IT was Christmas Eve. Marya had lon

IT was Christmas Eve. Marya had long been snoring on the stove; all the paraffin in the little lamp had burnt out, but Fyodor Nilov still sat at work. He would long ago have flung aside his work and gone out into the street, but a customer from Kolokolny Lane, who had a fortnight before ordered some boots, had been in the previous day, had abused him roundly, and had ordered him to finish the boots at once before the morning service.

"It's a convict's life!" Fyodor grumbled as he worked. "Some people have been asleep long ago, others are enjoying themselves, while you sit here like some Cain and sew for the devil knows whom. . . ."

To save himself from accidentally falling asleep, he kept taking a bottle from under the table and drinking out of it, and after every pull at it he twisted his head and said aloud:

"What is the reason, kindly tell me, that customers enjoy themselves while I am forced to sit and work for them? Because they have money and I am a beggar?"

He hated all his customers, especially the one who lived in Kolokolny Lane. He was a gentleman of gloomy appearance, with long hair, a yellow face, blue spectacles, and a husky voice. He had a German name which one could not pronounce. It was impossible to tell what was his calling and what he did. When, a fortnight before, Fyodor had gone to take his measure, he, the customer, was sitting on the floor pounding something in a mortar. Before Fyodor had time to say good-morning the contents of the mortar suddenly flared up and burned with a bright red flame; there was a stink of sulphur and burnt feathers, and the room was filled with a thick pink smoke, so that Fyodor sneezed five times; and as he returned home afterwards, he thought: "Anyone who feared God would not have anything to do with things like that."

When there was nothing left in the bottle Fyodor put the boots on the table and sank into thought. He leaned his heavy head on his fist and began thinking of his poverty, of his hard life with no glimmer of light in it. Then he thought of the rich, of their big houses and their carriages, of their hundred-rouble notes. . . . How nice it would be if the houses of these rich men -- the devil flay them! -- were smashed, if their horses died, if their fur coats and sable caps got shabby! How splendid it would be if the rich, little by little, changed into beggars having nothing, and he, a poor shoemaker, were to become rich, and were to lord it over some other poor shoemaker on Christmas Eve.

Dreaming like this, Fyodor suddenly thought of his work, and opened his eyes.

"Here's a go," he thought, looking at the boots. "The job has been finished ever so long ago, and I go on sitting here. I must take the boots to the gentleman."

He wrapped up the work in a red handkerchief, put on his things, and went out into the street. A fine hard snow was falling, pricking the face as though with needles. It was cold, slippery, dark, the gas-lamps burned dimly, and for some reason there was a smell of paraffin in the street, so that Fyodor coughed and cleared his throat. Rich men were driving to and fro on the road, and every rich man had a ham and a bottle of vodka in his hands. Rich young ladies peeped at Fyodor out of the carriages and sledges, put out their tongues and shouted, laughing:

"Beggar! Beggar!"

Students, officers, and merchants walked behind Fyodor, jeering at him and crying:

"Drunkard! Drunkard! Infidel cobbler! Soul of a boot-leg! Beggar!"

All this was insulting, but Fyodor held his tongue and only spat in disgust. But when Kuzma Lebyodkin from Warsaw, a master-bootmaker, met him and said: "I've married a rich woman and I have men working under me, while you are a beggar and have nothing to eat," Fyodor could not refrain from running after him. He pursued him till he found himself in Kolokolny Lane. His customer lived in the fourth house from the corner on the very top floor. To reach him one had to go through a long, dark courtyard, and then to climb up a very high slippery stair-case which tottered under one's feet. When Fyodor went in to him he was sitting on the floor pounding something in a mortar, just as he had been the fortnight before.

"Your honor, I have brought your boots," said Fyodor sullenly.

The customer got up and began trying on the boots in silence. Desiring to help him, Fyodor went down on one knee and pulled off his old, boot, but at once jumped up and staggered towards the door in horror. The customer had not a foot, but a hoof like a horse's.

"Aha!" thought Fyodor; "here's a go!"

The first thing should have been to cross himself, then to leave everything and run downstairs; but he immediately reflected that he was meeting a devil for the first and probably the last time, and not to take advantage of his services would be foolish. He controlled himself and determined to try his luck. Clasping his hands behind him to avoid making the sign of the cross, he coughed respectfully and began:

"They say that there is nothing on earth more evil and impure than the devil, but I am of the opinion, your honor, that the devil is highly educated. He has -- excuse my saying it -- hoofs and a tail behind, but he has more brains than many a student."

"I like you for what you say," said the devil, flattered. "Thank you, shoemaker! What do you want?"

And without loss of time the shoemaker began complaining of his lot. He began by saying that from his childhood up he had envied the rich. He had always resented it that all people did not live alike in big houses and drive with good horses. Why, he asked, was he poor? How was he worse than Kuzma Lebyodkin from Warsaw, who had his own house, and whose wife wore a hat? He had the same sort of nose, the same hands, feet, head, and back, as the rich, and so why was he forced to work when others were enjoying themselves? Why was he married to Marya and not to a lady smelling of scent? He had often seen beautiful young ladies in the houses of rich customers, but they either took no notice of him whatever, or else sometimes laughed and whispered to each other: "What a red nose that shoemaker has!" It was true that Marya was a good, kind, hard-working woman, but she was not educated; her hand was heavy and hit hard, and if one had occasion to speak of politics or anything intellectual before her, she would put her spoke in and talk the most awful nonsense.

