What else would I like you to know?

What else would I like you to know?

I am who I am today mostly because of my brother [name]. [name] was born when I was four years old, and he had an extremely rare birth defect called Robert’s Syndrome. At the time, he was one of a handful in the world to have it. He was born without arms, couldn’t walk or talk, and had many other severe physical and mental defects. It was a complete shock to my parents. He was only expected to live for a day or two, but after a few weeks in the hospital he was healthy enough to come home with us. I was too young to really understand what was going on; I was just excited to have a brother.



[name] was a full-time job for us. For his entire life he was incapable of doing anything for himself. My parents and I didn’t have much, but we did have an amazing family and group of friends to support us. We couldn’t have taken care of [name] without all of them, and seeing this level of sacrifice from so many people had a huge impact on me. No one ever complained. No one ever hesitated. We just did what we had to, and I saw first-hand at a young age how important it is to work together and help those around you. And our family (extended included), became so much closer because of how we came together for [name], and that closeness still holds today.



[name] ended up living for about four years, and I’m so grateful for the lessons I learned from him. My generosity, kindness, team work, and independence, come directly from him being in my life. And learning to deal with that level of stress and responsibility made me a much, much stronger person than I would have been without.



So my family and I have carried [name]‘s memory with us since he passed in the form of giving to others. About ten years ago, we started a charity called [institution], whose purpose is to supply beds and bedding to children in our area who are without. The thought was that [name] spent most of his life in bed, and if we hadn’t had a decent one for him his life would have been so uncomfortable. As of this year, we have supplied almost [number] kids with mattresses, blankets, and stuffed animals, and each year we are able to help more and more children.



This mentality of service has been a big part of my life since we started [institution], and as I got older I wanted to start branching out to new service opportunities. And let me tell you, [city] has been a great place to start. This city has made a serious impression on me. Anyone who’s from here either loves it or hates it, but either way, [city] is the kind of place that defines a person. [city] is the underdog, full of unrealized potential. Living in a place like this has opened my eyes to the heartache of missed opportunities (not even mentioning our sports teams…), and it’s because of this that I’ve become so involved in the community. I’ve been able to work with so many very smart, driven people, and together we’ve done a lot to make a positive impact. My work with the [institution] has allowed me to help raise over [number] for small, local NFPs, and my work with the [institution] has complemented that with a more hands-on, service based focus. And being a Big Brother through [institution] has allowed me to make a lasting, consistent impact in a more focused way.



All of these, together with working for a commercial bank, have given me a very satisfying life balance. I’m able to do so many things, and able to make a tangible impact in each of them. But sometimes I do so much that I don’t take the time to stop and look around – to process what’s happening. This was missing in my life. I know that the path I’d been taking was the right one for me, I’d just never truly felt ready to move on to the next phase.



This changed this past summer when I did my first [event]. If you’re not familiar with this, it’s a [number] mile swim followed by a [number] mile bike and then a [number] mile run. Still seems nuts to me. I’d never done a triathlon of any kind before I signed up for this, but was so overwhelmed by watching my friend compete in the same one the year before. I’ll never forget the moment: I was watching a quadriplegic go up the final – and largest – hill in his wheelchair, sweating, grunting, and crying. And finishing. I’m pretty sure everyone watching that was crying; it was one of the most moving things I’d ever seen. So I signed up.



Training for this requires a serious amount of time, most of which you’re alone with your thoughts (no music allowed during the race, so you train without). Eight hours biking, five running, and two swimming, each week for seven months, is so mentally taxing, and your mind goes to some new places. I started reflecting a lot, and really began to understand the choices I’ve made and the impact they’ve had. I thought a lot about where I was in life, why I was there, and what I would have done differently along the way. I thought about what I wanted for my future, not just career-wise, but in order to be happy. And it’s not so much that my views changed from this experience, but I feel like I’ve gained a new level of clarity. I’m much more confident in my life goals, and can pursue them with pride and conviction.



I’m now ready to move on to the next phase of my life, and am very excited to do so.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อะไรฉันอยากให้คุณรู้?

