More generally, firms can use their

More generally, firms can use their reporting discretion to mask or misstate economic performance.

For instance, firms can overstate reported earnings to achieve certain earnings targets or report extraordinary performance in specific instances, such as an equity issuance (e.g., Teoh et al., 1998a).

Similarly, in years of poor performance, firms can boost their earnings using reserves and allowances or aggressive revenue recognition practices.

Common to these examples is that earnings are temporarily inflated due to accrual choices but cash flows are unaffected. Thus, we analyze the magnitude of accruals relative to the magnitude of operating cash flow as a proxy for the extent to which firms exercise discretion in reporting earnings.9 The ratio is computed as the median absolute value of total accruals for an industry within a country scaled by the corresponding median absolute value of cash flow from operations, where the scaling controls for differences in firm size and performance.


Cash flow from operations is calculated using the balance-sheet approach because U.S. style cash flow statements are generally not available for our sample of private and public European companies.

Following Dechow et al. (1995), we compute the accrual component of earnings as (∆ total current assets – ∆ cash) – (∆ total current liabilities – ∆ short-term debt) – depreciation expense, where ∆ denotes the change over the last fiscal
year.

If a firm does not report information on cash or short-term debt, then the changes in both variables are assumed to be zero.

We scale all accounting items by lagged total assets to ensure comparability across firms

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มเติมโดยทั่วไป บริษัทสามารถใช้พิจารณารายงานของหน้ากาก หรือ misstate ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ ตัวอย่าง บริษัทสามารถ overstate รายงานกำไรเพื่อให้กำหนดเป้าหมายกำไรหรือรายงานประสิทธิภาพพิเศษในบาง เช่นการออกหุ้น (เช่น Teoh et al., 1998a) ในทำนองเดียวกัน ในปีประสิทธิภาพต่ำ บริษัทสามารถเพิ่มกำไรผู้ใช้ทุนสำรอง และเงิน หรือปฏิบัติการรับรู้รายได้ก้าวร้าว ตัวอย่างเหล่านี้ไปเป็นกำไรใช้ชั่วคราวสูงเกินจริงเนื่องจากตัวรับรู้ แต่กระแสเงินสดเก็บข้อมูล ดังนั้น เราวิเคราะห์ขนาดของการรับรู้ที่สัมพันธ์กับขนาดของกระแสเงินสดเป็นพร็อกซีสำหรับให้บริษัทที่พิจารณากายในรายงาน earnings.9 ที่มีคำนวณอัตราส่วนเป็นค่าสัมบูรณ์มัธยฐานของการรับรู้รวมสำหรับอุตสาหกรรมภายในประเทศปรับตามค่าสัมบูรณ์มัธยฐานที่สอดคล้องกันของกระแสเงินสดจากการดำเนินการ ที่ควบคุมมาตราส่วนสำหรับความแตกต่างในบริษัทขนาดขอบเขตการดำเนินงาน และประสิทธิภาพการกระแสเงินสดจากการดำเนินงานมีคำนวณโดยใช้วิธีการงบดุลเนื่องจากงบกระแสเงินสดแบบสหรัฐอเมริกาโดยทั่วไปไม่มีสำหรับตัวอย่างของบริษัทยุโรปที่สาธารณะ และส่วนตัวเรา ต่อไปนี้ Dechow และ al. (1995), เราคำนวณส่วนประกอบรับรู้รายได้เป็น (∆รวมสินทรัพย์หมุนเวียน – เงินสด∆) – (∆รวมหนี้สินหมุนเวียนหนี้สินระยะสั้น∆) – ค่าเสื่อมราคาค่าใช้จ่าย ที่∆หมายถึงการเปลี่ยนแปลงผ่านบัญชีล่าสุดปี ถ้าบริษัทไม่รายงานข้อมูลเงินหรือหนี้สินระยะสั้น การเปลี่ยนแปลงในตัวแปรทั้งสองจะถือว่าเป็น ศูนย์ เราปรับรายการบัญชีทั้งหมด โดย lagged สินทรัพย์รวมเพื่อให้ความมั่นใจในบริษัท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยทั่วไป บริษัท สามารถใช้ดุลยพินิจในการรายงานของพวกเขาที่จะปกปิดหรือบิดเบือนประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ. ยกตัวอย่างเช่น บริษัท สามารถคุยโวรายงานผลประกอบการเพื่อให้บรรลุเป้าหมายผลประกอบการบางอย่างหรือรายงานผลการปฏิบัติงานพิเศษในกรณีที่เฉพาะเจาะจงเช่นการออกตราสารทุน (เช่น Teoh et al., 1998). ในทำนองเดียวกันในปีที่ผ่านมาผลการดำเนินงานที่ไม่ดี บริษัท สามารถเพิ่มกำไรของพวกเขาโดยใช้เงินสำรองและค่าใช้จ่ายหรือการรับรู้รายได้ในเชิงรุก. สามัญเพื่อตัวอย่างเหล่านี้คือการที่ผลประกอบการจะสูงขึ้นชั่วคราวเนื่องจากทางเลือกคงค้าง แต่กระแสเงินสดที่ได้รับผลกระทบ ดังนั้นเราจึงวิเคราะห์ขนาดของรายการคงค้างเมื่อเทียบกับขนาดของกระแสเงินสดจากการดำเนินงานเป็นพร็อกซี่สำหรับขอบเขตที่ออกกำลังกาย บริษัท ดุลยพินิจในการรายงาน earnings.9 อัตราส่วนจะคำนวณเป็นค่าเฉลี่ยของแน่นอนคงค้างรวมของอุตสาหกรรมภายในประเทศ ปรับขนาดโดยค่าสัมบูรณ์เฉลี่ยที่สอดคล้องกันของกระแสเงินสดจากการดำเนินงานที่ควบคุมการปรับความแตกต่างในขนาดของ บริษัท และประสิทธิภาพการทำงาน. กระแสเงินสดจากการดำเนินงานจะคำนวณโดยใช้วิธีงบดุลเพราะสไตล์สหรัฐงบกระแสเงินสดโดยทั่วไปมักจะไม่สามารถใช้ได้สำหรับตัวอย่างของเรา ของ บริษัท ในยุโรปภาครัฐและเอกชน. หลังจาก Dechow et al, (1995) เราคำนวณองค์ประกอบคงค้างของกำไร (Δสินทรัพย์หมุนเวียน - Δเงินสด) - (Δหนี้สินหมุนเวียน - Δหนี้ระยะสั้น) - ค่าเสื่อมราคาที่Δหมายถึงการเปลี่ยนแปลงในช่วงปีงบประมาณที่ผ่านมา. ปีหาก บริษัท ไม่รายงานข้อมูลเกี่ยวกับเงินสดหรือตราสารหนี้ระยะสั้นแล้วการเปลี่ยนแปลงในตัวแปรทั้งสองจะถือว่าเป็นศูนย์. เราขนาดทุกรายการบัญชีด้วยสินทรัพย์รวม lagged เพื่อให้แน่ใจว่าการเปรียบเทียบข้าม บริษัท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยทั่วไปแล้ว บริษัท สามารถใช้ดุลยพินิจในรูปแบบรายงานหรือกล่าวอย่างผิดๆ ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ

