We walked inside and the whole muse

We walked inside and the whole museum seemed so quiet. “Is it even open?” I asked. He smiled and nodded. A woman appeared at the counter and smiled when she was us. “Good evening Mr. Santos and Ms. Mendez, enjoy the exhibition” she said. Neymar thanked her and held his hand out to me. I looked at it and hesitated. “Sorry” he said and gestured me to follow him. I followed him into a big room with different photos exhibited all over the huge room. “Are we here alone?” I gasped, because there was no one else there. “Early opening” Neymar smiled. “You arranged this?” I frowned. He nodded. “You really didn’t have to do this” I said. “I wanted to” he said. I guess this was his way of trying to get on my good side? “Come” he said and interrupted my thoughts. I followed him and saw him stop in front of a picture. “Is this…” I gasped. “Yes, one of the pictures you took during the hike” he smiled. It was a picture of that waterfall where I had fallen in during the hike. “But, how?” I asked in disbelief. “I sent it to the museum and they liked it” he said. I looked at the picture again and saw my name printed next to it. “I don’t think any of my pictures have ever been in a gallery, let alone a museum” I said in a state of shock. “I’m happy it’s your first” he smiled. “You didn’t have to do this…but thank you” I said and looked at him. “My pleasure” he said with gleaming eyes. His eyes held me in their gaze for a few seconds. “Olivia” he said, softly. “Yes” I said, but my voice was merely a whisper. “Are you okay?” he asked. I nodded and felt myself getting nervous. I crossed my arms on my chest to hide my shaky hands. We walked around in silence and looked at the other pictures. They were all stunning and I felt really happy to see my photo being hung among other talented photographers. “Thanks again” I said once we were back at the beginning. “Thank me by agreeing to have a nightcap at my place and then we can talk?” he suggested. "I don't know” I said. “Please Olivia” he asked.
▶Next in 3!◀
#neymar #njr #neymarjr #deathtoallcopyrats

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราเดินภายใน และพิพิธภัณฑ์ทั้งหมดดูเหมือนเงียบดังนั้น "คือมันเปิดได้ ถาม เขายิ้ม แล้วพยักหน้า ผู้หญิงที่ปรากฏที่ตัวนับ และยิ้มเมื่อเธอเรา "เย็นดีนายซานโตสและนางสาวเมนเดส เพลิดเพลินกับนิทรรศการ" เธอกล่าว Neymar ขอบคุณเธอ และจัดมือออกให้ฉัน ผมมองมัน และ hesitated "ขออภัย" เขากล่าวว่า และ gestured ฉันทำตามเขา ฉันตามเขาเข้าไปในห้องกับภาพต่าง ๆ ที่จัดแสดงไปพักใหญ่ "คือเรานี่คนเดียว" ฉัน gasped เนื่องจากมีไม่มีใครมี "ช่วงเปิด" Neymar ยิ้ม "คุณจัดนี้" ฉัน frowned เขาพยักหน้า "คุณจริง ๆ ไม่ได้ทำ" ผมกล่าว "ฉันต้องการ" เขากล่าวว่า ผมคิดว่า นี้เป็นวิธีของเขาพยายามที่จะได้รับในด้านดีของฉัน "มา" เขากล่าวว่า และขัดจังหวะความคิดของฉัน ฉันตามเขา และเห็นเขาหยุดตรงรูป "นี่..." ผม gasped "ใช่ หนึ่งในรูปภาพคุณได้ระหว่างเดินป่า" เขายิ้ม มันเป็นภาพของน้ำตกที่ที่ฉันได้ลดลงในระหว่างเดินป่า "แต่ อย่างไร" ถามใน disbelief "ส่งไปให้พิพิธภัณฑ์ และพวกเขาชอบ" เขากล่าวว่า ดูรูปภาพอีกครั้ง และเห็นชื่อของฉันพิมพ์อยู่ด้านข้าง "ฉันไม่คิดว่า มีภาพเคยได้รับในแกลเลอรี่ นับประสาพิพิธภัณฑ์" ผมพูดของช็อก "ฉันมีความสุขเป็นครั้งแรกของ" ยิ้ม "คุณไม่ได้ทำ...