ฉันซึ่งฉันวันนี้ส่วนใหญ่เป็น เพราะพี่ชายของฉัน [ชื่อ] [ชื่อ] เกิดเมื่อผมอายุ 4 ปี และเขามีความบกพร่องเกิดการน้อยมากเรียกว่ากลุ่มอาการของโรเบิร์ต เวลา เขาได้หนึ่งกำมือในโลกที่มี เขาเกิดไม่ มีแขน ไม่สามารถเดิน หรือพูด คุย และหลายอื่น ๆ อย่างรุนแรงทางกายภาพ และจิตใจบกพร่องได้ ช็อตทำให้พ่อได้ เขาเท่านั้นคาดว่าจะอยู่ในวันหรือสองวัน แต่หลังจากสองสามสัปดาห์ในโรงพยาบาล เขาไม่แข็งแรงพอที่จะมาบ้านเรา ผมยังเด็กเกินไปจริง ๆ เข้าใจสิ่งเกิดขึ้น ผมตื่นเต้นเพียงเพื่อได้เป็นพี่ชาย



[ชื่อ] เป็นงานเต็มเวลาสำหรับเรา ตลอดชีวิต เขาไม่สามารถทำอะไรตน พ่อแม่ของฉันและฉันไม่ได้มีมาก แต่เราไม่ได้มีครอบครัวและกลุ่มเพื่อนเพื่อสนับสนุนเราตื่นตาตื่นใจ เราไม่ได้ดูแล [ชื่อ] โดยทั้งหมด และเห็นระดับนี้ของบูชาจากผู้คนจำนวนมากมีผลกระทบอย่างมากกับฉัน ไม่เคยแนะนำ ไม่มีใครเคย hesitated เราแค่ไม่ได้อะไรเลย และผมเห็นมือแรกที่เด็กวิธีสำคัญก็คือการทำงานร่วมกัน และช่วยให้คนรอบข้างคุณ และครอบครัวของเรา (ขยายรวม), ได้ใกล้ชิดมาก เพราะว่าเรามารวมกัน [ชื่อ], และความใกล้เคียงที่ยังมีวันนี้



[ชื่อ] สิ้นสุดชีวิตสี่ปี และฉันขอบคุณมากสำหรับบทเรียนที่ฉันได้เรียนรู้จากเขา ความเอื้ออาทรของฉัน เมตตา ทีม งาน และความเป็น อิสระ มาโดยตรงจากเขาอยู่ในชีวิตของฉัน และเรียนรู้เรื่องว่า ระดับของความเครียดและความรับผิดชอบทำให้ฉันมาก คนแกร่งกว่าจะได้รับโดยไม่



เพื่อครอบครัวของฉันและฉันได้ดำเนินการหน่วยความจำ [ชื่อ] ของเราตั้งแต่เขาผ่านในแบบฟอร์มให้ผู้อื่น ประมาณสิบปีที่ผ่านมา เราเริ่มกุศลเรียกว่า [สถาบัน], วัตถุประสงค์จะจัดหาเตียงและเตียงเด็กในพื้นที่ของเราที่ไม่มี คิดเป็น [ชื่อ] ใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตของเขา และถ้าเราไม่ได้มีหนึ่งที่ดีสำหรับเขา ชีวิตของเขาจะได้รับอึดอัดดังนั้น สำหรับปีนี้ เรามีให้เกือบ [จำนวน] เด็ก พร้อมที่นอน ผ้าห่ม ตุ๊กตาสัตว์ และแต่ละปีเราสามารถช่วยเด็ก มาก



ความคิดนี้บริการได้รับส่วนใหญ่ของชีวิตตั้งแต่เราเริ่ม [สถาบัน], และเป็นผมเก่า อยากจะเริ่มต้นสาขาออกไปยังโอกาสบริการใหม่ และให้ฉันบอกคุณ [เมือง] ได้เหมาะสำหรับการเริ่มต้น เมืองนี้ได้ทำความประทับใจร้ายกับฉัน คนที่รักมัน หรือเกลียดมัน แต่อย่างใดอย่างหนึ่งวิธี, [เมือง] เป็นสถานที่ที่กำหนดบุคคล [เมือง] เป็นรอง เต็มไปด้วยศักยภาพที่ไม่เกิดขึ้นจริง อาศัยอยู่ในเช่นนี้ได้เปิดตาเพื่อ heartache โอกาสพลาด (ไม่ได้กล่าวถึงทีมกีฬาของเรา...), และเป็นดังว่า ฉันได้กลายเป็นดังนั้นเกี่ยวข้องกับชุมชน ฉันได้รับสามารถทำงานกับคนจำนวนมากมากสมาร์ท ขับเคลื่อน และกันเราได้ทำมากจะทำให้ผลกระทบ งานกับ [สถาบัน] ได้อนุญาตให้ฉันเพื่อช่วยยกระดับผ่าน [จำนวน] สำหรับเล็ก NFPs ท้องถิ่น และการทำงานของฉันกับ [สถาบัน] มีครบครันที่มุ่งเน้นภาคปฏิบัติมากขึ้น โดยการ และมีน้องชายใหญ่ผ่าน [สถาบัน] ได้รับอนุญาตจะทำให้ผลที่ยั่งยืน สอดคล้องกันในการเพิ่มเติมเน้นวิธี



