India produces a wide variety of fr

India produces a wide variety of fruits and vegetables in tropical,
subtropical, temperate and arid regions. The production of fruits in
India has been steadily increasing every year and is now estimated
at 49.8 million tonnes. Processing of fruits into various products by
food industries generate significant quantity of biodegradable
material. The waste material from the fruits is in the form of peels,
core, seed and trimmings of over ripe and defective materials. At
present the fruit processing industries dispose the waste generated
without any treatment in the near by low lying areas resulting in
pollution of the environment. Most of the commercial pectin is
extracted from citrus peels and apple pomace in which pectin
content ranges from 20 to 40 g/100 g on dry weight basis. Wastes
generated from citrus (Cerezal, Larrauri, & Pinera, 1995; Cho, Lee, &
Kim, 2003; Contreras-Esquivel, Hours, Voget, & Mignone, 1999) and
apple (Harsimart & Dhwan, 2001; Kong, Liu, & Chen, 2000; Lee, Yuk,
Hwang, Choi, & Cho, 1999) processing industries are reported to be
rich source of pectin. Passion fruit (Passiflora edulis f. flavicarpa L.)
which belongs to the family passifloraceae is an exotic fruit with
a characteristic flavour. It is a commercially important fruit
successfully grown in most of the tropical and subtropical regions
of the world notably in America, Australia, New Zealand, India and
South Africa. Passion fruit is also widely cultivated in north eastern
region of India. Physico-chemical properties of yellow passion fruit
with different harvest times with respect to fruit size, peel, peel
colour, yield, pH, total soluble solids, total acidity, ascorbic acid
were reported by Marchi, Monteiro, Benato, and Silva (2000).
Passion fruit juice and juice concentrate are popular processed fruit
products in the world market. Passion fruit is also processed into
juice and blended fruit drinks with other tropical fruit pulps
(Borges, Reis, Jorge, Pinto, & Oliveiera, 2002; Vercelino-Alves, Sar
antopoulos, Segantini-Saron, & Bordin, 2001 ). In India, passion
fruits are processed into juice, ready to serve beverages, squash and
syrups in the states of Mizoram, Manipur and Nagaland. The waste
generated during processing of passion fruit mainly consists of peel
and seed. Passion fruit peel was reported to contain significant
amount of pectin (Corona et al., 1996; Prasad, 1980). Dietary fiber
from yellow passion fruit (Passiflora edulis) peel was reported to
prepare as alcohol insoluble material which may be suitable to
protect against diverticular diseases (Yapo & Koffi, 2008). Passion
fruit peel has also been reported to be used for the preparation of
preserve (Freiman-de-Oliveira, Figueiredo-Nascimento, Borges,
Nascimento-Ribeiro, & Ruback, 2002). However, the conversion of