แต่ขอขอบคุณคุณ" ฉันกล่าว และมองเขา "ความสุขของฉัน" เขากล่าวว่า ด้วยดวงตาวาววับ ตาของเขาถือฉันในสายตาของพวกเขาในไม่กี่วินาที "โอลิเวีย" เขากล่าว เบา ๆ "ใช่" ผมพูด แต่เสียงของฉันถูกเพียง whisper "คุณล่ะ" เขาถาม ฉันพยักหน้า และรู้สึกว่าตัวเองรับประสาท ฉันข้ามแขนบนหน้าอกของฉันซ่อนมือของฉันเสียงสั่น เราเดินรอบในความเงียบ และมองภาพอื่น ๆ พวกเขาทั้งหมดสวยงาม และผมรู้สึกมีความสุขจริง ๆ ไปดูภาพถ่ายของฉันถูกแขวนนี่ช่างมีความสามารถอื่น ๆ "ขอบคุณอีกครั้ง" ว่า เมื่อเราได้กลับมาที่จุดเริ่มต้น "ขอบคุณฉัน โดยเงื่อนไขต้องดื่มในสถานที่ของฉัน และจากนั้น เราสามารถพูดคุย" เขาบอก "อย่า" ผมกล่าว "กรุณาโอลิเวีย" เขาถามขึ้น▶Next in 3!◀#neymar #njr #neymarjr #deathtoallcopyrats

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราเดินภายในและพิพิธภัณฑ์ทั้งดูเหมือนเงียบ "มันเป็นแม้กระทั่งเปิด?" ฉันถาม เขายิ้มและพยักหน้า ผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่เคาน์เตอร์และยิ้มเมื่อเธอเรา "สวัสดีนายซานโตสและนางสาวเม็นเดสเพลิดเพลินไปกับการแสดงนิทรรศการ" เธอกล่าว เนย์มาร์และขอบคุณเธอจับมือของเขาออกมาให้ฉัน ผมมองไปที่มันและลังเล "ขอโทษ" เขากล่าวและชี้ให้ฉันไปตามเขา ผมทำตามเขาเข้าไปในห้องขนาดใหญ่ที่มีรูปถ่ายที่แตกต่างกันการจัดแสดงทั่วห้องขนาดใหญ่ "เราอยู่ที่นี่คนเดียว?" ผมอ้าปากค้างเพราะไม่มีใครมี "เปิดต้น" เนย์มาร์ยิ้ม "คุณจัดนี้หรือไม่?" ผมขมวดคิ้ว เขาพยักหน้า "จริงๆคุณไม่ได้มีการทำเช่นนี้" ผมพูด "ฉันอยากจะ" เขากล่าว ผมคิดว่านี่เป็นวิธีการของเขาพยายามที่จะได้รับในด้านที่ดีของฉันได้อย่างไร "มา" เขากล่าวและขัดจังหวะความคิดของฉัน ผมทำตามเขาและเห็นเขาหยุดอยู่ด้านหน้าของภาพ "นี่ ... " ผมอ้าปากค้าง "ใช่หนึ่งในภาพที่คุณเอาในระหว่างการธุดงค์" เขายิ้ม มันเป็นภาพของน้ำตกที่ฉันได้ลดลงในระหว่างการธุดงค์ที่ "แต่อย่างไร" ฉันถามในการปฏิเสธศรัทธา "ผมได้ส่งไปให้พิพิธภัณฑ์และพวกเขาชอบมัน" เขากล่าว ผมมองไปที่ภาพอีกครั้งและเห็นชื่อของฉันพิมพ์ถัดไป "ผมไม่คิดว่าใด ๆ ของภาพของฉันได้เคยอยู่ในแกลเลอรี่ให้อยู่คนเดียวพิพิธภัณฑ์" ที่ผมกล่าวในสภาพตกใจ "ฉันมีความสุขมันเป็นครั้งแรกของคุณ" เขายิ้ม "คุณไม่ได้มีการทำเช่นนี้ ... แต่ขอบคุณ" ผมพูดและมองไปที่เขา "ความสุขของฉัน" เขากล่าวด้วยตาแพรว ดวงตาของเขาจัดขึ้นฉันในสายตาของพวกเขาสำหรับไม่กี่วินาที "โอลิเวีย" เขาพูดเบา ๆ "ใช่" ผมพูด แต่เสียงของฉันเป็นเพียงเสียงกระซิบ "คุณโอเค?" เขาถาม ผมพยักหน้าและรู้สึกว่าตัวเองได้รับการประสาท ฉันข้ามแขนของฉันบนหน้าอกของฉันที่จะซ่อนมือสั่นของฉัน เราเดินไปรอบ ๆ ในความเงียบและมองไปที่ภาพอื่น ๆ พวกเขาทั้งหมดที่สวยงามและผมก็รู้สึกมีความสุขจริงๆที่จะเห็นภาพของฉันถูกแขวนในหมู่ช่างภาพที่มีความสามารถอื่น ๆ "ขอขอบคุณอีกครั้ง" ผมพูดเมื่อเราก็กลับมาที่จุดเริ่มต้น "ขอบคุณฉันโดยเห็นพ้องที่จะมีแอลกอฮอล์ในสถานที่ของฉันและแล้วเราสามารถพูดคุย?" เขาบอก "ผมไม่ทราบว่า" ผมพูดว่า. "โปรดโอลิเวีย" เขาถาม.