ทั้งหมดเหล่านี้ พร้อมทำงานธนาคารพาณิชย์ ให้ฉันชีวิตสมดุลมากขึ้น ฉันสามารถทำสิ่งต่าง ๆ มากมาย และสามารถทำให้ผลกระทบที่จับต้องได้ในแต่ละของพวกเขา แต่บางครั้งฉันมากที่ฉันไม่ใช้เวลาในการหยุด และดูการประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้น นี้ได้หายไปในชีวิต ฉันรู้ว่า ฉันได้รับการเส้นทาง หนึ่งเหมาะสำหรับฉัน ฉันเพียงแค่ไม่เคยได้รู้สึกพร้อมที่จะย้ายไปยังระยะถัดไป



นี้เปลี่ยนนี้เลยร้อนเมื่อฉันได้แรกของฉัน [เหตุการณ์] ถ้าคุณไม่คุ้นเคยกับนี้ ได้ว่ายไมล์ [หมายเลข] ตาม ด้วย [จำนวน] ไมล์จักรยาน แล้วนี่ [จำนวน] รัน ยัง ดูเหมือนถั่วกับฉัน ฉันไม่เคยได้ทำไตรกีฬาใด ๆ ก่อนที่ผมลงนี้ แต่ให้ถูกจม โดยดูเพื่อนแข่งเดียวหนึ่งปีก่อน ฉันจะไม่ลืมช่วงเวลา: ผมได้ดูไปคนอัมพาตขึ้นเขาสุดท้าย และใหญ่ที่สุดในรถเข็นของเขา ตากระตุก grunting และร้องไห้ และเสร็จสิ้น ฉันรักทุกคนดูที่ไม่ร้องไห้ มันเป็นหนึ่งในสิ่งเคลื่อนไหวมากที่สุดที่ฉันได้เคยเห็น ดังนั้นฉันเซ็น up.



สำหรับต้องระยะเวลา ที่ร้ายแรงที่สุดของคุณคนเดียวกับความคิดของคุณ (ไม่มีเพลงได้ในระหว่างการแข่งขัน การฝึกอบรม ดังนั้น คุณรถไฟไม่มี) 8 ชั่วโมงปั่นจักรยาน ห้าทำงาน และสระว่ายน้ำ 7 เดือน สัปดาห์ละสองคือจิตใจดังนั้น taxing และจิตไปบางสถานใหม่ ฉันเริ่มต้นสะท้อนมาก และจริง ๆ เริ่มเข้าใจตัวเลือกที่ได้ทำและผลกระทบเหล่านั้น คิดมากเกี่ยวกับที่ผมในชีวิต ทำไมผมมี และสิ่งที่ผมจะทำแตกต่างกันตามวิธีการ คิดเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันต้องการฉันแต่ในอนาคต ไม่เพียง career-wise เพื่อให้มีความสุข และไม่มากที่เปลี่ยนมุมมองของฉันจากประสบการณ์นี้ แต่ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้รับความชัดเจน ผมมั่นใจมากในเป้าหมายชีวิตของฉัน และสามารถติดตามพวกเขา ด้วยความภาคภูมิใจและเชื่อมั่น



ฉันดิฉันพร้อมที่จะย้ายไปยังระยะถัดไปของชีวิตของฉัน และตื่นเต้นมากที่ต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วจะให้ฉันชอบคุณจะรู้ ?

