Animal language are those forms of

Animal language are those forms of animal communication that show similarities to human language. Animal communication may be considered complex enough to be called a form of language if: the inventory of signs is large, the signs are relatively arbitrary, and the animals produce them with a degree of volition (as opposed to conditioned instincts). Animal communication can also be evidenced through the use of lexigrams (as used by chimpanzees and bonobos) in addition to signs. While the term "animal language" is widely used, researchers agree that animal languages are not as complex or expressive as human language.

Some researchers, including the linguist Charles Hockett, argue that there are significant differences separating human language from animal communication even at its most complex, and that the underlying principles are not related.[1] Accordingly, linguist Thomas A. Sebeok has proposed to not use the term "language" for animal sign systems.[2] Facial expressions should not be considered a language.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบเหล่านั้นสื่อสารของสัตว์ที่แสดงความเหมือนภาษามนุษย์ภาษาสัตว์ได้ สื่อสารของสัตว์อาจถือว่าซับซ้อนพอที่จะเรียกแบบภาษาถ้า: สินค้าคงคลังของสัญญาณมีขนาดใหญ่ อาการจะค่อนข้างกำหนด และสัตว์ผลิตด้วยระดับของ volition (ตรงข้ามกับสัญชาตญาณอากาศ) สื่อสารของสัตว์ยังจะเป็นหลักฐานโดยใช้ lexigrams (ตามที่ใช้ โดย chimpanzees และ bonobos) นอกจากอาการ ในขณะที่จะใช้คำว่า "สัตว์ภาษา" นักวิจัยยอมรับว่า ภาษาสัตว์ไม่ซับซ้อน หรือแสดงออกเป็นภาษามนุษย์

บางนักวิจัย รวมถึงนักภาษาศาสตร์ชาร์ลส์ Hockett โต้แย้งว่า มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญแยกภาษามนุษย์จากสัตว์การสื่อสารแม้กระทั่งที่ซับซ้อนมากที่สุด และที่ ไม่เกี่ยวหลักการพื้นฐาน[1] ตาม นักภาษาศาสตร์ Thomas A. Sebeok ได้เสนอจะไม่ใช้คำว่า "ภาษา" สำหรับสัตว์เครื่องระบบ[2] นิพจน์หน้าไม่ควรใช้เป็นภาษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาสัตว์เป็นรูปแบบของการสื่อสารที่เป็นสัตว์ที่แสดงลักษณะคล้ายคลึงกับภาษามนุษย์ การสื่อสารสัตว์อาจได้รับการพิจารณาที่ซับซ้อนพอที่จะเรียกว่ารูปแบบของภาษาในกรณีสินค้าคงคลังของสัญญาณที่มีขนาดใหญ่อาการจะค่อนข้างโดยพลการและสัตว์ที่ผลิตพวกเขาที่มีระดับของความตั้งใจ (เมื่อเทียบกับสัญชาตญาณปรับอากาศ) การสื่อสารสัตว์นอกจากนี้ยังสามารถเห็นได้ผ่านการใช้ lexigrams (ที่ใช้โดยลิงชิมแปนซีและ bonobos) นอกเหนือไปจากสัญญาณ ในขณะที่คำว่า "ภาษาสัตว์" ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายนักวิจัยยอมรับว่าภาษาที่สัตว์จะไม่เป็นที่ซับซ้อนหรือมีความหมายเป็นภาษามนุษย์นักวิจัยบางคนรวมทั้งนักภาษาศาสตร์ชาร์ลส์ Hockett เถียงว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญแยกภาษามนุษย์จากการสื่อสารกับสัตว์ได้ที่ ที่ซับซ้อนมากที่สุดและที่หลักการพื้นฐานที่ไม่เกี่ยวข้อง. [1] ดังนั้นนักภาษาศาสตร์โทมัสเอ Sebeok ได้เสนอที่จะไม่ใช้คำว่า "ภาษา" สำหรับระบบสัญญาณสัตว์. [2] การแสดงออกบนใบหน้าไม่ควรได้รับการพิจารณาภาษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาสัตว์ นั้นเป็นรูปแบบของการสื่อสารของสัตว์ที่แสดงความคล้ายคลึงกับภาษาของมนุษย์ การสื่อสารของสัตว์อาจจะถือว่าซับซ้อนมากพอที่จะเรียกว่ารูปแบบของภาษาถ้า : สินค้าคงคลังของป้ายใหญ่ ป้ายค่อนข้างโดยพลการและสัตว์ที่ผลิตได้กับระดับของความปรารถนา ( เป็นนอกคอก ( สัญชาตญาณ )การสื่อสารของสัตว์ยังสามารถควบคุมผ่านการใช้ lexigrams ( เช่นที่ใช้โดยชิมแปนซี bonobos และ ) นอกเหนือไปจากสัญญาณ ในขณะที่คำว่า " ภาษา " เป็นสัตว์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย นักวิจัยยอมรับว่า ภาษาสัตว์ไม่ซับซ้อนหรือแสดงออกเป็นภาษามนุษย์

บางวิจัยรวมทั้งนักภาษาศาสตร์ฮอคิตชาร์ลส์ ,ยืนยันว่ามีความแตกต่างที่สำคัญแยกภาษามนุษย์จากสัตว์สื่อสารที่ซับซ้อนมากที่สุด และ หลักการพื้นฐานที่ไม่เกี่ยวข้อง [ 1 ] ดังนั้น นักภาษาศาสตร์ โทมัส เอ sebeok ได้เสนอให้ใช้คำว่า " ภาษา " สำหรับระบบลงทะเบียนสัตว์ [ 2 ] หน้านิพจน์ไม่ควรถือว่าเป็นภาษา