In South Asia, where women are resp

In South Asia, where women are responsible for domestic
water, the opportunity costs of time spent collecting water,
finding alternate sources, developing coping strategies to deal
with shortages, and caring for family members affected by
water-borne diseases tends to fall disproportionately on them.
A major motivation for women’s participation in the CMWSS
in Indore was, therefore, associated with the material benefits
of water supply. Women had no reliable water sources prior to
the project and expressed concern about unsanitary conditions
and problems of privacy and safety. They often walked as far
as 5 km to fetch water or purchased water from households
with private wells. Some bought water from private tankers
for Rs.500 per household, which lasted about two to three
days. It was, therefore, not surprising to find that they had a
high personal stake in the project. The everyday nature of their
dependence on the project and limited exit options sustained
their motivation to act collectively.
Contrary to this, the presence of alternate water sources
tended to undermine women’s propensity to participate in
the CMWSS in Gwalior and Jabalpur. In Gwalior, for
instance, demand for the project varied by geographic location.
Households at the bottom of the hill had municipal supply
while those on the hillside had to either purchase water
from them or collect water from the public hand pump located
there. Municipal water was supplied at 4am, which made it
inconvenient for women who relied on the hand pump. They
complained about accidents while collecting water. Some
reported that they paid a person to run an electric motor for
an hour to avoid making the trip downhill so early in the
morning. Those with municipal supply perceived the CMWSS
to be unreliable since it was a new system. Moreover, the committee
secretary pointed out that the existing municipal supply
was free since there had been no collection for years and
households owed the municipal corporation up to Rs.10,000.
Petty corruption made it relatively easy for them to pay off bill
collection staff without the threat of disconnection. Women
from households in these areas were, therefore, less likely to
show commitment toward the project. Not only were they
receiving free water, they were also benefiting from the sale
of water to those without a connection. Similarly, in Jabalpur,
households reported that they did not want the existing tube
wells to be disconnected because they were their only alternate
water source in case there was a disruption in the CMWSS.
Women from households located close to the tube wells
reported that they preferred to collect free water despite being
aware that it did not meet standards considered safe for
