In "Sovereign Debt Relief and its A

In "Sovereign Debt Relief and its Aftermath", Carmen Reinhart and Christoph.
Trebesch (2016) examine 48 spells of default and subsequent restructuring of external.
sovereign debt. They focus on the debt overhang that resulted from World War.
I, which was dominated by official external sovereign debt (i.e., debts owed to.
government creditors). This episode has been largely overlooked in previous empirical.
research, which has studied sovereign defaults on the loans of private creditors.
almost exclusively. Reinhart and Trebesch compare this interwar episode to the betterdocumented.
emerging market cases from 1970 onward, which were primarily defaults.
on foreign banks and bondholders. Their paper, which is the first to compute various.
measures of debt relief for a representative group of crises and countries, finds that.
sovereign debt relief averaged 21% of GDP and 43% of external government debt for.
advanced economies crises in the 1930s, and 16% of GDP and 36% of external debt in.
middle / high-income emerging markets from 1978 to 2010. These authors also study.
the aftermath of debt relief by tracing the evolution of real per capita GDP, sovereign.
credit ratings, debt servicing costs, and the level of government debt (external and.
total) in a ten-year window around the relief event. Because the timing of debt relief is.
endogenous, they undertake a differences-in-differences analysis focusing on episodes.
in which debt relief is synchronous; examples include the Hoover Moratorium of
1931 and the Baker plan of 1986 (Brady initiative of 1990). During the five years
following decisive debt relief, per capita GDP is found to increase 11% and 20% for.
emerging markets and advanced economies, respectively. Also, within five years, the ratio of total government debt to GDP falls by 27 percentage points across emerging.
market episodes and by 22 percentage points in the interwar sample. The authors note,
however, that significant improvements in growth and ratings materialize only if the.
debt relief deal involves a reduction in the debt's face value. Reinhart and Trebesch find
that rescheduling operations that included maturity extensions and interest reductions.
were not followed by significant economic growth (after the researchers control for.
time and country fixed effects and conduct a counterfactual analysis).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน "Sovereign หนี้บรรเทาและมันเป็นผลพวง" Reinhart คาร์เมน และคริสโตTrebesch (2016) ตรวจสอบคาถา 48 เริ่มต้นและการปรับโครงสร้างภายนอกในเวลาต่อมาหนี้ พวกเขามุ่งเน้นสิ่งที่แขวนอยู่หนี้ที่เกิดจากสงครามโลกI ซึ่งถูกครอบงำ โดยราชการภายนอกหนี้ (เช่น หนี้หนี้เจ้าหนี้ภาครัฐ) ตอนนี้ได้ถูกส่วนใหญ่มองข้ามในก่อนหน้าเชิงประจักษ์วิจัย ซึ่งได้ศึกษาอธิปไตยค่าเริ่มต้นของเงินกู้ยืมของเจ้าหนี้ส่วนตัวโดยเฉพาะ Reinhart และ Trebesch เปรียบเทียบตอนช่วงนี้ไป betterdocumentedเกิดตลาดกรณีจากปี 1970 เป็นต้นไป ซึ่งเป็นค่าเริ่มต้นเป็นหลักธนาคารต่างประเทศและผู้ถือหุ้นกู้ ของกระดาษ ซึ่งเป็นครั้งแรกในการคำนวณต่าง ๆมาตรการของการบรรเทาหนี้วิกฤตและประเทศ ตัวแทนกลุ่มพบว่าบรรเทาหนี้เฉลี่ย 21% ของ GDP และ 