมกลับบ้านแล้วผมจะทิ้ง