"What do you want, then?" his customer interrupted him.

"I beg you, your honor Satan Ivanitch, to be graciously pleased to make me a rich man."

"Certainly. Only for that you must give me up your soul! Before the cocks crow, go and sign on this paper here that you give me up your soul."

"Your honor," said Fyodor politely, "when you ordered a pair of boots from me I did not ask for the money in advance. One has first to carry out the order and then ask for payment."

"Oh, very well!" the customer assented.

A bright flame suddenly flared up in the mortar, a pink thick smoke came puffing out, and there was a smell of burnt feathers and sulphur. When the smoke had subsided, Fyodor rubbed his eyes and saw that he was no longer Fyodor, no longer a shoemaker, but quite a different man, wearing a waistcoat and a watch-chain, in a new pair of trousers, and that he was sitting in an armchair at a big table. Two foot men were handing him dishes, bowing low and saying:

"Kindly eat, your honor, and may it do you good!"

What wealth! The footmen handed him a big piece of roast mutton and a dish of cucumbers, and then brought in a frying-pan a roast goose, and a little afterwards boiled pork with horse-radish cream. And how dignified, how genteel it all was! Fyodor ate, and before each dish drank a big glass of excellent vodka, like some general or some count. After the pork he was handed some boiled grain moistened with goose fat, then an omelette with bacon fat, then fried liver, and he went on eating and was delighted. What more? They served, too, a pie with onion and steamed turnip with kvass.

"How is it the gentry don't burst with such meals?" he thought.

In conclusion they handed him a big pot of honey. After dinner the devil appeared in blue spectacles and asked with a low bow:

"Are you satisfied with your dinner, Fyodor Pantelyeitch?"

But Fyodor could not answer one word, he was so stuffed after his dinner. The feeling of repletion was unpleasant, oppressive, and to distract his thoughts he looked at the boot on his left foot.

"For a boot like that I used not to take less than seven and a half roubles. What shoemaker made it?" he asked.

"Kuzma Lebyodkin," answered the footman.

"Send for him, the fool!"

Kuzma Lebyodkin from Warsaw soon made his appearance. He stopped in a respectful attitude at the door and asked:

"What are your orders, your honor?"

"Hold your tongue!" cried Fyodor, and stamped his foot. "Don't dare to argue; remember your place as a cobbler! Blockhead! You don't know how to make boots! I'll beat your ugly phiz to a jelly! Why have you come?"

"For money."

"What money? Be off! Come on Saturday! Boy, give him a cuff!"

But he at once recalled what a life the customers used to lead him, too, and he felt heavy at heart, and to distract his attention he took a fat pocketbook out of his pocket and began counting his money. There was a great deal of money, but Fyodor wanted more still. The devil in the blue spectacles brought him another notebook fatter still, but he wanted even more; and the more he counted it, the more discontented he became.

In the evening the evil one brought him a full-bosomed lady in a red dress, and said that this was his new wife. He spent the whole evening kissing her and eating gingerbreads, and at night he went to bed on a soft, downy feather-bed, turned from side to side, and could not go to sleep. He felt uncanny.

"We have a great deal of money," he said to his wife; "we must look out or thieves will be breaking in. You had better go and look with a candle."