drinking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในภูมิภาคเอเชียใต้ ที่ผู้หญิงเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับในประเทศน้ำ ต้นทุนโอกาสของเวลาที่ใช้น้ำสะสมค้นหาแหล่งสำรอง ฝรั่งในการจัดการพัฒนาขาดแคลน และดูแลสมาชิกในครอบครัวได้รับผลกระทบโดยโรคแบกรับน้ำมีแนวโน้มที่จะ ล้มสลายได้แรงจูงใจที่สำคัญสำหรับสตรีมีส่วนร่วมในการ CMWSSในอินดอร์ได้ ดังนั้น เชื่อมโยงด้วยวัสดุของน้ำ ผู้หญิงก็ไม่มีแหล่งน้ำที่เชื่อถือได้ก่อนโครงการและแสดงความกังวลเกี่ยวกับเงื่อนไข unsanitaryและปัญหาความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัย พวกเขามักจะเดินเท่าเป็น km ที่ 5 ดึงน้ำหรือซื้อน้ำจากครัวเรือนมีบ่อส่วนตัว น้ำซื้อจากเรือบรรทุกส่วนตัวสำหรับ Rs.500 ต่อครัวเรือน ซึ่งกินเวลาประมาณสองถึงสามวันนั้น มัน ดังนั้น จึงไม่น่าแปลกใจหาว่า พวกเขามีความสูงเดิมพันส่วนบุคคลในโครงการ ลักษณะของชีวิตประจำวันของพวกเขาพึ่งพาโครงการและตัวเลือกการจำกัดทางออกที่ยั่งยืนแรงจูงใจของพวกเขาที่ดำเนินการโดยรวมตรงกันข้ามนี้ สถานะของแหล่งน้ำอื่นมีแนวโน้มทำลายสิ่งที่สตรีมีส่วนร่วมในCMWSS ในกวาลิเออร์และจาบาลปุร์ ในกวาลิเออร์ สำหรับตัวอย่าง ความต้องการสำหรับโครงการตามที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างกันครัวเรือนที่ด้านล่างของภูเขาที่มีอุปทานที่เทศบาลในขณะที่บนเนินเขาที่ต้องการซื้อน้ำจากเขา หรือเก็บน้ำจากปั๊มมือสาธารณะอยู่มีการ น้ำเทศบาลให้มาที่ 4 น. ที่inconvenient for women who relied on the hand pump. Theycomplained about accidents while collecting water. Somereported that they paid a person to run an electric motor foran hour to avoid making the trip downhill so early in themorning. Those with municipal supply perceived the CMWSSto be unreliable since it was a new system. Moreover, the committeesecretary pointed out that the existing municipal supplywas free since there had been no collection for years andhouseholds owed the municipal corporation up to Rs.10,000.Petty corruption made it relatively easy for them to pay off billcollection staff without the threat of disconnection. Womenfrom households in these areas were, therefore, less likely toshow commitment toward the project. Not only were theyreceiving free water, they were also benefiting from the saleof water to those without a connection. Similarly, in Jabalpur,households reported that they did not want the existing tubewells to be disconnected because they were their only alternatewater source in case there was a disruption in the CMWSS.Women from households located close to the tube wellsreported that they preferred to collect free water despite beingaware that it did not meet standards considered safe fordrinking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในภูมิภาคเอเชียใต้ที่ผู้หญิงมีความรับผิดชอบในประเทศน้ำค่าใช้จ่ายในโอกาสของเวลาที่ใช้ในการเก็บรวบรวมน้ำการหาแหล่งทางเลือกการพัฒนากลยุทธ์การเผชิญปัญหาในการจัดการกับการขาดแคลนและการดูแลสมาชิกในครอบครัวได้รับผลกระทบจากโรคน้ำที่มีเชื้อมีแนวโน้มที่จะลดลงอย่างไม่เป็นสัดส่วนกับพวกเขา. แรงจูงใจที่สำคัญสำหรับการมีส่วนร่วมของสตรีใน