passion fruit peel into a valuable by product such as pectin offers
great scope for utilization. Therefore, the main objectives of the
present investigation are to study the effect of extraction conditions
on the composition and physico-chemical characteristics of pectin
from passion fruit peel.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อินเดียก่อให้เกิดความหลากหลายของผลไม้และผักในเขตร้อนภูมิภาคแบบ แจ่ม และแห้งแล้ง การผลิตของผลไม้ในอินเดียได้อย่างต่อเนื่องเพิ่มขึ้นทุกปี และขณะนี้ประมาณที่ 49.8 ล้านตัน ผลไม้แปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ โดยอุตสาหกรรมอาหารสร้างปริมาณสำคัญของสลายวัสดุ วัสดุเสียจากผลไม้อยู่ในรูปแบบของ peelsหลัก เมล็ด และส่วนที่ตัดของผ่านวัสดุชำรุด และสุก ที่นำเสนอเกี่ยวกับการตัดจำหน่ายอุตสาหกรรมผลไม้แปรรูปขยะที่สร้างขึ้นโดยไม่ต้องรักษาใด ๆ ในใกล้อยู่บริเวณต่ำในมลพิษของสิ่งแวดล้อม ส่วนใหญ่ของเพกทินพาณิชย์เป็นสกัดจากส้ม peels pomace แอปเปิ้ลในเพกทินที่เนื้อหาช่วง 20 ถึง 40 กรัม/100 กรัมน้ำหนักแห้งตาม เสียสร้างจากส้ม (Cerezal, Larrauri, & Pinera, 1995 ช่อ Lee, &Kim, 2003 Contreras-Esquivel ชั่วโมง Voget, & Mignone, 1999) และแอปเปิ้ล (Harsimart & Dhwan, 2001 อินเตอร์เนชั่นแนล หลิว & เฉิน 2000 ลี อีกHwang, Choi และ ช่อ 1999) รายงานจะประมวลผลอุตสาหกรรมแหล่งอุดมของเพกทิน เสาวรส (Passiflora edulis f. flavicarpa L.)ซึ่งอยู่ในตระกูล passifloraceae เป็นผลไม้แปลกใหม่ด้วยกลิ่นลักษณะ เป็นผลไม้ที่สำคัญในเชิงพาณิชย์ปลูกมากที่สุดในภูมิภาค ร้อนสำเร็จของโลกโดยเฉพาะในทวีปอเมริกา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ อินเดีย และแอฟริกาใต้ กันอย่างแพร่หลายยังมีปลูกผลไม้ในเหนือตะวันออกภูมิภาคของอินเดีย สมบัติทางเคมีและฟิสิกส์ของผลไม้สีเหลืองเวลาเก็บเกี่ยวแตกต่างกันกับขนาดผลไม้ เปลือก ลอกสี อัตราผลตอบ แทน ค่า pH ของแข็งละลายน้ำรวม ว่า กรดแอสคอร์บิคมีรายงาน โดย Marchi, Monteiro, Benato และ Silva (2000)น้ำเสาวรสและน้ำข้นเป็นผลไม้ยอดนิยมในประมวลผลผลิตภัณฑ์ในตลาดโลก นอกจากนี้ยังมีการประมวลผลเสาวรสเป็นน้ำผลไม้และเครื่องดื่มผลไม้ผสมกับ pulps ผลไม้อื่น ๆ(Borges ใส่ Jorge, Pinto, & Oliveiera, 2002 Vercelino-Alves เขตบริหารพิเศษantopoulos, Segantini-ซารอน & Bordin, 2001) ในอินเดีย ความรักประมวลผลในพร้อมให้บริการเครื่องดื่ม สควอช น้ำผลไม้ และsyrups ในอเมริการัฐมิโซรัม รัฐมณีปุระ และนากาแลนด์ ขยะสร้างขึ้นในระหว่างการประมวลผลของเสาวรสผลไม้ประกอบด้วยส่วนใหญ่เปลือกและเมล็ด เปลือกผลไม้มีการรายงานประกอบด้วยความสำคัญจำนวนของเพกทิน (โค et al., 1996 โกอี 1980) ใยอาหารจากผลไม้สีเหลือง (Passiflora edulis) เปลือกเป็นรายงานที่เตรียมเป็นวัสดุไม่ละลายน้ำแอลกอฮอล์ซึ่งอาจเหมาะสมกับป้องกันโรค diverticular (Yapo & Koffi, 2008) ความรักยังได้รายงานเปลือกผลไม้ที่จะใช้สำหรับการเตรียมของรักษา (Borges Freiman-เดอ-Oliveira, Figueiredo-NascimentoNascimento-Ribeiro, & Ruback, 2002) อย่างไรก็ตาม การแปลงเปลือกผลไม้ไปค่ะตามผลิตภัณฑ์เช่นมีเพกทินขอบเขตที่ดีสำหรับการใช้ประโยชน์ ดังนั้น วัตถุประสงค์หลักของการตรวจสอบปัจจุบันจะศึกษาผลของการสกัดเงื่อนไขลักษณะองค์ประกอบและดิออร์ของเพกทินจากเปลือกผลไม้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อินเดียผลิตที่หลากหลายของผักและผลไม้ในเขตร้อน
