they were quite happy when she sent

they were quite happy when she sent them to live with their dull, safe, serious grandparents in Baltimore, while she traveled round the world with her latest husband. As he sat in front of his typewriter in the dining room, Macon felt strangely at peace with the world. No one else had any idea where he was not Julian, not Sarah, not anyone. Macon liked that, and had said to Rose, "I wish things could stay this way "Why can't they?" Rose said. "We don't need to answer the phone if anyone calls. We'll just let it go on ringing.' However, that afternoon the doorbell rang and it was Garner Bolt, a neighbor from home, complaining that everyone in.the street was worried that Macon had died, seeing all the mail piled up inside the door, not knowing what to think. So I brought your mail around to your sister's, to ask if she knew where you were. I promised your friend I'd find out What friend?" Macon asked. Thin little lady with a lot of hair. Saw her standing on your porch, knocking at the door. Pointy high-heeled shoes. Macon thought for a moment. "The dog lad he said. 'Jesus.' Garner finally left, having told Macon how to get back with Sarah and save his marriage. Macon made no reply to any of this advice. He'd noticed lately that he had stopped missing Sarah. He began to wonder what had happened to the twenty years of his marriage, and that evening, as he sat at the table with his sister and brothers, he had a sudden cold shock of fear. Here they all were, playing the same old card game they had played as children. Had anything really changed in thirty years? Help! Help! Call off your dog!" Macon stopped typing and listened. He could hear barking and the voice sounded very close. He didn't think it could be Edward

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขามีความสุขมากเมื่อเธอส่งให้อยู่กับตายายน่าเบื่อ ปลอดภัย รุนแรงในบัลติมอร์ ในขณะที่เธอเดินทางรอบโลกกับสามีของเธอล่าสุด ขณะที่เขานั่งอยู่หน้าเครื่องพิมพ์ดีดของเขาในห้องรับประทานอาหาร มาคอนรู้สึกว่าแพงกว่าที่กับโลก ไม่มีใครมีความคิดใด ๆ ที่เขาไม่ Julian ไม่ซาราห์ ไม่ทุกคน มาคอนชอบที่ และได้กล่าวว่า โร "ฉันต้องสิ่งสามารถอยู่ทางนี้"ทำไมไม่พวกเขา" กุหลาบกล่าว "เราไม่ได้ตอบโทรศัพท์ถ้าใครเรียก เราจะเพียงแค่ให้มันไปใน ringing ' อย่างไรก็ตาม ว่า บ่ายกริ่งบ้านรังและมีสายฟ้า การ์เนอร์ เพื่อนบ้านจากบ้าน บ่นว่า คน in.the ถนนเป็นห่วงมาคอนที่เสียชีวิต เห็นจดหมายทั้งหมดที่คั่งอยู่ภายในประตู ไม่รู้จะคิดอะไร ดังนั้น ผมนำจดหมายสถานของคุณน้องสาว ถ้า เธอรู้ว่าที่คุณได้ถาม ฉันสัญญาว่า เพื่อนฉันจะหาเพื่อนอะไร" มาคอนถาม หญิงเล็กบาง มีผม เห็นเธอยืนอยู่บนระเบียงของคุณ เคาะที่ประตู รองเท้าในการส้นสูงชี้ มาคอนคิดครู่ "ลาดสุนัขพูด ' พระเยซู ' การ์เนอร์สุดซ้าย มีบอกมาคอนวิธีการกลับกับซาราห์ และบันทึกงานแต่งงานของเขา มาคอนไม่ตอบใด ๆ ของคำแนะนำนี้ได้ เขาได้พบเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่า เขาได้หยุดหายไปซาร่าห์ เขาเริ่มสงสัยว่า ได้เกิดขึ้นกับยี่สิบปีของการแต่งงานของเขา และว่ายามเย็น เขานั่งที่ตัวน้องสาวของเขาและพี่น้อง เขาช็อตเย็นอย่างฉับพลันของความกลัว ที่นี่พวกเขาทั้งหมดได้ เล่นเหมือนเก่าบัตรเกมจะได้เล่นเป็นเด็ก มีอะไรเปลี่ยนไปในจริง ๆ สามสิบปี วิธีใช้! วิธีใช้! โทรออกจากสุนัขของคุณ" มาคอนหยุดพิมพ์ และฟัง เขาสามารถได้ยินเสียงเก้ง และเสียงแต่เพียงแห่งดี เขาไม่ได้คิดว่า