The subfamily Amblyoponinae include

The subfamily Amblyoponinae includes 116 species spread over 13 genera. Most of the Amblyoponine genera
exhibit a pan-tropical distribution (Guénard et al. 2011), although a few species are also known to be adapted to
cooler habitats of temperate regions. A few fossils have also been described, found in deposits located in more
northern regions of Europe and Asia and now outside the distribution range of the subfamily (Figure 1). Many
species of this subfamily are known to exhibit a subterranean life and are occasionally Collected through leaf litter
extraction (Brown 1949, 1960). Amblyoponine colonies are typically small, consisting of only a dozen to a few
hundred workers (Gotwald & Levieux 1972, Traniello 1982, Hölldobler & Wilson 1990, Ito 1991, Yoshimura &
Fisher 2012). The typical mandibular shape of several genera encountered in this subfamily is an adaptation for
their specialized predatory diet of centipedes and insect larvae found in rotten wood or leaf litter (Brown 1960,
Gotwald & Levieux 1972, Masuko 1993, Ito 1993). Another unusual feeding characteristic of some
Amblyoponinae species is the feeding from larval hemolymph though non-destructive parental cannibalism
(Masuko 1986, Ito 2010). This behavior, considered as “primitive” in ants and linked to some of the
morphologically primitive characters (e.g. broad attachment of the petiole to the gaster, see Ward 1994) of this
subfamily have supported the hypothesis that Amblyoponinae is a basal lineage in ants. Recent molecular
phylogenetic work has confirmed this conclusion (Moreau & Bell 2013).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อนุวงศ์ Amblyoponinae รวม 116 สายพันธุ์ที่แพร่กระจายกว่า 13 จำพวก ส่วนใหญ่เป็นจำพวก Amblyoponine
จัดแสดงการกระจายกระทะร้อน (Guénard et al. 2011)
แม้ว่าไม่กี่ชนิดเป็นที่รู้จักกันจะได้รับการปรับให้เข้ากับแหล่งที่อยู่อาศัยของเย็นเขตอบอุ่น ฟอสซิลไม่กี่ยังได้รับการอธิบายที่พบในเงินฝากตั้งอยู่ในภาคเหนือของยุโรปและเอเชียและตอนนี้อยู่ในช่วงการจัดจำหน่ายของอนุวงศ์ (รูปที่ 1) หลายสายพันธุ์ของอนุวงศ์นี้เป็นที่รู้จักกันที่จะจัดแสดงชีวิตใต้ดินและมีการรวบรวมเป็นครั้งคราวผ่านใบไม้สกัด(บราวน์ 1949, 1960) อาณานิคม Amblyoponine มีขนาดเล็กมักจะประกอบด้วยเพียงโหลไปไม่กี่ร้อยคนงาน(Gotwald และ Levieux 1972 Traniello 1982 Hölldoblerและวิลสันปี 1990 อิโตะปี 1991 โยชิมูระและฟิชเชอร์2012) รูปร่างขากรรไกรล่างแบบฉบับของหลายจำพวกที่พบในวงศ์นี้คือการปรับตัวสำหรับอาหารที่กินสัตว์ของพวกเขาเฉพาะของตะขาบและตัวอ่อนของแมลงที่พบในไม้ผุหรือใบไม้ (สีน้ำตาลปี 1960 Gotwald และ Levieux 1972 Masuko 1993 Ito 1993) อีกลักษณะที่ผิดปกติของการกินอาหารบางชนิด Amblyoponinae คือการให้อาหารจากเลือดตัวอ่อน แต่กินกันผู้ปกครองที่ไม่ทำลาย (Masuko 1986 Ito 2010) ลักษณะการทำงานนี้ถือเป็น "ดั้งเดิม" ในมดและเชื่อมโยงกับบางส่วนของตัวละครดั้งเดิมสัณฐาน(เช่นสิ่งที่แนบมาในวงกว้างของก้านใบจะ Gaster ให้ดูวอร์ด 1994) นี้อนุวงศ์ได้รับการสนับสนุนสมมติฐานที่ว่าAmblyoponinae เป็นเชื้อสายในฐานมด ล่าสุดโมเลกุลทำงานสายวิวัฒนาการได้รับการยืนยันข้อสรุปนี้ (Moreau และเบลล์ 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ subfamily ใหม่รวมถึง 116 ชนิดกระจายไป 13 สกุล ที่สุดของ amblyoponine สกุล
มีกระทะร้อนกระจาย ( กู ) นาร์ด et al . 2011 ) แต่ไม่กี่ชนิดที่เป็นที่รู้จักกันเพื่อใช้เป็นแหล่งของภูมิภาคอบอุ่น

เย็น . กี่ซากดึกดำบรรพ์ยังได้รับการอธิบายที่พบในเงินฝากมากขึ้น
ตั้งอยู่ในภูมิภาคภาคเหนือของยุโรปและเอเชีย และตอนนี้อยู่ในช่วงของการ subfamily ( รูปที่ 1 ) หลาย ชนิดนี้เป็นที่รู้จักกัน
subfamily แสดงชีวิตใต้ดินและมีบางครั้งที่รวบรวมผ่านใบไม้ทำให้
การสกัด ( สีน้ำตาล 1949 1960 ) amblyoponine โคโลนีขนาดเล็กโดยทั่วไปจะประกอบด้วยเพียงโหลไม่กี่
แสนคน ( gotwald & levieux 1972 traniello 1982H ö lldobler &วิลสัน 1990 Ito 1991 , โยชิมูระ&
ฟิชเชอร์ 2012 ) โดยทั่วไป และรูปร่างของหลายสกุลที่พบใน subfamily นี่คือการปรับตัวของนักล่าอาหาร
เฉพาะขาบและหนอนแมลงที่พบในไม้ผุหรือใบครอก ( สีน้ำตาล 1960
gotwald & levieux 1972 ในส 1993 Ito 1993 ) อื่นที่ผิดปกติลักษณะของบาง
ให้อาหารใหม่ชนิดเป็นอาหารจากเลือด แต่ไม่ทำลายตัวอ่อนของมนุษย์กินคน
( ในส 1986 นี้ 2010 ) พฤติกรรมนี้ ถือว่าเป็น " ดั้งเดิม " ใน มด และเชื่อมโยงกับบางส่วนของ
ตัวละครดั้งเดิม ( เช่นจากก้านใบกว้างแนบกับกัสเตอร์ เห็นตึกนี้
1994 ) ของsubfamily สนับสนุนสมมติฐานที่ว่า ใหม่เป็นเผ่าพันธุ์แรกเริ่มในมด ล่าสุดโมเลกุล ซึ่งทำงานได้ยืนยันข้อสรุปนี้
( มอ&ระฆัง




2013 )