กึ่งเขตร้อนเขตอบอุ่นและแห้งแล้ง การผลิตของผลไม้ใน
อินเดียได้รับการอย่างต่อเนื่องเพิ่มขึ้นทุกปีและคาดว่าในขณะนี้
ที่ 49,800,000 ตัน การประมวลผลของผลไม้เป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆโดยการ
สร้างอุตสาหกรรมอาหารปริมาณที่สำคัญของการย่อยสลาย
วัสดุ วัสดุของเสียจากผลไม้ที่อยู่ในรูปแบบของเปลือก,
เมล็ดพันธุ์หลักและตัดกว่าวัสดุสุกและมีข้อบกพร่อง ใน
ปัจจุบันอุตสาหกรรมการแปรรูปผลไม้ทิ้งเสียที่เกิดขึ้น
โดยไม่ต้องรักษาใด ๆ ในที่อยู่ใกล้โดยพื้นที่ที่อยู่ในระดับต่ำส่งผลให้
มลพิษของสิ่งแวดล้อม ส่วนใหญ่ของเพคตินในเชิงพาณิชย์เป็นที่
สกัดจากเปลือกส้มแอปเปิ้ลและกากที่เพคติน
เนื้อหาช่วง 20-40 กรัม / 100 กรัมบนพื้นฐานของน้ำหนักแห้ง ของเสีย
ที่เกิดจากส้ม (Cerezal, Larrauri และ Pinera, 1995; โชลีและ
คิม 2003; Contreras-Esquivel, ชั่วโมง, Voget และ Mignone, 1999) และ
แอปเปิ้ล (Harsimart และ Dhwan 2001; ฮ่องกงหลิวและ เฉิน 2000; ลีจุ๊บ,
ฮวง Choi และโช, 1999) อุตสาหกรรมการแปรรูปจะมีการรายงานให้เป็น
แหล่งอุดมไปด้วยเพกติน เสาวรส (Passiflora edulis f. flavicarpa L. )
ซึ่งเป็น passifloraceae ครอบครัวเป็นผลไม้ที่แปลกใหม่กับ
รสชาติลักษณะ มันเป็นผลไม้ที่มีความสำคัญในเชิงพาณิชย์
ประสบความสำเร็จในการเติบโตในส่วนของภูมิภาคเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน
ของโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอเมริกา, ออสเตรเลีย, นิวซีแลนด์, อินเดียและ
แอฟริกาใต้ เสาวรสยังเป็นที่ปลูกกันอย่างแพร่หลายในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ภาคเหนือของอินเดีย คุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีของเสาวรสสีเหลือง
กับเวลาการเก็บเกี่ยวที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการขนาดผลไม้เปลือกเปลือก
สีผลผลิตค่า pH, ปริมาณของแข็งที่ละลายรวมความเป็นกรดรวมวิตามินซี
ได้รับรายงานจาก Marchi, มอนเต Benato และซิลวา (2000) .
น้ำเสาวรสและน้ำผลไม้เข้มข้นเป็นที่นิยมผลไม้แปรรูป
ผลิตภัณฑ์ในตลาดโลก เสาวรสยังมีการประมวลผลลงใน
น้ำผลไม้และเครื่องดื่มผลไม้ผสมกับเยื่ออื่น ๆ ผลไม้เขตร้อน
(Borges, Reis, Jorge ม้าลายและ Oliveiera 2002; Vercelino-อัลเวส, Sar
antopoulos, Segantini-Saron และบดินทร์, 2001) ในประเทศอินเดีย, ความรัก
ผลไม้แปรรูปเป็นน้ำผลไม้พร้อมให้บริการเครื่องดื่ม, สควอชและ
น้ำเชื่อมในรัฐมิโซรัมมณีปุระและรัฐนาคาแลนด์ ของเสียที่
เกิดขึ้นในระหว่างการประมวลผลของเสาวรสส่วนใหญ่ประกอบด้วยเปลือก
และเมล็ด ความหลงใหลในผลไม้เปลือกมีรายงานว่าจะมีนัยสำคัญ
ปริมาณของเพคติน (Corona et al, 1996;. ปรา 1980) ใยอาหาร
จากเสาวรสเหลือง (Passiflora edulis) เปลือกมีรายงานว่าจะ
เตรียมเป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ไม่ละลายน้ำวัสดุซึ่งอาจจะเป็นที่เหมาะสมในการ
ป้องกันโรค diverticular (Yapo และ Koffi 2008) ความหลงใหลใน
ผลไม้เปลือกยังได้รับรายงานที่จะใช้สำหรับการเตรียมความพร้อมของ
การรักษา (Freiman-de-Oliveira, Figueiredo-ร่า, Borges,
Nascimento-แบร์โตและ Ruback, 2002) อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงของ
เปลือกเสาวรสเป็นที่มีคุณค่าโดยผลิตภัณฑ์เช่นเพคตินมี
ขอบเขตที่ดีสำหรับการใช้ประโยชน์ ดังนั้นวัตถุประสงค์หลักของ
