Torture is the act of deliberately

Torture is the act of deliberately inflicting severe physical or psychological pain and possibly injury to an organism, usually to one who is physically restrained or otherwise under the torturer's control or custody and unable to defend against what is being done to him or her. Torture has been carried out or sanctioned by individuals, groups, and states throughout history from ancient times to modern day, and forms of torture can vary greatly in duration from only a few minutes to several days or even longer. Reasons for torture can include punishment, revenge, political re-education, deterrence, interrogation or coercion of the victim or a third party, or simply the sadistic gratification of those carrying out or observing the torture. The need to torture another is thought to be the result of internal psychological pressure in the psyche of the torturer. The torturer may or may not intend to kill or injure the victim, but sometimes torture is deliberately fatal and can precede a murder or serve as a form of capital punishment. In other cases, the torturer may be indifferent to the condition of the victim. Alternatively, some forms of torture are designed to inflict psychological pain or leave as little physical injury or evidence as possible while achieving the same psychological devastation. Depending on the aim, even a form of torture that is intentionally fatal may be prolonged to allow the victim to suffer as long as possible (such as half-hanging).

Although torture was sanctioned by some states historically, it is prohibited under international law and the domestic laws of most countries, as developed in the mid-20th century. It is considered to be a violation of human rights, and is declared to be unacceptable by Article 5 of the UN Universal Declaration of Human Rights. Signatories of the Geneva Conventions of 1949 and the Additional Protocols I and II of 8 June 1977 officially agree not to torture captured persons in armed conflicts, whether international or internal. Torture is also prohibited by the United Nations Convention Against Torture, which has been ratified by 158 countries.[1] Although torture is universally condemned by all Democratic nations, there have been many suspected or known instances of its sanctioned use - regardless of its legality. An example of this are the euphemistically-named enhanced interrogation techniques including waterboarding, known to have been used by the George W. Bush administration in the United States after the September 11 attacks.

