สารนิพนธ์ฉบับนี้ เป็นงานศึกษาที่พยามทำความเข้าใจถึงกระบวนการรักร่วมเพศ และการสร้างพื้นที่ทางสังคมในมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช มีวัตถุประสงค์เพื่อการศึกษาการสร้างพื้นที่ทางสังคม และเพื่อศึกษาการปรับตัวของคนรักร่วมเพศในมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช โดยผู้วิจัยได้นำแนวคิดทฤษฎีพื้นที่ทางสังคม แนวคิดว่าด้วยเรื่องเพศ แนวคิดการปรับตัวและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง มาทำความเข้าใจถึงการปรับตัว และการสร้างพื้นที่ทางสังคมในมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช เนื่องจากผู้วิจัยได้เลือกพื้นที่ในกาวิจัยครั้งนี้ในหมาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช เพราะในมหาวิทยาลัยเป็นพื้นที่ที่มีความอิสระในการดำรงชีวิต มีความหลากทางสังคมในมหาวิทยาลัย มีความหลากหลายทางเพศ และ เป็นพื้นที่ที่ให้นักศึกษาได้แสดงความสามารถ ความต้องการของตัวเองที่มีอยู่ออกมาได้อย่างอิสระดั้งนั้นผู้วิจัยจึงเลือกที่จะศึกษาในมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
จากการศึกษาพบว่า การดำรงชีวิตในประจำวันของกลุ่มคนรักร่วมเพศส่วนใหญ่จะเหมือนๆกัน โดยการใช้ชีวิตตามปกติธรรมดาเหมือนกับผู้ชายปกติทั่วไป แต่จะใช้ชีวิตอยู่กับกับบุคคลที่มีลักษณะนิสัยที่เหมือนกัน กลุ่มบุคคลรักร่วมเพศเมือทราบว่าตัวเองมีพฤติกรรมรักร่วมเพศส่วนมากจะรู้สึกว่า เป็นรูปแบบความรักอีกรูปแบบหนึ่งที่เกิดจากความรู้สึก ความรัก ความชอบของบุคคลที่คิดว่าเป็นความสุขอีกรูปแบบหนึ่งของมนุษย์ ที่สังคมสมัยนี้เปิดรับได้มากยิ่งขึ้น และการสร้างความยอมรับจากครอบครัว เพื่อน หรือสังคมนั้นต้องใช้ระยะเวลาในการสร้างความยอมรับ และความเข้าใจกันของคนในครอบครัว กลุ่มคนรักร่วมเพศส่านใหญ่บอกว่า การสร้างความยอมรับนั้นคือการแสดงตัวตนที่แท้จริงของเราออกมาให้ทุกคนเห็นและยอมรับ รักร่วมเพศมีการให้ความหมายว่าคือ การแสดงความรักต่อบุคคลเพศเดียวกันทั้งชายรักชาย และหญิงรักหญิง เป็นพฤติกรรมทางเพศหรือความสนใจของคนในเพศเดียวกันการสร้างพื้นที่ทางสังคมของคนรักร่วมเพศ