สำหรับอินสแตนซ์ บริษัทจะรายงานผลประกอบการกำไรกล่าวเกินจริง เพื่อบรรลุเป้าหมายบางอย่าง หรือรายงานพิเศษประสิทธิภาพในกรณีเฉพาะ เช่น การออกหุ้น ( เช่น teoh et al . , 1998a )

เช่นกัน ในปีของการปฏิบัติงานไม่ดีบริษัทสามารถเพิ่มรายได้ของพวกเขาโดยใช้สำรองและเบี้ยเลี้ยง หรือก้าวร้าว การรับรู้รายได้งาน

ปกติตัวอย่างเหล่านี้คือว่ารายได้สูงเกินจริง ชั่วคราว เนื่องจากตัวเลือกที่คงค้าง แต่กระแสเงินสดจะได้รับผลกระทบ ดังนั้นเราวิเคราะห์ขนาดของรายการคงค้างที่สัมพันธ์กับขนาดของการดำเนินงานกระแสเงินสดเป็นพร็อกซี่สำหรับขอบเขตการใช้ดุลพินิจในการรายงานผลประกอบการบริษัท 9 อัตราส่วน คำนวณเป็นค่าสัมบูรณ์เฉลี่ยของยอดค้างสำหรับอุตสาหกรรมในประเทศปรับขนาดโดยเฉลี่ยสัมบูรณ์ที่มูลค่าของกระแสเงินสดจากการดําเนินงานที่ปรับการควบคุมที่แตกต่างกันในขนาดและประสิทธิภาพ


กระแสเงินสดจากการดําเนินงานคำนวณโดยใช้ Balance Sheet Approach เพราะสหรัฐอเมริกาสไตล์กระแสเงินสดงบโดยทั่วไปจะไม่สามารถใช้ได้สำหรับตัวอย่างของภาครัฐและเอกชน บริษัท ยุโรป .

ต่อไปนี้ dechow et al . ( 1995 )เราคำนวณสะสม ส่วนประกอบของกำไร ( ∆ทั้งหมด ปัจจุบันทรัพย์สินเงินสดและ∆ ) – ( ∆รวมหนี้สินหมุนเวียน–∆ตราสารหนี้ระยะสั้นและค่าเสื่อมราคาที่∆แสดงการเปลี่ยนแปลงทางการคลัง
เมื่อปีที่แล้ว

หาก บริษัท ไม่ได้รายงานข้อมูลในเงินสดหรือตราสารหนี้ระยะสั้นแล้วการเปลี่ยนแปลงของตัวแปรทั้งสองจะถือว่ามีศูนย์

เราชั่งทั้งหมดบัญชีรายการ โดยราคาทรัพย์สินเพื่อให้แน่ใจว่า บริษัท ไม่สามารถเปรียบเทียบข้าม