THE CYCLE OF FRAGMENTATION AND UNITY
• 1. One of the major reasons for the tendency to fragmentation in all Southeast Asian kingdoms was the difficulty of transferring political power from one generation to another. The potential for conflict was particularly great in larger states where kings were likely to have numerous children by several women and where the rewards for success were high. on the death of a king his brother should inherit the throne, rather than his son. A practice had also been introduced of appointing a secondary king, who would be regarded as heir.
• Though Islamic states more clearly identified the elder son as the legitimate heir, disputes between a royal prince and his uncles, younger brothers of the dead ruler, remained common. • The very personalized nature of royal authority meant that the death of a king or a period of weak rule was often a time of crisis as princely factions and their supporters jockeyed for power. • In this process royal women are commonly depicted as playing a crucial role.
• 2. any decline in general prosperity or even an unusual and unwelcome event was attributed to supernatural anger at the failings of the ruler. Sickness, an eclipse, late rainfall, a volcanic eruption, earthquake, the discovery of a deformed elephant, disasters like drought or famine, warfare which maintained a great state placed a heavy burden on peasant society. • It was the peasants who supplied the ranks of the armies, it was their crops and cattle which were seized for supplies, and it was they who could be carried off by opposing armies to be sold as slaves in distant lands or to increase the manpower of rival kings.
• As long as The king could command greater human resources than his rivals he would be able to maintain his superiority. • In 1585 and 1586 the heir to the Ayutthaya throne, Naresuan, was able to rally local forces and declare his independence from Burma. He not only strengthened the city's defences but set in motion reforms which enabled Ayutthaya to retain a tighter hold over its subjects. in 1593 meant Ayutthaya was once again free.
• The triumph of Ayutthaya was a reflection of Burma's fragmentation. Large-scale military expeditions proved impossible to sustain from the capital at Pegu, and there was considerable loss of manpower as villagers fled to escape military service. • Just as serious was the fact that the delicate relationship which Bayinnaung had built up between different ethnic groups began to fall apart.
• At the end of the sixteenth century certain clear trends on the mainland can already be seen. Notwithstanding periods of fragmentation, the basis for future consolidation in Siam, Burma and Vietnam had been laid down, and these states had already signaled their potential for domination over the Lao and Khmer. • In the island world, however, such trends are not nearly so apparent. In the Straits of Melaka, Johor, Aceh and Portuguese controlled Melaka remained at odds; Java was divided; Brunei was regarded as a leader in the Borneo region; and Balinese forces were sufficiently strong to expand into the neighbouring islands of Lombok and Sumbawa, where they were to clash with the growing strength of Makassar.
• The presence of the Europeans further complicated the picture. • The English were soon eclipsed by the newly formed Dutch East India Company (Vereenigde Oost-Indische Compagnie, VOC), which in 1605 made apparent its intentions of becoming the pre-eminent European power by capturing the island of Ambon from the Portuguese. VOC-the hub of the Dutch trading network • Certain centres in the archipelago could be identified as having more commercial power or greater cultural influence than others, but it was still very much a poly centric world.
THE CYCLE OF FRAGMENTATION AND UNITY
วงจรของการกระจายและความสามัคคี• 1 หนึ่งในเหตุผลที่สำคัญสำหรับแนวโน้มที่จะกระจายตัวอยู่ในราชอาณาจักรเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นความยากลำบากของการถ่ายโอนอำนาจทางการเมืองจากรุ่นหนึ่งไปยังอีก ที่มีศักยภาพสำหรับความขัดแย้งได้ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐที่มีขนาดใหญ่ที่พระมหากษัตริย์มีแนวโน้มที่จะมีลูกได้จำนวนมากโดยผู้หญิงหลายคนและสถานที่ที่ผลตอบแทนสำหรับความสำเร็จอยู่ในระดับสูง การตายของพระมหากษัตริย์ที่พี่ชายของเขาควรสืบทอดบัลลังก์มากกว่าลูกชายของเขา 1. One of the major reasons for the tendency to fragmentation in all Southeast Asian kingdoms was the difficulty of transferring political power from one generation to another. The potential for conflict was particularly great in larger states where kings were likely to have numerous children by several women and where the rewards for success were high. on the death of a king his brother should inherit the throne, rather than his son. A practice had also been introduced of appointing a secondary king, who would be regarded as heir.
