Basic production resources have bee

Basic production resources have been a subject of risk due to the
increasing amount of environmental pollutants and extravagant
utilization of food and agricultural products. Application of
agrochemical products and other contaminants is a serious
challenge of the current century which has resulted in destruction
of numerous vast lands and reduction of the quality of water
resources. Based on this fact, the idea of sustainable production
and improved safety of the basic resources have been developed all
around the world, especially in the section of agricultural products
that organic foods and natural based treating agents have been
subjects of research and advancement (Adeyinka and Richard,
2015; Juneja et al., 2012; Prakash et al., 2012).
Fungi are the main deteriorating means of foodstuffs such as
fruits and cereals during storage period that are able to diminish
the quality attributes and nutritional values by their growth or by
production of toxic compounds (Cardenas-ortega et al., 2005;
Mishra and Dubey, 1994). Storage fungi are commonly controlled
by synthetic chemicals; however, these agents usually impact the
human health and the environment adversely (Nakahara et al.,
2013). Furthermore, the use of fungicides is more harmful in the
post-harvest period because of the short time between treatment
and consumption. Some fungi have shown resistance against broad
spectrum fungicides such as benzimidazoles, imazalil and
prochloraz due to repeated usage and some of them such as
Mucor and Rhizopus are not sensitive and need especial fungicides
to be controlled (Lima et al., 2015; Mari et al., 2014; Sánchez-Torres
and Tuset, 2011; Sharifi
et al., 2008). Benzimidazoles, the widest
applied fungicides in postharvest period, have no effect on
Dematiaceous fungi (dark spore fungi), Oomysets, Mucor and
Rhizopus (two later are major postharvest pathogens of numerous
products). In addition, imazalil and prochloraz are ineffective
against Rhizopus stolonifer (Agrios, 2005).
A number of plants produce natural antifungal compounds in
their tissues defending them against biological hazards * by