He did not sleep all nig

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

IT was Christmas Eve. Marya had long been snoring on the stove; all the paraffin in the little lamp had burnt out, but Fyodor Nilov still sat at work. He would long ago have flung aside his work and gone out into the street, but a customer from Kolokolny Lane, who had a fortnight before ordered some boots, had been in the previous day, had abused him roundly, and had ordered him to finish the boots at once before the morning service."It's a convict's life!" Fyodor grumbled as he worked. "Some people have been asleep long ago, others are enjoying themselves, while you sit here like some Cain and sew for the devil knows whom. . . ."To save himself from accidentally falling asleep, he kept taking a bottle from under the table and drinking out of it, and after every pull at it he twisted his head and said aloud:"What is the reason, kindly tell me, that customers enjoy themselves while I am forced to sit and work for them? Because they have money and I am a beggar?"เขาเกลียดชังลูกค้าทั้งหมดของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่อาศัยอยู่ในเลน Kolokolny เขาเป็นสุภาพบุรุษของลักษณะมืดมน ผมยาว หน้าเหลือง แว่นตาสีฟ้า และเสียง husky เขาชื่อเยอรมันที่หนึ่งไม่สามารถออกเสียงได้ มันเป็นไปไม่ได้บอกว่า เป็นโทรศัพท์ของเขาและสิ่งที่เขาได้ เมื่อ สั้น ๆ ก่อน ฟีโอแล้วจะวัดของเขา เขา ลูกค้า ได้นั่งบนพื้นห้ำหั่นบางอย่างในครก ก่อนฟีโอมีเวลาว่าเช้าดี เนื้อหาของปูนก็ปะทุขึ้น และเผา ด้วยเปลวไฟสีแดงสดใส เกิดเป็นกลิ่นเหม็นของซัลเฟอร์และขนไหม้ และห้องก็เต็มไป ด้วยควันสีชมพูแบบหนา ให้ฟีโอ sneezed ห้าครั้ง และขณะที่เขากลับบ้านหลังจากนั้น เขาคิดว่า: "ใครกลัวพระจะไม่มีอะไรจะทำในสิ่งที่ชอบที่"เมื่อมีอะไร ๆ ในขวดฟีโอใส่รองเท้าบนโต๊ะ และจมอยู่ในความคิด เขาก็เอนศีรษะของเขาหนักในกำปั้นของเขา และเริ่มคิดความยากจนของเขา ของใช้ชีวิตยากแสงมันน้อยนิดไม่ แล้วเขาคิดว่า คนรวย บ้านใหญ่ของพวกเขาและของพวกเขานับ บันทึกของร้อย rouble. ... อย่างไรดีมันจะถ้าบ้านของคนรวยเหล่านี้ - มาร flay พวกเขา -ได้ซึ่งได้ถูกทุบ ถ้าม้าของพวกเขาตาย ถ้าพวกเขาขนเสื้อและหมวกสีน้ำตาลมี shabby รู้สึกว่ามันจะถ้าคนรวย น้อย เปลี่ยน beggars มีอะไร และเขา ชูเมกเกอร์ดี จะกลายเป็นรวย และให้พระเจ้าผ่านบางอื่น ๆ ดีชูเมกเกอร์ในวันคริสต์มาสDreaming like this, Fyodor suddenly thought of his work, and opened his eyes."Here's a go," he thought, looking at the boots. "The job has been finished ever so long ago, and I go on sitting here. I must take the boots to the gentleman."He wrapped up the work in a red handkerchief, put on his things, and went out into the street. A fine hard snow was falling, pricking the face as though with needles. It was cold, slippery, dark, the gas-lamps burned dimly, and for some reason there was a smell of paraffin in the street, so that Fyodor coughed and cleared his throat. Rich men were driving to and fro on the road, and every rich man had a ham and a bottle of vodka in his hands. Rich young ladies peeped at Fyodor out of the carriages and sledges, put out their tongues and shouted, laughing:"Beggar! Beggar!"Students, officers, and merchants walked behind Fyodor, jeering at him and crying:"Drunkard! Drunkard! Infidel cobbler! Soul of a boot-leg! Beggar!"ทั้งหมดนี้คือ insulting แต่ฟีโอขึ้นลิ้นของเขา และ spat ชังเท่านั้น แต่เมื่อ Kuzma Lebyodkin จากวอร์ซอ เป็นต้น-bootmaker ได้พบกับพระองค์ และกล่าวว่า: "ฉันได้แต่งงานกับผู้หญิงรวย และมีคนที่ทำงานภายใต้ฉัน ในขณะที่คุณเป็นขอทาน และไม่มีอะไรกิน ฟีโอสามารถละเว้นไม่ทำงานหลังจากเขาได้ เขาสร้างเขาจนเขาพบตัวเองใน Kolokolny เลน ลูกค้าของเขาที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังสี่จากมุมชั้นบนสุดมาก ถึงพระองค์หนึ่งได้ไปผ่านลานหญ้ายาว มืด และเติบโตสูงมากลื่นบันไดกรณีที่ tottered ภายใต้เท้าของ เมื่อฟีโอไปใน เขา เขาได้นั่งบนพื้นห้ำหั่นบางอย่างในครก เหมือนเคยสั้น ๆ ก่อน"เกียรติของคุณ ฉันได้นำรองเท้าของคุณ กล่าวว่า ฟีโอ sullenlyลูกค้าที่มีค่า และเริ่มพยายามบนรองเท้าในความเงียบ ปรารถนาที่จะช่วยให้เขา ฟีโอไปลงบนเข่า และดึงออกบูตเก่า เขา แต่ครั้งไปค่า และเหลื่อมกันไปทางประตูในสยองขวัญ ลูกค้ามีไม่เท้า แต่กีบเหมือนม้า"Aha " คิดฟีโอ "นี่คือไป"สิ่งแรกที่ควรได้รับการข้ามตัวเอง แล้วจะ ปล่อยให้ทุกอย่าง และเรียกรอยยิ้ม แต่เขาทันทีสะท้อนให้เห็นว่า เขามีประชุมมารในครั้งแรกและคงครั้งสุดท้าย และการใช้ประโยชน์จากบริการที่เขาจะโง่ เขาควบคุมตัวเอง และกำหนดพยายามที่โชคของเขา เขา clasping มือของเขาอยู่เบื้องหลังของเขาเพื่อหลีกเลี่ยงการทำให้การทำเครื่องหมายกางเขน ไอบังคม และเริ่ม:"They say that there is nothing on earth more evil and impure than the devil, but I am of the opinion, your honor, that the devil is highly educated. He has -- excuse my saying it -- hoofs and a tail behind, but he has more brains than many a student.""I like you for what you say," said the devil, flattered. "Thank you, shoemaker! What do you want?"And without loss of time the shoemaker began complaining of his lot. He began by saying that from his childhood up he had envied the rich. He had always resented it that all people did not live alike in big houses and drive with good horses. Why, he asked, was he poor? How was he worse than Kuzma Lebyodkin from Warsaw, who had his own house, and whose wife wore a hat? He had the same sort of nose, the same hands, feet, head, and back, as the rich, and so why was he forced to work when others were enjoying themselves? Why was he married to Marya and not to a lady smelling of scent? He had often seen beautiful young ladies in the houses of rich customers, but they either took no notice of him whatever, or else sometimes laughed and whispered to each other: "What a red nose that shoemaker has!" It was true that Marya was a good, kind, hard-working woman, but she was not educated; her hand was heavy and hit hard, and if one had occasion to speak of politics or anything intellectual before her, she would put her spoke in and talk the most awful nonsense.
"What do you want, then?" his customer interrupted him.