National and international legal prohibitions on torture derive from a consensus that torture and similar ill-treatment are immoral, as well as impractical.[2] Despite these international conventions, organizations that monitor abuses of human rights (e.g., Amnesty International, the International Rehabilitation Council for Torture Victims, etc.) report widespread use condoned by states in many regions of the world.[3] Amnesty International estimates that at least 81 world governments currently practice torture, some of them openly.[4] Historically, in those countries where torture was legally supported and officially condoned, wealthy patrons sponsored the creation of extraordinarily ingenious devices and techniques of torture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทรมานเป็นการกระทำของการจงใจ inflicting ความเจ็บปวดทางร่างกาย หรือจิตใจอย่างรุนแรง และอาจบาดเจ็บชีวิต มักจะยับยั้ง หรือมิฉะนั้น torturer ที่ควบคุมหรือถูกคุมขัง และไม่สามารถป้องกันสิ่งที่จะทำให้เขาหรือเธอผู้ ดำเนินการ หรืออนุมัติ โดยบุคคล กลุ่ม และอเมริกาตลอดประวัติศาสตร์จากสมัยโบราณกับสมัยทรมาน และรูปแบบการทรมานสามารถแตกต่างกันมากในระยะเวลาเพียงไม่กี่นาที ในหนึ่งวัน หรือคุก เหตุผลสำหรับการทรมานสามารถรวมลงโทษ แก้แค้น การศึกษาทางการเมือง คน มืด หรือแกมบังคับของฝ่ายผู้เสียหายหรือที่สาม หรือเพียงแค่การชนะพึงพอใจของผู้ดำเนินการ หรือสังเกตทรมาน ต้องทรมานอีกคือคิดว่า เป็น ผลของความกดดันทางจิตใจภายในในกำลังใจของ torturer ที่ Torturer ที่อาจ หรืออาจไม่ได้ตั้งใจจะฆ่า หรือทำร้ายร่างกายเหยื่อ แต่ทรมานบางครั้งเป็นร้ายแรงโดยเจตนา และสามารถสังหารนำหน้า หรือเป็นแบบของโทษประหารชีวิต ในบางกรณี torturer ที่อาจสนใจกับเงื่อนไขของเหยื่อ หรือ ของการทรมานถูกออกแบบมาเพื่อทำดาเมจบางความเจ็บปวดทางจิตใจ หรือปล่อยเป็นการบาดเจ็บทางกายภาพน้อยหรือหลักฐานเป็นไปได้ในขณะบรรลุภายหลังจากที่จิตใจเดียวกัน แม้รูปแบบของการทรมานที่มีเจตนาร้ายอาจขยายให้เหยื่อเจ็บช้ำน้ำใจได้นานที่สุด (เช่นครึ่งแขวน) ขึ้นอยู่กับจุดมุ่งหมายแม้ทรมานได้อนุมัติตามรัฐบางประวัติ มันถูกห้ามภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศและกฎหมายภายในประเทศของประเทศส่วนใหญ่ เป็นพัฒนาในศตวรรษกลาง 20 มันถือเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชน และบทความ 5 ของสหประชาชาติปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชนประกาศจะไม่สามารถยอมรับ ลงนามข้อตกลงเจนีวาของ 1949 และโพรโทคอลที่เพิ่มเติมดาว 8 1977 มิถุนายนยอมรับการทรมานอย่างจับบุคคลในความขัดแย้งติดอาวุธ ระหว่างประเทศ หรือภายใน นอกจากนี้ยังมีห้ามทรมาน โดยสหประชาชาติประชุมกับการทรมาน ซึ่งได้ถูกสำคัญ โดย 158 ประเทศ [1] แม้ว่าจะทรมานแบบประณามประเทศประชาธิปไตยทั้งหมด มีการอินสแตนซ์สงสัย หรือรู้จักใช้ของ sanctioned - ไม่ว่ากฎหมายของหลาย ตัวอย่างนี้มีในชื่อ euphemistically ถามเพิ่มเทคนิค waterboarding รู้จักใช้ โดยจอร์จ W. บุชในสหรัฐอเมริกาหลังจากโจมตี 11 กันยายนProhibitions กฎหมาย และนานาชาติในทรมานมาจากฉันทามติที่ทรมานและ ill-treatment คล้าย immoral เป็นไปได้ยาก [2] แม้ มีเหล่านี้ประชุมระหว่างประเทศ องค์กรที่ตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชน (เช่น แอมเนสตีอินเตอร์ สภาฟื้นฟูระหว่างประเทศสำหรับเหยื่อจากการทรมาน