CMWSS ในอินดอเป็นดังนั้นที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของวัสดุของน้ำประปา ผู้หญิงที่ไม่มีแหล่งน้ำที่เชื่อถือได้ก่อนที่จะมีโครงการและแสดงความกังวลเกี่ยวสภาพสกปรกและปัญหาของความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัย พวกเขามักจะเดินไปให้ไกลที่สุดเท่าที่ 5 กิโลเมตรไปตักน้ำหรือซื้อน้ำจากผู้ประกอบการที่มีหลุมส่วนตัว บางคนซื้อน้ำจากเรือบรรทุกน้ำมันส่วนตัวสำหรับ Rs.500 ต่อครัวเรือนซึ่งกินเวลาประมาณ 2-3 วัน มันเป็นจึงไม่น่าแปลกใจที่จะพบว่าพวกเขามีสัดส่วนการถือหุ้นส่วนบุคคลสูงในโครงการ ธรรมชาติของพวกเขาในชีวิตประจำวันของการพึ่งพาอาศัยในโครงการและตัวเลือกทางออก จำกัด ยั่งยืนแรงจูงใจของพวกเขาที่จะทำหน้าที่รวม. ตรงกันข้ามกับนี้การปรากฏตัวของแหล่งน้ำสำรองมีแนวโน้มที่จะทำลายนิสัยชอบของผู้หญิงที่จะมีส่วนร่วมในCMWSS ในกวาและจา ในกวาสำหรับตัวอย่างเช่นความต้องการสำหรับโครงการที่แตกต่างกันโดยที่ตั้งทางภูมิศาสตร์. ครัวเรือนที่ด้านล่างของเนินเขามีอุปทานเทศบาลขณะที่ผู้ที่อยู่บนเนินเขามีทั้งน้ำที่ซื้อจากพวกเขาหรือเก็บน้ำจากปั๊มมือประชาชนอยู่ที่นั่น น้ำในเขตเทศบาลเมืองเป็นแหล่งที่ 04:00 ซึ่งทำให้มันไม่สะดวกสำหรับผู้หญิงที่อาศัยในปั๊มมือ พวกเขาบ่นเกี่ยวกับการเกิดอุบัติเหตุในขณะที่เก็บน้ำ บางรายงานว่าพวกเขาจ่ายเงินให้คนที่จะเรียกใช้มอเตอร์ไฟฟ้าสำหรับชั่วโมงเพื่อหลีกเลี่ยงการเดินทางตกต่ำดังนั้นในช่วงต้นในตอนเช้า ผู้ที่มีอุปทานเทศบาลรับรู้ CMWSS จะไม่น่าเชื่อถือเพราะมันเป็นระบบใหม่ นอกจากนี้คณะกรรมการเลขานุการชี้ให้เห็นว่าการจัดหาเทศบาลที่มีอยู่เป็นอิสระนับตั้งแต่ได้มีการเก็บรวบรวมไม่มีสำหรับปีและผู้ประกอบการเป็นหนี้บริษัท เทศบาลถึง Rs.10,000. ทุจริตจิ๊บจ๊อยทำมันค่อนข้างง่ายสำหรับพวกเขาที่จะจ่ายออกใบเรียกเก็บเงินพนักงานคอลเลกชันโดยไม่ต้องภัยคุกคามของการขาดการเชื่อมต่อ ผู้หญิงจากผู้ประกอบการในพื้นที่เหล่านี้จึงมีโอกาสน้อยที่จะแสดงความมุ่งมั่นที่มีต่อโครงการ ไม่ได้เพียง แต่พวกเขาการได้รับน้ำดื่มฟรีพวกเขาก็ยังได้รับประโยชน์จากการขายน้ำเพื่อผู้ที่ไม่มีการเชื่อมต่อ ในทำนองเดียวกันในจาครัวเรือนรายงานว่าพวกเขาไม่ต้องการท่อที่มีอยู่หลุมที่จะตัดการเชื่อมต่อเพราะพวกเขาเป็นทางเลือกของพวกเขาเท่านั้นแหล่งน้ำในกรณีที่มีการหยุดชะงักในCMWSS. ผู้หญิงจากผู้ประกอบการที่ตั้งอยู่ใกล้กับหลุมท่อรายงานว่าพวกเขาต้องการเพื่อเก็บน้ำฟรีแม้จะทราบว่ามันไม่เป็นไปตามมาตรฐานที่ถือว่าปลอดภัยสำหรับดื่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเอเชียใต้ ซึ่งผู้หญิงรับผิดชอบน้ำ
, ค่าเสียโอกาสของเวลาที่ใช้เก็บน้ำ
หาแหล่งอื่น การพัฒนากลวิธีการเผชิญปัญหาเพื่อการจัดการ
กับการขาดแคลนและการดูแลสมาชิกในครอบครัวที่ได้รับผลกระทบจากน้ำ - borne โรคมีแนวโน้มที่จะตก

สลายนั้น เป็นแรงจูงใจที่สำคัญสำหรับการมีส่วนร่วมของผู้หญิงใน cmwss
ใน Indore , ดังนั้นที่เกี่ยวข้องกับประโยชน์ของวัสดุ
ประปา ผู้หญิงไม่มีแหล่งน้ำที่เชื่อถือได้ ก่อน

โครงการและแสดงความกังวลเกี่ยวกับสภาพสกปรก
และปัญหาความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัย พวกเขามักจะเดินไกล
5 กม. เพื่อไปตักน้ำ หรือซื้อน้ำจากครัวเรือน
มีบ่อส่วนตัว บางคนซื้อน้ำจากเรือบรรทุกส่วนบุคคล
สำหรับ rs.500 ต่อครัวเรือน ซึ่งกินเวลาประมาณสองถึงสาม