การตรวจสอบในปัจจุบันเพื่อศึกษาผลกระทบของภาวะการสกัด
กับองค์ประกอบและลักษณะทางกายภาพและทางเคมีของเพคติน
จากเปลือกเสาวรส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อินเดียผลิตหลากหลายของผักและผลไม้ในเขตร้อน กึ่งร้อน
ภูมิภาคหนาวและแห้งแล้ง การผลิตผลไม้ใน
อินเดียได้รับอย่างต่อเนื่องที่เพิ่มขึ้นทุกปี และขณะนี้ประมาณ
ที่ 49.8 ล้านตัน แปรรูปผลไม้เป็นผลิตภัณฑ์ต่าง ๆโดย
อุตสาหกรรมอาหารสร้างปริมาณที่สำคัญของวัสดุที่ย่อยสลายได้
.เศษวัสดุจากผลไม้ในรูปแบบของเปลือกเมล็ดและ trimmings
, หลักของสุก และมีวัสดุ ปัจจุบัน อุตสาหกรรมการแปรรูปผลไม้ที่

ทิ้งของเสียที่สร้างขึ้นโดยไม่มีการรักษาในพื้นที่ใกล้ที่ต่ำส่งผลให้
มลพิษของสิ่งแวดล้อม ที่สุดของเพคตินที่สกัดจากเปลือกส้มพาณิชย์
กาก
ซึ่งเพกตินในแอปเปิ้ลและเนื้อหาช่วงจาก 20 ถึง 40 กรัม / 100 กรัมต่อน้ำหนักแห้ง ของเสีย
สร้างจากส้ม ( cerezal larrauri & , , pinera , 1995 ; โชลี &
คิม , 2003 ; Contreras เ ควิเวล , ชั่วโมง , voget & mignone , 1999 ) และ
แอปเปิ้ล ( harsimart & dhwan , 2001 ; ฮ่องกง หลิว &เฉิน , 2000 ; ลี จุ๊บ
, ฮวาง ชอย & , โช , 1999 ) อุตสาหกรรมแปรรูปว่าเป็น
แหล่งอุดมไปด้วยเพคติน เสาวรส เสาวรส ( Fflavicarpa L )
passifloraceae ซึ่งเป็นของครอบครัวเป็นผลไม้ที่แปลกใหม่กับ
รสลักษณะ มันคือผลไม้ในเชิงพาณิชย์ที่สำคัญ
เติบโตประสบความสําเร็จในส่วนใหญ่ของเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนของโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาค
อเมริกา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ อินเดีย และ
แอฟริกาใต้ เสาวรส ยังนิยมปลูกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ของอินเดียphysico สมบัติทางเคมีของสีเหลืองเสาวรส
กับเวลาเก็บเกี่ยวที่แตกต่างกันตามขนาด , เปลือก , เปลือก
สี , ผลผลิต , pH , ปริมาณของแข็งที่ละลายได้ทั้งหมด ปริมาณกรด , กรดแอสคอร์บิค
ถูกรายงานโดย มาร์ช มอนเตโร่ , เบนาโต้ , และ ซิลวา ( 2000 ) .
น้ำเสาวรสและน้ําข้นเป็นที่นิยมผลไม้ แปรรูป
ผลิตภัณฑ์ในตลาดโลก เสาวรส ยังแปรรูปเป็น
น้ำผลไม้และเครื่องดื่มผลไม้ผสมกับเยื่อผลไม้เขตร้อนอื่น ๆ
( บอร์เจส , ข้าว , Jorge Pinto & oliveiera , 2002 ; vercelino Alves , SAR
antopoulos segantini ซารอน , & , ตลาดหลักทรัพย์ , 2001 ) ในอินเดีย เสาวรส
มีการประมวลผลในน้ำผลไม้ พร้อมเสิร์ฟเครื่องดื่ม , สควอชและ
syrups ในอเมริกาของรัฐมณีปุระมณีปุระและ , รัฐนากาแลนด์ ขยะ
สร้างขึ้นระหว่างการประมวลผลของเสาวรส ส่วนใหญ่ประกอบด้วยเปลือก
และเมล็ด เปลือกเสาวรสมีรายงานว่าจะมีจำนวนมาก
เพคติน ( Corona et al . , 1996 ; Prasad , 1980 )
ใยอาหารจากเสาวรสสีเหลือง ( เสาวรส ) ลอกรายงาน
เตรียมแอลกอฮอล์ละลายวัสดุซึ่งอาจจะเหมาะกับ
ป้องกันโรคติ่งในลำไส้ใหญ่ ( yapo & koffi , 2008 )เปลือกเสาวรส
ยังได้รับการรายงานเพื่อใช้สำหรับการเตรียมการของ
รักษา ( freiman de Oliveira , ฟิเกรีโด nascimento Borges Ribeiro , &
nascimento , ruback , 2002 ) อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงของเปลือกเสาวรส
เป็นคุณค่า โดยผลิตภัณฑ์เช่นเพคตินมี
ที่ดีขอบเขตการใช้ ดังนั้นวัตถุประสงค์หลักของ
การสอบสวนในปัจจุบัน เพื่อศึกษาผลของการสกัดเงื่อนไขเกี่ยวกับองค์ประกอบและลักษณะทางกายภาพและเคมี

ของเพคตินจากเปลือกเสาวรส .