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทรัพยากรการผลิตพื้นฐานมีเรื่องเนื่องกับการเพิ่มยอดเงิน ของการเกิดมลพิษสิ่งแวดล้อม และแบบการใช้ประโยชน์ของสินค้าเกษตรและอาหาร แอพลิเคชันของผลิตภัณฑ์เคมีเกษตรและสารปนเปื้อนอื่น ๆ เป็นการร้ายแรงความท้าทายของศตวรรษปัจจุบันซึ่งมีผลในการทำลายดินแดนที่กว้างใหญ่มากมายและลดคุณภาพของน้ำทรัพยากร ตามความจริง ความคิดในการผลิตอย่างยั่งยืนและปรับปรุงความปลอดภัยของทรัพยากรพื้นฐานได้รับการพัฒนาทั้งหมดทั่วโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของสินค้าเกษตรว่า อาหารอินทรีย์และธรรมชาติตามรักษาตัวแทนได้หัวข้อวิจัยและความก้าวหน้า (Adeyinka และริชาร์ด2015 Juneja et al., 2012 พรา et al., 2012)เชื้อราจะกินขาดเป็นช่วง ๆ พาหนะหลักเช่นผลไม้และธัญพืชในระหว่างรอบระยะเวลาการจัดเก็บที่สามารถหรี่คุณลักษณะคุณภาพและคุณค่าทางโภชนาการ โดยการเติบโตของตน หรือโดยผลิตสารพิษ (ortega เดนาส et al., 2005มิชราเกส์ก Dubey, 1994) เชื้อราเก็บจะถูกควบคุมโดยทั่วไปด้วยสารเคมีสังเคราะห์ อย่างไรก็ตาม ตัวแทนเหล่านี้มักจะส่งผลกระทบต่อการสุขภาพมนุษย์และสิ่งแวดล้อมที่กระทบ (นาคาฮาระ et al.,2013) นอกจากนี้ การใช้ซึ่งเกิดจากเชื้อเป็นอันตรายมากในการหลังการเก็บเกี่ยวระยะเวลาเนื่องจากเวลาสั้น ๆ ระหว่างการรักษาและปริมาณการใช้ เชื้อราบางอย่างได้แสดงความต้านทานต่อกว้างสเปคตรัมซึ่งเกิดจากเชื้อเช่น benzimidazoles, imazalil และprochloraz การใช้ซ้ำและบางส่วนของพวกเขาเช่นMucor และ Rhizopus ไม่สำคัญ และจำเป็นซึ่งเกิดจากเชื้อเฉพาะกระทู้จะควบคุม (ลิมา et al., 2015 มารี al. et, 2014 Sánchez ทอร์เรสและ Tuset, 2011 Sharifiร้อยเอ็ด al., 2008) Benzimidazoles กว้างที่สุดซึ่งเกิดจากเชื้อใช้ในหลังระยะเวลา ไม่มีผลในDematiaceous เชื้อรา (เข้มสปอร์เชื้อรา), Oomysets, Mucor และRhizopus (สองหลังมีโรคสำคัญหลังการเก็บเกี่ยวของมากมายผลิตภัณฑ์) นอกจากนี้ imazalil และ prochloraz มีผลกับ Rhizopus stolonifer (Agrios, 2005)จำนวนพืชผลิตสารต้านเชื้อราจากธรรมชาติเนื้อเยื่อป้องกันพวกเขาจากอันตรายทางชีวภาพ * โดย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทรัพยากรการผลิตขั้นพื้นฐานได้รับเรื่องของความเสี่ยงอันเนื่องมาจากจำนวนที่เพิ่มขึ้นของสารมลพิษด้านสิ่งแวดล้อมและฟุ่มเฟือยการใช้ประโยชน์จากสินค้าอาหารและเกษตร การประยุกต์ใช้ผลิตภัณฑ์เคมีเกษตรและสารปนเปื้อนอื่น ๆ ที่เป็นร้ายแรงท้าทายของศตวรรษปัจจุบันซึ่งมีผลในการทำลายของดินแดนที่กว้างใหญ่จำนวนมากและการลดลงของคุณภาพของน้ำทรัพยากร บนพื้นฐานของความเป็นจริงนี้ความคิดของการผลิตอย่างยั่งยืนและความปลอดภัยที่ดีขึ้นของทรัพยากรพื้นฐานที่ได้รับการพัฒนาทั้งหมดทั่วโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของสินค้าเกษตรที่อาหารอินทรีย์และตัวแทนการรักษาตามธรรมชาติได้รับเรื่องของการวิจัยและการพัฒนา(Adeyinka และ ริชาร์ด2015; Juneja et al, 2012;... แกช et al, 2012) เชื้อราเป็นวิธีการที่ทวีความรุนแรงขึ้นหลักของอาหารเช่นผักผลไม้และธัญพืชในช่วงระยะเวลาการจัดเก็บข้อมูลที่มีความสามารถที่จะลดลักษณะที่มีคุณภาพและคุณค่าทางโภชนาการโดยการเจริญเติบโตหรือของพวกเขาโดยการผลิตของสารประกอบที่เป็นพิษ (นั Ortega-et al, 2005;. Mishra และ Dubey, 1994) เชื้อราจะถูกควบคุมการจัดเก็บข้อมูลทั่วไปด้วยสารเคมีสังเคราะห์ แต่สารเหล่านี้มักจะส่งผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์และสภาพแวดล้อมทางลบ (Nakahara et al., 2013) นอกจากนี้การใช้สารฆ่าเชื้อราเป็นอันตรายมากขึ้นในช่วงหลังการเก็บเกี่ยวเพราะเวลาสั้น ๆ ระหว่างการรักษาและการบริโภค เชื้อราบางคนได้แสดงความต้านทานต่อกว้างสารฆ่าเชื้อราคลื่นความถี่เช่น benzimidazoles, imazalil และ prochloraz เนื่องจากการใช้ซ้ำและบางส่วนของพวกเขาเช่นMucor และ Rhizopus ไม่ได้มีความสำคัญและจำเป็นต้องใช้สารฆ่าเชื้อราโดยเฉพาะมีการควบคุม(Lima et al, 2015;. มารีเอตอัล . 2014; Sánchez-อร์เรสและTuset 2011; Sharifi et al, 2008). Benzimidazoles ที่กว้างที่สุดสารฆ่าเชื้อราที่ใช้ในช่วงหลังการเก็บเกี่ยว, ไม่มีผลต่อเชื้อรา Dematiaceous (สปอร์เชื้อราเข้ม), Oomysets, Mucor และ Rhizopus (สองต่อมาหลังการเก็บเกี่ยวที่มีเชื้อโรคมากมายที่สำคัญของสินค้า) นอกจาก imazalil และ prochloraz จะไม่ได้ผลกับRhizopus stolonifer (Agrios 2005). จำนวนของโรงงานผลิตสารต้านเชื้อราธรรมชาติในเนื้อเยื่อของพวกเขาปกป้องพวกเขาจากอันตรายทางชีวภาพโดย *