ฉันเป็นฉันในวันนี้ส่วนใหญ่เป็นเพราะพี่ชายของฉัน [ ชื่อ ] [ ชื่อ ] เกิด เมื่อผมอายุได้ 4 ขวบ และเขามีปมด้อยตั้งแต่เกิดน้อยมาก เรียกว่า โรเบิร์ต ซินโดรม ในช่วงเวลาที่เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่ ใน โลก ได้ เขาเกิดมาไม่มีแขน ไม่สามารถเดินหรือพูด และหลายอื่น ๆ ความบกพร่องทางร่างกาย และจิตใจที่รุนแรงมันเป็นช็อตที่สมบูรณ์กับพ่อแม่ของฉัน เขาก็แค่คาดหวังอยู่หนึ่งหรือสองวัน แต่หลังจากไม่กี่สัปดาห์ในโรงพยาบาลเขายังแข็งแรงพอที่จะกลับบ้านกับเรา ฉันยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจได้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันแค่ตื่นเต้นมีพี่ชาย



[ ชื่อ ] เป็นงานเต็มเวลาสำหรับเรา สำหรับชีวิตทั้งหมดของเขา เขาไม่สามารถทำอะไรให้ตัวเองพ่อแม่ของฉันและฉันก็ไม่ได้มีอะไรมาก แต่เราก็มี ครอบครัวที่น่าตื่นตาตื่นใจและกลุ่มเพื่อนเพื่อสนับสนุนเรา เราไม่สามารถดูแล [ ชื่อ ] โดยไม่ต้องทั้งหมดของพวกเขาและเห็นระดับของการเสียสละนี้จากคนมากมายที่มีผลกระทบอย่างมากต่อผม ไม่มีใครบ่น ไม่มีใครเคยลังเล เราแค่ทำในสิ่งที่เราต้องและฉันก็เห็นมือแรกตั้งแต่อายุยังน้อย มันสำคัญที่จะทำงานร่วมกันและช่วยให้ผู้ที่อยู่รอบ ๆตัวคุณ และครอบครัวของเรา ( ไปอยู่ ) ก็ใกล้มาก เพราะเราจะมาด้วยกัน [ ชื่อ ] และที่ใกล้ชิดยังคงถือวันนี้



[ ชื่อ ] จบอยู่ประมาณ 4 ปี และผมรู้สึกขอบคุณจริงๆ สำหรับบทเรียนที่ผมได้เรียนรู้จากเขา ของผม ความเอื้ออาทร ความเมตตา ทีมงานและความเป็นอิสระ มาโดยตรงจากเขาอยู่ในชีวิตของฉัน และการเรียนรู้ที่จะจัดการกับระดับความเครียดและความรับผิดชอบให้มาก คนที่แข็งแกร่งกว่าผมจะได้รับโดยไม่ต้อง



ดังนั้นฉันและครอบครัวของฉันได้ดำเนินการ [ ชื่อ ] ความทรงจำกับเราเพราะเขาผ่านในรูปแบบของการให้ผู้อื่น ประมาณสิบปีที่ผ่านมา เราเริ่มเป็นองค์กรการกุศลที่เรียกว่า [ ก ]ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อจัดหาเตียงและเครื่องนอนให้กับเด็กในพื้นที่ของเราที่ไม่มี มันเป็นความคิดที่ [ ชื่อ ] ใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตของเขาในเตียง และถ้าเราไม่มีที่เหมาะสมสำหรับเขา ชีวิตของเขาคงจะอึดอัด โดยในปีนี้เราได้จัดเกือบ [ จำนวน ] เด็กที่นอน , ผ้าห่ม , และสัตว์ยัดไส้ และในแต่ละปี เราสามารถที่จะช่วยให้เด็กมากขึ้น



นี่จิตบริการเป็นส่วนสำคัญของชีวิตของฉันตั้งแต่เริ่มต้น [ สถาบัน ] และเป็นฉันโตขึ้น ฉันต้องการเริ่มแตกแขนงออกไปเพื่อเปิดโอกาสให้บริการใหม่ และให้ฉันบอกคุณ , [ เมือง ] เป็นสถานที่ที่ดีที่จะเริ่มต้น เมืองนี้ได้สร้างความประทับใจให้จริงจังกับฉัน ใครมาจากที่นี่เหมือนกัน รักหรือเกลียดมัน แต่ไม่ว่ายังไง [ เมือง ] เป็นชนิดของสถานที่ที่กำหนดคน[ เมือง ] เป็นเบี้ยล่างเต็มศักยภาพที่สมจริง อยู่ในที่แบบนี้ได้เปิดตาของฉันกับความเสียใจของโอกาส ( ไม่ได้พูดถึงทีม . . . . . . . กีฬาของเรา ) , และมันเป็นเพราะสิ่งนี้ที่ฉันได้กลายเป็นที่เกี่ยวข้องในชุมชน ฉันได้ทำงานกับมาก ฉลาดมาก แรงคน และร่วมกันเราทำงานมากเพื่อสร้างผลกระทบในเชิงบวกงานของฉันกับ [ สถาบัน ] ได้อนุญาตให้ฉันเพื่อช่วยยกระดับเหนือ [ จำนวน ] สำหรับ NFPS ท้องถิ่นขนาดเล็กและทำงานกับ [ ] มีสถาบันครบครันกับภาคปฏิบัติมากขึ้น บริการที่มุ่งเน้นตาม และเป็นพี่ชายของสถาบันผ่าน [ ] ได้อนุญาตให้ฉันเพื่อให้ยั่งยืน ผลกระทบที่สอดคล้องกันในการเน้นมากขึ้น .