• Though Islamic states more clearly identified the elder son as the legitimate heir, disputes between a royal prince and his uncles, younger brothers of the dead ruler, remained common. • The very personalized nature of royal authority meant that the death of a king or a period of weak rule was often a time of crisis as princely factions and their supporters jockeyed for power. • In this process royal women are commonly depicted as playing a crucial role.
• 2. any decline in general prosperity or even an unusual and unwelcome event was attributed to supernatural anger at the failings of the ruler. Sickness, an eclipse, late rainfall, a volcanic eruption, earthquake, the discovery of a deformed elephant, disasters like drought or famine, warfare which maintained a great state placed a heavy burden on peasant society. • It was the peasants who supplied the ranks of the armies, it was their crops and cattle which were seized for supplies, and it was they who could be carried off by opposing armies to be sold as slaves in distant lands or to increase the manpower of rival kings.
• As long as The king could command greater human resources than his rivals he would be able to maintain his superiority. • In 1585 and 1586 the heir to the Ayutthaya throne, Naresuan, was able to rally local forces and declare his independence from Burma. He not only strengthened the city's defences but set in motion reforms which enabled Ayutthaya to retain a tighter hold over its subjects. in 1593 meant Ayutthaya was once again free.
• The triumph of Ayutthaya was a reflection of Burma's fragmentation. Large-scale military expeditions proved impossible to sustain from the capital at Pegu, and there was considerable loss of manpower as villagers fled to escape military service. • Just as serious was the fact that the delicate relationship which Bayinnaung had built up between different ethnic groups began to fall apart.
• At the end of the sixteenth century certain clear trends on the mainland can already be seen. Notwithstanding periods of fragmentation, the basis for future consolidation in Siam, Burma and Vietnam had been laid down, and these states had already signaled their potential for domination over the Lao and Khmer. • In the island world, however, such trends are not nearly so apparent. In the Straits of Melaka, Johor, Aceh and Portuguese controlled Melaka remained at odds; Java was divided; Brunei was regarded as a leader in the Borneo region; and Balinese forces were sufficiently strong to expand into the neighbouring islands of Lombok and Sumbawa, where they were to clash with the growing strength of Makassar.
• The presence of the Europeans further complicated the picture. • The English were soon eclipsed by the newly formed Dutch East India Company (Vereenigde Oost-Indische Compagnie, VOC), which in 1605 made apparent its intentions of becoming the pre-eminent European power by capturing the island of Ambon from the Portuguese. VOC-the hub of the Dutch trading network • Certain centres in the archipelago could be identified as having more commercial power or greater cultural influence than others, but it was still very much a poly centric world.
การแปล กรุณารอสักครู่..
วัฏจักรของการความสามัคคี
- 1 หนึ่งในเหตุผลหลักสำหรับแนวโน้มการกระจายตัวในอาณาจักรเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมด ความยากของการถ่ายโอนอำนาจทางการเมืองจากรุ่นหนึ่งไปยังอีก ที่มีศักยภาพสำหรับความขัดแย้งโดยเฉพาะในสหรัฐอเมริกาที่กษัตริย์ขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีเด็กมากมาย โดยผู้หญิงหลายและที่รางวัลเพื่อความสำเร็จมีสูงในการตายของกษัตริย์พี่ชายของเขาจะสืบทอดบัลลังก์ มากกว่าลูกชาย ซ้อมยังได้รับการแนะนำของการแต่งตั้งกษัตริย์ รอง ผู้ที่จะถือว่าเป็นทายาท แม้รัฐอิสลาม
- อย่างชัดเจนระบุว่าลูกชายคนโต เป็นทายาทที่ถูกต้องตามกฎหมาย ข้อพิพาทระหว่างองค์ชาย และลุงของเขา น้องชายของผู้ ตายอยู่เหมือนกันบริการส่วนบุคคลมากธรรมชาติของพระราชอำนาจหมายถึงความตายของกษัตริย์หรือระยะเวลาของการปกครองที่อ่อนแอเป็นบ่อยเวลาวิกฤติเป็นฝ่ายเจ้าและผู้สนับสนุนของพวกเขา jockeyed อำนาจ - ในขั้นตอนนี้ผู้หญิงหลวงมักวาดเป็นบทบาทสำคัญ
- 2ใด ๆที่ลดลงในความเจริญทั่วไป หรือแม้แต่เหตุการณ์ที่ผิดปกติและไม่ได้เกิดจากความโกรธที่เหนือธรรมชาติที่ล้มเหลวของไม้บรรทัด โรค , จันทรคราส , ปลายฝน , ภูเขาไฟระเบิด , แผ่นดินไหว , การค้นพบของช้าง เช่น ภัยแล้ง หรือพิการจากสงครามความอดอยาก ซึ่งยังคงสภาพดีอยู่ ภาระที่หนักในสังคมชาวนา- มันเป็นชาวนา ที่จัดขบวนทัพ คือ พืชและสัตว์ที่ถูกยึดสำหรับอุปกรณ์ และเป็นผู้ที่สามารถนำออกไปโดยฝ่ายตรงข้ามกองทัพไปขายเป็นทาสในดินแดนที่ห่างไกล หรือเพื่อเพิ่มกำลังคนของกษัตริย์คู่แข่ง .