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทรัพยากรการผลิตเบื้องต้นได้รับเรื่องของความเสี่ยงเนื่องจาก
เพิ่มปริมาณมลพิษสิ่งแวดล้อมและการใช้ฟุ่มเฟือย
ผลิตภัณฑ์อาหารและการเกษตร การประยุกต์ใช้
ผลิตภัณฑ์เคมีเกษตรและสารปนเปื้อนอื่น ๆคือ ความท้าทายที่ร้ายแรงของศตวรรษที่ปัจจุบัน

ซึ่งมีผลในการทำลายของที่ดินกว้างขวางมากมาย และลดคุณภาพของแหล่งน้ำ

ตามความจริง ความคิดของ
การผลิตอย่างยั่งยืนและเพิ่มความปลอดภัยของทรัพยากรพื้นฐานได้รับการพัฒนา
ทั่วโลก โดยเฉพาะในส่วนของผลิตภัณฑ์การเกษตร
ว่าอาหารอินทรีย์และตามธรรมชาติรักษาตัวแทนได้รับ
วิชาของการวิจัยและความก้าวหน้า ( adeyinka และริชาร์ด
2015 ; juneja et al . , 2012 ; Prakash et al . ,
2012 )เชื้อราเป็นหลัก ช่วง หมายความว่า ของกิน เช่น ผลไม้ และธัญพืช ระหว่างระยะเวลาการเก็บรักษา

ที่สามารถลดทอนคุณภาพคุณลักษณะและคุณค่าทางโภชนาการของการเจริญเติบโตหรือโดย
ผลิตสารพิษ ( การ์เดนาสออร์เตกา et al . , 2005 ;
มิชรา และ ดอบี้ , 1994 ) เชื้อรากระเป๋ามักควบคุม
จากสารเคมีสังเคราะห์ อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่เหล่านี้มักจะมีผลต่อ
สุขภาพมนุษย์และสิ่งแวดล้อมโดย ( Nakahara et al . ,
2013 ) นอกจากนี้ การใช้สารเคมีที่เป็นอันตรายใน
โพสต์ระยะเก็บเกี่ยว เพราะเวลาสั้น ๆ ระหว่างการรักษา
และการบริโภค เชื้อราบางแสดงความต้านทานต่อสารเคมีที่หลากหลาย เช่น เกิดโรคได้

มาซาลิล , และโพรคลอราช เนื่องจากการใช้ซ้ำ และบางส่วนของพวกเขาเช่น
และ เชื้อรา Mucor ไม่ละเอียดอ่อน และต้องการเฉพาะสารเคมี
ถูกควบคุม ( ลิมา et al . , 2015 ; มาริ et al . , 2014 ; เฟร์นานโด ตอร์เรส และ ซันเชซ
tuset 2011 ; sharifi
et al . , 2008 ) รายได้ต่อเดือนในปัจจุบัน , กว้าง
ใช้สารเคมีในช่วงหลังการเก็บเกี่ยว ไม่มีผลกระทบต่อ
dematiaceous เชื้อรา ( เข้มสปอร์เชื้อรา ) , oomysets และเชื้อรา Mucor ,
( สองภายหลังโรคหลังการเก็บเกี่ยวหลักของผลิตภัณฑ์มากมาย
)นอกจากนี้ มาซาลิลโพรคลอราซไม่ได้ผล
ต่อต้านเชื้อราและ stolonifer ( agrios , 2005 ) .
จำนวนของพืชที่ผลิตสารป้องกันเชื้อราในธรรมชาติของพวกเขาปกป้องพวกเขากับอันตรายต่อเนื้อเยื่อ
* โดยทางชีวภาพ