▶ต่อไปใน 3 ◀
#neymar #njr #neymarjr #deathtoallcopyrats

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราเดินเข้าไป และพิพิธภัณฑ์ทั้งหมดดูเหมือนจะเงียบไป " มันยังเปิดอยู่ " ฉันถาม เขายิ้มและพยักหน้า ผู้หญิงที่ปรากฏอยู่ที่เคาน์เตอร์และยิ้มเมื่อเธอเรา " สวัสดีครับ คุณ ซานโตส และ นางสาว เมนเดซ , เพลิดเพลินกับนิทรรศการ " เธอกล่าว เนย์มาร์ ขอบคุณเธอและจับมือของเขาออกมาให้ฉัน ผมมองมัน และลังเล " ขอโทษ " เขาพูดและชี้นิ้วบอกว่าฉันให้ตามเขาไปฉันตามเขาเข้าไปในห้องใหญ่กับภาพถ่ายที่แตกต่างกันจัดแสดงทั่วห้องใหญ่ " พวกเราจะอยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ ? " ฉันอ้าปากค้าง เพราะไม่มีใครมี " เปิด " เนย์มาร์ ก่อนยิ้มให้ " คุณได้ ? " ฉันขมวดคิ้ว . เขาพยักหน้า " คุณไม่ต้องทำแบบนี้ " ผมพูด " ฉันต้องการ " เขากล่าว ฉันคิดว่านี่เป็นวิธีที่เขาพยายามที่จะได้รับในด้านดีของฉันเหรอ" เข้ามา " เขาพูดขัดความคิดของฉัน ฉันตามเขา และเห็นเขาหยุดในด้านหน้าของภาพ " นี่ . . . . . . . " ฉันอ้าปากค้าง . " ใช่ เป็นภาพที่คุณถ่ายในธุดงค์ " เขายิ้ม มันเป็นภาพน้ำตกที่ฉันได้ลดลงในช่วงธุดงค์ . " แต่ยังไง " ฉันถามในการปฏิเสธศรัทธา " ผมได้ส่งไปให้พิพิธภัณฑ์และพวกเขาชอบมัน " เขากล่าวผมมองรูปอีกครั้ง และเห็นชื่อผมพิมพ์ต่อไปได้ " ฉันไม่คิดว่าใด ๆของภาพที่ฉันได้เคยอยู่ในแกลเลอรี่พิพิธภัณฑ์ให้คนเดียว " ฉันกล่าวว่า ในภาวะช็อค " ฉันมีความสุขมันก่อน " เขายิ้ม " เธอไม่ต้องทำแบบนี้ . . . . . . . แต่ขอบคุณ " ฉันพูดและมองไปที่เขา " ความสุขของฉัน " เขากล่าวด้วยดวงตาแวววาว ตาของเขาจับฉันในสายตาของพวกเขา ไม่กี่วินาที" โอลิเวีย " เขากล่าวเบาๆ " ค่ะ " ฉันพูด แต่เสียงของฉันเป็นเพียงเสียงกระซิบ " คุณเป็นอะไร ? " เขาถาม ผมพยักหน้า และรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเครียด ผมไขว้แขนของฉันบนหน้าอกของฉันจะซ่อนมือของฉันสั่น เราเดินไปรอบ ๆในความเงียบและมองไปที่ภาพอื่น ๆ พวกเขาทั้งหมดที่สวยงามและผมรู้สึกมีความสุขจริงๆที่ได้พบรูปถ่ายของฉันถูกแขวนในหมู่ช่างภาพเก่งๆ" ขอบคุณนะ " ฉันพูดเมื่อเรากลับมาที่จุดเริ่มต้น " ขอบคุณ โดยตกลงที่จะมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในสถานที่ของฉันและเราก็สามารถพูดได้ " เขาแนะนำ " . ผมก็ไม่รู้ " ผมพูด " ได้โปรดโอลีเวีย " เขาถาม
▶ต่อไปใน 3 ◀
## njr # neymarjr # deathtoallcopyrats เนย์มาร์