43% ของหนี้รัฐบาลภายนอกสำหรับวิกฤตเศรษฐกิจในช่วงทศวรรษ 1930 และ 16% ของ GDP และ 36% ของหนี้ภายนอกในขั้นสูงกลาง / ฟื้นตลาดเกิดใหม่จาก 1978 2010 ผู้เขียนเหล่านี้ศึกษาผลพวงของการบรรเทาหนี้โดยการติดตามวิวัฒนาการของ GDP ที่แท้จริงต่อหัว กษัตริย์จัดอันดับ ให้บริการต้นทุน ระดับของหนี้รัฐบาลและหนี้ (ภายนอก และรวม) ในหน้าต่าง 10 ปีทั่วเหตุการณ์บรรเทา เพราะเป็นช่วงเวลาของการบรรเทาหนี้ภายนอก พวกเขาทำการวิเคราะห์ความแตกต่างในความแตกต่างเน้นตอนซึ่งบรรเทาหนี้เป็นแบบซิงโครนัส ตัวอย่างเช่นประหารฮูเวอร์ของ1931 และแผนเบปี 1986 (initiative เบรดี้ 1990) ในช่วงห้าปีต่อไปนี้บรรเทาหนี้เด็ดขาด GDP ต่อหัวจะพบการเพิ่ม 11% และ 20% สำหรับตลาดเกิดใหม่ และขั้นสูงเศรษฐกิจ ตามลำดับ ยัง ภายในห้าปี อัตราส่วนของหนี้รัฐบาลรวม GDP ตก 27 เปอร์เซ็นต์จุดข้ามเกิดใหม่ตลาดตอนและ 22 เปอร์เซ็นต์จุดจากตัวอย่างช่วงนี้ หมายเหตุผู้เขียนอย่างไรก็ตาม ว่า ในการเจริญเติบโตและการให้คะแนนที่ชัดเจนถ้าการจัดการบรรเทาหนี้ที่เกี่ยวข้องกับการลดมูลค่าของตราสารหนี้ ค้นหา Reinhart และ Trebeschดำเนินงานที่กำหนดเวลาใหม่ที่รวมส่วนขยายครบกำหนดและลดดอกเบี้ยไม่ตามการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างมีนัยสำคัญ (หลังจากที่นักวิจัยควบคุมสำหรับประเทศและเวลาแก้ไขผลกระทบ และดำเนินการวิเคราะห์ counterfactual)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" การบรรเทาหนี้และผลที่ตามมา " Carmen Reinhart และ คริสทอฟtrebesch ( 2016 ) ตรวจสอบ 48 สกิลเริ่มต้นและการปรับโครงสร้างตามมาจากภายนอกหนี้อธิปไตย พวกเขาเน้นแขวนหนี้ที่เกิดจากโลกสงครามผมซึ่งถูกครอบงำโดยเจ้าหน้าที่หนี้สินภายนอก ( เช่น หนี้ไปเจ้าหนี้ของรัฐบาล ) ตอน นี้ถูกมองข้ามไปในหน้าที่เชิงประจักษ์งานวิจัยที่ได้ศึกษาระดับเริ่มต้นบนเงินกู้ของเจ้าหนี้เอกชนเกือบเฉพาะ . Reinhart trebesch เปรียบเทียบและตอน interwar นี้ไป betterdocumented .ตลาดเกิดใหม่รายจาก 1970 เป็นต้นไป ซึ่งมีหลักเริ่มต้นในธนาคารต่างประเทศและภายในประเทศ . กระดาษของพวกเขา ซึ่งเป็นคนแรกที่คำนวณต่าง ๆมาตรการของการบรรเทาหนี้สำหรับตัวแทนกลุ่มของวิกฤตและประเทศ พบว่าบรรเทาหนี้เฉลี่ย 21% ของจีดีพี และ 43% ของรัฐบาลหนี้ภายนอกสำหรับขั้นวิกฤตเศรษฐกิจในช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 16% ของ GDP และ 36 % ของหนี้ในกลาง / มีรายได้สูงตลาดเกิดใหม่ตั้งแต่ปี 2553 ผู้เขียนเหล่านี้ยังศึกษาผลพวงของการบรรเทาหนี้โดยการแกะรอยวิวัฒนาการที่แท้จริงต่อหัว GDP , อธิปไตยคะแนนเครดิต , หนี้ค่าใช้จ่ายการใช้บริการ และระดับหนี้ของรัฐบาล ( ภายนอก )ทั้งหมด ) ในหน้าต่างสิบรอบ โล่งอกที่เหตุการณ์ เพราะเวลาของการบรรเทาหนี้ที่เป็นภายนอกพวกเขาดำเนินการวิเคราะห์ความแตกต่างเน้นความแตกต่างในตอนซึ่งในการบรรเทาหนี้เป็นแบบ ตัวอย่าง ได้แก่ การยกเลิกของฮูเวอร์2474 และแผนการเบเกอร์ของ 1986 ( Brady ความคิดริเริ่มของปี 1990 ) ในช่วงห้าปีต่อไปนี้การบรรเทาหนี้เด็ดขาด ต่อหัว GDP พบว่าเพิ่มขึ้น 11% และ 20% สำหรับตลาดเกิดใหม่และเศรษฐกิจขั้นสูง ตามลำดับ นอกจากนี้ ภายในห้าปี อัตราส่วนของหนี้รัฐบาลทั้งหมด GDP ตกโดย 27 เปอร์เซ็นต์จุดข้ามที่เกิดขึ้นใหม่ตลาดเอพและ 22 เปอร์เซ็นต์จุดในตัวอย่าง interwar . ผู้เขียนหมายเหตุอย่างไรก็ตาม การปรับปรุงที่สำคัญในการเจริญเติบโตและการจัดอันดับเป็นตัวเป็นตนเท่านั้นถ้า .จัดการบรรเทาหนี้ที่เกี่ยวข้องกับการลดลงในมูลค่าของตราสารหนี้ Reinhart trebesch ค้นหาและที่ปรับเปลี่ยนเงื่อนไขการรวมส่วนขยายวุฒิภาวะและดอกเบี้ยลดไม่ได้ตามการเติบโตทางเศรษฐกิจที่สำคัญ ( หลังจากนักวิจัยควบคุมสำหรับเวลาและประเทศแก้ไขผลกระทบและการวิเคราะห์ counterfactual )