ทั้งหมดนี้พร้อมกับทำงานให้ธนาคารพาณิชย์มีให้ฉันสะใจมากเลย ชีวิตที่สมดุล ฉันสามารถทำอะไรได้มากมาย และสามารถสร้างผลกระทบที่มีตัวตนในแต่ละของพวกเขา แต่บางครั้งฉันมากที่ฉัน อย่าเอาเวลาที่จะหยุดและมองไปรอบๆ และต้องทำยังไง นี้ที่ขาดหายไปในชีวิตของฉัน ฉันรู้ว่าฉันได้รับการเส้นทางคือคนที่ใช่สำหรับฉัน ฉันก็ไม่เคยรู้สึกว่าพร้อมที่จะย้ายไปยังขั้นตอนถัดไป



เปลี่ยนไปเมื่อช่วงฤดูร้อนที่ผ่านมานี้ เมื่อผมได้งานแรกของฉัน [ . หากคุณไม่คุ้นเคยกับ นี้ มันเป็น [ จำนวน ] ไมล์ว่ายน้ำตาม [ จำนวน ] ไมล์จักรยานแล้ว [ จำนวน ] ไมล์วิ่ง ยังดูเหมือนว่าถั่วให้ฉัน ผมเคยทำไตรกีฬาของชนิดใด ๆ ก่อนที่ผมจะสมัคร แต่ก็ถูกครอบงำโดยดูเพื่อนแข่งในเดียวกันปีก่อน ผมจะไม่มีวันลืมช่วงเวลา :ผมดูอัมพาตขึ้นสุดท้าย ( และใหญ่ที่สุด ) เนินเขาในรถเข็นของเขาเหงื่อออก คำราม และร้องไห้ และการตกแต่ง ฉันแน่ใจว่าทุกคนดูว่าร้องไห้ ; มันเป็นหนึ่งในที่สุดย้ายสิ่งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน งั้นผมลงชื่อ



ฝึกนี้ต้องจริงจัง เวลาส่วนใหญ่ที่คุณอยู่คนเดียวกับความคิดของคุณ ( ไม่มีเพลงอนุญาตในระหว่างการแข่งขันดังนั้นคุณรถไฟโดยไม่ ) แปดชั่วโมง ก็ ห้า วิ่ง และว่ายน้ำ ในแต่ละสัปดาห์เป็นเวลาเจ็ดเดือน ดังนั้นใจเดินทางโดยรถแท็กซี่และจิตใจของคุณไปบางสถานที่ใหม่ ผมเริ่มสะท้อนมากและจริงๆเริ่มที่จะเข้าใจสิ่งที่ผมทำ และผลกระทบที่พวกเขาเคยมี ฉันคิดว่ามากเกี่ยวกับที่ฉันอยู่ในชีวิต และทำไมต้องมี และสิ่งที่ผมจะต้องทำอะไรที่แตกต่างไปตามทางฉันคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันต้องการสำหรับอนาคต ไม่ใช่แค่ฉลาดอาชีพ แต่เพื่อที่จะมีความสุข และมันไม่ได้มาก มุมมองของผมเปลี่ยนไป จากประสบการณ์นี้ แต่ฉันรู้สึกว่าฉันได้รับในระดับใหม่ของความชัดเจน ผมมั่นใจมากขึ้นในเป้าหมายชีวิต และสามารถไล่ตามพวกเขาด้วยความภาคภูมิใจและความเชื่อมั่น .



ตอนนี้ผมพร้อมที่จะย้ายไปยังขั้นตอนต่อไปของชีวิตของฉันและฉันตื่นเต้นมากที่จะทำเช่นนั้น