"I beg you, your honor Satan Ivanitch, to be graciously pleased to make me a rich man."

"Certainly. Only for that you must give me up your soul! Before the cocks crow, go and sign on this paper here that you give me up your soul."

"Your honor," said Fyodor politely, "when you ordered a pair of boots from me I did not ask for the money in advance. One has first to carry out the order and then ask for payment."

"Oh, very well!" the customer assented.

A bright flame suddenly flared up in the mortar, a pink thick smoke came puffing out, and there was a smell of burnt feathers and sulphur. When the smoke had subsided, Fyodor rubbed his eyes and saw that he was no longer Fyodor, no longer a shoemaker, but quite a different man, wearing a waistcoat and a watch-chain, in a new pair of trousers, and that he was sitting in an armchair at a big table. Two foot men were handing him dishes, bowing low and saying:

"Kindly eat, your honor, and may it do you good!"

What wealth! The footmen handed him a big piece of roast mutton and a dish of cucumbers, and then brought in a frying-pan a roast goose, and a little afterwards boiled pork with horse-radish cream. And how dignified, how genteel it all was! Fyodor ate, and before each dish drank a big glass of excellent vodka, like some general or some count. After the pork he was handed some boiled grain moistened with goose fat, then an omelette with bacon fat, then fried liver, and he went on eating and was delighted. What more? They served, too, a pie with onion and steamed turnip with kvass.

"How is it the gentry don't burst with such meals?" he thought.

In conclusion they handed him a big pot of honey. After dinner the devil appeared in blue spectacles and asked with a low bow:

"Are you satisfied with your dinner, Fyodor Pantelyeitch?"

But Fyodor could not answer one word, he was so stuffed after his dinner. The feeling of repletion was unpleasant, oppressive, and to distract his thoughts he looked at the boot on his left foot.

"For a boot like that I used not to take less than seven and a half roubles. What shoemaker made it?" he asked.

"Kuzma Lebyodkin," answered the footman.

"Send for him, the fool!"

Kuzma Lebyodkin from Warsaw soon made his appearance. He stopped in a respectful attitude at the door and asked:

"What are your orders, your honor?"

"Hold your tongue!" cried Fyodor, and stamped his foot. "Don't dare to argue; remember your place as a cobbler! Blockhead! You don't know how to make boots! I'll beat your ugly phiz to a jelly! Why have you come?"

"For money."

"What money? Be off! Come on Saturday! Boy, give him a cuff!"

But he at once recalled what a life the customers used to lead him, too, and he felt heavy at heart, and to distract his attention he took a fat pocketbook out of his pocket and began counting his money. There was a great deal of money, but Fyodor wanted more still. The devil in the blue spectacles brought him another notebook fatter still, but he wanted even more; and the more he counted it, the more discontented he became.

In the evening the evil one brought him a full-bosomed lady in a red dress, and said that this was his new wife. He spent the whole evening kissing her and eating gingerbreads, and at night he went to bed on a soft, downy feather-bed, turned from side to side, and could not go to sleep. He felt uncanny.

"We have a great deal of money," he said to his wife; "we must look out or thieves will be breaking in. You had better go and look with a candle."

