Fatigue, its causes, mechanisms and

Fatigue, its causes, mechanisms and consequences, has long
been the topic of discourse and study. Sleep itself was discussed
among early philosophers, including Aristotle (Edelson, 1992). The
recognition and diagnosis of fatigue as a risk factor affecting health
and human performance in the early nineteenth century spurred
physiologists, engineers, psychologists, and social reformers to
chart its course, find its cure, or at least modify its effects. For an
interesting perspective on the evolution of fatigue as a scientific
construct, and its scientific, social and political role in the management
of human resources, the reader is referred to Rabinbach
(1990).
Some of the early empirical studies on fatigue date back to the
turn of the 20th century, with Edward Thorndike’s early investigations
into the phenomenon of mental fatigue (e.g., Thorndike,
1899). Later, Henri Piéron’s seminal work in 1913, “Le Probleme

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเมื่อยล้า สาเหตุ กลไก และผล กระทบ ได้ยาวนานหัวข้อของวาทกรรมและการศึกษาแล้ว นอนหลับเองได้กล่าวถึงระหว่างต้นปรัชญา รวมทั้งอริสโตเติล (Edelson, 1992) ที่การรับรู้และการวินิจฉัยโรคความเมื่อยล้าเป็นปัจจัยเสี่ยงที่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและกระตุ้นประสิทธิภาพของมนุษย์ในช่วงศตวรรษphysiologists วิศวกร นักจิตวิทยา และปฏิรูปสังคมเพื่อแผนภูมิหลักสูตรของ ค้นหาการรักษา หรือปรับเปลี่ยนผลกระทบน้อย สำหรับการมุมมองที่น่าสนใจในการวิวัฒนาการของความอ่อนเพลียเป็นแบบวิทยาศาสตร์โครงสร้าง และบทบาทของวิทยาศาสตร์ สังคม และการเมืองในการบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์ อ่านว่า Rabinbach(1990)บางล้าศึกษาประจักษ์ในช่วงวันกลับไปเปิดของศตวรรษที่ 20 กับเอ็ดเวิร์ด Thorndike สืบสวนก่อนเป็นปรากฏการณ์ของความอ่อนเพลียทางจิต (เช่น Thorndikeย่าน) . Later, Henri Piéron บรรลุถึงผลิตในปี 1913 "เลอ Probleme

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเหนื่อยล้าสาเหตุกลไกและผลที่ตามมาได้นาน
เป็นหัวข้อของการสนทนาและการศึกษา นอนตัวเองได้รับการกล่าวถึง
ในหมู่นักปรัชญาต้นรวมทั้งอริสโตเติล (Edelson, 1992)
การรับรู้และการวินิจฉัยของความเหนื่อยล้าเป็นปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อสุขภาพ
และประสิทธิภาพการทำงานของมนุษย์ในช่วงต้นศตวรรษที่สิบเก้ากระตุ้น
physiologists, วิศวกร, นักจิตวิทยาและนักปฏิรูปสังคมเพื่อ
แผนภูมิหลักสูตรของหาวิธีรักษาของตนหรืออย่างน้อยการแก้ไขผลกระทบของมัน สำหรับ
มุมมองที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิวัฒนาการของความเหนื่อยล้าเป็นวิทยาศาสตร์
สร้างและวิทยาศาสตร์ของบทบาททางสังคมและการเมืองในการบริหาร
ทรัพยากรมนุษย์, ผู้อ่านจะเรียก Rabinbach
(1990).
บางส่วนของการศึกษาเชิงประจักษ์ในช่วงต้นของวันที่เมื่อยล้ากลับไป
ศตวรรษที่ 20 ที่มีการตรวจสอบในช่วงต้นของเอ็ดเวิร์ด Thorndike
เป็นปรากฏการณ์ของความเหนื่อยล้าจิตใจ (เช่น Thorndike,
1899) ต่อมางานที่อองรี Pieron ในปี 1913 "เลอปัญหาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาเหตุของความเหนื่อยล้า กลไก และผลมีความยาว
เป็นหัวข้อวาทกรรมและศึกษา นอนตัวเองกล่าวถึง
ในหมู่นักปรัชญาต้นรวมถึงอริสโตเติล ( เอลเดอร์สัน , 1992 )
การรับรู้และการวินิจฉัยของความเมื่อยล้าเป็นปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อสุขภาพ
และมนุษย์การปฏิบัติในศตวรรษที่สิบเก้ากระตุ้น
physiologists วิศวกร นักจิตวิทยาและนักปฏิรูปสังคม

แผนภูมิหลักสูตร หายารักษา หรืออย่างน้อย แก้ไขผลกระทบของมัน สำหรับ
มุมมองที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิวัฒนาการของความเมื่อยล้าเป็นวิทยาศาสตร์
สร้างและทางวิทยาศาสตร์ บทบาททางสังคมและการเมืองในการจัดการ
ทรัพยากรมนุษย์ , ผู้อ่านจะเรียกว่า rabinbach
( 2533 ) .
บางต้นการศึกษาเชิงประจักษ์ในวันที่เหนื่อยล้ากลับไป
หันของศตวรรษที่ 20กับเอ็ดเวิร์ด ธอร์นไดค์การสืบสวนก่อน
เป็นปรากฏการณ์ของความล้าทางจิตใจ เช่น ธอร์นไดค์
, 1899 ) ต่อมาเป็นอองรี ปี่ โดย รอน งานวิจัยใน 1913 , ปัญหา " เลอ