ฯลฯ) รายงานใช้อย่างกว้างขวางยังคง โดยรัฐในหลายภูมิภาคของโลก [3] นิรโทษกรรมนานาชาติประเมินว่า รัฐบาลโลก 81 น้อยกำลังฝึกทรมาน บางส่วนของพวกเขาอย่างเปิดเผย [4] ประวัติ ในประเทศนั้นที่ทรมานตามกฎหมายได้รับการสนับสนุน และอุปถัมภ์อย่างเป็นทางยังคง รวยสนับสนุนสร้างแยบยลรองอุปกรณ์และเทคนิคของการทรมาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทรมานคือการกระทำของจงใจก่อให้เกิดความเจ็บปวดทางร่างกายหรือจิตใจอย่างรุนแรงและอาจจะได้รับบาดเจ็บในการมีชีวิตมักจะเป็นผู้หนึ่งที่เป็นทางร่างกายยับยั้งหรืออื่น ๆ ภายใต้การควบคุมทรมานหรือการดูแลและไม่สามารถที่จะป้องกันสิ่งที่จะถูกทำกับเขาหรือเธอ การทรมานที่ได้รับการดำเนินการหรืออนุมัติโดยบุคคลกลุ่มและรัฐตลอดประวัติศาสตร์ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงวันที่ทันสมัยและรูปแบบของการทรมานสามารถแตกต่างกันมากในระยะเวลาจากเพียงไม่กี่นาทีถึงหลายวันหรือนานกว่า เหตุผลในการทรมานอาจรวมถึงการลงโทษแก้แค้นทางการเมืองการศึกษาใหม่, ยับยั้ง, การสอบสวนหรือการข่มขู่ของเหยื่อหรือบุคคลที่สามหรือเพียงแค่ความพึงพอใจซาดิสต์ของผู้ที่ดำเนินการสังเกตหรือการทรมาน จำเป็นที่จะต้องทรมานอีกคิดว่าจะเป็นผลมาจากแรงกดดันทางด้านจิตใจภายในจิตใจของทรมาน ทรมานหรืออาจจะไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่าหรือทำร้ายเหยื่อ แต่บางครั้งการทรมานคือจงใจร้ายแรงและสามารถนำฆาตกรรมหรือทำหน้าที่เป็นรูปแบบของการลงโทษประหารชีวิต ในกรณีอื่น ๆ ทรมานอาจจะไม่แยแสกับสภาพของเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย อีกทางเลือกหนึ่งรูปแบบของการทรมานบางส่วนถูกออกแบบมาเพื่อสร้างความเจ็บปวดทางด้านจิตใจหรือออกจากการบาดเจ็บทางกายภาพน้อยหรือหลักฐานที่เป็นไปได้ขณะที่การบรรลุความเสียหายทางด้านจิตใจเดียวกัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับจุดมุ่งหมายแม้รูปแบบของการทรมานที่มีเจตนาร้ายแรงอาจจะเป็นเวลานานที่จะอนุญาตให้เหยื่อที่จะต้องทนทุกข์ทรมานนานที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ (เช่นครึ่งแขวน). แม้ว่าทรมานถูกทำนองคลองธรรมโดยบางรัฐในอดีตมันก็เป็นที่ต้องห้ามตามกฎหมายต่างประเทศ และกฎหมายภายในของประเทศส่วนใหญ่ในขณะที่การพัฒนาในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 มันจะถือเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนและมีการประกาศให้เป็นที่ยอมรับไม่ได้โดยมาตรา 5 ของปฏิญญาสากลของสหประชาชาติด้านสิทธิมนุษยชน ลงนามในอนุสัญญาเจนีวา 1949 และพิธีสารเพิ่มเติม I และ II ของมิถุนายน 8, 1977 อย่างเป็นทางการตกลงที่จะไม่ทรมานบุคคลที่บันทึกในการสู้รบไม่ว่าจะเป็นระหว่างประเทศหรือภายใน การทรมานยังเป็นสิ่งต้องห้ามโดยอนุสัญญาสหประชาชาติต่อต้านการทรมานซึ่งได้รับการยอมรับจาก 158 ประเทศ [1] ถึงแม้ว่าจะถูกประณามการทรมานสากลทุกประเทศประชาธิปไตยมีได้หลายกรณีที่น่าสงสัยหรือที่รู้จักกันในการใช้ตามทำนองคลองธรรมของ -. ไม่คำนึงถึงความถูกต้องตามกฎหมายของ . ตัวอย่างนี้เป็นสละสลวยชื่อที่เพิ่มขึ้นรวมทั้งแยบคาย waterboarding ที่รู้จักกันจะได้รับการใช้งานโดยการบริหารงานของจอร์จดับเบิลยูบุชในสหรัฐอเมริกาหลังจากการโจมตี 11 