He did not sleep all nig

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไอทีเป็นวันคริสต์มาสอีฟ Marya ได้รับการนอนกรนบนเตา; ทุกพาราฟินในโคมไฟเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้เผาออก แต่ฟีโอดอร์ Nilov ยังคงนั่งอยู่ในที่ทำงาน เขามานานแล้วจะมีการโยนกันการทำงานของเขาและหายออกไปที่ถนน แต่ลูกค้าจาก Kolokolny เลนที่มีสัปดาห์ก่อนที่จะมีคำสั่งรองเท้าบางได้รับในวันก่อนหน้าได้ทำร้ายเขาอย่างรุนแรงและได้สั่งให้เขาเสร็จสิ้น รองเท้าในครั้งเดียวก่อนที่จะให้บริการตอนเช้า. "มันเป็นนักโทษของชีวิต!" ฟีโอดอร์บ่นในขณะที่เขาทำงาน "บางคนได้รับการนอนหลับนานมาแล้วที่คนอื่น ๆ มีความสุขกับตัวเองในขณะที่คุณนั่งอยู่ที่นี่เหมือนอดัมและเย็บสำหรับมารรู้ว่าใคร...." เพื่อปกป้องตัวเองจากการตั้งใจนอนหลับที่เขาเก็บไว้สละขวดจากใต้โต๊ะ และดื่มเครื่องดื่มออกมาจากมันและหลังจากที่ทุกคนดึงเขาบิดหัวของเขาและกล่าวว่าดัง? "อะไรคือเหตุผลที่กรุณาบอกฉันว่าลูกค้าสนุกกับตัวเองในขณะที่ฉันกำลังบังคับให้นั่งและการทำงานสำหรับพวกเขาเพราะพวกเขามีเงินและ ผมขอทาน? "เขาเกลียดลูกค้าทั้งหมดของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่อาศัยอยู่ในKolokolny เลน เขาเป็นสุภาพบุรุษของการปรากฏตัวมืดมนที่มีผมยาวใบหน้าสีเหลืองสีฟ้าแว่นตาและเสียงแหบแห้ง เขามีชื่อภาษาเยอรมันที่หนึ่งที่ไม่สามารถออกเสียง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกสิ่งที่เป็นโทรของเขาและสิ่งที่เขาทำ เมื่อสองสัปดาห์ก่อนที่ฟีโอดอร์ได้ไปใช้มาตรการของเขาเขาลูกค้าที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นบางสิ่งบางอย่างตำในครก ก่อนที่ฟีโอดอร์มีเวลาที่จะพูดดีตอนเช้าเนื้อหาของปูนที่จู่ ๆ ก็สว่างวาบขึ้นและเผาด้วยเปลวไฟสีแดงสดใส; มีกลิ่นเหม็นของกำมะถันและขนที่ถูกเผาไหม้และห้องก็เต็มไปด้วยควันหนาสีชมพูเพื่อให้ฟีโอดอร์จามห้าครั้ง; และในขณะที่เขากลับบ้านหลังจากนั้นเขาคิดว่า "ทุกคนที่ยำเกรงพระเจ้าจะไม่ได้มีอะไรที่จะทำอย่างไรกับสิ่งที่ต้องการที่." เมื่อมีอะไรเหลืออยู่ในขวดฟีโอดอร์ใส่รองเท้าบนโต๊ะและจมลงไปในความคิด เขาโน้มตัวหนักหัวของเขาในกำปั้นของเขาและเริ่มคิดว่าการแก้ไขปัญหาความยากจนของเขาในชีวิตอย่างหนักของเขากับริบหรี่ของแสงในมันไม่มี จากนั้นเขาก็คิดว่าของที่อุดมไปด้วยของบ้านใหญ่ของพวกเขาและม้าของพวกเขาบันทึกร้อยรูเบิลของพวกเขา . . . วิธีการที่ดีมันจะถ้าบ้านของคนรวยเหล่านี้ - ปีศาจถลกหนังพวกเขา! - ถูกทุบถ้าม้าของพวกเขาเสียชีวิตถ้าเสื้อคลุมขนสัตว์และหมวกสีดำของพวกเขาได้โทรม! วิธีที่สวยงามมันจะเป็นถ้าที่อุดมไปด้วยนิด ๆ เปลี่ยนเป็นขอทานมีอะไรและเขาเป็นช่างทำรองเท้าที่ไม่ดีกำลังจะกลายเป็นที่อุดมไปด้วยและกำลังจะเป็นเจ้าบางช่างทำรองเท้าที่ไม่ดีอื่น ๆ ในวันคริสต์มาสอีฟ. ฝันเช่นนี้ฟีโอดอร์ จู่ ๆ ก็คิดว่าการทำงานของเขาและเปิดตาของเขา. "ที่นี่ไป" เขาคิดว่ากำลังมองหาที่รองเท้า "งานที่ได้รับการเสร็จสิ้นการที่เคยได้นานมาแล้วและผมไปนั่งอยู่ที่นี่. ฉันจะต้องใช้เวลาในการบูทสุภาพบุรุษ." เขาห่อขึ้นในการทำงานในผ้าเช็ดหน้าสีแดงใส่ในสิ่งที่เขาและเดินออกไปที่ถนน หิมะหนักถูกปรับลดลง pricking ใบหน้าราวกับว่ามีเข็ม มันก็เย็นลื่นมืดก๊าซโคมไฟเผารางและด้วยเหตุผลบางอย่างที่มีกลิ่นของพาราฟินในถนนเพื่อให้ฟีโอดอร์ไอและล้างลำคอของเขา ที่อุดมไปด้วยคนขับรถไปมาบนท้องถนนและทุกคนรวยมีแฮมและขวดวอดก้าในมือของเขา หญิงสาวที่อุดมไปด้วย peeped ที่ฟีโอดอร์ออกมาจากรถและเลื่อนใส่ออกลิ้นของพวกเขาและตะโกนหัวเราะ: "! ยาจกขอทาน" นักเรียนนายทหารและพ่อค้าเดินอยู่เบื้องหลังฟีโอดอร์, เยาะเย้ยที่เขาและร้องไห้: "ขี้เมาขี้เมา Infidel! พายผลไม้วิญญาณ! ของบูตขา! ขอทาน! "ทั้งหมดนี้เป็นดูถูกแต่ฟีโอดอร์ที่จัดขึ้นลิ้นของเขาและมีเพียงถ่มน้ำลายด้วยความขยะแขยง แต่เมื่อ Kuzma Lebyodkin จากกรุงวอร์ซอเป็นคนทำรองเท้าต้นแบบพบเขาและกล่าวว่า "ผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่อุดมไปด้วยและผมก็มีคนที่ทำงานภายใต้ฉันในขณะที่คุณเป็นขอทานและไม่มีอาหารจะกิน" ฟีโอดอร์ไม่สามารถละเว้นจาก ทำงานหลังจากที่เขา เขาไล่ตามเขาจนเขาพบว่าตัวเองอยู่ใน Kolokolny เลน ลูกค้าของเขาอาศัยอยู่ในบ้านสี่จากมุมชั้นบนสุดมาก ไปถึงเขาเป็นหนึ่งจะต้องผ่านความยาวลานมืดแล้วที่จะปีนขึ้นที่สูงมากลื่นบันไดกรณีที่ tottered ใต้ฝ่าเท้าของคน ๆ หนึ่ง เมื่อฟีโอดอร์เข้าไปหาเขาว่าเขากำลังนั่งอยู่บนพื้นห้ำหั่นบางสิ่งบางอย่างในครกเช่นเดียวกับที่เขาได้รับสัปดาห์ก่อน. "เกียรติของคุณผมได้นำรองเท้าของคุณ" ฟีโอดอร์ sullenly. กล่าวว่าลูกค้าลุกขึ้นและเริ่มพยายามรองเท้าอยู่ในความเงียบ ความปรารถนาที่จะช่วยให้เขาฟีโอดอร์ไปลงบนเข่าข้างหนึ่งและดึงออกมาเก่าของเขาบูต แต่ในครั้งเดียวกระโดดขึ้นและถูกย้ายไปที่ประตูในสยองขวัญ ลูกค้าไม่ได้เท้า แต่กีบเหมือนม้า. "อ้า!" คิดว่าฟีโอดอร์; "นี่เป็นไป!" สิ่งแรกที่ควรจะได้รับที่จะข้ามตัวเองแล้วที่จะปล่อยให้ทุกอย่างและทำงานชั้นล่าง; แต่เขาสะท้อนให้เห็นได้ทันทีว่าเขาได้รับการประชุมปีศาจเป็นครั้งแรกและอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายและไม่สามารถใช้ประโยชน์จากบริการของเขาจะโง่ เขาควบคุมตัวเองและมุ่งมั่นที่จะลองเสี่ยงโชค กุมมือของเขาอยู่ข้างหลังเขาที่จะหลีกเลี่ยงการทำเครื่องหมายกางเขนเขาไอกราบและเริ่ม: "พวกเขากล่าวว่าไม่มีอะไรบนโลกที่ชั่วร้ายมากขึ้นและไม่บริสุทธิ์กว่าปีศาจ แต่ผมมีความเห็นที่เป็นเกียรติแก่คุณที่มาร มีการศึกษาสูงเขาได้ -. พูดแก้ตัวของฉันมัน -. กีบและหางหลัง แต่เขามีสมองมากขึ้นกว่าหลายนักเรียน "" ผมชอบคุณสำหรับสิ่งที่คุณพูดว่า "มารกล่าวว่าภูมิใจ "ขอบคุณช่างทำรองเท้า! คุณต้องการอะไร?" และไม่มีการสูญเสียเวลาช่างทำรองเท้าเริ่มบ่นมากของเขา เขาเริ่มต้นด้วยการบอกว่าจากวัยเด็กของเขาขึ้นเขาได้อิจฉาที่อุดมไปด้วย เขาไม่พอใจเสมอว่าทุกคนไม่ได้อยู่เหมือนกันในบ้านที่ใหญ่และไดรฟ์กับม้าที่ดี ทำไมเขาถามเขาดี? วิธีการคือเขาเลวร้ายยิ่งกว่า Kuzma Lebyodkin จากกรุงวอร์ซอที่มีบ้านของเขาเองและภรรยาสวมหมวกหรือไม่? เขามีแบบเดียวกับจมูกมือเดียวกันฟุตหัวและด้านหลังเป็นที่อุดมไปด้วยและทำไมเขาถูกบังคับให้ทำงานเมื่อคนอื่น ๆ มีความสุขกับตัวเอง? ทำไมเขาแต่งงานกับ Marya และไม่ให้ผู้หญิงดมกลิ่นหรือไม่? เขามักจะเห็นหญิงสาวที่สวยงามในบ้านของลูกค้าที่อุดมไปด้วย แต่พวกเขาทั้งสองสังเกตเห็นสิ่งที่เขาไม่หัวเราะหรืออื่น ๆ และบางครั้งกระซิบกับแต่ละอื่น ๆ : "สิ่งที่จมูกสีแดงที่มีช่างทำรองเท้า" มันเป็นความจริงที่ว่า Marya เป็นชนิดที่ดีของผู้หญิงทำงานหนัก แต่เธอก็ไม่ได้รับการศึกษา; มือของเธอหนักและผลกระทบอย่างหนักและถ้าใครมีโอกาสที่จะพูดถึงเรื่องการเมืองหรืออะไรทางปัญญาของเธอก่อนที่เธอจะทำให้เธอพูดและพูดคุยเรื่องไร้สาระที่น่ากลัวมากที่สุด. "สิ่งที่คุณต้องการแล้ว?" ลูกค้าของเขาขัดจังหวะเขา. "ผมขอให้คุณเกียรติของซาตาน Ivanitch ที่จะโปรดเกล้าฯจะทำให้ผมเป็นคนที่อุดมไปด้วย." "แน่นอน. เฉพาะที่คุณจะต้องให้ฉันขึ้นจิตวิญญาณของคุณ! ก่อนไก่ขันไปและลงนามใน บทความนี้ที่นี่ที่คุณให้ฉันถึงจิตวิญญาณของคุณ. "" เกียรติของคุณ "ฟีโอดอร์อย่างสุภาพ" เมื่อคุณสั่งให้คู่ของรองเท้าจากฉันฉันไม่ได้ขอเงินล่วงหน้า. หนึ่งมีครั้งแรกที่จะดำเนินการสั่งซื้อและกล่าวว่า