- ตราบใดที่พระราชาจะสั่งมากกว่า ทรัพยากรมนุษย์มากกว่าคู่แข่งของเขา เขาจะสามารถรักษาที่เหนือกว่าของเขา- ปลูกฝัง และใน 1586 ทายาทบัลลังก์อยุธยา มหาวิทยาลัยนเรศวร ได้ระดมกองกำลังท้องถิ่น และประกาศเอกราชจากพม่า เขาไม่เพียง แต่ความเข้มแข็งการป้องกันของเมือง แต่ตั้งในการเคลื่อนไหวการปฏิรูปซึ่งทำให้อยุธยารักษาแน่นกว่ากว่าวิชาของ ใน 1551 หมายถึงอยุธยาเป็นอีกครั้งฟรี .
- ชัยชนะของอยุธยา คือ ภาพสะท้อนของ fragmentation ของพม่าทหารขนาดใหญ่การเดินทางพิสูจน์เป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาจากเมืองหลวงหงสาวดี และมีการสูญเสียมากของแรงงานเป็นชาวบ้านหนี หนีทหาร - เช่นเดียวกับที่ร้ายแรงคือความจริงที่ว่าความสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนซึ่งพระเจ้าบุเรงนองได้สร้างขึ้นระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ที่แตกต่างกันเริ่มแตกแยก
- ในปลายศตวรรษที่ 16 ที่แน่นอนชัดเจนแนวโน้มบนแผ่นดินใหญ่แล้วสามารถมองเห็นได้ อย่างไรก็ตาม ระยะเวลาของการ พื้นฐานสำหรับการรวมในอนาคตของ บริษัท สยาม พม่า และเวียดนาม ได้วางไว้ และรัฐเหล่านี้ได้แสดงศักยภาพของตนเองเพื่อการปกครองผ่านลาวและเขมร - ในโลก เกาะ อย่างไรก็ตาม แนวโน้มดังกล่าวจะไม่เกือบ ๆชัดเจนในช่องแคบมะละกายะโฮร์ , อาเจะห์ , และโปรตุเกสควบคุมมะละกายังคงหมางเมิน ; Java ถูกแบ่งแยก บรูไน ที่ถือเป็นผู้นำในภูมิภาคเกาะบอร์เนียว และบาหลีมีเพียงพอที่แข็งแกร่งกําลังขยายเข้าไปในประเทศเพื่อนบ้านและของลอมบอกเกาะซุมบาวา ซึ่งพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับการเจริญเติบโตความแข็งแรงของ Makassar .
- วันการแสดงตนของชาวยุโรปซับซ้อนมากขึ้นในภาพ- ภาษาอังกฤษได้บดบังด้วยรูปแบบใหม่ บริษัท ดัตช์อีสต์อินเดีย ( vereenigde indische Compagnie oost , VOC ) ซึ่งในค.ศ. ทำให้ชัดเจนของความตั้งใจของการเป็น Pre ที่มีอำนาจยุโรปโดยการจับเกาะอัมบอน จากโปรตุเกสบริษัทฮับของดัตช์เครือข่ายการค้าบริการบางศูนย์ในหมู่เกาะอาจจะระบุว่ามีอำนาจหรืออิทธิพลของวัฒนธรรมเชิงพาณิชย์มากขึ้นมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ แต่มันก็ยังมาก โพลี เป็นศูนย์กลางของโลก
การแปล กรุณารอสักครู่..