กันยายน. แห่งชาติและลักษณะต้องห้ามตามกฎหมายระหว่างประเทศเกี่ยวกับการทรมานเป็นผลมาจากความเห็นเป็นเอกฉันท์ว่าการทรมาน และการปฏิบัติที่โหดร้ายที่คล้ายกันผิดศีลธรรมเช่นเดียวกับการทำไม่ได้. [2] แม้จะมีการประชุมระหว่างประเทศเหล่านี้องค์กรที่ตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชนสิทธิมนุษยชน (เช่นองค์การนิรโทษกรรมสากลสภาระหว่างประเทศเพื่อการฟื้นฟูผู้ประสบภัยจากการทรมาน ฯลฯ ) รายงานการใช้อย่างแพร่หลายโดยให้อภัย รัฐในหลายภูมิภาคของโลก. [3] ประมาณการองค์การนิรโทษกรรมสากลว่าอย่างน้อย 81 รัฐบาลทั่วโลกในขณะนี้ฝึกทรมานบางคนตรงไปตรงมา. [4] ในอดีตในประเทศเหล่านั้นที่ได้รับการสนับสนุนการทรมานและถูกต้องตามกฎหมายให้อภัยอย่างเป็นทางการได้รับการสนับสนุนลูกค้าที่ร่ำรวย การสร้างความคิดสร้างสรรค์ของอุปกรณ์พิเศษและเทคนิคของการทรมาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทรมานคือการกระทำของการจงใจก่อความเจ็บปวดทางกายหรือทางจิตอย่างรุนแรง และอาจบาดเจ็บ สิ่งมีชีวิต โดยปกติจะเป็นผู้หนึ่งที่ร่างกายยับยั้งหรือมิฉะนั้น ภายใต้การควบคุมของทรมานหรือการควบคุมตัว และไม่สามารถป้องกันสิ่งที่จะถูกทำเพื่อเขาหรือเธอ ทรมานได้ดําเนินการ หรืออนุมัติโดยบุคคล กลุ่มและรัฐในประวัติศาสตร์จากสมัยโบราณถึงวันที่ทันสมัยและรูปแบบของการทรมานอาจแตกต่างกันอย่างมากในเวลาเพียงไม่กี่นาที จากหลายวันหรืออาจจะนานกว่านั้น เหตุผลสำหรับการทรมานอาจรวมถึงการลงโทษ แก้แค้นทางการเมือง เรื่องการศึกษา การสอบสวนหรือการเสียเหยื่อหรือบุคคลที่สามหรือเพียงแค่ซาดิสความพึงพอใจของผู้แบก หรือการสังเกตการทรมาน ต้องทรมานอีกคือคิดว่าเป็นผลจากแรงกดดันทางด้านจิตใจภายในจิตใจของนักทรมาน . โดยทรมาน หรืออาจจะฆ่าหรือทำร้ายเหยื่อ แต่บางครั้งก็ทรมาน จงใจร้ายแรงและสามารถนำหน้าฆาตรกรรมเป็นรูปแบบของโทษประหารชีวิต ในกรณีอื่น ๆที่ทรมานอาจจะชินชากับสภาพของเหยื่อ หรือบางรูปแบบของการทรมานที่ถูกออกแบบมาเพื่อสร้างความเจ็บปวดทางจิตใจ หรือปล่อยให้เป็นเพียงบาดแผลทางร่างกาย หรือหลักฐานที่เป็นไปได้ในขณะที่การทำลายจิตเดียวกัน ขึ้นอยู่กับจุดมุ่งหมายแม้รูปแบบของการทรมานที่เป็นเจตนาที่ร้ายแรงอาจจะยืดเยื้อเพื่อให้เหยื่อทรมานนานที่สุด ( เช่นครึ่งแขวน )

แม้ว่าทรมานถูกอนุมัติโดยบางรัฐในอดีต มันเป็นสิ่งต้องห้ามภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศและกฎหมายภายในของประเทศส่วนใหญ่ที่พัฒนาขึ้นในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 . มันถือเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนและประกาศจะรับไม่ได้ โดยบทความของสหประชาชาติปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชน ลงนามในอนุสัญญาเจนีวา 2492 และเพิ่มเติมโปรโตคอล I และ II 8 มิถุนายน 2520 ได้ตกลงว่าจะไม่ทรมานจับบุคคลในความขัดแย้ง ไม่ว่าระหว่างประเทศหรือภายใน การทรมานยังห้ามโดยอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการต่อต้านการทรมานซึ่งได้รับการยอมรับโดย 158 ประเทศ [ 1 ] แม้ว่าทรมานจากทุกมุมโลกประณามโดยประชาชาติประชาธิปไตยทั้งหมด มีหลายคนสงสัยว่าหรืออินสแตนซ์ของอนุมัติใช้โดยไม่คำนึงถึงของกฎหมาย ตัวอย่างนี้เป็น euphemistically ชื่อการสอบสวนเพิ่มมากขึ้นรวมทั้งเทคนิคทรมาน , ที่รู้จักกันมีการใช้โดย จอร์จ ดับเบิลยู บุช