“Shoulds” and “Oughts” Some group m

“Shoulds” and “Oughts” Some group members seem to be ruled by “shoulds” and “oughts”: “I should be interested in what others say in this group”; “I ought to care for everyone, and if I don’t, I feel terrible”; “I should express only positive feelings”; and so on.


The list of “shouldisms,” both in daily life and in a group situation, is endless.


Members can at least become aware of the frequency of their “should” and “ought” remarks and of the feelings of powerlessness that accompany their use.


One way of increasing one’s awareness of the limitations imposed by a “should” standard is to experiment with changing phrases such as “I have to” or “I should” to “I choose to.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Shoulds" และ "Oughts" สมาชิกกลุ่มบางคนที่ดูเหมือนจะถูกปกครอง โดย "shoulds" และ "oughts": "ฉันควรจะสนใจในสิ่งที่คนอื่นพูดในกลุ่มนี้" "ฉันควรจะดูแลทุกคน และถ้าไม่ ฉันรู้สึกกลัว" "ข้าพเจ้าควรแสดงความรู้สึกที่ดีเท่านั้น" และอื่น ๆ รายการ "shouldisms ในชีวิตประจำวัน และ ใน สถานการณ์ที่กลุ่ม เป็นที่สิ้นสุดสมาชิกสามารถน้อยตระหนักหมายเหตุความถี่ของของพวกเขา "ควร" และ "ควร" และของความรู้สึกของตัว ที่มาพร้อมกับการใช้วิธีหนึ่งของการเพิ่มความตระหนักถึงข้อจำกัดที่กำหนด โดยมาตรฐาน "ควร" จะทดลองเปลี่ยนวลีเช่น "ครับ" หรือ "เพิ่ม" เพื่อ "ผมเลือกไป"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Shoulds" และ "Oughts" สมาชิกในกลุ่มบางคนดูเหมือนจะถูกปกครองโดย "shoulds" และ "oughts": "ฉันควรจะสนใจในสิ่งที่คนอื่นพูดในกลุ่มนี้"; "ฉันควรจะดูแลทุกคนและถ้าผมทำไม่ได้ผมรู้สึกแย่"; "ฉันควรจะแสดงความรู้สึกในเชิงบวกเท่านั้น"; และอื่น ๆ .


รายการ "shouldisms" ทั้งในชีวิตประจำวันและในสถานการณ์เช่นกลุ่มเป็นที่สิ้นสุด.


สมาชิกอย่างน้อยสามารถตระหนักถึงความถี่ของพวกเขา "ควร" และ "ควร" คำพูดและความรู้สึกของความอ่อนแอที่ มาพร้อมกับการใช้งานของพวกเขา.


วิธีหนึ่งในการเพิ่มความตระหนักหนึ่งของข้อ จำกัด ที่กำหนดโดย "ควรจะ" มาตรฐานคือการทดสอบกับการเปลี่ยนแปลงวลีเช่น "ฉันต้อง" หรือ "ฉันควรจะ" เป็น "ฉันเลือกที่จะ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" shoulds " และ " oughts " สมาชิกบางกลุ่มที่ดูเหมือนจะถูกปกครองโดย " shoulds " และ " oughts " : " ฉันควรจะสนใจในสิ่งที่คนอื่นพูดในกลุ่มนี้ " ; " ฉันต้องดูแลทุกคน และถ้าผมไม่ได้ ผมรู้สึกไม่ดีเลย " ; " ฉันควรจะแสดงเพียงความรู้สึก " บวก ; และรายการ " shouldisms " ทั้งในชีวิตประจำวันและในกลุ่มสถานการณ์ ไม่มีที่สิ้นสุดสมาชิกสามารถอย่างน้อยตระหนักถึงความถี่ของพวกเขา " ควร " และ " ต้อง " คำพูดและความรู้สึกของผู้ป่วยที่เกี่ยวข้องกับการใช้วิธีหนึ่งของการเพิ่มของความตระหนักของข้อ จำกัด ที่กำหนดโดย " ควร " มาตรฐานคือการ ทดลองเปลี่ยนวลีเช่น " ผม " หรือ " ฉัน " กับ " เลือก " .