แล้วขอให้สำหรับการชำระเงิน. "" โอ้ดีมาก! " ลูกค้ายอมรับ. เปลวไฟสว่างจู่ ๆ ก็สว่างวาบขึ้นมาในครกที่ควันหนาสีชมพูพองออกมาและมีกลิ่นของขนที่ถูกเผาไหม้และกำมะถัน เมื่อควันได้ลดลงฟีโอดอร์ลูบตาของเขาและเห็นว่าเขาไม่ได้ฟีโอดอร์ไม่ช่างทำรองเท้า แต่ค่อนข้างเป็นคนที่แตกต่างกันสวมเสื้อกั๊กและนาฬิกาห่วงโซ่ในคู่ใหม่ของกางเกงและว่าเขาเป็น นั่งอยู่ในเก้าอี้ที่โต๊ะใหญ่ ผู้ชายที่เท้าทั้งสองถูกมอบหมายให้เขาจานโค้งต่ำและพูดว่า: "ขอกินเกียรติของคุณและมันอาจจะทำคุณความดี" สิ่งที่มั่งคั่ง! ทหารราบมือเขาเป็นชิ้นใหญ่ของเนื้อแกะย่างและอาหารจานแตงกวาแล้วนำมาทอดในกระทะ-ห่านย่างและหมูต้มเล็ก ๆ น้อย ๆ ในภายหลังด้วยครีมม้าหัวไชเท้า และวิธีการที่สง่างามวิธีสุภาพมันทั้งหมดถูก! ฟีโอดอร์กินและก่อนอาหารแต่ละจานดื่มแก้วใหญ่ของวอดก้าที่ดีเยี่ยมเช่นบางทั่วไปหรือนับบาง หลังจากที่หมูที่เขาถูกส่งพืชต้มชุบไขมันห่านแล้วไข่เจียวที่มีไขมันเบคอนตับทอดแล้วและเขาก็รับประทานอาหารและมีความยินดี อะไรเพิ่มเติมหรือไม่ พวกเขาทำหน้าที่เหมือนกันพายกับหอมและหัวผักกาดนึ่ง kvass. "มันเป็นวิธีการผู้ดีไม่ได้ออกมาพร้อมกับอาหารดังกล่าวได้หรือไม่" เขาคิดว่า. สรุปพวกเขามือเขาหม้อใหญ่ของน้ำผึ้ง หลังอาหารค่ำปีศาจที่ปรากฏในแว่นตาสีฟ้าและถามกับโบว์ต่ำ: "คุณพอใจกับอาหารมื้อค่ำของคุณฟีโอดอร์ Pantelyeitch" แต่ฟีโอดอร์ไม่สามารถตอบคำหนึ่งเขาถูกยัดดังนั้นหลังจากอาหารค่ำของเขา ความรู้สึกของความอุดมสมบูรณ์เป็นที่ไม่พึงประสงค์ที่กดขี่และจะหันเหความสนใจความคิดของเขาที่เขามองที่บูตบนเท้าซ้ายของเขา. "สำหรับบูตเช่นเดียวกับที่ผมใช้ไม่ได้ที่จะใช้เวลาน้อยกว่าเจ็ดและครึ่งรูเบิล. สิ่งที่ช่างทำรองเท้าที่ทำมันได้หรือไม่" เขาถาม. "Kuzma Lebyodkin" ตอบขี้ข้า. "ส่งสำหรับเขาคนโง่!" คัซมา Lebyodkin จากกรุงวอร์ซอเร็ว ๆ นี้ปรากฏตัวของเขา เขาหยุดในทัศนคติที่เคารพที่ประตูและถาม: "อะไรคือคำสั่งของคุณเกียรติของคุณ"! "ถือลิ้นของคุณ" ร้องไห้ฟีโอดอร์และกระทืบเท้าของเขา "ไม่กล้าที่จะเถียงจำสถานที่ของคุณเป็นคนโง่พายผลไม้คุณไม่ทราบวิธีที่จะทำให้รองเท้าฉันจะชนะ phiz น่าเกลียดของคุณเพื่อวุ้นคุณได้ทำไมมา!!!!?" "สำหรับเงิน". " อะไรราคาหรือไม่จะออกมาในวันเสาร์! บอยให้เขาข้อมือ! "แต่เขาจำได้ในครั้งเดียวสิ่งที่ชีวิตของลูกค้าที่ใช้เพื่อนำไปสู่เขามากเกินไปและเขารู้สึกหนักที่หัวใจและเบนความสนใจของเขาที่เขาเอาสมุดพกไขมันออกมาจากกระเป๋าของเขาและเริ่มนับเงินของเขา มีการจัดการที่ดีของเงินได้ แต่ฟีโอดอร์ยังคงต้องการมากขึ้น ปีศาจในแว่นตาสีฟ้านำเขาโน๊ตบุ๊คยังคงอ้วนอีก แต่เขาต้องการมากยิ่งขึ้น; และยิ่งเขานับมันมากขึ้นไม่พอใจเขาก็กลายเป็น. ในช่วงเย็นหนึ่งที่ชั่วร้ายทำให้เขาเป็นผู้หญิงที่เต็ม bosomed ในชุดสีแดงและบอกว่านี่เป็นภรรยาใหม่ของเขา เขาใช้เวลาช่วงเย็นทั้งจูบเธอและการรับประทานอาหาร gingerbreads และในเวลากลางคืนเขาไปนอนบนอ่อนนุ่มขนเตียงหันจากทางด้านข้างและไม่สามารถไปนอน . เขารู้สึกประหลาด"เรามีการจัดการที่ดีของเงิน" เขากล่าวกับภรรยาของเขา; "เราจะต้องมองออกหรือขโมยจะถูกทำลายใน. คุณได้ดีขึ้นไปและมองด้วยเทียน." เขาไม่ได้นอน Nig ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นวันคริสต์มาสอีฟ marya ได้นานแล้วนอนกรนอยู่บนเตา พาราฟินในโคมไฟเล็ก ๆน้อย ๆมีเผาออก แต่ไม่รัก nilov ยังคงนั่งทำงานอยู่ เขาจะนานได้เหวี่ยงกันทำงานของเขาและออกไปบนถนน แต่ลูกค้าจาก kolokolny เลน ที่มีสองอาทิตย์ก่อนสั่งรองเท้ามาเมื่อวันก่อน ได้ทำร้ายเขาหุนหันพลันแล่นและได้สั่งให้เขาทำรองเท้าที่เมื่อก่อนบริการเช้า

