VOLUTION OF THE SAN ANDREAS FAULT.

VOLUTION OF THE SAN ANDREAS FAULT.

This series of block diagrams shows how the subduction zone along the west coast of North America transformed into the San Andreas Fault from 30 million years ago to the present. Starting at 30 million years ago, the westward- moving North American Plate began to override the spreading ridge between the Farallon Plate and the Pacific Plate. This action divided the Farallon Plate into two smaller plates, the northern Juan de Fuca Plate (JdFP) and the southern Cocos Plate (CP). By 20 million years ago, two triple junctions began to migrate north and south along the western margin of the West Coast. (Triple junctions are intersections between three tectonic plates; shown as red triangles in the diagrams.) The change in plate configuration as the North American Plate began to encounter the Pacific Plate resulted in the formation of the San Andreas Fault. The northern Mendicino Triple Junction (M) migrated through the San Francisco Bay region roughly 12 to 5 million years ago and is presently located off the coast of northern California, roughly midway between San Francisco (SF) and Seattle (S). The Mendicino Triple Junction represents the intersection of the North American, Pacific, and Juan de Fuca Plates. The southern Rivera Triple Junction (R) is presently located in the Pacific Ocean between Baja California (BC) and Manzanillo, Mexico (MZ). Evidence of the migration of the Mendicino Triple Junction northward through the San Francisco Bay region is preserved as a series of volcanic centers that grow progressively younger toward the north. Volcanic rocks in the Hollister region are roughly 12 million years old whereas the volcanic rocks in the Sonoma-Clear Lake region north of San Francisco Bay range from only few million to as little as 10,000 years old. Both of these volcanic areas and older volcanic rocks in the region are offset by the modern regional fault system. (Image modified after original illustration by Irwin, 1990 and Stoffer, 2006.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

VOLUTION ของการรอัส This series of block diagrams shows how the subduction zone along the west coast of North America transformed into the San Andreas Fault from 30 million years ago to the present. Starting at 30 million years ago, the westward- moving North American Plate began to override the spreading ridge between the Farallon Plate and the Pacific Plate. This action divided the Farallon Plate into two smaller plates, the northern Juan de Fuca Plate (JdFP) and the southern Cocos Plate (CP). By 20 million years ago, two triple junctions began to migrate north and south along the western margin of the West Coast. (Triple junctions are intersections between three tectonic plates; shown as red triangles in the diagrams.) The change in plate configuration as the North American Plate began to encounter the Pacific Plate resulted in the formation of the San Andreas Fault. The northern Mendicino Triple Junction (M) migrated through the San Francisco Bay region roughly 12 to 5 million years ago and is presently located off the coast of northern California, roughly midway between San Francisco (SF) and Seattle (S). The Mendicino Triple Junction represents the intersection of the North American, Pacific, and Juan de Fuca Plates. The southern Rivera Triple Junction (R) is presently located in the Pacific Ocean between Baja California (BC) and Manzanillo, Mexico (MZ). Evidence of the migration of the Mendicino Triple Junction northward through the San Francisco Bay region is preserved as a series of volcanic centers that grow progressively younger toward the north. Volcanic rocks in the Hollister region are roughly 12 million years old whereas the volcanic rocks in the Sonoma-Clear Lake region north of San Francisco Bay range from only few million to as little as 10,000 years old. Both of these volcanic areas and older volcanic rocks in the region are offset by the modern regional fault system. (Image modified after original illustration by Irwin, 1990 and Stoffer, 2006.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กำเนิดและวิวัฒนาการของรอยเลื่อนซานอันเดรียส .ชุดนี้ของแผนภาพบล็อกแสดงให้เห็นว่าเขตมุดตัวของเปลือกโลกตามแนวชายฝั่งตะวันตกของทวีปอเมริกาเหนือแปรสภาพเป็นรอยเลื่อนซานอันเดรียส จาก 30 ล้านปีก่อน จนถึงปัจจุบัน เริ่มต้นที่ 30 ล้านปีก่อน เริ่มเปลี่ยนแนว farallon กระจายระหว่างจานและจานแปซิฟิกตะวันตกย้ายจาน - อเมริกาเหนือ การกระทำนี้แบ่งเป็น 2 แผ่นเล็กแผ่น farallon ของฮวนเดอฟูกาจาน ( jdfp ) และภาคใต้ โคโค่ จาน ( CP ) 20 ล้านปีก่อน สองสามทางแยกเริ่มโยกย้ายเหนือและใต้ตามขอบตะวันตกของชายฝั่งตะวันตก ( Triple junctions เป็นจุดตัดระหว่างสามแผ่น ; เปลือกโลกแสดงเป็นรูปสามเหลี่ยมสีแดงในแผนภาพ ) การเปลี่ยนแปลงในการตั้งค่าแผ่นเป็นแผ่นอเมริกาเหนือเริ่มพบแผ่นแปซิฟิก ส่งผลให้เกิดการก่อตัวของรอยเลื่อนซานอันเดรียส . ภาคเหนือ mendicino สามแพร่ง ( M ) อพยพผ่านภูมิภาคอ่าวซานฟรานซิสโกประมาณ 12 ถึง 5 ล้านปีมาแล้ว และปัจจุบันตั้งอยู่ทางชายฝั่งตอนเหนือของแคลิฟอร์เนียประมาณกึ่งกลางระหว่างซานฟรานซิสโก ( SF ) และซี ( s ) การ mendicino สามแพร่ง หมายถึง จุดตัดของอเมริกาเหนือ แปซิฟิก และ ฮวน เดอฟูกาแผ่น ภาคใต้ริเวร่าสามแพร่ง ( R ) ปัจจุบันตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกระหว่าง Baja California ( BC ) และ Manzanillo , เม็กซิโก ( MZ ) หลักฐานของการย้ายถิ่นของ mendicino สามแพร่งเหนือผ่านภูมิภาคอ่าวซานฟรานซิสโกถูกเก็บรักษาไว้เป็นชุดของภูเขาไฟศูนย์เติบโตก้าวหน้าน้อยกว่าทางด้านทิศเหนือ หินภูเขาไฟใน Hollister ภูมิภาคอยู่ที่ประมาณ 12 ล้านปี ในขณะที่หินภูเขาไฟในทะเลสาบโซโนมาล้างภาคเหนือช่วงอ่าวซานฟรานซิสโกจากเพียงไม่กี่ล้านบาท เป็น 10 , 000 ปี ทั้งของพื้นที่ภูเขาไฟเหล่านี้ และอายุมากกว่าหินภูเขาไฟในภูมิภาคมีการชดเชยด้วยระบบที่ทันสมัยของภูมิภาค ( ภาพจากต้นฉบับแก้ไขภาพประกอบโดยเออร์วิน , 2533 และสตอฟเฟอร์ , 2006 )