มันอาจเป็นเอ็ดเวิร์ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขามีความสุขมากเมื่อเธอส่งพวกเขาที่จะอยู่กับหมองคล้ำของพวกเขาปลอดภัยปู่ย่าตายายที่ร้ายแรงในบัลติมอร์ในขณะที่เธอเดินทางรอบโลกกับสามีของเธอล่าสุด ในขณะที่เขานั่งอยู่ในด้านหน้าของเครื่องพิมพ์ดีดของเขาในห้องรับประทานอาหาร, Macon รู้สึกแปลกที่ความสงบสุขกับคนทั่วโลก ไม่มีใครมีความคิดใด ๆ ที่เขาไม่ได้จูเลียนไม่ได้ซาร่าห์ไม่ได้ทุกคน Macon ชอบนั้นและได้กล่าวว่าโรส "ผมหวังว่าสิ่งที่จะอยู่แบบนี้" ทำไมถึงไม่สามารถที่พวกเขา? "โรสกล่าว." เราไม่จำเป็นต้องที่จะรับโทรศัพท์ถ้าใครเรียก เราก็จะปล่อยให้มันไปในเสียง. อย่างไรก็ตามในบ่ายวันนั้นออดดังขึ้นและมันก็เป็นการ์เนอร์กลอนเพื่อนบ้านจากที่บ้านบ่นว่าทุกคน in.The ถนนเป็นห่วงว่าในแมคอนเสียชีวิตเห็นจดหมายทั้งหมดซ้อนขึ้นภายในประตูไม่ทราบว่าสิ่งที่จะคิดว่า ดังนั้นผมจึงนำจดหมายของคุณไปรอบ ๆ เพื่อน้องสาวของคุณจะถามว่าเธอรู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน ฉันสัญญากับเพื่อนของคุณฉันหาเพื่อนอะไร? "ถาม Macon. บางผู้หญิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีจำนวนมากของผม. เห็นเธอยืนอยู่บนระเบียงของคุณเคาะที่ประตู. Pointy รองเท้าส้นสูง. Macon คิดสักครู่." เด็กหนุ่มสุนัขเขากล่าวว่า 'พระเยซู. การ์เนอร์ในที่สุดก็เหลือมีเมคอนบอกว่าจะได้รับกลับมาพร้อมกับซาร่าห์และบันทึกการแต่งงานของเขา Macon ไม่ตอบใด ๆ ของคำแนะนำนี้ เขาต้องการสังเกตเห็นเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่าเขาได้หยุดหายไปของซาร่าห์ เขาเริ่มที่จะสงสัยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับยี่สิบปีของการแต่งงานของเขาและในเย็นวันนั้นขณะที่เขานั่งอยู่ที่โต๊ะกับน้องสาวและพี่น้องของเขาเขามีช็อตที่หนาวเย็นอย่างฉับพลันของความกลัว ที่นี่พวกเขาทุกคนเล่นเกมการ์ดเดิมที่พวกเขาเคยเล่นเป็นเด็ก มีอะไรเปลี่ยนแปลงจริงๆในสามสิบปี? ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! โทรออกสุนัขของคุณ! "เมคอนหยุดการพิมพ์และการฟัง. เขาอาจจะได้ยินเสียงเห่าและฟังอย่างใกล้ชิด. เขาไม่ได้คิดว่ามันอาจจะเป็นเอ็ดเวิร์ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขามีความสุขมากเมื่อเธอส่งพวกเขาอยู่ร่วมกับ ทึบ ปลอดภัย ร้ายแรง ปู่ ย่า ตา ยาย ในบัลติมอร์ในขณะที่เธอเดินทางรอบโลกกับสามีใหม่ของเธอ เขานั่งในด้านหน้าของเครื่องพิมพ์ดีดของเขาในห้องอาหาร แมคอนรู้สึกแปลกๆที่สันติภาพกับโลก ไม่มีใครมีความคิดใด ๆที่เขาไม่ได้ จูเลียน ไม่ใช่ซาร่า ไม่ใช่ใคร แมคอนชอบนั้น และได้พูดกับโรส" ผมหวังว่ามันจะอยู่อย่างนี้ " ทำไมไม่ ? " " โรสพูด เราไม่ต้องรับสาย ถ้าใครโทรมา เราก็จะปล่อย . . . ' แต่บ่ายนั้น เสียงออดดังขึ้น และมันก็ทำให้สายฟ้า เพื่อนบ้านจากที่บ้าน บ่นว่าถนนทุกคน in.the กังวลว่าตัวเลขตาย เห็นจดหมายที่ซ้อนกันเข้าไป ไม่รู้จะคิดอะไรฉันนำจดหมายของคุณไปรอบ ๆ น้อง ถามว่าคุณอยู่ที่ไหน ผมสัญญากับเพื่อนว่าจะหาเพื่อนอะไร ? แมคอนถาม สาวน้อยกับบางมากของผม เห็นเธอยืนอยู่บนระเบียงของคุณ เคาะที่ประตู รองเท้าส้นสูงแหลม แมคอนคิดสักครู่ " หมาเด็ก เขากล่าวว่า . พระเยซู ' การ์เนอร์ สุดท้ายเหลือมีบอกตัวเลขแล้วกลับไปกับซาร่าและบันทึกการแต่งงานของเขา แมคอนไม่ตอบใด ๆของคำแนะนำนี้ เขาสังเกตเห็นเมื่อเร็ว ๆนี้ว่าเขาได้หยุดหายไป ซาร่าห์ เขาเริ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับยี่สิบปีของการแต่งงานของเขา และในเย็นวันนั้น เขานั่งที่โต๊ะกับพี่สาวและพี่ชาย เขาตกใจ ความหนาวเย็นอย่างฉับพลันของความกลัว ที่นี่พวกเขาคือเล่นการ์ดเหมือนเดิม เกมนี้พวกเขาได้เล่นเป็นเด็ก มีอะไรเปลี่ยนไปจริงๆ ในสามสิบปี ช่วยด้วย ! ! ! ! ช่วยด้วย ! ! ! ! เรียกสุนัขของคุณ ! " แมคอนหยุดพิมพ์และฟัง เขาได้ยินเสียงเห่าและเสียงฟังดูสนิทกันมาก เขาไม่คิดว่ามันจะเอ็ดเวิร์ด