" มันเป็นชีวิตของนักโทษ ! ฟีโอดอร์ คร่ำครวญอย่างที่เขาทำ " บางคนก็หลับไปตั้งนานแล้ว ผู้อื่นจะเพลิดเพลินกับตัวเองในขณะที่คุณนั่งอยู่ที่นี่เหมือน เคน และเย็บให้ซาตานรู้ว่าใคร . . . . . . . "

เพื่อปกป้องตัวเองจากการตั้งใจหลับ เขาก็เอาขวดจากใต้โต๊ะและดื่มมันและหลังจากที่ทุกดึงที่เขาบิดหัวของเขาและกล่าวว่าดัง :

" อะไรคือเหตุผล กรุณาบอกฉัน ว่าลูกค้าสนุกกับตัวเองในขณะที่ผมถูกบังคับให้นั่งทำงานสำหรับพวกเขา เพราะพวกเขามีเงินและผมเป็นขอทาน ?

เขาเกลียดลูกค้าของเขา โดยเฉพาะผู้ที่อาศัยอยู่ใน kolokolny เลน เขาเป็นสุภาพบุรุษที่ปรากฏมืดๆ กับผมยาวสีเหลืองใบหน้า แว่นสีฟ้าและเสียงแหบ . เขามี เยอรมัน ชื่อหนึ่งที่ไม่สามารถออกเสียง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกสิ่งที่กำลังเรียกเขา และสิ่งที่เขาทำ เมื่อสองสัปดาห์ก่อน ฟีโอดอร์ ได้ไปถ่ายวัดเขา ลูกค้า นั่งบนพื้นอย่างตำในครก ก่อนที่ฟีโอดอร์ มีเวลาจะพูดอรุณสวัสดิ์เนื้อหาของปูนก็ระเบิดและเผาด้วยเปลวไฟสีแดงสว่าง ;มีกลิ่นของกำมะถันและขนไหม้ และในห้องก็เต็มไปด้วยควันหนาสีชมพู เพื่อที่ฟีโอดอร์ จามห้าครั้ง และเมื่อเขากลับมาบ้าน หลังจากนั้น เขาคิดว่า : " ใครที่กลัวว่าพระเจ้าจะไม่ได้ทำอะไรอย่างนั้น "

เมื่อไม่มีอะไรเหลือใน ฟีโอดอร์ ขวดใส่รองเท้าบนโต๊ะ และจมอยู่ในความคิดเขาพิงศีรษะหนักของเขาในหมัดของเขาและเริ่มคิดถึงความยากจนของเขา ชีวิตของเขายากที่ไม่มีประกายของแสงใน แล้วเขาก็คิดรวย บ้านหลังใหญ่ของพวกเขาและรถม้าของพวกเขา บันทึกร้อยสรงน้ำของพวกเขา . . . . . . . แล้ว มันคงจะดี ถ้าบ้านคนรวยเหล่านี้ -- ปีศาจพวกเขาถลกหนัง ! . . ทุบ ถ้าม้าตาย ถ้าเสื้อขนสัตว์และหมวกสีดำมีโทรม !วิธีการที่สวยงามมันจะเป็นยังไง ถ้ารวย ๆ เปลี่ยนไปเป็นขอทาน มีอะไร และเขาเป็นช่างทำรองเท้าที่ยากจน ต้องรวย และมีพระเจ้ามันบางจนช่างทำรองเท้าในวันคริสต์มาสอีฟ

ฝันแบบนี้ ไม่รักก็คิดว่าการทำงานของเขา และลืมตา

" นี่ไป " เขาคิด มองรองเท้า " งานเสร็จได้นานมาก